Tag: forest

Vraag aan de kunstenaar: Bianca Beghin

Posted on by criticoarte in Blog, blog-nl

We zijn aangekomen bij de op twee na laatste afspraak met de rubriek “Vraag aan de kunstenaar” en vandaag zullen we het genoegen hebben kennis te maken met de schilderes Bianca Beghin, kunstenares uit Padua die in haar grote doeken de emoties uitademt die voortkomen uit het directe contact met de Natuur. De artistieke poëtica van de schilder is gebaseerd op de gewaarwordingen tijdens de volledige onderdompeling in de natuur (in het bijzonder in het bos) die het middel wordt om de spanningen te ontladen en de innerlijke rust te hervinden. Uit de interactie met de natuur ontstaan doeken met een grote emotionele impact, kostbaar gemaakt door het gebruik van gemengde media, ontwikkeld in jaren van experimenteren, en het wijze gebruik van symbolische kleurspreiding op een expressionistische manier, die doet denken aan de Franse beweging van de Fauves. Men kan stellen dat, als de Natuur een raadselachtig gedicht is zoals de Fransman Michel de Montaigne (1533-1592) beweerde, Bianca Beghin de juiste sleutel heeft gevonden om het te lezen en te interpreteren. Bianca Beghin, reeds aanwezig in Italiaanse, Duitse en Amerikaanse collecties, is nu ook in Nederland aanwezig met het project Hedendaagse Italiaanse Kunst in Nederland, ondersteund door de neo-Manzoni Kunst Galerie van Oosterwolde, dat tot doel heeft het beste van de Italiaanse kunstscène onder de aandacht van Nederlandse verzamelaars te brengen.

Laten we eindelijk een praatje maken met Bianca Beghin:

Uw werken kunnen worden omschreven als expressionistisch en geven de emotie vrij van het moment dat u ervaart in direct contact met de natuur. Kunt u de lezers in detail vertellen hoe uw doeken tot stand komen?

Als we het expressionisme beschouwen, de tendens om de emotionele kant van de werkelijkheid maximaal te verheffen ten opzichte van de objectief waarneembare, dan zijn mijn werken zeker expressionistisch te noemen. In mijn werken verbeeld ik de emoties die ik voel, niet alleen in het contact met de natuur, maar ook in de relatie met mensen. Ik wandel graag in de bossen en in de bergen, waar de stilte mij omringt en de ziel gedwongen wordt om stil te staan en na te denken. Elke boom, elk blad zendt een harmonieuze en zoete vloeistof uit die hart en geest heelt en mij regenereert. Het benaderen van de natuur helpt mij om mijn energie te harmoniseren en een juiste harmonie te creëren tussen mijn spirituele wezen en mijn fysieke lichaam. Ik probeer bepaalde momenten in beelden vast te leggen, ik fotografeer bomen die bepaalde emoties opwekken die ik op het doek probeer terug te brengen. Het kan me niet schelen of de boom objectief gezien niet echt is, wat ik wil is emotionele momenten vastleggen, gevoelens verkennen, de plaatsen van de ziel weergeven: verwondering, spijt, bevrijding, verheffing, schoonheid…

Laten we het eens hebben over het onderwerp dat u op een expressionistische, bijna abstracte manier weergeeft: waarom koos u voor bomen en in het bijzonder voor boomstammen?

De boom is een metafoor voor het leven. Zoals ieder mens geboren wordt, groeit, zich ontwikkelt, in volheid van volwassenheid leeft, sterft, en altijd een metgezel is, een vertrouweling, een vriend die mij volgt in de transformaties van mijn leven. De mens leeft in de natuur en hij moet haar waarderen en zich zo inzetten dat zij een gemeenschappelijke waarde blijft, hij moet de harmonie van de natuur kunnen voelen en haar innerlijke drijfveren kunnen vatten. Bovendien koos ik de boom omdat die het symbool is van vrouwelijkheid en moederschap. Het is moeder gevoelig en delicaat, moedig en magnetisch. De ziel van elke boom trilt en is vol bekommernissen, vreugden, nederlagen, veerkracht. Schuilen in een boom is als schuilen in de schoot van een moeder, altijd klaar om te verwelkomen en aan te moedigen. Daarom zijn mijn favoriete onderwerpen bomen en vooral de stammen, verankerd in de aarde, tastbaar, sterk, zoals de emoties die wij lichamelijk beleven.

Wat betreft de techniek die u verkiest: hoe slaagt u erin de bomen die u voorstelt te laten spreken?

