blog-nl – Italian&Dutch Art by Elisa Manzoni

Dialoog tussen twee culturen: ITALIË en het dsg

Posted on April 27, 2023May 11, 2023 by criticoarte in Blog, Blog ing, Blog ita, blog-nl

Al in de 15e eeuw hadden de Nederlandse en Italiaanse kunst intense en interessante culturele uitwisselingen die het verloop van hun artistieke evolutie veranderden. Vandaag hebben hedendaagse Italiaanse kunst en hedendaagse Nederlandse kunst de grote kans om opnieuw met elkaar in dialoog te gaan in deze groepstentoonstelling die wordt gerealiseerd door de DSG Galerie in Assen in samenwerking met de Manzoni Kunst Galerie in Oosterwolde. Een doelgerichte en open dialoog waarin twee eeuwenoude culturen mijlpalen in de ontwikkeling van hun cultureel-artistieke geschiedenis kunnen vergelijken en elkaar kunnen inspireren voor toekomstige poëtica. Een kans dus om de basis te leggen voor een moderne wederzijdse kennis en begrip waarin de kunst, voorbij de verscheidenheid van haar stilistische en thematische manifestaties, een nieuwe verenigde visie op de hedendaagse samenleving toont die de menselijke wereld met de goddelijke wereld wil bemiddelen.

Wat is dan het uiteindelijke doel van Kunst en de dialoog tussen deze twee culturen? Het doel van KUNST is de waarnemer de smaak van persoonlijke ontdekking bij te brengen en zijn eigen maatstaf te ontwikkelen. Dat betekent zien, empathisch voelen, vrij denken en handelen. Elke kunstenaar heeft een boodschap over te brengen en leert ons door zijn of haar werken vragen te stellen om het heden te begrijpen en ons eigen perspectief te verruimen, zelfs tot het punt dat het een gevoel van transcendentie stimuleert. Hoe meer KUNST de toeschouwer ertoe brengt zichzelf vragen te stellen, hoe meer hij een nieuw mens zal worden omdat hij in staat zal zijn kritisch te denken zonder de massa te volgen, wat resulteert in een aangenaam gevoel van persoonlijke groei en innerlijke rijkdom.

KUNST spreekt voor zich en is een levensoefening, een levensproject dat de mens onsterfelijkheid geeft en de menselijke wil toont om tot transcendentie te komen. Om de werken op hun best waar te nemen, heeft de toeschouwer een kwalitatieve tijd nodig om zijn eigen mening te vormen, zoals Kandinsky (1866 – 1944) zei “kunst gaat voorbij de grenzen waarin de tijd haar zou willen samenpersen en geeft de inhoud van de toekomst aan”: voorbij de oppervlakkigheid en onoplettendheid als gevolg van het hedendaagse massamediale bombardement, leert de verlengde tijd van bloei de mens de werken te voelen als een kostbaar geschenk. Uitgaande van de zintuiglijke gegevens en via emoties, kritische analyse en oriëntatie van acties, leert de kunst ons bezit te nemen van onze tijd om deze in het diepste innerlijk te ontmoeten.

De artistieke dialoog die hier op de tentoonstelling wordt ontwikkeld, is dus van fundamenteel belang voor de ontwikkeling van relaties tussen mensen, landen en culturen: hij bevordert de persoonlijke groei omdat hij vrijheid en het vermogen om zich uit te drukken vereist, evenals de bereidheid en het vermogen om naar anderen te luisteren en hen te leren kennen.

Exposerende kunstenaars: Leonardo Vecchiarino, Annemarie de Groot, Giorgio Riva, Nicole v.d. Veen-kerssies, Maurizio Brambilla, Klaas Koops, Gianluca Somaschi, Gerke Procee, Ilaria Sperotto, Saskia Dingelstad, Marina De Carlo, Emy Noya, Luca Azzurro, Gianluca Cremonesi, Gianni Depaoli, Giulio Pettinato, Susanna Maccari, Laura Zani, Helma v.d. Water, Claudio Caporaso e Wikje Schoon.

Internationale groepstentoonstelling
29 april tot 1 juli 2023
Opening 28 april 2023 om 16.00 uur.
DSG Galerie
Koopmansplein 16, Assen
Warenhuis Vanderveen
http://www.drentsschildersgenootschap.nl

Helma v.d. Water, Z.t. keramiek gedraaid aardewerk, 30×19 cm.

Dialogo tra due culture: Italia e la DSG

Già a partire dal XV secolo l’arte olandese e l’arte italiana intrattennero scambi culturali intensi ed interessanti che cambiarono il corso della loro evoluzione artistica. Oggi l’arte contemporanea italiana e l’arte contemporanea olandese hanno la grande opportunità di dialogare nuovamente tra loro in questa mostra collettiva realizzata dalla DSG Galerie di Assen in collaborazione con la Manzoni Kunst Galerie di Oosterwolde. Un dialogo propositivo ed aperto in cui due culture secolari potranno confrontare i traguardi dell’evoluzione della propria storia culturale-artistica nonché ispirarsi a vicenda per future poetiche. Un’occasione quindi per gettare le basi per una moderna conoscenza e comprensione reciproca in cui, al di là della varietà delle sue manifestazioni stilistiche e tematiche, l’arte mostra una nuova visione unitaria della società contemporanea che cerca di mediare il mondo umano con il mondo divino.

Qual è allora lo scopo ultimo dell’Arte ed il dialogo tra queste due culture? L’ARTE ha il fine di educare l’osservatore al gusto della scoperta personale e di sviluppare il proprio metro di valutazione. Il che significa vedere, sentire empaticamente, pensare ed agire in modo libero. Ogni artista ha un messaggio da comunicare e grazie alle sue opere insegna a porsi delle domande per capire il presente e per ampliare una propria prospettiva, sino a stimolare il senso della trascendenza. Più l’ARTE porterà l’osservatore a farsi delle domande e più questo diventerà una persona nuova in quanto saprà pensare criticamente senza seguire le masse, ottenendo una piacevole sensazione di crescita personale e ricchezza interiore.

L’ARTE parla da sola ed è un esercizio di vita, un progetto di vita che dà immortalità all’uomo e mostra la volontà umana di raggiungere la trascendenza. Per percepire al meglio le opere, l’osservatore ha bisogno di un tempo qualitativamente valido per creare una propria opinione, come disse Kandinskij (1866 – 1944) “l’arte oltrepassa i limiti nei quali il tempo vorrebbe comprimerla ed indica il contenuto del futuro”: andando oltre la superficialità e la disattenzione dovuta al bombardamento massmediatico contemporaneo, il tempo prolungato della fruizione insegna alle persone a sentire le opere come dono prezioso. Partendo dal dato sensoriale e passando attraverso le emozioni, l’analisi critica e l’orientamento delle azioni, l’arte ci insegna a prendere possesso del nostro tempo per incontrarla nell’interiorità più profonda.

Il dialogo artistico sviluppato qui alla mostra è quindi fondamentale per lo sviluppo delle relazioni tra persone, dei paesi delle culture: favorisce la crescita personale perché richiede libertà e abilità nell’esprimere sé stessi, così come volontà e capacità di ascoltare e conoscere gli altri.

Artisti in mostra: Leonardo Vecchiarino, Annemarie de Groot, Giorgio Riva, Nicole v.d. Veen-kerssies, Maurizio Brambilla, Klaas Koops, Gianluca Somaschi, Gerke Procee, Ilaria Sperotto, Saskia Dingelstad, Marina De Carlo, Emy Noya, Luca Azzurro, Gianluca Cremonesi, Gianni Depaoli, Giulio Pettinato, Susanna Maccari, Laura Zani, Helma v.d. Water, Claudio Caporaso e Wikje Schoon.

Mostra collettiva internazionale
Dal 29 aprile al 1 luglio 2023
opening il 28 aprile 2023 alle ore 16.00
DSG Galerie
Koopmansplein 16, Assen
Warenhuis Vanderveen
http://www.drentsschildersgenootschap.nl

Digitale catalogus: scan, open link and download catalogue

English Version

Dialogue between two cultures: Italy and the DSG

As early as the 15th century, Dutch and Italian art had intense and interesting cultural exchanges that changed the course of their artistic evolution. Today, contemporary Italian art and contemporary Dutch art have the great opportunity to dialogue with each other again in this group exhibition realised by the DSG Galerie in Assen in collaboration with the Manzoni Kunst Galerie in Oosterwolde. A purposeful and open dialogue in which two centuries-old cultures will be able to compare milestones in the evolution of their cultural-artistic history as well as inspire each other for future poetics. An opportunity, therefore, to lay the foundations for modern mutual knowledge and understanding in which, beyond the variety of its stylistic and thematic manifestations, art displays a new unified vision of contemporary society that seeks to mediate the human world with the divine world.

