contemporary art – Italian&Dutch Art by Elisa Manzoni

Vraag aan de kunstenaar: Marieke Samuels

Posted on November 9, 2022October 28, 2022 by criticoarte in Blog, blog-nl

Vandaag presenteer ik met veel plezier een kunstenares die ik iets meer dan een jaar geleden heb leren kennen op de groepstentoonstelling Donna 2021, georganiseerd door Giulio Pettinato en het Castel Gandolfo Art Centre (september, Sala Nagasawa via Appia Antica, Rome): Marieke Samuels uit Brabant, meer bepaald uit Etten-Leur. Vanaf het begin was er een vonk voor het werk van de Nederlandse kunstenares dankzij de sterke maar delicate persoonlijkheid en gevoeligheid die doorschemert: haar vrouwelijke protagonisten komen als oude fresco’s tevoorschijn uit de drager die door een mix van technieken op expressionistische en abstracte wijze wordt behandeld. Delicaat maar vastberaden komen de protagonisten uit het doek tevoorschijn alsof het spirituele verschijningen zijn die lange tijd gevangen hebben gezeten: een hedendaagse en goddelijke versie van de Gratiën die de toeschouwer ondervragen. Nadat ik de kunstenares had vertegenwoordigd in Rome en vervolgens in een wintergroepstentoonstelling in Appelscha, had ik het genoegen haar gedurende bijna het hele jaar 2022 in de kleine Manzoni Kunst Galerie in Oosterwolde te ontvangen, waarbij ik veel bijval en waardering kreeg voor haar artistieke poëtica.

Marieke Samuels, Carmine, mixed media, 2022, 80×40 cm.

Ik geef nu het woord aan Marieke Samuels, zodat de lezers haar beter kunnen leren kennen.

Hoe en wanneer is de artiest in je geboren?

De kunstenaar is geleidelijk ontstaan. Het begon langzaam bij mijn eerste expositie in 2007. Ik was uitgenodigd door een oma van een klasgenootje van mijn kinderen, die in het gebouw van haar werkgever de exposities verzorgde. Op aandringen van haar ben ik overstag gegaan om mijn werk te exposeren. Zij vond mijn werk kwaliteit hebben. Langzamerhand kwamen daarna meerdere exposities. Daarop kwamen ook vragen of ik les wilde geven en ook een aantal galeriehouders nodigden mij als uit voor hun galerie. Dus eigenlijk ben ik door de buitenwereld overgehaald of overtuigd om kunstenaar te worden. Het is niet iets wat ik zelf voor ogen had. Tegenwoordig merk ik bij mezelf wel op dat ik geen doorsnee persoon ben en dat ik een bovengemiddeld creatief vermogen bezit. De buitenwereld zag het gewoon eerder…

Waar haal je je inspiratie vandaan? Kun je uitleggen hoe je technisch gezien een portret maakt?

Mijn inspiratie krijg ik door het werk van andere kunstenaars te zien. Ook ben ik altijd al gefascineerd geweest door mooie vrouwelijke gezichten. De natuur is een inspiratiebron voor mijn kleurgebruik en texturen.

Mijn portretten op doek begint heel intuïtief met een abstracte ondergrond. Het kleurgebruik en de textuur is geheel afhankelijk van mijn gemoedstoestand. Vervolgens als de ondergrond interessant genoeg is geworden, probeer ik daar een gezicht in te ontdekken. Dit gaat ook heel intuïtief. Vervolgens ga ik het gezicht schetsen in de achtergrond met houtskool of potlood en in een enkel geval gelijk met acrylverf. Meestal gebruik ik wat fotomateriaal ter referentie om het realistisch te doen overkomen. Vervolgens werk ik het gezicht met zo min mogelijk verf uit en bekijk ik nog wat er nodig is voor de afwerking om een sterk geheel te krijgen.

Jouw werk is een mix van expressionisme en abstractie. Waarom deze keuze in stijl om het vrouwelijk gezicht te verhogen?

Ik vind zelf abstract werk interessanter dan realistisch werk. Het raakt me eerder en het laat ook meer aan de verbeelding over. Als ik zelf bezig ben als kunstenaar kan ik In de abstractie en expressionisme ook mijn intuïtie en gevoel kwijt. En dat zijn mijn grootste drijfveren om te creëren.

Hoe belangrijk zijn de mix van mediums en vooral de expressionistische keuze van kleuren?

Mijn intuïtie en mijn gevoel zijn de grootste drijfveren en die kan ik goed kwijt in de manier waarop ik mijn verf of krijt gebruik. Ik sta mezelf namelijk een behoorlijke hoeveelheid vrijheid toe met veel wilde en onstuimige acties .Bij het creëren van het gezicht ben ik heel beheerst en nauwkeurig. En door mijn keuze van mediums kan ik al deze facetten uitvoeren. Mijn kleurgebruik wordt heel erg bepaald door mijn smaak gecombineerd met mijn gemoed. Het zijn met name aardse en natuurlijke kleuren. Ik werk eigenlijk maar met een beperkt kleurenpalet, maar mijn kleuren mengen mooi met elkaar. Dit is voor mij heel belangrijk omdat ik de kleuren zoveel met elkaar laat vervloeien.

