Saturday 28 August 2021 you are all invited to the Art in the Garden exhibition at the Manzoni Kunst Galerie, from 11am to 5pm! The gallery will be officially inaugurated and we will celebrate the artists participating in the project Contemporary Italian Art in the Netherlands and the new entry Rob Koedijk, a Dutch artist from Assen who has enthusiastically accepted the idea of making the two artistic cultures dialogue. We are waiting for you to drink a coffee, a tea or a glass of wine and talk a bit about Art!
Art in the Garden
Saturday 28 August 2021
Manzoni Kunst Galerie
Snellingerdijk 122, 8431 ES Oosterwolde, Netherlands
from 11am to 5 pm
Artist:
Giorgio Riva
Susanna Maccari
Gianluca Cremonesi
Maurizio Brambilla
Giuliano Giuggioli
Gianluca Somaschi
Ilaria Sperotto
Marina De Carlo
Gianni Depaoli
Leonardo Vecchiarino
Rob Koedijk
Noteer de datum in uw agenda!
Zaterdag 28 augustus 2021 bent u allen uitgenodigd voor de tentoonstelling Kunst in de Tuin in de Manzoni Kunst Galerie, van 11.00 tot 17.00 uur! De galerie wordt officieel geopend en we vieren de kunstenaars die deelnemen aan het project Hedendaagse Italiaanse Kunst in Nederland en de nieuwe binnenkomer Rob Koedijk, een Nederlandse kunstenaar uit Assen die met enthousiasme het idee heeft aanvaard om de twee artistieke culturen met elkaar in dialoog te brengen. Wij wachten op u om een koffie, een thee of een glas wijn te drinken en wat over kunst te praten!
Art in the Garden
Zaterdaag 28 Augustus 2021
Manzoni Kunst Galerie
Snellingerdijk 122, 8431 ES Oosterwolde, Netherlands
A grande richiesta riposto una critica d’arte che avevo scritto tempo fa: la poetica artistica di Natalia Codevilla, pittrice di talento di origini russe ma in stanza a Milano, evoca forti emozioni e per questo motivo piace molto agli appassionati d’arte. Oltre che in italiano, ripropongo lo scritto più sotto anche in inglese ed in olandese.
By popular demand, I am re-posting an art criticism I wrote some time ago: the artistic poetics of Natalia Codevilla, a talented painter of Russian origin but based in Milan, evokes strong emotions and is therefore very popular with art lovers. As well as in Italian, I am also proposing the article below in English and Dutch.
Op veler verzoek plaats ik opnieuw een kunstkritiek die ik enige tijd geleden schreef: de artistieke poëtica van Natalia Codevilla, een getalenteerde schilderes van Russische afkomst maar gevestigd in Milaan, roept sterke emoties op en is daarom zeer geliefd bij kunstliefhebbers. Behalve in het Italiaans, stel ik het onderstaande artikel ook voor in het Engels en het Nederlands.
Pur essendo un’artista poliedrica interessata a diverse tecniche, la parte più consistente della produzione artistica di Natalia Codevilla è stata eseguita a partire dall’inizio del XXI secolo con innumerevoli paesaggi naturalistici di valore impressionistico e dipinti floreali di chiaro carattere decorativo e simbolico.
L’artista milanese di origini russe abbandona definitivamente il disegno preparatorio per poter ricreare la realtà che la circonda attraverso il suo talento e le sue emozioni, la sua memoria storica e le immagini a lei care (come diceva Charles Baudelaire nel 1859 “qualsiasi luogo naturale non ha valore se non per la sensazione attuale che l’artista sa introdurre”), senza per questo rinunciare a un volume di forme dato dal colore stesso, proprio come nelle opere di Paul Cézanne (1839-1906) e Camille Pisarro (1830-1903 ), i due massimi esponenti del movimento impressionista del XIX secolo. È il colore che rende la profondità atmosferica dell’aria e dei soggetti presi in esame: grazie a una stesura rapida e precisa, ed in alcuni casi con l’uso di sottili velature, il colore si imprime sulla tela con tratti materici pulsanti e vivi, brevi e brillanti, che recuperano il senso dell’immediato e della realtà.
