Vraag aan de kunstenaar: Elisabetta Maistrello

We luiden dit voorjaar 2021 in met het Chromatisch Excentrisme van Elisabetta Maistrello, geboren in Vicenza maar al lang woonachtig in Padua, die het kleurenpalet doet exploderen in haar vrouwenportretten. Met haar gevoeligheid en dank zij haar technische precisie is de kunstenares tot een picturale synthese gekomen van een onmiskenbare charme en geeft zij leven aan figuratieve werken met een sterke visuele en emotionele impact. Het weelderige gebruik van het materiaal, de zorgvuldige lichttrillingen en het snelle, instinctieve en expressionistische gebaar dat wordt gegeven door de perfecte combinatie van spatelbewegingen, beslissend en harmonieus, en lichte aanrakingen op de punt van het penseel, maken de artistieke produktie van Elisabetta Maistrello van een brede internationale reikwijdte. De Italiaanse kunstenaar, die al bekend was in Amerika, Rusland, China en Frankrijk, is nu ook op Nederlands grondgebied aanwezig met het project Hedendaagse Italiaanse kunst in Nederland, dat wordt ondersteund door Manzoni Kunst Galerie in Oosterwolde.

Maar laten we eindelijk overgaan tot het interview:

U bent een kind van de goudsmidswereld en, hoewel u zelf goudsmid bent, drukt u zich ook uit in de schilderkunst: hoe en wanneer is uw liefde voor de picturale kunst ontstaan, en in het bijzonder voor vrouwenportretten?

In één woord, atypisch. Ik ben wat je noemt een autodidact artiest. Ik heb altijd al een ader van kunst in mijn bloed voelen pulseren. Dankzij het familiebedrijf ademde ik van jongs af aan de kunst van het goudsmeden in en na verloop van tijd uitte deze creativiteit zich in de creatie van sieraden. Maar schilderen is mijn ware artistieke aard. Ik ging niet naar academies of kunstscholen; toch voelde ik een sterk verlangen om te gaan studeren, dus vertrouwde ik mezelf toe aan meester Vincenzo Ursoleo uit Vicenza en gedurende vier jaar was ik zijn leerling. Ik experimenteerde ook met het hyperrealisme van Luigi Pellanda, maar omdat ik meteen begreep dat dit niet mijn genre was, bracht ik toch veel ideeën mee naar huis voor wat mijn persoonlijke kunstvorm zou worden. Om het academisch tekort in te halen verslond ik veel kunstboeken, ik was op zoek naar mijn stilistische ader en bij het bestuderen van de groten uit het verleden realiseerde ik me dat sommigen me meer aanspraken dan anderen, ik moest begrijpen waarom. Mettertijd heb ik mijn stemming gevonden, mijn stijlcode die goed uitdrukt wie ik ben en wat ik met mijn werken wil communiceren. Ik heb mezelf altijd omschreven als een expressionist, een instinctieve en gebarenloze kunstenaar. Ik creëerde een neologisme dankzij mijn werken dat ik Chromatic Eccentrism noemde.

In uw schilderijen beeldt u de vrouw en haar veelzijdige ziel uit, maar wie inspireert u? Heb je modellen? Vertel ons over je protagonisten…

Het onderwerp dat mijn voorkeur geniet is het portret van een vrouw waarmee ik het gamma van emoties dat wij kennen, overbreng. Wanneer iemand naar een van mijn werken kijkt, is hij niet op zoek naar subliminale boodschappen, hij leest zichzelf zoals ik de emotie lees die mij ertoe bracht dat bepaalde gezicht te maken. In elk schilderij zit een verborgen ik die uit het onbewuste komt. Iedereen kan zich identificeren met wat hij voelt op het moment waarop hij het waarneemt en, het lijkt vreemd, maar het kan van de ene dag op de andere veranderen. Het is geen toeval dat ik altijd portretten schilder, je zou het als een obsessie kunnen omschrijven en daarom wilde ik wat onderzoek doen. Geleerden van de psyche hebben het gedefinieerd als een buitensporig verlangen om naar zichzelf te zoeken. Het kan echt een reis van mijn onbewuste zijn om te zoeken naar emoties die ik niet herken, delen van mij die tot nu toe verborgen zijn gebleven. Ik geloof dat elke kunstenaar, terwijl hij schildert, een weg in zichzelf aflegt, alles kan worden omschreven als een zelfportret van de ziel, zelfs een schilderij van een landschap, een abstract werk of een expressionistisch schilderij. Er zijn geen studies achter een van mijn schilderijen, geen bepaalde personages die mij inspireren of omstandigheden die mij kunnen verlichten. Ik schilder wanneer mijn instinct me daartoe aanzet, en het toeval wil dat instinct altijd uitgaat van het diepste Ego.