Wat zijn je toekomstplannen na twee jaar onzekerheid over de pandemie? Het belooft het jaar van Venus, schoonheid en positieve vrouwelijke energie te worden.

Mijn toekomstplannen zijn om gewoon door te gaan met schilderijen maken en hopelijk succesvol te worden in de verkoop van mijn werk. Dit laatste het liefst uitgevoerd door anderen, want mezelf verkopen is niet echt mijn ding. Verder vind ik het op kleine schaal lesgeven ook een mooie aanvulling op het zelf werk maken. Ik kan hierin mijn passie over het portret kwijt en ook het sociale aspect kan ik erg waarderen.

Ik wil Marieke Samuels van harte bedanken voor haar tijd en in afwachting van haar weer als welkome gast in de Manzoni Kunst Galerie in Oosterwolde, nodig ik u graag uit om haar website en haar instagram pagina te bezoeken en een bezoek aan haar atelier in Etten-Leur bij Breda aan te bevelen.

Om de video op YouTube te bekijken, is dit de link.

Ask the artist: Marieke Samuels

Posted on November 9, 2022October 28, 2022 by criticoarte in Blog, Blog ing

Today I am very happy to present an artist I met a little over a year ago at the group exhibition Donna 2021, organised by Giulio Pettinato and the Castel Gandolfo Art Centre (September, Sala Nagasawa via Appia Antica, Rome): Marieke Samuels from Brabant, and more precisely from Etten-Leur. Right from the start, there was a spark for the Dutch artist’s work thanks to the strong but delicate personality and sensitivity that shines through: her female protagonists emerge like ancient frescoes from the support that is treated in an expressionistic and abstract manner by a mix of techniques. Delicate yet determined, the protagonists emerge from the canvas as if they were spiritual apparitions that have remained imprisoned for a long time: a contemporary and divine version of the Graces that scrutinise the observer, interrogating him. After having represented the artist in Rome and subsequently in a winter group exhibition in Appelscha, I had the pleasure of hosting her at the small Manzoni Kunst Galerie in Oosterwolde for almost the whole of 2022, gaining much favour and appreciation for her artistic poetics.

I would now like to give the floor to Marieke Samuels so that readers can get to know her better.

How and when was the artist born in you?

The artist was born gradually. It all started slowly with my first exhibition in 2007. I was invited by the grandmother of a classmate of my children, who organised exhibitions in her employer’s building. At her insistence, I agreed to exhibit my work. She thought my work was of quality. Gradually, more exhibitions followed. Then I was asked to teach and some gallery owners invited me to their galleries. So I was actually persuaded or convinced by the outside world to become an artist. It was not something I had in mind for myself. Today, I realise that I am not an average person and that I have an above-average creative ability. The outside world only saw it first….

Where do you get your inspiration from? Can you explain how you technically make a portrait?

I get inspired by seeing the work of other artists. I have also always been fascinated by beautiful female faces. Nature is a source of inspiration for my use of colour and texture.

My portraits on canvas start very intuitively with an abstract background. The use of colour and texture depends entirely on my mood. Then, when the background has become interesting enough, I try to discover a face in it. This also happens very intuitively. Then I sketch the face on the background with charcoal or pencil and in some cases directly with acrylic paint. I usually use photographic material as a reference to give a realistic look. Then I work on the face with as little paint as possible and think about what is needed for the finish in order to get a strong whole.

Your work is a mixture of expressionism and abstraction. Why this choice of style to enhance the female face?

I find abstract work more interesting than realistic work. It touches me sooner and also leaves more room for imagination. As an artist, I can also express my intuitions and feelings in abstraction and expressionism. And those are my greatest motivations to create.

How important is the mix of media and especially the expressionist choice of colours?

My intuition and feelings are the biggest motivators and I can express them well in the way I use paint or pastel. I allow myself quite a lot of freedom with many wild and impetuous actions, whereas when creating the face I am very controlled and precise. And my choice of medium allows me to do all these things. My use of colour is determined by my taste and mood. They are mostly earthy and natural colours. I actually work with a limited colour palette, but my colours mix beautifully with each other. That’s very important to me, because I let the colours flow into each other.

What are your plans after two years of uncertainty about the pandemic? It promises to be the year of Venus, beauty, and positive female energy.

My future plans are to continue painting and I hope to be able to sell my works. The latter I’d better let others do, because selling myself is not really my strong suit. I also think that teaching on a small scale is a nice addition to my work. I can express my passion for portraiture, and I also appreciate the social aspect.

I would like to sincerely thank Marieke Samuels for her time and, while waiting to have her as a welcome guest again at the Manzoni Kunst Galerie in Oosterwolde, I would like to invite you to visit her website and her instagram page, as well as to recommend a visit to her atelier in Etten-Leur near Breda.

To watch the video on YouTube, this is the link.

Het portreit van de ziel

Posted on April 30, 2022May 27, 2022 by criticoarte in Blog, blog-nl

“De animatie van het doek is een van de moeilijkste problemen van de schilderkunst.”