What then is the ultimate purpose of Art and the dialogue between these two cultures? The purpose of ART is to educate the observer in the taste for personal discovery and to develop his own yardstick. Which means seeing, feeling empathically, thinking and acting freely. Every artist has a message to communicate and through his or her works teaches us to ask questions in order to understand the present and to broaden our own perspective, even to the point of stimulating a sense of transcendence. The more ART will lead the observer to ask himself questions, the more he will become a new person as he will be able to think critically without following the masses, resulting in a pleasant feeling of personal growth and inner richness.

ART speaks for itself and is an exercise in life, a life project that gives man immortality and shows the human will to achieve transcendence. In order to perceive the works at their best, the observer needs a qualitative time to create his own opinion, as Kandinsky (1866 – 1944) said “art goes beyond the limits in which time would like to compress it and indicates the content of the future”: going beyond the superficiality and inattention due to the contemporary mass media bombardment, the prolonged time of fruition teaches people to feel the works as a precious gift. Starting from the sensory datum and passing through emotions, critical analysis and orientation of actions, art teaches us to take possession of our time in order to meet it in the deepest interiority.

The artistic dialogue developed here at the exhibition is therefore fundamental for the development of relationships between people, countries and cultures: it promotes personal growth because it requires freedom and the ability to express oneself, as well as a willingness and ability to listen to and get to know others.

Artists in the exhibition: Leonardo Vecchiarino, Annemarie de Groot, Giorgio Riva, Nicole v.d. Veen-kerssies, Maurizio Brambilla, Klaas Koops, Gianluca Somaschi, Gerke Procee, Ilaria Sperotto, Saskia Dingelstad, Marina De Carlo, Emy Noya, Luca Azzurro, Gianluca Cremonesi, Gianni Depaoli, Giulio Pettinato, Susanna Maccari, Laura Zani, Helma v.d. Water, Claudio Caporaso and Wikje Schoon.

International group exhibition
29 April to 1 July 2023
opening on 28 April 2023 at 4 p.m.
DSG Galerie
Koopmansplein 16, Assen
Warenhuis Vanderveen
http://www.drentsschildersgenootschap.nl

Vraag aan de kunstenaar: Marieke Samuels

Posted on November 9, 2022October 28, 2022 by criticoarte in Blog, blog-nl

Vandaag presenteer ik met veel plezier een kunstenares die ik iets meer dan een jaar geleden heb leren kennen op de groepstentoonstelling Donna 2021, georganiseerd door Giulio Pettinato en het Castel Gandolfo Art Centre (september, Sala Nagasawa via Appia Antica, Rome): Marieke Samuels uit Brabant, meer bepaald uit Etten-Leur. Vanaf het begin was er een vonk voor het werk van de Nederlandse kunstenares dankzij de sterke maar delicate persoonlijkheid en gevoeligheid die doorschemert: haar vrouwelijke protagonisten komen als oude fresco’s tevoorschijn uit de drager die door een mix van technieken op expressionistische en abstracte wijze wordt behandeld. Delicaat maar vastberaden komen de protagonisten uit het doek tevoorschijn alsof het spirituele verschijningen zijn die lange tijd gevangen hebben gezeten: een hedendaagse en goddelijke versie van de Gratiën die de toeschouwer ondervragen. Nadat ik de kunstenares had vertegenwoordigd in Rome en vervolgens in een wintergroepstentoonstelling in Appelscha, had ik het genoegen haar gedurende bijna het hele jaar 2022 in de kleine Manzoni Kunst Galerie in Oosterwolde te ontvangen, waarbij ik veel bijval en waardering kreeg voor haar artistieke poëtica.

Marieke Samuels, Carmine, mixed media, 2022, 80×40 cm.

Ik geef nu het woord aan Marieke Samuels, zodat de lezers haar beter kunnen leren kennen.

Hoe en wanneer is de artiest in je geboren?

De kunstenaar is geleidelijk ontstaan. Het begon langzaam bij mijn eerste expositie in 2007. Ik was uitgenodigd door een oma van een klasgenootje van mijn kinderen, die in het gebouw van haar werkgever de exposities verzorgde. Op aandringen van haar ben ik overstag gegaan om mijn werk te exposeren. Zij vond mijn werk kwaliteit hebben. Langzamerhand kwamen daarna meerdere exposities. Daarop kwamen ook vragen of ik les wilde geven en ook een aantal galeriehouders nodigden mij als uit voor hun galerie. Dus eigenlijk ben ik door de buitenwereld overgehaald of overtuigd om kunstenaar te worden. Het is niet iets wat ik zelf voor ogen had. Tegenwoordig merk ik bij mezelf wel op dat ik geen doorsnee persoon ben en dat ik een bovengemiddeld creatief vermogen bezit. De buitenwereld zag het gewoon eerder…

Waar haal je je inspiratie vandaan? Kun je uitleggen hoe je technisch gezien een portret maakt?

Mijn inspiratie krijg ik door het werk van andere kunstenaars te zien. Ook ben ik altijd al gefascineerd geweest door mooie vrouwelijke gezichten. De natuur is een inspiratiebron voor mijn kleurgebruik en texturen.

Mijn portretten op doek begint heel intuïtief met een abstracte ondergrond. Het kleurgebruik en de textuur is geheel afhankelijk van mijn gemoedstoestand. Vervolgens als de ondergrond interessant genoeg is geworden, probeer ik daar een gezicht in te ontdekken. Dit gaat ook heel intuïtief. Vervolgens ga ik het gezicht schetsen in de achtergrond met houtskool of potlood en in een enkel geval gelijk met acrylverf. Meestal gebruik ik wat fotomateriaal ter referentie om het realistisch te doen overkomen. Vervolgens werk ik het gezicht met zo min mogelijk verf uit en bekijk ik nog wat er nodig is voor de afwerking om een sterk geheel te krijgen.

Jouw werk is een mix van expressionisme en abstractie. Waarom deze keuze in stijl om het vrouwelijk gezicht te verhogen?

Ik vind zelf abstract werk interessanter dan realistisch werk. Het raakt me eerder en het laat ook meer aan de verbeelding over. Als ik zelf bezig ben als kunstenaar kan ik In de abstractie en expressionisme ook mijn intuïtie en gevoel kwijt. En dat zijn mijn grootste drijfveren om te creëren.

Hoe belangrijk zijn de mix van mediums en vooral de expressionistische keuze van kleuren?

Mijn intuïtie en mijn gevoel zijn de grootste drijfveren en die kan ik goed kwijt in de manier waarop ik mijn verf of krijt gebruik. Ik sta mezelf namelijk een behoorlijke hoeveelheid vrijheid toe met veel wilde en onstuimige acties .Bij het creëren van het gezicht ben ik heel beheerst en nauwkeurig. En door mijn keuze van mediums kan ik al deze facetten uitvoeren. Mijn kleurgebruik wordt heel erg bepaald door mijn smaak gecombineerd met mijn gemoed. Het zijn met name aardse en natuurlijke kleuren. Ik werk eigenlijk maar met een beperkt kleurenpalet, maar mijn kleuren mengen mooi met elkaar. Dit is voor mij heel belangrijk omdat ik de kleuren zoveel met elkaar laat vervloeien.

Wat zijn je toekomstplannen na twee jaar onzekerheid over de pandemie? Het belooft het jaar van Venus, schoonheid en positieve vrouwelijke energie te worden.

Mijn toekomstplannen zijn om gewoon door te gaan met schilderijen maken en hopelijk succesvol te worden in de verkoop van mijn werk. Dit laatste het liefst uitgevoerd door anderen, want mezelf verkopen is niet echt mijn ding. Verder vind ik het op kleine schaal lesgeven ook een mooie aanvulling op het zelf werk maken. Ik kan hierin mijn passie over het portret kwijt en ook het sociale aspect kan ik erg waarderen.

Ik wil Marieke Samuels van harte bedanken voor haar tijd en in afwachting van haar weer als welkome gast in de Manzoni Kunst Galerie in Oosterwolde, nodig ik u graag uit om haar website en haar instagram pagina te bezoeken en een bezoek aan haar atelier in Etten-Leur bij Breda aan te bevelen.

Om de video op YouTube te bekijken, is dit de link.