Ik concentreer me veel op de kleur die moet “spreken” en emoties moet kunnen overbrengen, een kleur die nooit zuiver is, maar altijd uit verschillende mengsels wordt verkregen, en op het doek wordt gelegd dat eerst wordt klaargemaakt om haar te ontvangen. Soms smeer ik een laag krijt om een meer materiële achtergrond te creëren, andere keren vertrek ik rechtstreeks van de grisaille, een monochrome schets die geschikt is om de licht- en schaduwzones te bepalen en de volumes te modelleren. Daarna ga ik verder met glaceren en het aanbrengen van de kleur, die daardoor intenser en dieper wordt, klaar om emoties te vertellen. Zelfs de titels brengen bepaalde sensaties over, ze zijn nooit willekeurig gekozen, maar ontworpen en bestudeerd om mijn gevoelens en die van elke vrouw te versterken en te benadrukken: Tederheid, Tranen van liefde, Waanzin in de lucht, Omhelzing, Illusie, Betovering, Zoektocht, Aanzet …

Kunstenaars hebben altijd een bijzondere gave, namelijk een grote en uitgesproken gevoeligheid die hen ertoe brengt verder te zien dan wat in eerste instantie wordt waargenomen. Volgens de schilderes Bianca Beghin waar huist de ware Schoonheid?

De schoonheid? Het is de harmonie van verschillende, vormen en kleuren; de taak van de kunstenaar is deze harmonie zichtbaar te maken. Het is geen inherente eigenschap van het werk, maar een subjectief gegeven van waarneming van genot, onafhankelijk van het bestaan van het gerepresenteerde subject. En deze Harmonie is in staat om reflecties uit te lokken over het eigen bestaan in relatie tot de natuurlijke wereld.

U bent geen academicus, maar dat betekent niet dat u geen uitstekend kunstenaar bent. Hoe hebben uw humanistische studies uw artistieke poëtica beïnvloed?

Autodidact zijn betekent niet dat je geen artistieke kennis hebt. Deze kunnen worden verkregen met veel studie, via individuele trajecten of door het volgen van cursussen met erkende masters. Ik geloof dat mijn humanistische opvoeding mijn kunst zeker heeft beïnvloed, vooral omdat zij mij de waarde van kennis, studie en onderzoek heeft bijgebracht. Het bestuderen van literatuur, geschiedenis en filosofie heeft mij geholpen om de wereld om mij heen beter te begrijpen, om het contact met de natuur te waarderen en om een grotere gevoeligheid te hebben wanneer je emoties en gevoelens op doek moet overbrengen.

Ik dank Bianca Beghin voor de tijd die zij ons vriendelijk ter beschikking heeft gesteld en voor het feit dat zij ons de gelegenheid heeft geboden om nader kennis te maken met haar persoonlijke artistieke visie, die ons dichter bij de natuur en bij de emotionele ziel van ieder van ons brengt. Ik herinner de lezers eraan dat u de aan haar gewijde pagina kunt bekijken op http://www.criticoarte.org/galleria-gallery/bianca-beghin/.

Ask the artist: Bianca Beghin

Posted on by criticoarte in Blog, Blog ing

We have now reached the third-to-last appointment with the column “Question to the artist” and today we have the pleasure of getting to know the painter Bianca Beghin, an artist from Padua who enhances in her large canvases the emotions derived from direct contact with Nature. The painter’s artistic poetics are in fact based on the sensations perceived during complete immersion in nature (particularly in the woods), which becomes a means of releasing tension and recovering inner peace. Interaction with Nature gives rise to canvases of great emotional impact, made precious by the use of mixed media, developed over years of experimentation, and by the skilful use of symbolic colour applied in an expressionist manner, reminiscent of the French Fauves movement. It can be argued that if Nature is an enigmatic poem, as the Frenchman Michel de Montaigne (1533-1592) maintained, Bianca Beghin has found the right key to its interpretation and interpretation. Already present in Italian, German and American collections, Bianca Beghin is now present in Holland with the Contemporary Italian Art in the Netherlands project supported by the neo-Manzoni Kunst Galerie in Oosterwolde, which aims to bring the best of the Italian art scene to the attention of Dutch collectors.

Let’s finally have a chat with Bianca Beghin:

Your works can be defined as expressionistic and release the emotion of the moment experienced in direct contact with Nature. Can you tell our readers how your canvases are created in detail?

If we consider Expressionism, the tendency to maximise the emotional side of reality over the objectively perceptible one, my works are certainly Expressionistic. In my works, I represent the emotions I feel not only in contact with nature, but also in my relationship with people. I love walking in the woods and in the mountains, where silence surrounds me and the soul is forced to stop and reflect. Every tree, every leaf transmits a harmonious and sweet fluid that heals my heart and mind and regenerates me. Getting close to nature helps me to harmonise my energy by creating a right harmony between my spiritual being and my physical body. I try to fix certain moments in images, I photograph trees that arouse particular emotions in me, which I try to bring back to the canvas. I don’t care if the tree is not objectively real, what I want is to capture emotional moments, explore feelings, represent places of the soul: wonder, regret, liberation, elevation, beauty…

Let’s talk about the subject that you represent in an expressionistic, almost abstract way: why did you choose trees, and in particular trunks?