Nei suoi paesaggi russi e siberiani, mediterranei, americani, africani, cinesi e giapponesi, Natalia Codevilla riesce a ricreare il realismo e la verità ottica della natura con l’impressione della realtà, come si può vedere in Winter-Spring, melting snow del 2002 dove l’artista evoca chiaramente la tecnica di Claude Monet (1840-1926) ed in particolare la sua Impression: Soleil levant (1872, oggi al Musée Marmottan di Parigi): nella pittura della pittrice c’è la visione di un fenomeno naturale nato nei suoi aspetti impalpabili; il mondo reale viene così smaterializzato in una luminosità evanescente che lo rende più evocato che descritto.
Grazie alla sua esperienza e a tutto ciò che ha visto ed amato, direttamente e indirettamente, l’artista estrapola la memoria e la imprime sulla tela con un gesto rapido, quasi a macchia, che ricorda molto da vicino la tecnica della corrente dei Macchiaioli (seconda metà dell’Ottocento). Ne sono un esempio le tele con Paesaggio russo sul fiume Volga del 2005, Strada nel bosco, Autunno del 2012, Ruscello nel bosco del 2012, Paesaggio italiano con fiume del 2015, Paesaggio russo con prato di betulle del 2017, ed infine Sardegna, Mare in tempesta con barca a vela Liberty del 2018, in cui il fruscio delle fronde degli alberi e la potenza dell’acqua sono resi da piccole pennellate di materia macchiata.
Infine, in altre opere paesaggistiche, come nel Passo dello Stelvio del 2005, nei Giardini pubblici di Milano del 2008, nel Lago Hanghzou della primavera 2014 e nel Paesaggio russo con betulle e ninfee del 2015, Natalia Codevilla va oltre: per rendere al meglio i riflessi dell’acqua, l’evanescenza del cielo e la profondità delle montagne, l’artista procede attraverso velature leggere, sfumate e omogenee di ascendenza leonardesca, prendendo così in considerazione sia la prospettiva aerea che quella cromatica.
La produzione della pittrice milanese è anche ricca di dipinti che hanno come soggetto i fiori, non più considerati come un semplice accessorio, un’arte minore, al servizio dell’arte maggiore come abbiamo assistito con l’evoluzione della storia dell’arte, ma come un genere con un proprio chiaro valore decorativo e simbolico. Nate dalla vita e dalla bellezza femminile, le opere di Natalia Codevilla non possono quindi essere definite nature morte o Vanitas, ma veri e propri esempi di riproduzione impressionista della natura che gioca con forme, volumi e colori. Come si può vedere in Fucsia al vento del 2008 (che ricorda l’impianto compositivo e cromatico dell’Altalena del 1767 di Jean-Honoré Fragonard e oggi alla Wallace Collection di Londra), in Girasoli grandi del 2008, in Rosa del Roseto di Monza del 2012, in Rose gialle Joy del 2018 e in Vaso blu con iris bianco del 2018, le pennellate cremose impresse sulla tela con tocchi guizzanti ricordano da vicino le composizioni floreali di Claude Monet e Pierre-Auguste Renoir (1841-1919), senza però dimenticare il ritmo e la proporzione, l’equilibrio e l’armonia che sono il biglietto da visita di Natalia Codevilla.