Vraag aan de kunstenaar: Luca Azzurro

Posted on September 28, 2022September 19, 2022 by criticoarte in Blog, blog-nl

De afgelopen maanden had ik het genoegen om in de Manzoni Kunst Galerie in Oosterwolde de schilderijen te zien van een zeer jonge Italiaanse kunstenaar, Luca Azzurro (klas ’88), een architect en reclamegraficus uit Lombardije, die ik al enige tijd nauwlettend in de gaten hield vanwege zijn artistieke poëtica vol expressionisme en symboliek. Luca Azzurro evolueert voortdurend in zijn experimenten (dankzij zijn jonge leeftijd), en de cyclus in de galerie en de werken die hier in het interview worden voorgesteld tonen aan waarom zijn kunst steeds meer internationale verzamelaars begint aan te trekken (tot op heden bevinden zijn werken zich in Italiaanse, Canadese en Russische collecties). Zijn poëtica is gebaseerd op een expressionistische en onnatuurlijke kleur die herinnert aan de stijl van de Fauves, Pollock en Sam Francis: deze kleur, een lofzang op het leven, geeft een prominente plaats aan de lichtmasten, een symbool van hedendaagsheid, technologische innovatie en snelheid, zonder welke de mens niet zou zijn waar hij nu is.

Luca Azzurro, The signal in the grey sky, 2021, acrylic on canvas, 50x50x4cm

Maar laten we de artiest nu het woord geven:

Jij bent een zeer jonge kunstenaar: wat wilt jij communiceren met jouw artistieke poëzie?

Schilderen is voor mij altijd het medium geweest om mijn gevoelens uit te drukken, zowel positief als negatief.

Het schilderen is voor mij in een parallelle wereld terechtgekomen, mijn favoriete wereld natuurlijk, waar ik me comfortabel en vrij voel om mijn gevoelens uit te drukken zoals ik dat wil.

In de loop der jaren is mijn boodschap letterlijk veranderd.

Vandaag voel ik de behoefte om te vertegenwoordigen, om waarde te geven aan wat mensen als vanzelfsprekend beschouwen.

Wat is kleur voor jou? Hoe past het in je beeldidee?

Kleur is voor mij het leven. Je kunt alles overbrengen, allerlei gevoelens, situaties, emoties.

We kunnen ook nuances aanbrengen en dat maakt kleur nog belangrijker en karakteristieker voor wat ik wil overbrengen.

Waarom de keuze van lichtmasten als de echte protagonisten van deze picturale cyclus die ik het genoegen heb in de galerie te hebben?

Ik wilde iets benadrukken dat mensen niet zien, maar niet omdat ze onzichtbaar zijn, integendeel, ze zijn maar al te zichtbaar door hun majesteit.

Als we nadenken over hun functie, hebben ze betekenis gegeven aan het menselijk leven en de evolutie daarvan. Dankzij elektriciteit heeft de mens vandaag grote dingen kunnen bereiken.

We worden omringd door deze structuren, maar we hechten er geen belang aan, zoals vaak het geval is in deze maatschappij die de neiging heeft je te overschaduwen, mensen en dingen te onderwaarderen die eigenlijk het middelpunt van ons leven zijn.

Wil jij het Nederlandse publiek uitleggen waarom jouw behangpapier op zo’n bijzondere manier gebruikt bij die geschriften? Wat geeft het je meer dan alleen canvas?

Ik wilde een achtergrond creëren die ons zou kunnen herinneren aan alles wat door deze structuren kan gaan, wind, regen, vogels… iets dat ons zou kunnen herinneren aan beweging.

Vandaar de keuze voor doorlopend cursief schrift.

Je bent zo jong en hebt duizend andere ideeën in je hoofd. Kun je ons een voorproefje geven?

Schilders zijn soms onvoorspelbaar, dus ik hoop je snel te verrassen.

Ik wil Luca Azzurro uit de grond van mijn hart bedanken dat hij de tijd heeft genomen. Als u meer wilt weten over zijn poëzie, raad ik u aan hem te volgen op zijn sociale pagina’s (Facebook en Instagram) of op zijn persoonlijke website. Ondertussen bent u uitgenodigd in de Manzoni Kunst Galerie in Oosterwolde en op zijn Facebook en Instagram kanalen.

Vraag aan de kunstenaar: Laura Zani

Posted on September 7, 2022 by criticoarte in Blog, blog-nl

We hebben eindelijk de grote hitte achter ons gelaten (tenminste hier in Nederland) en kunnen ons concentreren op nieuwe projecten, nieuwe samenwerkingen, nieuwe tentoonstellingen, en de terugkeer van de rubriek Vraag aan de Kunstenaar (ik moet zeggen dat ik die gemist had en ik ben blij hem weer aan u te kunnen presenteren) ter gelegenheid van de opname van twee nieuwe kunstenaars in het project Hedendaagse Italiaanse Kunst in Nederland. Vandaag wil ik u officieel kennis laten maken met de Bresciaanse schilderes Laura Zani, die sinds april 2022 in de Manzoni Kunst Galerie in Oosterwolde is voor de portrettentoonstelling Het portreit van de ziel. Bekend door een wederzijdse vriendschap in Milaan (je vindt altijd de beste bij Milonga Cornici in het centrum van Milaan), heeft Laura’s poëtica mij onmiddellijk gegrepen en verliefd gemaakt op haar lieflijkheid en elegantie in het combineren van de kind-dier-plant wereld met een diep surrealistische en symbolische wereld dankzij het gebruik van delicate inkten met grote achtergronden. De werken van Laura Zani geven innerlijke kalmte en sereniteit en juist daarom worden ze zo gewaardeerd en gezocht door Amerikaanse, Egyptische, Italiaanse, Belgische, Duitse, Chinese en Nederlandse verzamelaars. Maar ik wil niet langer treuzelen en wil het woord doorgeven aan de artiest.

Laura Zani, Amelie with checked background, 2022, digital collage, 20×28 cm.

Vertel ons over jezelf: wanneer begon Laura Zani zich een kunstenares te voelen?

Ik heb een zeer romantisch beeld van de kunstenaar, die ik me voorstel als een individu dat volledig bezeten is door een persoonlijke visie op de werkelijkheid en dat altijd origineel is, zowel in de artistieke produktie als in het leven. Als ik mijzelf vergelijk met deze geïdealiseerde figuur, kan ik mij geen kunstenaar voelen : mijn leven is gewoon en mijn gedachten overpeinzen elk aspect van het dagelijks leven. Er zijn echter momenten waarop ik me los kan maken van de werkelijkheid: wanneer ik op zoek ben naar ideeën, wanneer ik verrukt ben door een bepaalde situatie of opgewonden door een succes, zeer intense momenten waarop ik mijn werk creëer. In die uren verandert mijn perceptie van mezelf en kan ik mezelf als artiest zien. Maar omdat mijn romantische visie meestal de overhand heeft, noem ik mezelf liever een schilder.

Waar verlangt de artiest in jou naar? Heb je het al door?

De kunstenaar in mij wil positieve emoties overbrengen op de toeschouwer. Maar dat niet alleen: hij zoekt troost en vreugde in de gebaren die het werk maken, in de stroom van ideeën die het voortbrengt.

Ik ontken niet dat ik denk aan het krijgen van meer en meer feedback en waardering van het publiek en de critici, maar het zijn zeker niet mijn prioriteiten.

Ik denk dat mijn wens elke keer uitkomt als ik vreugde en serene nieuwsgierigheid zie in de ogen van de kijker, of als ik woorden van dankbaarheid hoor of lees voor de positieve emoties die mijn werk oproept.

Waar haal je de meeste inspiratie uit? Waarom?

Ik haal mijn inspiratie uit de dingen waar ik van houd: boeiende gezichten en uitdrukkingen die je latente emoties doen verbeelden; de ongeëvenaarde schoonheid van de creaties van de natuur – zowel van de planten- als van de dierenwereld; kunstwerken van meesters in de schilderkunst en de illustratie.

En dat allemaal omdat ik het gevoel heb dat ze tot mijn verbeelding behoren en mijn innerlijk welzijn erop berust.

Kunt u de lezers iets vertellen over uw schildertechniek: van het oorspronkelijke werk tot de uitwerking die een nieuw origineel wordt?

Het ontstaan van mijn artistieke produktie verloopt langs twee verschillende wegen: de ene komt geheel uit de verbeelding voort, zonder gebruik te maken van reële beelden – dit is specifiek illustratiewerk: nadat ik het idee voor het paneel heb gevonden, maak ik talrijke schetsen en kleurproeven om tot het uiteindelijke werk te komen.