(Alfred Sisley)

De evolutie van het portret in de kunstgeschiedenis kan worden gelijkgesteld met de evolutie van de weergave van de beeltenis van de kindertijd naar de volwassenheid. De impuls om portretten te schilderen is een spontane en primordiale noodzaak: vertrekkend van een opzettelijk portret komen we, dankzij de persoonlijke groei van de kunstenaar, tot het fysionomische portret dat niet alleen concrete somatische kenmerken heeft, maar ook het psychologische karakter, de spiritualiteit en het morele oordeel van de geportretteerde analyseert. Ook al werd het in de oudheid beschouwd als een genre dat inferieur is aan het historische tafereel, voor sommige historici is het portret het oudste en meest verbreide artistieke genre dat de ontwikkeling van de cultuur van de samenleving tastbaar volgt: er zijn maar weinig historische tijdperken en beschavingen waarin het portret niet aan bod komt.

De tentoonstelling Het portreit van de ziel wil dus de hedendaagse situatie documenteren van dit genre dat altijd een grote aantrekkingskracht heeft gehad. De zes aanwezige kunstenaars hebben het doel van Alfred Sisley (1839-1899) bereikt: zij hebben een ontwikkelingsstadium bereikt waarin zij in staat zijn het onderwerp van het werk te animeren, dat wil zeggen dat zij ziel en geest in het materiaal brengen door er hun persoonlijke artistieke en creatieve toets aan toe te voegen. Laten we ze beter leren kennen.

Sinds 2015 concentreert de Milanese kunstenares Susanna Maccari zich op de analyse van de vrouwelijke figuur in aquarellen: haar vitale en waterige toetsen zijn elegant en delicaat, en tonen de innerlijke kracht, schoonheid en intelligentie van de vrouw met pasteltinten van uiterste verfijning.

Met een heel andere techniek onderzoekt de kunstenaar Leonardo Vecchiarino uit Foggia ook de schoonheid van de hedendaagse vrouw: fascinerende moderne nimfen met een prerafaëlitische inslag (19e eeuw), geschilderd in olieverf met bleke, koude kleuren, worden geplaatst in volkomen surrealistische symbolische contexten die bestaan uit collages met fragmenten uit het dagelijks leven.

Een andere belangrijke exponent van de hedendaagse Lombardische portretkunst is ongetwijfeld de kunstenaar Giorgio Riva, die ons met zijn werken op hout ertoe aanzet de vrouwenfiguur te interpreteren in een dromerige, symbolische en transcendente versie die doet denken aan de Art Nouveau (1890-1910): de ruimten worden in de tijd opgeschort en stralen rust en harmonie uit dankzij de kleur en de grafische oogjes die het beeld creëren.

De jonge Bresciaanse kunstenares Laura Zani, een nieuwkomer in het project Hedendaagse Italiaanse Kunst in Nederland dat door Manzoni Kunst Galerie wordt gesteund, is bij verzamelaars ook bekend om haar inktwerken en fine art prints met kinderportretten. Dankzij het spel van het licht en de transparantie van de gebruikte media creëert de kunstenares een zuiver universum waarin gratie natuurlijk is en, zoals ze zelf zegt, “waar je nog kunt hopen dat alles mogelijk is en waar je toevallig zeemeerminnen ontmoet”.

De enige Nederlandse portrettiste in de tentoonstelling is de Brabantse Marieke Samuels, die dankzij haar artistieke poëtica de geportretteerde vrouw uit het abstracte doek laat oprijzen als ware het een visioen uit een droom: de toeschouwer krijgt zo de gedachte en de essentie van de protagoniste te pakken.

Wat de beeldhouwkunst betreft, is de enige beeldhouwer in de galerie Claudio Caporaso uit Ligurië, die zich concentreert op de diepgaande en voortdurend veranderende identiteiten van de onderwerpen in brons. De geportretteerde lijdende zielen zijn geïdealiseerd en schetsen met grote gevoeligheid de hedendaagse geest van de mens.

De tentoonstelling Het portreit va de ziel geeft zo een volledig beeld van de hedendaagse maatschappij, realistisch in haar fenomenale kant, voortdurend op zoek naar een ontsnapping uit de dagelijkse angsten door middel van symboliek, dromen, emoties en illusies.

29 april – 26 juni 2022

Manzoni Kunst Galerie (Snellingerdijk 122, Oosterwolde)

English version

The portrait of the soul

“The animation of the canvas is one of the most difficult problems of painting.”

(Alfred Sisley)

The evolution of the portrait in the history of art can be equated with the evolution of the reproduction of the image from childhood to adulthood. The impulse to paint portraits is a spontaneous and primordial necessity: starting from an intentional portrait we arrive, thanks to the personal growth of the artist, at the physiognomic portrait that not only has concrete somatic features but also analyses the psychological character, spirituality and moral judgement of the subject. Even though in ancient times it was considered an inferior genre to the historical scene, for some historians the portrait is the oldest and most widespread artistic genre that tangibly follows the development of society’s culture: there are very few historical epochs and civilisations in which the portrait is not taken into consideration.

