Zoals een oud Italiaans gezegde luidt: “De tijd vliegt”, en eigenlijk zijn we al aan de vierde afspraak van de kolom “Vraag aan de kunstenaar” toegekomen. Vandaag hebben we het genoegen om als gast Gianluca Cremonesi te hebben, een jonge kunstenaar uit Ripalta Cremasca (een klein stadje in de buurt van Milaan), die ik ongeveer drie jaar geleden bijna toevallig ontmoette in Treviglio (in de provincie Bergamo): zijn werken trekken onmiddellijk, zelfs de meest verwarde toeschouwer, dankzij de diepe emotionele artistieke waarde en de grote en precieze techniek van de uitvoering van de olieverf. Het is niet verwonderlijk dat Gianluca Cremonesi’s kunst al aanwezig is in privécollecties in Italië, de Verenigde Staten, Japan, Canada, Finland, Engeland, Ierland, Australië, Hong Kong en Zuid-Afrika, en nu wil hij zich ook in Nederland bekendmaken: juist daarom heeft hij zich vanaf het begin met veel enthousiasme aanvaard om deel uit te maken van het project Contemporary Italian Art in Nederland. De schilder uit Lombardije is altijd al geïnteresseerd geweest in de wereld van de kunst en na verschillende artistieke experimenten en dankzij zijn passie voor de natuur heeft de olieverfschilderij zeker zijn hart veroverd: in deze laatste periode is het favoriete onderwerp van Gianluca Cremonesi de zee, een zee in voortdurende evolutie en symbool van het oneindige en het onbekende, die tegenstrijdige emoties en sensaties oproept en die de geest van de kunstenaar laat zien.
Laten we nu verder gaan met de vragen om Gianluca Cremonesi beter te leren kennen:
Wat denkt Gianluca Cremonesi, de kunstenaar, terwijl hij schildert? In wat voor wereld bevindt hij zich als hij het penseel oppakt en de kleuren op het palet mengt?
Ik moet zeggen dat het antwoord deels vervat zit in de vraag: je vraagt me in wat voor wereld ik me bevind terwijl ik schilder, nou dit is het geheim, terwijl ik schilder leef ik in een eigen wereld, een serene, vredige wereld, waar alleen ik met mijn kleuren en een doek waarop ik mijn emoties kan vertellen, soms kan ik me zo in het doek onderdompelen dat ik niet eens merk wat er om me heen gebeurt, alsof een meter van de ezel de wereld wazig wordt.
U bent de schilder van WATER en uw zeeën zijn allemaal verschillend: waarom koos u dit onderwerp, dat zo moeilijk uit te voeren is, voor uw artistieke productie?
Ik denk dat het uiteindelijk de zee was die mij koos! Ik ben al sinds mijn jeugd gepassioneerd door kunst en heb veel technieken en kunstuitingen uitgeprobeerd, ik heb veel verschillende onderwerpen geschilderd; Met de volwassenheid realiseerde ik me dat de olie mijn ware passie was en het medium dat het beste bij mijn manier van schilderen paste, na enkele jaren waarin ik vooral onderwerpen schilderde die geïnspireerd waren door Japan en zijn tradities, vond ik op een dag tijdens het schilderen van een uitzicht op Okinawa (een van de vele eilanden van Japan) dat ik de golven schilderde en dat er iets in me klikte, een soort bliksemschicht, alsof het schilderen van de golven natuurlijk was en me goede gevoelens gaf. …vanaf dat moment ben ik nooit meer gestopt! Uiteraard is er aan de basis een diepe liefde voor de natuur, voor de zee in het bijzonder, die voor mij een metafoor is voor het leven: de golven van de zee zijn vergelijkbaar met het leven van een man, ze worden geboren, groeien, bereiken hun hoogtepunt en rollen dan onvermijdelijk naar de laatste handeling die het strand omarmt, waardoor er ruimte is voor de volgende golf; wij mensen zijn een beetje zoals dat, we moeten ons “ras” op de beste manier leven!
De zee zou ook tot uitdrukking kunnen komen in andere kunstvormen, zoals de beeldhouwkunst, en in andere stijlen, zoals het abstracte: wat heeft de figuratieve olieverfschilderkunst boven andere kunstvormen?