De andere is beïnvloed door fotografische beelden. In deze gevallen gebruik ik foto’s om de vormen en de lichtcontrasten weer te geven, terwijl ik de neiging heb de context uit te vinden en de kleuren te veranderen om mijn persoonlijk palet te gebruiken.

Waarom de beslissing om fine art prints te maken? Heb je andere projecten om je nog dichter bij het publiek te brengen?

Ik besloot fine art prints van mijn werken te maken om mijn werk toegankelijker te maken voor een breed publiek. Door het afdrukken van bestanden, verkregen door het scannen of fotograferen van de originele werken, kan ik kopieën van hoge kwaliteit maken in verschillende formaten, zelfs afwijkend van de originelen, en dat tegen voordelige prijzen.

Ik denk dat om het publiek te benaderen zichtbaarheid onontbeerlijk is, die ik op dit moment zoek via de sociale media – Facebook en Instagram – en de steun van kunstgalerijen. Ik ben van plan, en dit is een primeur, om binnenkort een atelier met ramen te openen in het historische centrum van Brescia, mijn stad.

Ik wil Laura Zani uit de grond van mijn hart bedanken voor haar oneindige beschikbaarheid. Uit zo’n prachtig mens als zij kan niets anders dan prachtige kunst voortkomen.

Om de kunstenares te volgen bied ik u haar Instagram profiel en haar website aan, daarnaast nodig ik u persoonlijk uit in de Manzoni Kunst Galerie in Oosterwolde en op haar Facebook en Instagram pagina’s.

Laura Zani, The Magpies, 2021, fine art print, 26×32 cm.

Het portreit van de ziel

Posted on April 30, 2022May 27, 2022 by criticoarte in Blog, blog-nl

“De animatie van het doek is een van de moeilijkste problemen van de schilderkunst.”

(Alfred Sisley)

De evolutie van het portret in de kunstgeschiedenis kan worden gelijkgesteld met de evolutie van de weergave van de beeltenis van de kindertijd naar de volwassenheid. De impuls om portretten te schilderen is een spontane en primordiale noodzaak: vertrekkend van een opzettelijk portret komen we, dankzij de persoonlijke groei van de kunstenaar, tot het fysionomische portret dat niet alleen concrete somatische kenmerken heeft, maar ook het psychologische karakter, de spiritualiteit en het morele oordeel van de geportretteerde analyseert. Ook al werd het in de oudheid beschouwd als een genre dat inferieur is aan het historische tafereel, voor sommige historici is het portret het oudste en meest verbreide artistieke genre dat de ontwikkeling van de cultuur van de samenleving tastbaar volgt: er zijn maar weinig historische tijdperken en beschavingen waarin het portret niet aan bod komt.

De tentoonstelling Het portreit van de ziel wil dus de hedendaagse situatie documenteren van dit genre dat altijd een grote aantrekkingskracht heeft gehad. De zes aanwezige kunstenaars hebben het doel van Alfred Sisley (1839-1899) bereikt: zij hebben een ontwikkelingsstadium bereikt waarin zij in staat zijn het onderwerp van het werk te animeren, dat wil zeggen dat zij ziel en geest in het materiaal brengen door er hun persoonlijke artistieke en creatieve toets aan toe te voegen. Laten we ze beter leren kennen.

Sinds 2015 concentreert de Milanese kunstenares Susanna Maccari zich op de analyse van de vrouwelijke figuur in aquarellen: haar vitale en waterige toetsen zijn elegant en delicaat, en tonen de innerlijke kracht, schoonheid en intelligentie van de vrouw met pasteltinten van uiterste verfijning.

Met een heel andere techniek onderzoekt de kunstenaar Leonardo Vecchiarino uit Foggia ook de schoonheid van de hedendaagse vrouw: fascinerende moderne nimfen met een prerafaëlitische inslag (19e eeuw), geschilderd in olieverf met bleke, koude kleuren, worden geplaatst in volkomen surrealistische symbolische contexten die bestaan uit collages met fragmenten uit het dagelijks leven.

Een andere belangrijke exponent van de hedendaagse Lombardische portretkunst is ongetwijfeld de kunstenaar Giorgio Riva, die ons met zijn werken op hout ertoe aanzet de vrouwenfiguur te interpreteren in een dromerige, symbolische en transcendente versie die doet denken aan de Art Nouveau (1890-1910): de ruimten worden in de tijd opgeschort en stralen rust en harmonie uit dankzij de kleur en de grafische oogjes die het beeld creëren.

De jonge Bresciaanse kunstenares Laura Zani, een nieuwkomer in het project Hedendaagse Italiaanse Kunst in Nederland dat door Manzoni Kunst Galerie wordt gesteund, is bij verzamelaars ook bekend om haar inktwerken en fine art prints met kinderportretten. Dankzij het spel van het licht en de transparantie van de gebruikte media creëert de kunstenares een zuiver universum waarin gratie natuurlijk is en, zoals ze zelf zegt, “waar je nog kunt hopen dat alles mogelijk is en waar je toevallig zeemeerminnen ontmoet”.

De enige Nederlandse portrettiste in de tentoonstelling is de Brabantse Marieke Samuels, die dankzij haar artistieke poëtica de geportretteerde vrouw uit het abstracte doek laat oprijzen als ware het een visioen uit een droom: de toeschouwer krijgt zo de gedachte en de essentie van de protagoniste te pakken.

Wat de beeldhouwkunst betreft, is de enige beeldhouwer in de galerie Claudio Caporaso uit Ligurië, die zich concentreert op de diepgaande en voortdurend veranderende identiteiten van de onderwerpen in brons. De geportretteerde lijdende zielen zijn geïdealiseerd en schetsen met grote gevoeligheid de hedendaagse geest van de mens.

De tentoonstelling Het portreit va de ziel geeft zo een volledig beeld van de hedendaagse maatschappij, realistisch in haar fenomenale kant, voortdurend op zoek naar een ontsnapping uit de dagelijkse angsten door middel van symboliek, dromen, emoties en illusies.

29 april – 26 juni 2022

Manzoni Kunst Galerie (Snellingerdijk 122, Oosterwolde)

English version

The portrait of the soul

“The animation of the canvas is one of the most difficult problems of painting.”

(Alfred Sisley)

The evolution of the portrait in the history of art can be equated with the evolution of the reproduction of the image from childhood to adulthood. The impulse to paint portraits is a spontaneous and primordial necessity: starting from an intentional portrait we arrive, thanks to the personal growth of the artist, at the physiognomic portrait that not only has concrete somatic features but also analyses the psychological character, spirituality and moral judgement of the subject. Even though in ancient times it was considered an inferior genre to the historical scene, for some historians the portrait is the oldest and most widespread artistic genre that tangibly follows the development of society’s culture: there are very few historical epochs and civilisations in which the portrait is not taken into consideration.

The exhibition Het portreit van de ziel thus aims to document the contemporary situation of this genre that has always had great appeal. The six artists present have achieved Alfred Sisley’s (1839-1899) goal: they have reached a stage of evolution where they are able to animate the subject of the work, that is to say, they infuse soul and spirit into the material by adding their personal artistic and creative touch. Let’s get to know them better.

Since 2015, Milanese artist Susanna Maccari has been concentrating on analysing the female figure in watercolours: her vital and watery touches are elegant and delicate, and show the inner strength, beauty and intelligence of women with pastel tones of extreme refinement.

With an extremely different technique, the artist Leonardo Vecchiarino from Foggia also investigates the Beauty of contemporary women: fascinating modern nymphs with a Pre-Raphaelite flavour (19th century), painted in oils with pale, cold colours, are set in completely surreal symbolic contexts made of collages showing fragments of everyday life.

Another important exponent of contemporary Lombard portraiture is certainly the artist Giorgio Riva who, with his works on wood, encourages us to interpret the female figure in a dreamlike, symbolic and transcendental version reminiscent of Art Nouveau (1890-1910): the spaces are suspended in time and convey calm and harmony thanks to the colour and graphic eyelets that create the image.

The young Brescian artist Laura Zani, a newcomer to the Contemporary Italian Art in the Netherlands project supported by Manzoni Kunst Galerie, is also well known to collectors for her ink works and fine art prints featuring portraits of children. Thanks to the play of light and the transparency of the media used, the artist creates a pure universe in which grace is natural and, as she herself says, “where you can still hope that anything is possible and where you happen to meet mermaids”.

The only Dutch portraitist in the exhibition is Marieke Samuels from Brabant who, thanks to her artistic poetics, makes the portrayed female subject emerge from the abstract canvas as if it were a vision from a dream: the spectator thus grasps the thought and essence of the protagonist.