The exhibition Het portreit van de ziel thus aims to document the contemporary situation of this genre that has always had great appeal. The six artists present have achieved Alfred Sisley’s (1839-1899) goal: they have reached a stage of evolution where they are able to animate the subject of the work, that is to say, they infuse soul and spirit into the material by adding their personal artistic and creative touch. Let’s get to know them better.

Since 2015, Milanese artist Susanna Maccari has been concentrating on analysing the female figure in watercolours: her vital and watery touches are elegant and delicate, and show the inner strength, beauty and intelligence of women with pastel tones of extreme refinement.

With an extremely different technique, the artist Leonardo Vecchiarino from Foggia also investigates the Beauty of contemporary women: fascinating modern nymphs with a Pre-Raphaelite flavour (19th century), painted in oils with pale, cold colours, are set in completely surreal symbolic contexts made of collages showing fragments of everyday life.

Another important exponent of contemporary Lombard portraiture is certainly the artist Giorgio Riva who, with his works on wood, encourages us to interpret the female figure in a dreamlike, symbolic and transcendental version reminiscent of Art Nouveau (1890-1910): the spaces are suspended in time and convey calm and harmony thanks to the colour and graphic eyelets that create the image.

The young Brescian artist Laura Zani, a newcomer to the Contemporary Italian Art in the Netherlands project supported by Manzoni Kunst Galerie, is also well known to collectors for her ink works and fine art prints featuring portraits of children. Thanks to the play of light and the transparency of the media used, the artist creates a pure universe in which grace is natural and, as she herself says, “where you can still hope that anything is possible and where you happen to meet mermaids”.

The only Dutch portraitist in the exhibition is Marieke Samuels from Brabant who, thanks to her artistic poetics, makes the portrayed female subject emerge from the abstract canvas as if it were a vision from a dream: the spectator thus grasps the thought and essence of the protagonist.

As far as sculpture is concerned, the only sculptor in the gallery is Claudio Caporaso from Liguria, who concentrates on the profound and constantly changing identities of his bronze subjects. The suffering souls portrayed are idealised and sketch the contemporary spirit of the human being with great sensitivity.

The exhibition Het portreit va de ziel thus fully captures today’s contemporary society, realistic in its phenomenal side, constantly searching for an escape from everyday anxieties through symbolism, dreams, emotions and illusions.

Ask the artist: Rob Koedijk

Posted on September 30, 2021September 21, 2021 by criticoarte in Blog, Blog ing

It has been a while since the last interview in the “Ask to the artist” column, which aimed to investigate in detail the secrets of the artists participating in the Italian Contemporary Art in the Netherlands project, supported by the neo Manzoni Kunst Galerie in Oosterwolde. At the end of July, we had the pleasure of getting to know a little more about the artistic poetics of the young visual artist Ilaria Sperotto from Vicenza, but, as I had announced from the outset, the project is expanding and opening its doors to Dutch artists to create a constructive and proactive artistic and cultural dialogue between Italy and Netherlands.

With great pride, today I would like to introduce to you the first Dutch artist who has accepted the “challenge”: Rob Koedijk from Assen. What thrilled me about Rob Koedijk’s art is his conception of colour, which he enhances to the nth degree in two totally different media, which achieve a completely dissimilar end result. The first medium used is large and very large canvas in which colour comes to life in enormous backgrounds in addition to various tactile materials, giving rise to works with an abstract-informal material flavour. The second medium used by the Assen-based artist is glass in which, although colour is always the dominant element, the application on such a different medium results in an abstract-informal poetic sign in which the observer can play with his imagination and discover images from his own memory and contrasting emotional sensations.

The Manzoni Kunst Galerie in Oosterwolde is pleased to host some works on glass, epoxy resin and fusion by the artist Rob Koedijk; fine works in different formats and prices that have the capacity to amaze for the high technical quality executed.

Let’s finally move on to the questions to Rob Koedijk:

You are an artist with a profound artistic culture, but where does your passion for abstract art and material informalism come from? What does abstraction mean to you?

For me, abstract art is the expression of my own self and my own feelings through colour. The shape and the brushstrokes I put on the canvas are initially secondary to the feelings I am experiencing at that moment. But as my work progresses, the colours and the way they flow into each other become an essential part of the process. While painting, a painting emerges unnoticed because I give my thoughts and feelings all the space they need at that moment. My work is a way of designing that can be ‘read’ by anyone with an open mind and to which everyone can and may give their own interpretation. Form in general is very important to me. However, in abstracting it by means of colour and materials, I can better express myself.

How did your life change after you learned about art through media and colour?

During my studies at the A.K.I. (Academy of Art and Industry), it was mainly the subjects of Architecture, Fashion, Graphic Design and Colour Techniques that I followed with enthusiasm. During my studies, it became clear to me that what I learned there would become an important facet of my life.

Can you tell the readers something about your creative process, from start to finish? Where do you get your inspiration from until you walk away from the work and say “well, now it’s finished”.