Laten we het eens hebben over uw schildertechniek, die zich voortdurend ontwikkelt, zoals blijkt uit uw laatste productie. Uw kunst is figuratief en u geeft de voorkeur aan de expressionistische manier: wat betekent de kleur voor u? Hoe kies je de kleuren voor je onderwerpen? Hoe breng je het aan?

Het belang van kleur wordt verklaard in de naam die ik voor mijn schilderstijl heb gekozen, “Chromatic Eccentrism”, een uitdrukking die de centrifugale stuwkracht van de penseelstreken combineert met de kracht van kleur. De penseelstreken zijn kort en dik, vaak materieel, en lijken op grote schaal te herinneren aan de delicate streken van de beitel, een gereedschap dat ik gebruikte in mijn vorige carrière als goud- en zilversmid. Ik heb de kenmerken van deze eeuwenoude kunst vertaald in de schilderkunst, waarbij ik de beitel heb omgevormd tot het fijne penseel dat het zwart van de ogen uitsnijdt en opgraaft, en het wit, dat in reliëf tevoorschijn lijkt te komen, de taak heb gegeven licht te geven aan de blik en aan de hele figuur. Met een snel gebaar en op een instinctieve manier breng ik kleur aan op het doek en geef vorm aan het vormloze. Hier is geen behoefte aan contourlijnen, behalve die welke nauwelijks worden aangegeven en die de schaduw van het gezicht vormen. Dan creëert het volume zichzelf. De kleur is ongevormd, zonder vorm, pasteus en hardnekkig op het doek, maar bijeengehouden door een kracht die haar in vorm dwingt en haar doet oprijzen uit de monochrome achtergrond, meestal licht, die onder en achter de figuur als een extra kleur kan worden waargenomen. Ik kies de kleur niet, het is de kleur die mij kiest in een onbewuste en instinctieve vorm.

Er is veel vraag naar uw portretten, zelfs in het buitenland. Heb je ooit een bepaalde opdracht gehad, misschien op een ander medium? Je zou een hedendaagse “Rosalba Carriera” kunnen worden…

Ik krijg veel verzoeken, maar niemand heeft ooit om bepaalde media gevraagd omdat ze bij mijn stijl van het moment blijven. Aan de andere kant ben ik degene die nooit stopt met experimenteren en het bestuderen van nieuwe technieken, tot op heden heb ik verschillende media gebruikt van canvas tot aluminium verglaasd en andere materialen.
Het zou een grote eer zijn om een hedendaagse “Rosalba Carriera” te worden, zij is een artieste die ik zeer waardeer maar ik beschouw mezelf niet op haar zeer hoog niveau.

Je hebt het “Arte in Movimento” project opgericht om je kunst op straat te brengen. Kunt u de lezers vertellen waar het over gaat?

Het project is ARTE DA INDOSSARE, ARTE IN MOVIMENTO (KUNST OM TE DRAGEN, KUNST IN BEWEGING), dat staat voor een outfit die je draagt en vervolgens inlijst wanneer je voelt dat het tijd is om dat te doen. Het is geen kledingstuk maar een echt kunstwerk, handgeschilderd, gecertificeerd, genummerd en uniek (elke handgeschilderde afbeelding is uniek en wordt in geen enkel ander kledingstuk herhaald). Praktisch gezien wordt u, door een schilderij te dragen, een integrerend deel van het werk en wordt u, samen met mij, de promotor van ARTE IN MOVIMENTO: geen statisch kunstwerk dat aan de muur hangt, maar een kunstwerk dat op straat loopt, op straat, op de pleinen, waar u maar wilt. Dit idee werd geboren met de gedachte aan een emotionele verkoop, en om een symbolische waarde terug te geven aan de hedendaagse kunst.

Met dank aan de totale beschikbaarheid van Elisabetta Maistrello, herinner ik de lezers eraan dat zij de werken van de kunstenares ook kunnen zien op de website criticoarte.org Elisabetta Maistrello – Italiaanse kunst van ELisa Manzoni, en hieronder vindt u een video die het Art to Wear project laat zien.

Leave a Reply