As far as sculpture is concerned, the only sculptor in the gallery is Claudio Caporaso from Liguria, who concentrates on the profound and constantly changing identities of his bronze subjects. The suffering souls portrayed are idealised and sketch the contemporary spirit of the human being with great sensitivity.

The exhibition Het portreit va de ziel thus fully captures today’s contemporary society, realistic in its phenomenal side, constantly searching for an escape from everyday anxieties through symbolism, dreams, emotions and illusions.

De Lente van de kunst – the spring of art

Posted on March 28, 2022 by criticoarte in Blog, Blog ing, blog-nl

De Manzoni Kunst Galerie in Oosterwolde, met haar Italiaanse kunstenaars, werkt weer met veel plezier samen met het Kunstcafe in Appelscha om het beste van de hedendaagse kunst op de markt aan te bieden. Evenals de vorige wintertentoonstelling beoogt de groepstentoonstelling in het voorjaar een poëtisch-artistieke dialoog tussen Italië en Nederland tot stand te brengen: de klanten van het café krijgen de gelegenheid om niet alleen geestelijk, maar ook lichamelijk een uniek en niet te evenaren kunstwerk voor een betaalbare prijs mee naar huis te nemen.

De tentoongestelde werken zijn bedoeld om de impliciete allegorie van de lente te vieren. Wie door de zalen van het Kunstcafe loopt, zal dus niet overweldigd worden door de natuurlijke kleurenexplosie van bloemen (dat zou een weinig avontuurlijke associatie zijn), maar door boodschappen van wedergeboorte, hoop, een nieuw begin en nieuwe gezichtspunten en perspectieven voor de toekomst. Hoewel we worden overspoeld met nieuws dat de aangenaamste tijd van het jaar tempert, geeft de lente ons de gelegenheid om na te denken en nieuwe lucht in te ademen, een lucht van positieve verandering die kunstenaars weten over te brengen door hun kleuren, idealen en thema’s. Met hun werken geven de kunstenaars de kijkers een extra zetje om uit de winterslaap te komen: er is altijd een andere manier om te leven en het leven waar te nemen en er is altijd een nieuwe dag om opnieuw geboren te worden en een idee te hebben dat iemands bestaan zou kunnen veranderen.

De tentoongestelde kunstenaars en werken zijn zeer gevarieerd en kunnen voldoen aan de meest uiteenlopende artistieke voorkeuren. Zij variëren van de abstracte kunst van Ilaria Sperotto, die u meeneemt op een reis door innerlijke landschappen waarin kleur stem geeft aan de ziel; tot de kunst van het Magisch Realisme van Maurizio Brambilla waarin symbolische boodschappen worden tentoongesteld in doeken die worden gekenmerkt door een elegant en chique kleurenpalet. De tentoonstelling gaat verder met de expressionistische kunst van Gianluca Somaschi, vol met druppels van Pollokiaanse oorsprong, en de realistische kunst van Gianluca Cremonesi waarin golven synoniem zijn met voortdurende verandering. Verder is er de materiele kunst van Giulio Pettinato, de romantisch-impressionistische kunst van Susanna Maccari en de surrealistische kunst van Giuliano Giuggioli, die met beelden speelt om de geest van de hedendaagse mens wakker te schudden.

Speciale gasten uit Italië, twee jonge kunstenaars die nog niet zijn opgenomen in het door Manzoni Kunst Galerie in Oosterwolde gesteunde project Contemporary Italian Art in Holland: Camelia Rostom die het publiek zal fascineren met haar abstracte materiaalwerken en haar olieverfschilderijen waarin de rode draad de dirigent is van liefde en lotsbestemming; en Luca Azzurro die met zijn hoogspanningsmasten vol symbolisch expressionisme leert om andere perspectieven te hebben en met een positieve geest naar de toekomst te kijken.

De tentoonstelling De Lente van de kunst is te zien in de zalen van het Kunstcafe van 18 maart tot 22 mei 2022.
Adres: Van Emstweg 85, 8426 BT, Appelscha
http://www.kunstcafeappelscha.nl

Exposerende kunstenaars: Maurizio Brambilla, Luca Azzurro, Ilaria Sperotto, Gianluca Cremonesi, Giulio Pettinato, Gianluca Somaschi, Camelia Rostom, Susanna Maccari.

Luca Azzurro, Written in a vertical pink sky, acrilic and collage on canvas, 2021, 70x48x4 cm. 1652 euro
Luca Azzurro, Written in a sky colored by plashes, acrilic and spray on collage on canvas, 2022, 60x60x4 cm. 1680 euro
Luca Azzurro, Written in a clear sky with spashes, acrili and spray on collage on canvas, 2022, 40x40x4 cm. 1120 euro
Luca Azzurro, Antennas immersed in the red sky with writings, acrili and collage on canvas, 2022, 38x50x4 cm. 1232 euro
Ilaria Sperotto, Chaotic horizon, oil on canvas, 2021, 30x30cm. 550 euro
Ilaria Sperotto, Wasteland, oil on canvas, 2021, 20x20cm. 380 euro
Ilaria Sperotto, Sonority in green, oil on canvas, 2021, 20x20cm. 380 euros
Camelia Rostom, Sea song, mixed media on wood panel, 2020, 20×20 cm. 420 euro
Camelia Rostom, Little treasures, mixed media on wood panel, 2020, 20×20 cm. 420 euro
Camelia Rostom, Fountain of life, mixed media on wood panel, 2020, 20×20 cm. 420 euro
Gianluca Somaschi, Colours, acrilic on canvas, 2019, 60×80 cm. 2300 euro
Gianluca Somaschi, Broadway art, acrilic on canvas, 2019, 60×80 cm. 2300 euro
Gianluca Cremonesi, Cretan wave 2, oil on canvas, 2020, 20×80 cm. 750,00 euro
Gianluca Cremonesi, Cretan wave 1, oil on canvas, 2020, 20x80cm. 750 euro
Camelia Rostom, Touch of Love, Olieverfschilderij op houten plank, 2020, 20×20 cm. 420 euro
Camelia Rostom, Destiny, Olieverfschilderij op houten plank, 20 cm x 20 cm, 2020. 420 euro
Camelia Rostom, De rode draad van het lot, Olieverfschilderij op houten plank, 2020, 20×20 cm. 420 euro
Maurizio Brambilla, Attimo, acrilic on canvas, 2019, 40×50 cm. 1250 euro
Maurizio Brambilla, Il luogo delle idee, acrilic on canvas, 2019, 40×50 cm. 1250 euro
Maurizio Brambilla, Attentato alla storia, acrylic on canvas, 2020, 50×70 cm. 1650 euro
Susanna Maccari, Riflessi di Camargue, oil on canvas, 2014, 60×50 cm. 2200 euro
Susanna Maccari, Finnish sunset, oil on canvas, 2005, 50 x 40 cm. 1800 euro
Susanna Maccari, Barche a Llançà, oil on canvas, 2011, 60×50 cm. 2200 euro
Giulio Pettinato, Lunar reflections, mixed media with sand on canvas, 2019, 35×56 cm. 700 euro

English version:

The Manzoni Kunst Galerie in Oosterwolde, with its Italian artists, is once again working with great pleasure with the Kunstcafe in Appelscha to offer the best of contemporary art on the market. As in the previous winter exhibition, the art on display in the spring group show aims to create a poetic-artistic dialogue between Italy and the Netherlands: the café’s patrons will have the opportunity to take home not only spiritually, but also physically, a unique and unrepeatable piece of art at an affordable price.

The works on display are intended to celebrate the implicit allegory of spring. Those who walk through the rooms of the Kunstcafe will not, therefore, be overwhelmed by the natural colour explosion of flowers (this would be an unadventurous association) but by messages of rebirth, hope, new beginnings and new points of view and perspectives for the future. Although we are bombarded by news that dampens the most pleasant time of the year, spring gives us the opportunity to think and breathe new air, an air of positive change that artists know how to convey through their colours, ideals and themes. With their works, the artists give viewers an extra gear to come out of winter hibernation: there is always another possible way to live and perceive life and, there is always a new day to be born again and to have the idea that could change one’s existence.