I start by choosing the materials with which I want to make the painting, the colours and the size of the canvas. Subsequently, the thoughts and feelings that enter me at that moment, give rise to spontaneous, uninhibited, and random brushstrokes on the canvas with the corresponding colour spectrum. The complete surrender to my feelings and the freedom with which I can fill the canvas myself evolves from an idea to a finished work. If my work gives me satisfaction after completion, then it is “finished”. If not, I let it rest for a while and start again.

Although you always follow your personal abstract artistic poetics, you execute your works on two totally different supports, canvas, and glass: why these choices? Tell us more about your technique.

Working with multiple materials and supports is a challenge for me. It turns out that my own ‘handwriting’ also changes somewhat through this use. Working on canvas with coarse brushes, for example, can produce a quick result, while applying paint to glass with a palette knife shows completely different. Paint on glass with a palette knife shows completely different structures. Working in this way stimulates my creativity, also because the final result is often surprising and very different.

Do you believe that abstract art can be the key to changing people’s minds and improving the world today?

For the viewer, looking at abstract art and empathising with the use of colour, form and composition of a work can provide a moment of peace. Through his own interpretation, the spectator can briefly detach his thoughts from the reality of everyday life and see the relativity of things. I hope that I can contribute to this with my work.

Thank you very much for the time Rob Koedijk has reserved for our readers. For any information I am at your disposal. I invite you to the gallery to enjoy Rob Koedijk’s artistic poetics or to visit his page on https://criticoarte.org/dutch-paintings/rob-koedijk/.

The artist also gives you the opportunity to see other works in his Atelier.

Vraag aan de kunstenaar: Marina De Carlo

Posted on June 1, 2021May 27, 2021 by criticoarte in Blog, blog-nl

Het is bijna zomer en, terugblikkend op de maanden die verstreken zijn sinds het begin van onze gesprekken met kunstenaars dankzij deze column, hebben we zeer verschillende persoonlijkheden en poëtica’s leren kennen om het publiek de kans te geven de Italiaanse kunstscène te ontdekken die nu in Nederland aanwezig is met het project Hedendaagse Italiaanse Kunst in Nederland, gesteund door de neo-Manzoni Kunst Galerie in Oosterwolde. Vandaag zullen we de visie ontdekken van de jonge kunstenares Marina De Carlo uit Terracina, die we kennen uit een wederzijdse vriendschap en die ik met trots in Noord-Europa presenteer vanwege de frisheid, authenticiteit, genialiteit en filosofische diepgang van wat zij doet. Een luchtkunst vanwege de gebruikte perspectieven, een conceptuele kunst vol symboliek die respect voor de Schepping bijbrengt, een materiële kunst, levend en tastbaar om iedereen de gelegenheid te geven ervan te genieten: een kunst die in staat is innerlijke vrede en verwondering over te brengen.

Nebula Helix, Cosmo cycle, resin and alcohol inks, 2021, 80x80x3 cm.
Detail.
Cat’s eye, Cosmo cycle, resin and alcohol inks, 2021, 80x80x3 cm.
Detail.
Sun, Cosmo cycle, resin and alcohol inks, 2021, 50x70x3 cm.
Detail.

Alpha and Omega, Sacred Scripture Cycle, resin and cement on canvas, 2021, 50x70x3 cm.
Datail.
Tesoro, Sacred Scripture Cycle, resin and cement on canvas, 2021, 80x80x3 cm. (quote: Where your treasure is, there will your heart be also).
Detail.
Mercy, Holy Scripture Cycle, resin and cement on canvas, 2021, 60x60x3 cm. (quote: I want Mercy not Sacrifice).
Detail.

Maar laten we nu verder gaan met het interview met Marina De Carlo:

Uw artistieke productie is gebaseerd op het gebruik van een zeer bijzondere en interessante gemengde techniek die tegelijkertijd tactiel en levend is: zou u willen uitleggen waaruit deze bestaat en of zij moeilijk te handhaven is voor degenen die uw verzamelaars willen worden?

Mijn eilanden volgen de lijnen van de echte, ik probeer ze zo goed mogelijk op de werkelijkheid te laten lijken. Ze zijn gemaakt van cement en ik kerf ze met de hand. Om de typische natuur van de eilanden na te bootsen, heb ik na lang onderzoek levend gestabiliseerd mos toegevoegd, om leven te geven aan mijn werken. Het gestabiliseerde levende mos is afkomstig uit verschillende delen van de wereld: Finland, Chili, Siberië, de Provence; het wordt met de hand geplukt en onderworpen aan een stabilisatieproces waardoor het in de loop van de tijd onveranderd blijft. De mossen die ik gebruik voor mijn eilanden zijn dus in staat om de kenmerken van zachtheid, kleur en structuur onveranderd te behouden. Zij hebben geen water, grond of licht nodig, maar voeden zich alleen met de vochtigheid van de omgeving. Gestabiliseerd mos behoudt ook een lichte bosgeur. De enige voorzichtigheid die ik adviseer is om het werk uit de buurt van warmtebronnen te plaatsen.

Laten we het eens hebben over het onderwerp waar u zo van houdt en dat aanwezig is in de Manzoni Kunst Galerie in Oosterwolde in Nederland: de zee en de eilanden. Waarom de keuze van dit thema en hoe stelt u het voor?