NATALIA CODEVILLA AND THE SEARCHFOR ATMOSPHERIC COLOUR
Although she is a multifaceted artist interested in various techniques, the bulk of Natalia Codevilla’s artistic production has been carried out since the beginning of the 21st century with countless naturalistic landscapes of impressionistic value and floral paintings of a clearly decorative and symbolic nature. The Milanese artist of Russian origin definitively abandoned the preparatory drawing in order to recreate the reality that surrounds her through her talent and her emotions, her historical memory and the images she holds dear (as Charles Baudelaire said in 1859 “any natural place has no value except for the current sensation that the artist knows how to introduce”), without renouncing the volume of form provided by the colour itself, just as in the works of Paul Cézanne (1839-1906) and Camille Pisarro (1830-1903 ), the two greatest exponents of the 19th century Impressionist movement. It is the colour that renders the atmospheric depth of the air and of the subjects examined: thanks to a rapid and precise application, and in some cases with the use of subtle glazing, the colour is impressed on the canvas with pulsating, vivid, short and brilliant strokes that recapture the sense of the immediate and of reality. In her Russian and Siberian, Mediterranean, American, African, Chinese and Japanese landscapes, Natalia Codevilla succeeds in recreating the realism and optical truth of nature with the impression of reality, as can be seen in Winter-Spring, melting snow of 2002 where the artist clearly evokes the technique of Claude Monet (1840-1926) and in particular his Impression: Soleil levant (1872, now at the Musée Marmottan in Paris): in the painter’s painting there is a vision of a natural phenomenon born in its impalpable aspects; the real world is thus dematerialised in an evanescent luminosity that makes it more evoked than described. Thanks to his experience and to all that he has seen and loved, directly and indirectly, the artist extrapolates memory and impresses it on the canvas with a rapid, almost blotchy gesture that closely resembles the technique of the Macchiaioli movement (second half of the 19th century). Examples of this are the canvases Russian Landscape on the Volga River from 2005, Road in the Woods, Autumn from 2012, Stream in the Woods from 2012, Italian Landscape with River from 2015, Russian Landscape with Birch Meadow from 2017, and finally Sardinia, Stormy Seawith Liberty Sailboat from 2018, in which the rustling of the tree branches and the power of the water are rendered by small brushstrokes of stained material. Finally, in other landscape works, such as Stelvio Pass in 2005, Milan Public Gardens in 2008, Hanghzou Lake in spring 2014 and Russian Landscape with Birch Trees and Water Lilies in 2015, Natalia Codevilla goes further: in order to best render the reflections of the water, the evanescence of the sky and the depth of the mountains, the artist proceeds with light, shaded and homogeneous veils of Leonardo’s influence, thus taking into account both the aerial and chromatic perspective. The production of the Milanese painter is also rich in paintings with flowers as their subject, no longer considered as a simple accessory, a minor art, at the service of major art as we have witnessed with the evolution of art history, but as a genre with its own clear decorative and symbolic value. Born of life and female beauty, Natalia Codevilla’s works cannot therefore be defined as still lifes or Vanitas, but as true examples of impressionist reproduction of nature playing with shapes, volumes and colours. As can be seen in Fuchsia in the Wind of 2008 (reminiscent of the compositional and chromatic layout of Jean-Honoré Fragonard’s Swing of 1767, now in the Wallace Collection in London), in Large Sunflowers of 2008, in Rose of the Monza Rose Garden of 2012, in Yellow Roses Joy of 2018 and in Blue Vase with White Iris of 2018, the creamy brushstrokes imprinted on the canvas with darting touches are closely reminiscent of the floral compositions of Claude Monet and Pierre-Auguste Renoir (1841-1919), but without forgetting the rhythm and proportion, balance and harmony that are Natalia Codevilla’s calling card.