The artists and works on display are really varied and can satisfy the most diverse artistic preferences. They range from the abstract art of Ilaria Sperotto, who will take you on a journey through interior landscapes in which colour gives voice to the soul; to the art of Magic Realism of Maurizio Brambilla in which symbolic messages are exhibited in canvases characterised by an elegant and chic colour palette. The exhibition continues with the expressionistic art of Gianluca Somaschi, full of drips of Pollokian origin, and the realist art of Gianluca Cremonesi in which waves are synonymous with constant change. There is also the material art of Giulio Pettinato, the romantic impressionistic art of Susanna Maccari and the surreal art of Giuliano Giuggioli, who plays with images to awaken the spirit of contemporary man. Special guests from Italy, two young artists not yet included in the Contemporary Italian Art in Holland project supported by Manzoni Kunst Galerie in Oosterwolde: Camelia Rostom who will fascinate the public with her abstract material works and her oil paintings in which the red thread is the conductor of love and destiny; and Luca Azzurro who, with his high voltage pylons full of symbolic expressionism, teaches to have different perspectives and to look at the future with a positive spirit.

The exhibition De Lente van de kunst will be held in the rooms of the Kunstcafe from 18 March to 22 May 2022.
Address: Van Emstweg 85, 8426 BT, Appelscha
http://www.kunstcafeappelscha.nl

Exhibiting artists: Maurizio Brambilla, Luca Azzurro, Ilaria Sperotto, Gianluca Somaschi, Camelia Rostom, Susanna Maccari, Gianluca Cremonesi, Giulio Pettinato.

Woord aan de kunst!

Posted on December 22, 2021January 24, 2022 by criticoarte in Blog, blog-nl

Heb je je ooit afgevraagd wat de functie van Kunst is? Zoals bij deze gelegenheid, telkens wanneer wij de gelegenheid hebben kunst te ontmoeten, hebben wij een aangenaam gevoel van welzijn en verbetering, een echte innerlijke verrijking: actieve toeschouwers worden beeldhouwers en schilders tegelijk met de kunstenaars die het werk hebben gemaakt en, zoals Klimt (1862 – 1918) aan het begin van de 20e eeuw zei, “wij noemen kunstenaars niet alleen de scheppers, maar ook degenen die van kunst genieten, dat wil zeggen, die in staat zijn artistieke creaties met hun ontvankelijke zintuigen te herbeleven en te evalueren”.

Het doel van kunst en cultuur is de waarnemer zowel de smaak voor persoonlijke ontdekking bij te brengen als zijn eigen maatstaf voor evaluatie te ontwikkelen. Dit betekent niet alleen ‘het is mooi, ik vind het mooi’ of ‘het is lelijk, ik vind het niet mooi’, maar vrij zien, invoelen, denken en handelen. Door hun verborgen boodschappen leren kunstwerken ons vragen te stellen om het heden te begrijpen en een steeds ruimer perspectief te krijgen, zelfs tot het punt dat ze een gevoel van transcendentie stimuleren. Hoe meer ART de kijker ertoe brengt zichzelf in vraag te stellen, hoe meer hij een betere burger zal worden omdat hij in staat zal zijn kritisch na te denken zonder de massa te volgen.

KUNST is geen nutteloze en ijdele bezigheid, maar een levensoefening, een levensproject dat de mens onsterfelijkheid geeft en de menselijke wil toont om tot transcendentie te komen. Om de werken zo goed mogelijk te kunnen waarnemen, heeft de toeschouwer een kwalitatief geldige tijd nodig om zijn eigen mening te vormen, zoals Kandinskij (1866 – 1944) zei “kunst overschrijdt de grenzen waarin de tijd haar zou willen comprimeren en geeft de inhoud van de toekomst aan”: voorbijgaand aan de oppervlakkigheid en onoplettendheid als gevolg van het hedendaagse massamediale bombardement, leert de verlengde tijd van bloei de mensen de werken te voelen als een kostbaar geschenk. Uitgaande van de zintuiglijke gegevens en overgaand in emoties, kritische analyse en oriëntatie van handelingen, leert de kunst ons bezit te nemen van onze tijd om haar te ontmoeten in de diepste innerlijkheid.

1 december 2021 – 14 Februari 2022

www.kunstcafeappelscha.nl

Participating artists:

Maurizio Brambilla, painter, Italy

Claudio Caporaso, sculptor, Italy

Gianluca Cremonesi, painter, Italy

Marina De Carlo, painter, Italy

Gianni Depaoli, conceptual artist, Italy

Sonja Hooglander, painter, Netherlands

Rob Koedijk, painter, Netherlands

Susanna Maccari, painter, Italy

Giulio Pettinato, painter, Italy

Helga Renders, sculptress, Germany

Giorgio Riva, painter, Italy

Marieke Samuels, painter, The Netherlands

Gianluca Somaschi, painter, Italy

Fabrizio Spadini, painter, Italy

Ilaria Sperotto, painter, Italy

Helma Van De Water, ceramist, Netherlands

Leonardo Vecchiarino, painter, Italy

Frank Vincent, sculptor, Netherlands

English version:

Have you ever asked yourself what the role of Art is? As on this occasion, every time we have the opportunity to meet art we have a pleasant sensation of well-being and improvement, a real inner wealth: active spectators become sculptors and painters at the same time as the artists who created the work and, as Klimt (1862 – 1918) said at the beginning of the 20th century, one “calls artists not only the creators, but also those who enjoy art, that is, who are able to relive and value artistic creations with their receptive senses”.

The purpose of ART and culture is to educate the observer both to a taste for personal discovery and to develop his own yardstick of judgement. This does not mean just ‘it’s beautiful, I like it’ or ‘it’s ugly, I don’t like it’ but to see, feel empathically, think and act freely. Thanks to their hidden messages, works of art teach us to ask questions in order to understand the present and to have an increasingly broader perspective, even to the point of stimulating a sense of transcendence. The more ART leads the viewer to question himself, the more he will become a better citizen because he will be able to think critically without following the masses.

ART is not a futile and idle activity, but an exercise in life, a life project that gives immortality to man and shows the human will to reach transcendence. In order to best understand the works of art, the observer needs a qualitative amount of time to create his or her own opinion. As Kandinskij (1866 – 1944) said, “art goes beyond the limits in which time would like to compress it and indicates the content of the future”: going behind the superficiality and inattention due to the contemporary mass media bombardment, the extended time of viewing teaches people to feel the works of art as a precious gift. Starting from the sensory data and passing through emotions, critical analysis and the orientation of actions, art teaches us to take possession of our time to meet it in the deepest interiority.

Vraag aan de kunstenaar: Rob Koedijk

Posted on September 30, 2021September 21, 2021 by criticoarte in Blog, blog-nl

Het is alweer een tijdje geleden sinds het laatste interview in de rubriek “Vraag aan de kunstenaar”, dat tot doel had in detail de geheimen te onderzoeken van de kunstenaars die deelnemen aan het project Hedendaagse Italiaanse kunst in Nederland, dat gesteund wordt door de neo Manzoni Kunst Galerie in Oosterwolde. Eind juli hadden we het genoegen iets meer te weten te komen over de artistieke poëtica van de jonge beeldende kunstenares Ilaria Sperotto uit Vicenza, maar, zoals ik van meet af aan had aangekondigd, breidt het project zich uit en opent het zijn deuren voor Nederlandse kunstenaars om een constructieve en proactieve artistieke en culturele dialoog tussen Italië en Nederland tot stand te brengen.

Met grote trots stel ik u vandaag de eerste Nederlandse kunstenaar voor die de “uitdaging” is aangegaan: Rob Koedijk uit Assen. Wat mij in de kunst van Rob Koedijk zo boeit is zijn kleuropvatting, die hij tot in de finesses uitwerkt in twee totaal verschillende media, die een totaal verschillend eindresultaat opleveren. Het eerste medium dat gebruikt wordt is groot en zeer groot doek waarin naast verschillende tactiele materialen ook kleur tot leven komt in enorme achtergronden, waardoor werken ontstaan met een abstract-informele materiesmaak. Het tweede medium dat de Assense kunstenaar gebruikt is glas waarin, hoewel kleur altijd de baas is, de toepassing op zo’n ander medium resulteert in een abstract-informeel poëtisch teken waarin de toeschouwer met zijn fantasie kan spelen en beelden uit zijn eigen geheugen en contrasterende emotionele sensaties kan ontdekken.

De Manzoni Kunst Galerie in Oosterwolde is verheugd enkele werken op glas, epoxyhars en fusion van de kunstenaar Rob Koedijk te kunnen aanbieden; fraaie werken in verschillende formaten en prijzen die door de hoge technische kwaliteit die is uitgevoerd, kunnen verbazen.

Laten we eindelijk overgaan tot de vragen aan Rob Koedijk:

U bent een kunstenaar met een diepgaande artistieke cultuur, maar waar komt uw passie voor abstracte kunst en materieel informalisme vandaan? Wat betekent abstractie voor jou?