Ik werd erg geïnspireerd door de plaats waar ik woon: ik zie de zee vanuit de ramen van mijn huis en het gevoel van vrijheid dat de zee, al was het maar door de aanblik, uitdrukt, heeft veel van mijn verdriet opgevuld. Ik hou ervan te kunnen reizen op mijn doeken, me elders voor te stellen. Kunst is voor mij ontsnappen en op zee kunnen “vliegen”, is voor mij de ultieme uiting van vrijheid.

In uw artistieke productie zijn er echter niet alleen zeeën, maar ook werken gewijd aan de ruimte en uiterst conceptuele werken die nauw verband houden met de Heilige Schrift: zou u die kunnen beschrijven?

Ik ben onlangs begonnen met “vliegen” in de ruimte. Van kindsbeen af ben ik altijd gefascineerd geweest door NASA-foto’s: ik hield ervan me oneindig klein te voelen in het oneindig grote. Ik gebruik voor mijn “ruimte”-doeken de hars die ik zwart kleur met natuurlijke pigmenten, en de alcoholische inkten die in plaats daarvan het hart van het werk vormen. Met de inkten probeer ik de explosies en felle kleuren weer te geven die typisch zijn voor de nevels. Ik hou er ook van de planeten, de sterren en alles wat in mijn ogen een gevoel van verwondering en verwondering opwekt, weer te geven. De laatste (voorlopig) cyclus is gewijd aan het steunpunt van mijn leven: God en de Heilige Schrift. God op de eerste plaats stellen in mijn leven is mijn grootste overwinning geweest, die zin heeft gegeven aan mijn hele bestaan. Voor deze werken gebruik ik epoxyhars als achtergrond, terwijl de letters die de zinnen vormen van cement zijn gemaakt. Het spel van licht en schaduw dat onder de letters ontstaat, is voor mijn kunstopvatting het toppunt van volmaaktheid.

Samengevat kan uw kunst gedefinieerd worden als lucht-, symbolisch en conceptueel: wat is de diepgaande boodschap die de kunstenares Marina De Carlo wil overbrengen?

De boodschap die ik met mijn kunst wil overbrengen is een boodschap van Vrijheid: er zijn geen grenzen! Mijn verbeelding heeft me heel ver gebracht, terwijl ik toch stil bleef staan. Ik ben erin geslaagd vele barrières te doorbreken en een kunst te creëren die niet alleen visueel, maar ook tactiel is, die voor blinden niet noodzakelijkerwijs alleen “gezien” maar ook “aangeraakt” kan worden.

Plannen voor 2021? Heb je, naast je aanwezigheid op de Art Explosion in Assen op 3 juli en op de Nationale Kunst Dagen in november in Nieuwegein, nog andere evenementen op je agenda staan? Covid toestaan…

Het is een zeer moeilijke periode voor tentoonstellingen en manifestaties, maar in juli zal ik deelnemen aan de Biënnale van Genua met Satura Arte, in september zal ik aanwezig zijn op de tentoonstelling in Crema ter gelegenheid van het 750ste geboortejaar van Dante Alighieri. Vanaf 5 juni is een van mijn werken geselecteerd om deel te nemen aan een tentoonstelling in Catania ter gelegenheid van de 160e verjaardag van de eenwording van Italië.

Ik dank Marina De Carlo hartelijk voor de tijd die ze voor ons heeft vrijgemaakt. Ik ben er zeker van dat de kunstwerken die zij heeft gemaakt hier in Nederland zeker zullen worden gewaardeerd; in de tussentijd nodig ik u uit een kijkje te nemen op de pagina die aan haar is gewijd: www.criticoarte.org/galleria-gallery/marina-de-carlo/

Van de Eilanden cyclus

Ask the artist: Marina De Carlo

Posted on June 1, 2021May 27, 2021 by criticoarte in Blog, Blog ing

It is almost summer and, going over the months that have passed since the start of our chats with artists thanks to this column, we have got to know very different personalities and poetics to give the public a chance to discover the Italian art scene now present in Holland with the project Contemporary Italian Art in Holland, supported by the neo-Manzoni Kunst Galerie in Oosterwolde. Today we will discover the vision of the young artist from Terracina Marina De Carlo, whom we met through a mutual friendship, and who I am proud to present in northern Europe precisely because of the freshness, authenticity, genius and philosophical depth of what she achieves. An aerial art for the perspectives used, a conceptual art full of symbolism that teaches respect for Creation, a material, living and tactile art to allow everyone to enjoy it: an art that is able to transmit inner peace and wonder.

Nebula Helix, Cosmo cycle, resin and alcohol inks, 2021, 80x80x3 cm.
Detail.
Cat’s eye, Cosmo cycle, resin and alcohol inks, 2021, 80x80x3 cm.
Detail.
Sun, Cosmo cycle, resin and alcohol inks, 2021, 50x70x3 cm.
Detail.