NATALIA CODEVILLA EN DE ZOEKTOCHT NAAR ATMOSFERISCHE KLEUR
Hoewel zij een veelzijdig kunstenares is met belangstelling voor verschillende technieken, wordt het grootste deel van Natalia Codevilla’s artistieke productie sinds het begin van de 21e eeuw gerealiseerd met talloze naturalistische landschappen van impressionistische waarde en bloemschilderijen met een duidelijk decoratief en symbolisch karakter. De Milanese kunstenares van Russische afkomst heeft de voorbereidende tekening definitief achter zich gelaten om de haar omringende werkelijkheid te herscheppen door middel van haar talent en haar emoties, haar historisch geheugen en de beelden die haar dierbaar zijn (zoals Charles Baudelaire in 1859 zei: “elke natuurlijke plaats heeft geen waarde behalve de actuele sensatie die de kunstenaar weet in te voeren”), zonder afstand te doen van het vormvolume dat de kleur zelf biedt, zoals in het werk van Paul Cézanne (1839-1906) en Camille Pisarro (1830-1903 ), de twee grootste exponenten van de 19e-eeuwse impressionistische beweging. Het is de kleur die de atmosferische diepte van de lucht en van de onderzochte onderwerpen weergeeft: dankzij een snelle en precieze toepassing, en in sommige gevallen met gebruikmaking van subtiele glacis, wordt de kleur op het doek gedrukt met pulserende, levendige, korte en briljante streken die het gevoel van het onmiddellijke en van de werkelijkheid terugbrengen. In haar Russische en Siberische, mediterrane, Amerikaanse, Afrikaanse, Chinese en Japanse landschappen slaagt Natalia Codevilla erin het realisme en de optische waarheid van de natuur te herscheppen met de indruk van de werkelijkheid, zoals te zien is in Winter-Spring, smeltende sneeuw uit 2002 waar de kunstenares duidelijk de techniek van Claude Monet (1840-1926) oproept en in het bijzonder diens Impressie: Soleil levant (1872, nu in het Musée Marmottan in Parijs): in het schilderij van de schilder is er een visioen van een natuurverschijnsel geboren in zijn ontastbare aspecten; de echte wereld wordt zo gedematerialiseerd in een vluchtige helderheid die haar meer evocerend dan beschreven maakt. Dankzij zijn ervaring en alles wat hij heeft gezien en liefgehad, direct en indirect, extrapoleert de kunstenaar het geheugen en drukt het op het doek met een snel, bijna vlekkerig gebaar dat sterk lijkt op de techniek van de Macchiaioli beweging (tweede helft 19e eeuw). Voorbeelden hiervan zijn de doeken Russisch landschap aan de rivier de Wolga uit 2005, Weg in het bos, Herfst uit 2012, Beek in het bos uit 2012, Italiaans landschap met rivier uit 2015, Russisch landschap met berkenweide uit 2017 en tot slot Sardinië, Stormy Sea with Liberty Sailboat uit 2018, waarin het ruisen van de boomtakken en de kracht van het water zijn weergegeven door kleine penseelstreken van gebeitst materiaal. In andere landschapswerken, zoals Stelvio Pass in 2005, Milan Public Gardens in 2008, Hanghzou Lake in de lente van 2014 en Russian Landscape with Birch Trees and Water Lilies in 2015, gaat Natalia Codevilla verder: om de weerspiegelingen van het water, de vluchtigheid van de lucht en de diepte van de bergen zo goed mogelijk weer te geven, gaat de kunstenares te werk met lichte, schaduwrijke en homogene sluiers van Leonardo’s invloed, en houdt ze dus rekening met zowel het luchtperspectief als het chromatische perspectief. De produktie van de Milanese schilder is ook rijk aan schilderijen met bloemen als onderwerp, niet langer beschouwd als een eenvoudig accessoire, een minder belangrijke kunst, ten dienste van de grote kunst zoals we hebben gezien met de evolutie van de kunstgeschiedenis, maar als een genre met een eigen duidelijke decoratieve en symbolische waarde. De werken van Natalia Codevilla zijn geboren uit het leven en de vrouwelijke schoonheid en kunnen daarom niet worden omschreven als stillevens of Vanitas, maar als ware voorbeelden van impressionistische weergave van de natuur, spelend met vormen, volumes en kleuren. Zoals te zien is in Fuchsia in de wind uit 2008 (die doet denken aan de compositorische en chromatische indeling van Jean-Honoré Fragonards Swing uit 1767, nu in de Wallace Collection in Londen), in Grote zonnebloemen uit 2008, in Roos van de rozentuin van Monza uit 2012, in Gele rozenvreugde uit 2018 en in Blauwe vaas met witte irissen uit 2018, de romige penseelstreken die met penseelstreken op het doek zijn aangebracht, doen sterk denken aan de florale composities van Claude Monet en Pierre-Auguste Renoir (1841-1919), maar zonder het ritme en de verhoudingen, het evenwicht en de harmonie te vergeten die Natalia Codevilla’s visitekaartje zijn.