Voor mij is abstracte kunst het uitdrukking geven aan mijn eigen ik en mijn eigen gevoelens door middel van kleur.

De vorm en de verfstreken die ik op het doek zet, zijn in eerste instantie secundair aan de gevoelens die ik op dat moment ervaar. Maar naar mate mijn werk vordert, maken de kleuren en de wijze waarop deze in elkaar overvloeien, een wezenlijk onderdeel uit van het proces. Tijdens het schilderen ontstaat ongemerkt een schilderij doordat ik mijn gedachten en gevoelens op dat moment alle ruimte geef. Mijn werk is een manier van vormgeven dat door iedereen met open mind ‘gelezen’ kan worden en waar een ieder zijn eigen interpretatie aan kan en mag geven. Vorm in zijn algemeenheid is voor mij erg belangrijk. Echter in het abstraheren daarvan door middel van kleur en materialen, kan ik mijn expressie beter tot uitdrukking brengen.

Hoe is je leven veranderd nadat je de kunst leerde kennen door je bezig te houden met media en kleuren?

Tijdens mijn studie aan de A.K.I. (Academie voor Kunst en Industrie), waren het vooral de vakken Architectuur, Mode, Grafische Vormgeving en Kleurtechnieken, die ik met enthousiasme volgde. In de loop van mijn studie werd mij duidelijk dat hetgeen ik daar leerde, een belangrijk facet in mijn leven zou worden.

Kunt u de lezers iets vertellen over uw creatieve proces, van begin tot eind? Waar haal je je inspiratie vandaan totdat je wegloopt van het werk en zegt “nou, nu is het af”.

Ik begin met het uitzoeken van de materialen waarmee ik het schilderij wil maken, de kleuren en de grootte van het doek. Vervolgens ontstaan door de gedachten en gevoelens die op dat moment bij mij binnenkomen, spontane, onbevangen en willekeurige verfstreken op het doek met het daarbij behorende kleurenspectrum. De volledige overgave aan mijn gevoelens en de vrijheid waarmee ik zelf het doek kan vullen, evolueert dan van idee naar een voltooid werk. Als mijn werk na voltooiing mij voldoening geeft, dan is het “af”. Zo niet, dan laat ik het enige tijd rusten en begin ik opnieuw.

Hoewel u altijd uw persoonlijke abstracte artistieke poëtica volgt, voert u uw werken uit op twee totaal verschillende dragers, doek en glas: waarom deze keuzes? Vertel ons meer over je techniek.

Het werken met meerdere materialen en dragers is voor mij een uitdaging. Het blijkt dat ook mijn eigen ‘handschrift’ door dit gebruik enigszins verandert. Het werken op doek met grove kwasten kan bijvoorbeeld een snel resultaat opleveren, terwijl het aanbrengen van verf op glas met een paletmes totaal. Andere structuren laat zien. Door op deze manier te werken wordt mijn creativiteit geprikkeld, mede omdat het uiteindelijke resultaat vaak verrassend en heel verschillend is.

Gelooft u dat abstracte kunst de sleutel kan zijn om het denken van de mensen te veranderen en de hedendaagse wereld te verbeteren?

Voor de toeschouwer kan het aanschouwen van abstracte kunst en het zich inleven in het kleurgebruik, de vorm en de compositie van een werk, een moment van rust geven. De toeschouwer kan door zijn eigen interpretatie even met zijn gedachten loskomen van de realiteit van het leven van alle dag en daardoor de betrekkelijkheid van dingen gaan inzien. Ik hoop dat ik met mijn werk daartoe kan bijdragen.

Hartelijk dank voor de tijd die Rob Koedijk heeft gereserveerd voor onze lezers. Voor alle informatie sta ik tot uw beschikking. Ik nodig u uit om in de galerie te genieten van de artistieke poëtica van Rob Koedijk of om zijn pagina te bezoeken op https://criticoarte.org/dutch-paintings/rob-koedijk/.

De kunstenaar geeft u ook de gelegenheid om andere werken in zijn Atelier te zien.

Art in the Garden – Kunst in de Tuin

Posted on August 24, 2021August 26, 2021 by criticoarte in Blog, Blog ing, blog-nl

Write the date in your diary!

Saturday 28 August 2021 you are all invited to the Art in the Garden exhibition at the Manzoni Kunst Galerie, from 11am to 5pm! The gallery will be officially inaugurated and we will celebrate the artists participating in the project Contemporary Italian Art in the Netherlands and the new entry Rob Koedijk, a Dutch artist from Assen who has enthusiastically accepted the idea of making the two artistic cultures dialogue.
We are waiting for you to drink a coffee, a tea or a glass of wine and talk a bit about Art!

Art in the Garden

Saturday 28 August 2021

Manzoni Kunst Galerie

Snellingerdijk 122, 8431 ES Oosterwolde, Netherlands

from 11am to 5 pm

Artist:

Giorgio Riva

Susanna Maccari

Gianluca Cremonesi

Maurizio Brambilla

Giuliano Giuggioli

Gianluca Somaschi

Ilaria Sperotto

Marina De Carlo

Gianni Depaoli

Leonardo Vecchiarino

Rob Koedijk

Noteer de datum in uw agenda!

Zaterdag 28 augustus 2021 bent u allen uitgenodigd voor de tentoonstelling Kunst in de Tuin in de Manzoni Kunst Galerie, van 11.00 tot 17.00 uur! De galerie wordt officieel geopend en we vieren de kunstenaars die deelnemen aan het project Hedendaagse Italiaanse Kunst in Nederland en de nieuwe binnenkomer Rob Koedijk, een Nederlandse kunstenaar uit Assen die met enthousiasme het idee heeft aanvaard om de twee artistieke culturen met elkaar in dialoog te brengen.
Wij wachten op u om een koffie, een thee of een glas wijn te drinken en wat over kunst te praten!

Art in the Garden

Zaterdaag 28 Augustus 2021

Manzoni Kunst Galerie

Snellingerdijk 122, 8431 ES Oosterwolde, Netherlands

van 11 tot 17

Kunstenaars:

Giorgio Riva

Susanna Maccari

Gianluca Cremonesi

Maurizio Brambilla

Giuliano Giuggioli

Gianluca Somaschi

Ilaria Sperotto

Marina De Carlo

Gianni Depaoli

Leonardo Vecchiarino

Rob Koedijk

Alexander Sasha Parkevich (1941-2016)

Posted on August 13, 2021August 4, 2021 by criticoarte in Blog, blog-nl

Vandaag is het 13 augustus en is het niet alleen mijn verjaardag, maar ook de vijfde sterfdag van een groot kunstenaar van Russische afkomst die de hele wereld over reisde, een echte Artist of the World: Alexander Sasha Parkevich (Moskou, 1941 – Plain, 2016). In 2018 werd ik benaderd door een van Sasha’s zussen, Natalia Codevilla, zelf beeldend kunstenaar en nu gevestigd in Milaan, met de opdracht een kritische analyse te schrijven van de artistieke poëtica van haar overleden broer, die bij een herdenkingstentoonstelling in Wisconsin, Amerika, zou worden gevoegd. Ik heb het met enthousiasme aanvaard omdat de werken van Sasha Parkevich tot het hart spreken en veel gedachten en overpeinzingen losmaken. Om hem te gedenken en om hem voor te stellen aan hen die nog niet de gelegenheid hebben gehad zijn werk te zien, geef ik hier vandaag de geschreven kunstkritiek weer.
Veel plezier bij het lezen.

Sasha Parkevich, de schepper van Modern Divinities

Twee jaar zijn reeds verstreken sinds het overlijden van Aleksandr Sasha Parkevitsj (Moskou 1941 – Plain 2016), een eclectisch kunstenaar van diepgaande cultuur en moderne Renaissanceman. Sasha heeft nooit zijn verleden willen toevertrouwen, maar dankzij zijn vele werken (schilderijen, beeldhouwwerken en grafiek met schetsen en strips) die doordrongen zijn van zijn uitgesproken gevoeligheid, hebben zelfs degenen die niet het geluk hadden hem persoonlijk te kennen, nu de gelegenheid zijn transcendente, symbolische en spirituele wereld binnen te treden.

Sasha was een veelzijdig kunstenaar met meerdere passies, zoals hij zelf zei: “mensen moeten ergens een passie voor hebben”. Reeds vanaf zijn jeugd werd hij aangetrokken door literatuur, talen, kunstgeschiedenis en culturen, architectuur, tuinieren, natuur en vooral door het “doen” in de eerste persoon: Reeds tijdens zijn verblijf in Triëst, Italië (1951-1958), bracht deze levensfilosofie hem ertoe zijn eerste reproducties te maken van Italiaanse renaissancekunstwerken, die hij later, toen hij volwassen was, weer oppakte, zoals blijkt uit de snelle en onvolledige schets in zijn notitieboekje voorstellende De Madonna met kind, of Madonna van de stoel van Rafaël Sanzio, 1513-1514 nu in de Palatijngalerij van Palazzo Pitti in Florence.