Alpha and Omega, Sacred Scripture Cycle, resin and cement on canvas, 2021, 50x70x3 cm.
Datail.
Tesoro, Sacred Scripture Cycle, resin and cement on canvas, 2021, 80x80x3 cm. (quote: Where your treasure is, there will your heart be also).
Detail.
Mercy, Holy Scripture Cycle, resin and cement on canvas, 2021, 60x60x3 cm. (quote: I want Mercy not Sacrifice).
Detail.

But now let us move on to the interview with Marina De Carlo:

Your artistic production is based on the use of a very particular and interesting mixed technique that is tactile and alive at the same time: would you like to explain what it consists of and if it is difficult to maintain for those who wish to become your collectors?

My islands follow the lines of real ones, I try to reproduce them as close to reality as possible. They are made of concrete and I carve them by hand. To recreate the typical nature of the islands, after a long research, I have included stabilised live moss to bring my works to life. The stabilised live moss comes from various parts of the world: Finland, Chile, Siberia, Provence; it is hand-picked and subjected to a stabilisation process that makes it unchanged over time. The musks I use for my islands are therefore able to maintain their characteristics of softness, colour and structure. They do not need water, soil or light, but only feed on the humidity of the environment. Stabilised moss also retains a light forest scent. The only thing I recommend is to place the work away from heat sources.

Let’s talk about the subject you love so much and which is present at the Manzoni Kunst Galerie in Oosterwolde in Holland: the sea and islands. Why did you choose this theme and how do you represent it?

I was very inspired by the place where I live: I can see the sea from the windows of my house and the sense of freedom that the sea, even if only by sight, expresses, has filled many of my sorrows. I like to be able to travel on my canvases, to imagine myself elsewhere. Art is an escape for me, and being able to ‘fly’ over the sea is the ultimate expression of freedom.

In your artistic production, however, there are not only seas, but also works dedicated to space and extremely conceptual works closely linked to the Holy Scriptures: would you describe them to us?

I have recently started “flying” in space. Since I was a child, I have always been fascinated by NASA photos: I loved feeling infinitely small in the infinitely large. For my “space” canvases, I use resin, which I colour black with natural pigments, and alcoholic inks, which make up the heart of the work. With the inks, I try to reproduce the explosions and bright colours typical of Nebulae. I also love to reproduce the planets, the stars and everything that arouses a sense of wonder and amazement in my eyes. The last (for now) cycle is dedicated to the focus of my life: God and the Holy Scriptures. Putting God first in my life has been my greatest victory, giving meaning to my whole existence. For these works I use epoxy resins as a background, while the letters that make up the sentences are made of cement. The play of light and shadow under the letters is, in my understanding of art, the pinnacle of perfection.

To sum up, your art can be defined as aerial, symbolic and conceptual: what is the profound message that the artist Marina De Carlo wants to communicate?

The message I would like to communicate with my art is one of Freedom: there are no limits! My imagination has taken me very far, while remaining still. I have managed to break down many barriers and create art that is not only visual, but also tactile, that can be not necessarily only “seen” but also “touched” for the blind.

Plans for 2021? Besides being present at the Art Explosion in Assen on 3 July and at the Nationale Kunst Dagen in November in Nieuwegein, do you have other events on your agenda? Covid permitting.

It is a very difficult period for exhibitions and events, but in July I will participate in the Biennale di Genova with Satura Arte, and in September I will be present in the exhibition in Crema for the 750th anniversary of the birth of Dante Alighieri. On 5 June, one of my works was selected to participate in an exhibition event in Catania to celebrate the 160th Anniversary of the Unification of Italy.

I would like to thank Marina De Carlo very much for her time. I am sure that her works of art will certainly be appreciated here in Holland; in the meantime, I invite you to take a look at the page dedicated to her: www.criticoarte.org/galleria-gallery/marina-de-carlo/

From the Islands cycle

Domanda all’artista: Marina De Carlo

Posted on June 1, 2021May 27, 2021 by criticoarte in Blog, Blog ita

È quasi estate e, ripercorrendo i mesi trascorsi dall’inizio delle nostre chiacchierate con gli artisti grazie a questa rubrica, abbiamo conosciuto personalità e poetiche molto differenti tra loro per dare modo al pubblico di scoprire il panorama artistico italiano presente ora in Olanda con il progetto Arte Italiana contemporanea in Olanda, sostenuto dalla neo-Manzoni Kunst Galerie di Oosterwolde. Oggi scopriremo la visione della giovane artista da Terracina Marina De Carlo, conosciuta tramite un’amicizia in comune, che sono fiera di presentare nel nord Europa proprio per la freschezza, la genuinità, la genialità e la profondità filosofica di ciò che realizza. Un’arte aerea per le prospettive utilizzate, un’arte concettuale carica di simbolismi che insegna il rispetto del Creato, un’arte materiale, viva e tattile per dare modo a tutti di goderne: un’arte che è in grado di trasmettere pace interiore e meraviglia.

Nebula Helix, Cosmo cycle, resin and alcohol inks on canvas, 2021, 80x80x3 cm.
Detail.
Cat’s eye, Cosmo cycle, resin and alcohol inks on canvas, 2021, 80x80x3 cm.
Detail.
Sun, Cosmo cycle, resin and alcohol inks on canvas, 2021, 50x70x3 cm.
Detail.