Ik hou van alle vormen van kunst en artistieke expressie, maar ik vind dat het olieverfschilderij voor mij een streepje voor heeft. Vanuit een strikt technisch oogpunt kan ik zeggen dat olieverf een bepaalde schittering en helderheid heeft, wetende de mate van dekking van de kleuren kun je sluiers, dat wil zeggen lagen van kleur meer of minder transparant, om diepte en schittering te garanderen en de onderwerpen levendig en realistisch te maken. In de loop der jaren heb ik een zeer persoonlijke schildertechniek ontwikkeld, waarvan de basis teruggaat tot de techniek die in de vijftiende eeuw door de Vlamingen werd ontwikkeld, die in feite de eerste waren om door middel van opeenvolgende kleurlagen verder te gaan. Vanuit een emotioneel oogpunt kan ik u vertellen dat de keuze van het realisme in wezen te wijten is aan een persoonlijke smaak, ik vind dat het picturale realisme mij directe emoties overbrengt, eenvoudig, er is geen behoefte aan vreemde lucubraties of interpretaties. De onderwerpen zijn eenvoudig, misschien zal iemand zeggen banaal, maar ze geven onmiddellijke en diepe gevoelens.
Laten we het over de toekomst hebben. U heeft al werken van klein formaat en zelfs bladwijzers gemaakt om plaats te maken voor het altijd dragen van uw werken: voor 2021 plant u in plaats daarvan een koerswijziging misschien met de creatie van werken van zeer groot formaat of een echte merchandising?
Ik zou zeggen allebei! Ik ben bezig met de voorbereiding van een serie vrij grote, dikke doeken van 70 x 140 cm. die mij in staat stellen om onderwerpen met een sterke impact te creëren; het idee is om een aantal ervan voor te bereiden in afwachting van mijn volgende solotentoonstelling die ik aan het einde van deze specifieke periode zal definiëren. Tegelijkertijd wil ik doorgaan met het maken van miniatuurwerken op kleine doeken of kleine borden, maar ook werken op papier en boekenleggers; het doel is om originele handgeschilderde werken te hebben met dezelfde vaardigheid als de grote werken, maar goedkoop en betaalbaar voor iedereen, zodat iedereen een kleine zee mee kan nemen of op het bureau in het kantoor kan zetten om de dagen te kleuren.
Laatste vraag en misschien wel de meest intieme. Waarom ben je een kunstenaar en in het bijzonder een schilder? Hoe belangrijk is kunst in je leven geweest en vooral in 2020, een catastrofaal jaar voor de hele wereld vanwege Covid-19?
Dit is misschien wel de moeilijkste vraag om te beantwoorden…. Ik denk dat het iets aangeboren is, diep geworteld in mij. Zoals ik al eerder zei, kunst heeft me altijd aangetrokken, zodra ik een potlood in mijn hand had begon ik te tekenen en te rommelen, ik genoot van het reproduceren van de covers van rockplaten die me in mijn puberteit vergezelden, of het portretteren van de helden van films of stripverhalen. In principe is het voor mij altijd een behoefte geweest, een uitlaatklep, een manier om mijzelf uit te drukken en het is nog steeds, misschien op een meer volwassen en bedachtzame manier, maar de geest is altijd hetzelfde en ik zal nooit het verlangen verliezen om te evolueren en te leren, nieuwsgierigheid is de basis van mijn passie. De kunst heeft me vele malen gered van trieste en moeilijke momenten, vooral in 2020, toen de lockdown en de pandemie ons heeft getroffen en beperkt, heeft de kunst me in staat gesteld om met mijn verbeelding te “reizen” en alle twijfels en angsten in verband met deze vreselijke situatie te ventileren. Dankzij mensen zoals jij is de kunst niet gestopt en zal niet stoppen! Goede kunst voor iedereen!
Ik wil Gianluca Cremonesi bedanken voor zijn vriendelijke beschikbaarheid voor zijn interventie die het mogelijk maakte zijn artistieke poëzie bekend te maken en bovenal wil ik hem bedanken voor het vertrouwen en de steun die hij geeft aan het project Italiaanse Hedendaagse Kunst in Nederland. Ik nodig u uit om een kijkje te nemen op de pagina gewijd aan hem op de website criticoarte.org waar u de werken kunt vinden die aanwezig zijn op het Nederlandse grondgebied: Gianluca Cremonesi – Italian art by ELisa Manzoni (criticoarte.org)