We zijn nu bij het laatste interview dat gepland staat voor de rubriek Vraag aan de kunstenaar die sinds december 2020 de vijftien kunstenaars die deelnemen aan het project Italiaanse Hedendaagse Kunst in Nederland, ondersteund door de neo Manzoni Kunst Galerie in Oosterwolde, heeft willen onderzoeken en beter leren kennen: kunstenaars uit heel Italië, kunstenaars met stijlen, technieken, onderwerpen en artistieke wegen die sterk van elkaar verschillen, alleen maar om te laten zien hoe Veelzijdig, Complex en Veelzijdig Kunst is.
Vandaag hebben we als gast de jonge beeldende kunstenares Ilaria Sperotto uit Vicenza, bekend door gemeenschappelijke artistieke vriendschappen en voor wie ik groot respect heb voor de kunstwerken die zij maakt en waarin zij diep ingaat op de essentie van zijn geest en zijn onbewuste: de schilderijen zijn het resultaat van een expressieve artistieke poëtisch-abstracte instinctieve waarin de kleur en de penseelstreken het gevoel geven te worden gekatapulteerd in de primordiale psychische dimensie van emoties.
Reeds bekend in Italië, Zwitserland, Oostenrijk, Frankrijk en België, is Ilaria Sperotto vandaag aanwezig op het Nederlandse grondgebied met zes waardevolle werken van klein formaat tegen de prijzen “betaalbaar”.
We geven uiteindelijk het woord aan Ilaria Sperotto:
Velen hebben het u zeker gevraagd, maar het Nederlandse publiek weet niet hoe de kunstenares Ilaria Sperotto deze historische periode, die zeker de geschiedenisboeken zal ingaan, heeft beleefd en nog steeds beleeft: heeft de kunst u geholpen? Zijn er toekomstige projecten of is het nog te vaag om concreet iets te plannen?
Toen de pandemie in 2020 uitbrak, was dat voor mij een breekpunt, aanvankelijk heel moeilijk, onwerkelijk, ik was heel bang. Op een dag besloot ik dat ik moest herstellen, dat ik mijn droom moest hervatten om een normaal leven te leiden. Schilderen was in dit geval fundamenteel, bevrijdend! Door kleur liet ik mijn emoties los en begon ik me weer levend te voelen, te dromen! 2021 is een bijzonder jaar, een voortdurende vooruitgang. Ik neem momenteel deel aan het “Birma Paviljoen”, een internationaal postkunstproject in het Palazzo Zanardi Landi in Guardamiglio Lodi (Italië). Terwijl ik in september 2021 een dertigtal olieverfschilderijen zal tentoonstellen in het historisch centrum van Vicenza: ik zal deel uitmaken van de protagonisten van VIOFF “A GOLDEN JOURNEY”, de nieuwe editie van Fuori Fiera di Vicenzaoro. Ik heb plannen voor 2022, maar daar wil ik nu nog niet over praten.