Alpha and Omega, Sacred Scripture Cycle, resin and cement on canvas, 2021, 50x70x3 cm.
Datail.
Tesoro, Sacred Scripture Cycle, resin and cement on canvas, 2021, 80x80x3 cm. (quote: Where your treasure is, there will your heart be also).
Detail.
Mercy, Holy Scripture Cycle, resin and cement on canvas, 2021, 60x60x3 cm. (quote: I want Mercy not Sacrifice).
Detail.

Ma passiamo ora all’intervista a Marina De Carlo:

La tua produzione artistica si fonda sull’uso di una tecnica mista molto particolare ed interessante che è tattile e viva al tempo stesso: vorresti spiegare in cosa consiste e se è di difficile manutenzione per chi desira diventare tuo collezionista?

Le mie isole seguono le linee di quelle reali, cerco di riprodurle il più possibile simili alla realtà. Sono di cemento e le intaglio a mano. Per ricreare la natura tipica delle isole, dopo una lunga ricerca, ho inserito il muschio vivo stabilizzato, per dare vita ai miei lavori. Il muschio vivo stabilizzato proviene da varie parti del mondo: Finlandia, Cile, Siberia, Provenza; viene raccolto a mano e sottoposto ad un processo di stabilizzazione che lo rende immutato nel tempo. I muschi che uso per le mie isole sono in grado, quindi, di mantenere inalterate le caratteristiche di morbidezza, colorazione e struttura. Non hanno bisogno di acqua, terra o luce, ma si nutrono solo dell’umidità dell’ambiente. Il muschio stabilizzato inoltre, mantiene un leggero profumo di bosco. L’ unica accortezza che consiglio è di posizionare l’opera lontano da fonti di calore.

Parliamo del soggetto che tanto ami e che è presente presso la Manzoni Kunst Galerie di Oosterwolde in Olanda: il mare e le isole. Come mai la scelta di questo tema e come lo rappresenti?

Sona stata molto ispirata dal luogo in cui vivo: vedo il mare dalle finestre di casa e il senso di libertà, che il mare, anche solo alla vista, esprime, ha colmato molti miei dolori. Mi piace poter viaggiare sulle mie tele, immaginarmi altrove. L’arte per me è evasione e, poter ” Volare ” sul mare, per me, è la massima espressione di libertà.

Nella tua produzione artistica non ci sono però solo mari, ma anche opere dedicate allo spazio ed opere estremamente concettuali strettamente collegate alle Sacre Scritture: ce le descriveresti?

Recentemente ho iniziato a “volare” anche nello Spazio. Sono sempre stata affascinata, fin da piccola, dalle foto della NASA: adoravo sentirmi infinitamente piccola nell’infinitamente grande. Utilizzo per le mie tele “spaziali” la resina che coloro di nero con pigmenti naturali, e gli inchiostri alcolici che invece compongono il cuore dell’opera. Con gli inchiostri cerco di riprodurre le esplosioni ed i colori vivaci tipici delle Nebulose. Adoro riprodurre anche i pianeti, le stelle e tutto ciò che ai miei occhi suscita un senso di stupore e meraviglia. L’ultimo (per adesso) ciclo è dedicato al fulcro della mia vita: Dio e le Sacre Scritture. Mettere Dio al primo posto nella mia vita è stata la mia più grande vittoria, che ha dato un senso a tutta la mia esistenza. Per queste opere utilizzo come sfondo le resine epossidiche, mentre le lettere che compongono le frasi sono di cemento. Il gioco di luce e ombra che si crea sotto le lettere rappresenta, per il mio modo di concepire l’arte, l’apice della perfezione.

Riassumendo la tua arte può essere definita aerea, simbolica e concettuale: qual è il messaggio profondo che l’artista Marina De Carlo vuole comunicare?

Il messaggio che vorrei comunicare con la mia arte è un messaggio di Libertà: non esistono limiti! La mia immaginazione mi ha portato lontanissimo, pur rimanendo ferma. Sono riuscita ad abbattere tante barriere e a creare un’arte non solo visiva, ma anche tattile, che possa essere non necessariamente solo “vista” ma anche “toccata” per i non vedenti.

Programmi per il 2021? Oltre ad essere presente all’Art Explosion di Assen il 3 Luglio e al Nationale Kunst Dagen a novembre a Nieuwegein, hai in agenda altri eventi? Covid permettendo…

È un periodo molto difficile per mostre ed eventi, a luglio comunque parteciperò alla Biennale di Genova con Satura Arte, a settembre sarò presente nella mostra a Crema in occasione del 750º anno dalla nascita di Dante Alighieri. Dal 5 giugno una mia opera è stata selezionata per partecipare ad una mostra evento a Catania per celebrare il 160esimo Anniversario dell’Unità d’Italia.

Ringrazio di cuore Marina De Carlo per il tempo che ci ha dedicato. Sono sicura che le opere d’arte da lei realizzate saranno sicuramente apprezzate qui in Olanda; nel frattempo invito a prendere visione della pagina a lei dedicata: www.criticoarte.org/galleria-gallery/marina-de-carlo/

Dal Ciclo Isole