The tree is a metaphor for life. Like every person, it is born, grows, develops, fully experiences adulthood, and dies; and it is always a companion, a confidant, a friend who follows me in the transformations of my life. Man lives in Nature and should appreciate it and strive for it to remain as a common value; he should be able to feel the Harmony of Nature and grasp its inner drives. Furthermore, I chose the tree because it is the symbol of femininity and motherhood. It is mother sensitive and delicate, courageous and magnetic. The soul of every tree vibrates and is full of trepidations, joys, defeats, resilience. Taking refuge in a tree is like taking refuge in a mother’s womb, always ready to welcome and encourage. That’s why my favourite subjects are trees and especially trunks, anchored to the earth, tangible, strong, like the emotions we physically experience.

Regarding your favourite technique: how do you manage to make the trees you represent speak?

I focus a lot on the colour, which must “speak” and be able to convey emotions, a colour that is never pure, but always obtained from various mixtures, and laid on the canvas, which is first prepared to receive it. Sometimes, I apply a coat of chalk to create a more material background, others, I start directly from the grisaille, which is a monochromatic sketch, suitable for identifying the areas of light and shade and modelling the volumes. I then proceed by glazing and applying the colour, which thus becomes more intense, deeper, ready to narrate emotions. Even the titles convey particular sensations, they are never chosen at random, but designed and studied to enhance and highlight my feelings and those of every woman: Tenderness, Tears of love, Madness in the air, Embrace, Illusion, Enchantment, Seeking, Impetus…

Artists always have a special gift, namely a great and marked sensitivity that leads them to see beyond what is perceived in the first instance. According to the painter Bianca Beghin, where does true Beauty lie?

Beauty? It is the harmony of different, forms and colours; the artist’s task is to make this harmony visible. It is not an inherent property of the work, but a subjective datum of perception of pleasure, independent of the existence of the represented subject. And this harmony is capable of provoking reflections on one’s own existence in relation to the natural world.

You are not an academic, but that does not mean you are not an excellent artist. How have your humanistic studies influenced your artistic poetics?

Being self-taught does not mean being without artistic knowledge. It can be obtained with a lot of study, through individual paths or by taking courses with recognised masters. I believe that my humanistic education has definitely influenced my art, especially because it has taught me the value of knowledge, study and research. Studying literature, history and philosophy has helped me to better understand the world around me, to appreciate contact with nature and to have greater sensitivity when it comes to conveying emotions and feelings on canvas.

I would like to thank Bianca Beghin for the time she has kindly given us and for giving us the opportunity to enter more into her personal artistic vision which brings us closer to Nature and to the emotional soul of each of us. I would like to remind readers that you can view the page dedicated to her on http://www.criticoarte.org/galleria-gallery/bianca-beghinwww.criticoarte.org/galleria-gallery/bianca-beghin/.

Domanda all’artista: Bianca Beghin

Posted on by criticoarte in Blog, Blog ita

Siamo arrivati al terzultimo appuntamento con la rubrica Domanda all’artista ed oggi avremo il piacere di conoscere la pittrice Bianca Beghin, artista padovana che esalta nelle sue tele di grandi dimensioni le emozioni derivate dal contatto diretto con la Natura. La poetica artistica della pittrice si fonda di fatto sulle sensazioni percepite durante l’immersione completa nella natura (in particolare nei boschi) che diviene il mezzo per scaricare le tensioni e recuperare la pace interiore. Dall’interazione con la Natura nascono tele di grande impatto emotivo rese preziose dall’uso della tecnica mista, elaborata in anni di sperimentazioni, e dal sapiente uso del colore simbolico steso in maniera espressionista, che ricorda i tratti del movimento francese dei Fauves. Si può sostenere che, se la Natura è una poesia enigmatica come sostenne il francese Michel de Montaigne (1533-1592), Bianca Beghin ha trovato la giusta chiave di lettura e di interpretazione. Già presente in collezioni italiane, tedesche ed americane, Bianca Beghin è ora presente in Olanda con il progetto Arte Italiana Contemporanea in Olanda sostenuto dalla neo-Manzoni Kunst Galerie di Oosterwolde che ha lo scopo di portare a conoscenza dei collezionisti olandesi il meglio del panorama artistico italiano.

Passiamo finalmente alla chiacchierata con Bianca Beghin:

I tuoi lavori possono essere definiti espressionistici e liberano l’emozione del momento vissuta a contatto diretto con la Natura. Racconti ai lettori come nascono in dettaglio le tue tele?