Schildert u altijd en plein air zoals een hedendaags impressionist of heeft u ook momenten van persoonlijke nabewerking in het atelier? Vertel ons over je creatieve proces…
Met de pandemie en de lockdown moest ik me aanpassen aan de nieuwe situatie, vroeger schilderde ik uitsluitend en plein air, het landschap observerend en opnieuw interpreterend, nu schilder ik voornamelijk in het atelier. Mijn schilderijen komen voort uit mijn verbeelding, uit mijn onderbewustzijn, en dan breng ik ze over op doek. Het zijn visioenen, landschappen die niet bestaan.
Als men de oude impressionistische olieverfschilderijen vergelijkt met de meest recente metafysisch-abstracte werken, dan is er sprake van een grote stijlsprong. Wat veroorzaakte deze stilistische verandering?
Met de afsluiting gebeurde een onverwachte “klik”, in het verleden voelde ik me met olieverfschilderen nooit helemaal vrij, ik voelde me geketend en verankerd aan de invloeden van mijn meesters. Ik hield en hou van impressionistische schilderkunst, maar ik heb nooit het gevoel gehad dat het helemaal van mij was. Pandemic stelde me in staat mezelf van binnen te verkennen, naar mezelf te luisteren. Mijn laatste werken zijn het resultaat.
U bent een veelzijdig kunstenaar: laten we het eens hebben over uw symbolistische keramiek. Wat inspireert je?
Keramiek is een wereld op zich, ik ben enorm gefascineerd door de aarde, door haar plasticiteit en ik hou ervan te experimenteren en te experimenteren. Sinds enkele jaren laat ik me vooral inspireren door het thema steden, mijn reizen, mijn studies. Een van de dingen die ze me op de architectuurfaculteit hebben geleerd is te kijken, de context te observeren, het landschap, het territorium. Om te verkennen met de blik, om je voor te stellen wat er niet meer is of nog niet is. Ook architectuur komt, net als kunst, voort uit de verbeelding. Stedenbouw zelf is in de eerste plaats een voorspelling. En dus probeer ik mijn zicht te vertroebelen, mijn blik te vertroebelen om verder te kunnen zien dan het zicht.
U bent altijd op zoek naar pure emotie: wat wilt u overbrengen op degenen die voor uw werken blijven hangen?
In mijn werk is schilderen, net als keramiek, instinctief, vol emoties en stemmingen die iedereen, in zijn eigen hart, kan lezen en interpreteren. Wat ik wil overbrengen is een empathische en intuïtieve emotie. Een essentie die niet gevonden moet worden in de materie buiten ons of buiten de werkelijkheid die door de zintuigen wordt waargenomen, maar in ons en in de innerlijke wereld waarin wij leven, waarbij wij leren verder te kijken dan het uiterlijk, voorbij het zichtbare, door de emotie die in de geest huist.
Ik dank Ilaria Sperotto oprecht voor de tijd die zij aan ons heeft gewijd en ik herinner de lezers eraan dat zij de kunstwerken van de jonge kunstenares online kunnen bekijken op www.criticoarte.org/galleria-gallery/ilaria-sperotto/ of naar de galerie kunnen komen om met eigen ogen de kwaliteit van de uitvoering van de voorgestelde olieverfschilderijen te zien.
We have now reached the last scheduled interview in Ask the artist column, which since December 2020 has been investigating and getting to know better the fifteen artists taking part in the Italian Contemporary Art in the Netherlands Project supported by the neo Manzoni Kunst Galerie in Oosterwolde: artists from all over Italy, artists with very different styles, techniques, subjects and artistic paths, demonstrating just how versatile, complex and multi-faceted art can be.
Today we have as our guest the young visual artist Ilaria Sperotto from Vicenza, whom I met through mutual artistic friendships and for whom I have great respect because of the works of art she creates, in which the essence of her own spirit and unconscious is explored in depth: her canvases are the result of an expressive, abstract and instinctive artistic poetics in which the colour and brushstrokes give the sensation of being catapulted into the primordial psychic dimension of emotions.
Already well known in Italy, Switzerland, Austria, France, and Belgium, Ilaria Sperotto is now present in the Netherlands with six valuable small format works at affordable prices.