Zijn meesterschap en creativiteit werden niet alleen geconsolideerd door zijn studies aan het Fine Art Institute of Indianapolis in het begin van de jaren zestig, maar ook door de talrijke reizen die hij ondernam tussen Chicago, San Francisco, Spanje, Duitsland en Mexico tussen de jaren zestig en zeventig, gedurende welke hij nooit ophield de wereld om hem heen te bestuderen en te observeren. In deze periode van twintig jaar maakte de jonge kunstenaar een groot aantal snelle schetsen van verschillende onderwerpen, waarbij hij hun ziel veranderde en voortborduurde op de vele artistieke stromingen die hij tijdens zijn pelgrimstochten waarnam. In zijn notitieboekjes ziet men liggende naakten met een duidelijk symbolistisch en expressionistisch karakter, die doen denken aan de studies van Egon Schiele, maar ook meer gecomponeerde naakten met een Matisse-gehalte en Picasso-achtige Afrikaanse maskers, zoals Vrouwen met chocoladekoekjes. In andere schetsen is de menselijke aanwezigheid terug te vinden in zeer gedetailleerde interieurscènes zoals American Gothic # II (hommage aan Mr and Mrs Grundenbacker) dat een hommage brengt aan de Amerikaanse kunstenaar Grand Wood, of in alledaagse scènes zoals Hommage aan Edward Hopper of, tenslotte, in astronomische, symbolische, surrealistische en primordiale landschappen die met een stenografische beheersing zijn weergegeven en die sterk lijken op de werken van Joan Mirò, waarvan de studie voor Menzonita Busches een voorbeeld is.

Het was echter zijn verblijf in Griekenland tussen 1983 en 1985, eerst op het eiland Santorini in het dorp Oia en daarna op het eiland Lesbos, dat de kunstenaar zijn eerste sterke impuls gaf: hier kon Sasha zich ononderbroken op zijn werk concentreren, zijn schildertechniek perfectioneren en zijn nieuwe filosofie vestigen. Wie haar snelle schetsen van de zwerfhonden van het eiland en haar houtskool op papier met Twee zwerfhonden bekijkt, ziet hoe belangrijk deze dieren waren voor het begrijpen van Moeder Natuur: in deze werken worden een nieuwe spiritualiteit en Sasha’s transcendente ziel gelegitimeerd door de wetten van de natuur, want volgens haar filosofie “zijn wij hier omdat Moeder Natuur wil dat wij hier zijn. Ons gevoel is haar gevoel. Onze hoop, aspiraties, fantasieën en eenzaamheid zijn ook van haar”. Dit betekent niet dat de kunstenaar de onderwerpen eenvoudigweg op een passieve en realistische manier heeft weergegeven; integendeel, ze zijn bewerkt volgens de emotionele waarde van de ervaring die op dat moment werd beleefd, volgens een uitgesproken subjectieve visie, in de woorden van Sasha “mijn verblijf in Santorini was de ervaring van mijn leven”. Als ik aan Santorini denk, zijn er zoveel goede herinneringen en zoveel geweldige ervaringen”. Griekenland speelde ook een andere belangrijke rol voor de kunstenaar: hier herontdekte hij zijn oude liefde voor iconografische kunst, die in Rusland tijdens het Stalin-regime zo verboden was. Parkevitsj vervaardigde verschillende iconen op hout, in verkleind formaat, met een duidelijke religieuze waarde, zoals de reproductie van de 12e-eeuwse Moeder Gods Eleousa, bekend als de Moeder van Vladimir, die zich nu in de Tretjakov Galerij in Moskou bevindt: Sasha wilde de traditionele Russische iconografische methode gebruiken met bladgoud en natuurlijke kleuren, met de hand geslepen en toegevoegd met een emulsie op basis van dooier en witte wijn, om de tweedimensionale beelden hiërarchie en uitgesproken symboliek te geven en zo de zintuiglijke wereld te verenigen met de trans-zintuiglijke en trans-temporele wereld. Al dit intense werk leverde hem de titel van Icon Painter op.

Zijn terugkeer naar Amerika eind jaren tachtig, naar het stadje Plain in Wisconsin om precies te zijn, gaf Sasha zijn tweede artistieke impuls: hier voelde hij zich eindelijk thuis en bouwde hij met eigen handen zijn atelier en privétuin om Moeder Natuur maximaal te verheerlijken. Zijn analyses en studies hielden daar niet op, want hij was voortdurend op zoek naar iets in zijn kunst en, zoals zijn zus Zora Tammer zei, “hij wilde iets moois maken met zijn handen”. Wanneer men de produktie van de kunstenaar van de laatste dertig jaar bekijkt, kan men een intens onderzoek waarnemen naar de natuur, de mens en de diepste ziel. Dankzij Francis Bacon, beroemd om zijn verontrustende en misvormde portretten die gekenmerkt worden door een gewelddadige expressionistische lading, greep Sasha in de eerste helft van de jaren negentig naar de ziel en de gevoelens van zijn onderwerpen om die uitsluitend over te brengen op hun gezichten, vervormd en gezwollen, gemaakt met instinctieve, automatische en bijna terloopse penseelstreken. Deze getransfigureerde werken omvatten olieverfschilderijen getiteld Francis Bacon hommage en King Lear, gemengde olieverf-pastelschilderijen met het portret van Dragan Parkevitsj en het portret van De gokker, alsook werken en pastelschetsen met Acht portretschema’s van kardinalen die bijna Paus werden, Zes historische personages, Zes filosofen, en Nadezjda (Hoop in het Russisch). Van dit laatste werk is het interessant op te merken wat het verbergt: tijdens zijn jeugd hoorde de kunstenaar het tragische verhaal van een jonge bruid die werd getroffen door een mysterieuze ziekte die haar uiterlijke schoonheid veranderde en haar dwong zich op te sluiten in een klooster, slechts omringd door boeken, poëzie en een kleine icoon.

Het is nu duidelijk hoe belangrijk de Russische iconen van jongs af aan waren voor Sasha Parkevitsj, maar nadat hij ze zich eigen had gemaakt, besloot hij vanaf 2000 tot aan zijn dood nieuwe Kosmische Goden te creëren, nieuwe Iconen, die hij op natuurlijke wijze en zonder moeite maakte en die, in zijn woorden: “Ik maak me nooit zorgen of het wel iets zegt of zin heeft”. Hij had zich inmiddels volledig losgemaakt uit de vicieuze cirkel van religies, die door de mensen zelf waren ingesteld om geen verantwoordelijkheid te dragen voor hun eigen daden: zijn moderne godheden waren uitsluitend spiritueel en gebaseerd op Moeder Natuur en haar wetten, waardoor hij zich ook ging bezighouden met antropologische, geologische en astronomische wetenschappen. Sasha definieerde zijn godheden in de eerste plaats als kunstvoorwerpen en zij waren voor hem “portretten van onze zielen op de goede dagen en op de slechte dagen”: Zo stellen bijvoorbeeld Galaxy salesman (olieverf op paneel), Preistess van puma-Punka of Dark figure (beide olieverf op doek), Study of a Saint (olieverf op piepschuim) en Socrates aan de rand van de cirkel (pastel op papier), vergoddelijkte menselijke zielen voor binnen verblindend gouden amandelen die opvallen in de donkere en stille kosmische ruimte. Geschilderd op een symbolische en expressionistische manier, met penseelstreken beladen met dikke materie die hen driedimensionaal maakt, overstijgen Sasha’s godheden de intentie van het onderwerp en worden pure geest, buiten de rauwe en bindende stoffelijke materie, in een Universum-Moeder Natuur die de mogelijkheid biedt om een nieuwe spirituele orde te scheppen , zoals ook te zien is in Golden Diety # II (olieverf op doek) waarin het bladgoud en de amandel (een typisch element van traditionele iconen) de overhand hebben over de hele ruimte van het doek, en zo het toppunt bereiken van het proces van vergoddelijking en volledige onthechting van de materie.

Samenvattend kan men zeggen dat Aleksandr Sasha Parkevitsj er volledig in geslaagd is zijn doel te bereiken: zichzelf alleen bekend maken door middel van zijn kunstwerken.

Milaan Mei 2018