Se consideriamo l’Espressionismo, la propensione ad esaltare al massimo il lato emotivo della realtà rispetto a quello percepibile oggettivamente, i miei lavori sono senz’altro espressionistici. Nelle mie opere, rappresento le emozioni che provo non solo a contatto con la Natura, ma anche nel rapporto con le persone. Amo camminare nei boschi ed in montagna, dove il silenzio mi circonda e l’anima è costretta a fermarsi e a riflettere. Ogni albero, ogni foglia trasmettono un fluido armonico e dolce che risana cuore e mente che mi rigenera. Accostarmi alla Natura, mi aiuta ad armonizzare la mia energia creando una giusta sintonia tra il mio essere spirituale e il mio corpo fisico. Cerco di fissare in immagini certi momenti, fotografo alberi che mi suscitano particolari emozioni che cerco di riportare sulla tela. Non mi interessa se l’albero non è oggettivamente reale, quello che voglio, è catturare degli istanti emotivi, esplorare i sentimenti, rappresentare i luoghi dell’anima: stupore, rimpianto, liberazione, elevazione, bellezza…

Parliamo del soggetto che rappresenti in modo espressionistico, quasi astratto: come mai la scelta è ricaduta sugli alberi ed in modo particolare sui tronchi?

L’albero è la metafora della vita. Come ogni persona nasce, cresce, si sviluppa, vive in pienezza l’età adulta, muore; ed è sempre un compagno, un confidente, un amico che mi segue nelle trasformazioni del mio vivere. L’uomo vive nella Natura e dovrebbe apprezzarla e impegnarsi affinché rimanga come valore comune, dovrebbe essere capace di sentire l’Armonia della Natura e coglierne le pulsioni interne. Inoltre, ho scelto l’albero perché è il simbolo della femminilità e della maternità. È madre sensibile e delicata, coraggiosa e magnetica. L’anima di ogni albero vibra ed è carica di trepidazioni, gioie, sconfitte, resilienza. Rifugiarsi nell’albero è come rifugiarsi nel grembo materno, sempre pronto ad accogliere e a rincuorare. Ecco perché i miei soggetti preferiti sono alberi e in particolar modo i tronchi, ancorati alla terra, tangibili, forti, come le emozioni che viviamo fisicamente.

Per quanto riguarda la tecnica che prediligi: come riesci a fare parlare gli alberi che rappresenti?

Punto molto sul colore che deve “parlare” ed essere capace di trasmettere emozioni, un colore che non è mai puro, ma sempre ottenuto da mescolanze varie, e adagiato sulla tela che viene prima preparata a riceverlo. Alcune volte, stendo una mano di gesso per creare uno sfondo più materico, altre, parto direttamente dalla grisaglia, che è un abbozzo monocromatico, adatto a individuare le zone di luce e ombra e modellarne i volumi. Procedo poi per velature e stendo il colore che così diventa più intenso, più profondo, pronto a raccontare emozioni. Anche i titoli trasmettono particolari sensazioni, non sono mai scelti a caso, ma pensati e studiati per valorizzare ed evidenziare sentimenti miei e riconducibili anche a ogni donna: Tenerezza, Strappi d’amore, Follia nell’aria, Abbraccio Illusione, Incantamento, Cercarsi, Impeto…

Gli artisti hanno sempre un dono speciale, ossia una grande e spiccata sensibilità che li porta a vedere al di là che si percepisce in prima istanza. Secondo la pittrice Bianca Beghin dove risiede la vera Bellezza?

La Bellezza? È l’armonia dei diversi, forme e colori; compito dell’artista è rendere visibile questa armonia. Non è una proprietà inerente all’opera, ma un dato soggettivo di percezione di piacere, indipendente dall’esistenza del soggetto rappresentato. E questa Armonia è in grado di suscitare riflessioni sulla propria esistenza in rapporto al mondo naturale.

Non sei un’accademica ma ciò non vuole dire assolutamente non essere un’ottima artista. I tuoi percorsi di studi umanistici come hanno influenzato la tua poetica artistica?

Essere autodidatta non significa essere priva di conoscenze artistiche. Queste si possono ottenere con molto studio, attraverso percorsi individuali o seguendo corsi con maestri riconosciuti. Ritengo che la mia formazione umanistica abbia sicuramente influenzato la mia arte, soprattutto perché mi ha insegnato il valore della conoscenza, dello studio, della ricerca. Studiare letteratura, storia, filosofia mi ha aiutato a capire meglio il mondo che mi circonda, ad apprezzare il contatto con la natura e ad avere una sensibilità maggiore quando si deve trasmettere sulla tela emozioni e sentimenti.

Ringrazio Bianca Beghin per il tempo che ci ha gentilmente concesso e per averci dato modo di entrare maggiormente nella sua visione artistica personale che ci avvicina di più alla Natura e all’animo emotivo di ognuno di noi. Ricordo ai lettori che potrete visionare la pagina a lei dedicata su www.criticoarte.org/galleria-gallery/bianca-beghin/