Let us finally pass the word to Ilaria Sperotto:
You have certainly been asked this question by many, but the Dutch public does not know how the artist Ilaria Sperotto lived and still lives this historical period that will surely enter the history books: has art helped you? Are there any future projects or is it still too nebulous to concretely plan anything?
In 2020 when the pandemic started it was a braking moment for me, initially very difficult, surreal, I was very scared. Then one day I decided that I had to recover, I had to resume my dream of living a normal life. Painting in this case was fundamental, liberating! Through colour, I freed my emotions and began to feel alive again, to dream! 2021 is a special year, a continuous work in progress. I am currently participating in the “Burma Pavilion”, an international postal art project at Palazzo Zanardi Landi in Guardamiglio Lodi (Italy). While in September 2021 I will exhibit about thirty oil paintings in the historical centre of Vicenza: I will be part of the protagonists of VIOFF “A GOLDEN JOURNEY”, the new edition of Fuori Fiera di Vicenzaoro. I am planning 2022, but I prefer not to talk about it for now.
Do you always paint en plein air like a contemporary impressionist or do you have moments of personal reworking in the studio? Tell us about your creative process…
With the pandemic and the lockdown, I had to adapt to the new situation, in the past I used to paint exclusively en plein air, observing and reinterpreting the landscape, now I paint mainly in the studio. My paintings come from my imagination, from my unconscious, and then I transfer them to canvas. They are visions, landscapes that do not exist.
Looking at the old impressionist oil paintings and comparing them with the more recent metaphysical-abstract works, there has been a big stylistic leap. What triggered this stylistic change?
With the lockdown, an unexpected “click” happened. In the past, I never felt totally free with oil painting, I felt chained and anchored to the influences of my masters. I loved and adore Impressionist painting, but I never felt it was totally mine. Pandemic allowed me to explore myself inside, to listen to myself. My latest works are the result.
You are an all-round artist: let’s talk about your symbolist ceramics. What inspires you?
Ceramics are a world of their own, I am extremely fascinated by the earth, by its plasticity and I love to experiment. For several years now, I have been mainly inspired by the theme of cities, my travels, my studies. One of the things they taught me at the Faculty of Architecture is to look, to observe the context, the landscape, the territory. To explore with the gaze, to imagine what is no longer there or not yet there. Architecture, like Art, springs from the imagination. Urban Planning itself is first and foremost a prediction. And so, I try to blur my vision, to blur my look in order to see beyond the vision.
You are always looking for pure emotion: what do you want to convey to those who linger in front of your works?
In my work, painting, like ceramics, is instinctive, charged with emotions and moods that everyone can read and interpret in their own depths. What I want to convey is an empathic and intuitive emotion. An essence that is not to be found in the matter outside of us or beyond the reality perceivable with the senses, but within us and within the inner world in which we live, learning to look beyond appearance, beyond the visible, through the emotion that dwells in the mind.
I would like to thank Ilaria Sperotto for the time she has dedicated to us and remind readers that they can view the young artist’s works of art online at www.criticoarte.org/galleria-gallery/ilaria-sperotto/ or come to the gallery and see for themselves the quality of the oils on display.
Ik volg en bestudeer de artistieke poëtica van Meester Giuliano Giuggioli al vele jaren. Ik herinner me nog goed met hoeveel bewondering ik zijn doeken voor het eerst zag op een kunstbeurs die ik bezocht toen ik nog maar een student kunstgeschiedenis was: het was een echte donderslag bij heldere hemel, een artistieke slag. De expressieve finesse van de kunst van de Toscaanse meester bereikt zelfs het meest onoplettende publiek dankzij de intelligente en goed bestudeerde surrealistische en metafysische spelletjes die op het doek worden opgevoerd. Het is dan ook een bron van grote trots hem in Nederland te mogen vertegenwoordigen met het project Hedendaagse Italiaanse Kunst in Nederland.
Maestro Giuliano Giuggioli, geboren in Vetulonia en nu woonachtig in Follonica, in de provincie Grosseto in Toscane, heeft sinds zijn kindertijd blijk gegeven van zijn artistieke talent en dankzij een gevarieerde opleiding varieert zijn produktie van grote olieverfschilderijen tot sanguine, van technieken op papier en hout tot fresco’s en muurschilderingen, via keramiek, etsen, zeefdrukken, litho’s en beeldhouwwerken. Sinds zijn debuut in 1972 is Meester Giuliano Giuggioli aanwezig en actief op de Italiaanse en internationale kunstscène en zijn werken bevinden zich in talrijke openbare en privécollecties in Italië, Amerika, China, Zwitserland en Portugal; bovendien worden zijn doeken permanent tentoongesteld in de galerie die hij sinds vele jaren in Follonica heeft, in de Galerie Zabbeni van Vevey in Zwitserland, in de Dennis Rae Fine Art van San Francisco, en vanaf 2020 in de Manzoni Kunst Galerie van Oosterwolde in Nederland.
Rare Space, oil on canvas, 2019, 60×100 cm.
Banks of Memory, oil on canvas, 2019, 60×80 cm.
Ithaca, oil on canvas, 2019, 80×80 cm.
Theseus’ ship, oil on canvas, 2020, 80×80 cm.
The galleon, oil on canvas, 2020, 80×60 cm.
The Golden Door, oil on canvas, 2019, 60×80 cm.
Actors, oil on canvas, 2019, 60×80 cm.
Gea, oil on canvas, 2021, 100×100 cm.
The Horse of Myth, oil on canvas, 2020, 60×60 cm.
Freedom, oil on canvas, 2019, 60×100 cm.
Ermes, oil on canvas, 2020, 70×100 cm.
Ade, four oils on canvas, 2020, 100×120 cm.
Perseus and Pegasus, oil on canvas, 2020, 100×100 cm.
Maar laten we nu naar de kern van het interview gaan om dieper te begrijpen wat de Maestro ervan vindt:
Als eerste vraag zou ik u willen stellen: Wat is ART voor Giuliano Giuggioli? Ik weet dat het een simpele en complexe vraag is, dus neem gerust de tijd om te antwoorden…
Ik kan u heel eenvoudig antwoorden: “KUNST IS MIJN LEVEN”. Ik leef van kunst en voor kunst. Ik droom, denk, studeer, raak opgewonden en produceer kunst. Het is een totaliserend iets.
U bent een kunstenaar die leeft van zijn kunst, een zeer gecultiveerd kunstenaar, bedachtzaam maar ook speels: hoe komt het dat u de weg van het surrealisme bent ingeslagen? Welk doel heeft je schilderij? Ik denk dat u diepe boodschappen wilt brengen, maar denkt u dat het publiek, in een wereld waar oppervlakkigheid de overhand neemt, de cryptische en verborgen “spelletjes” in uw kunstwerken kan ontcijferen? Leg uit.
Ik ben net als kinderen die heel serieus en betrokken zijn als ze spelen en net als kinderen probeer ik al spelend te leren. Ik gebruik “ironie”, wat mij intrigeert omdat het onder metaforen, vaak schertsend, zeer ernstige begrippen doet passeren. Ik ben veel minder geïnteresseerd in “provocatie” als een doel op zich. Surrealisme leent zich voor mijn verhalen die vaak grenzen aan het metafysische. Ik pretendeer niet begrepen te worden, ik stel mij tevreden met het opwekken van twijfels en mysteries in de hoop dat deze de waarnemer zullen aanzetten tot het maken van zijn eigen overwegingen. Als dat gebeurt ben ik blij.
Wanneer men uw kunstcatalogi uit het verleden bekijkt en dus de werken die nu “gedateerd” zijn observeert, kan men zien hoe actueel en eigentijds ze nog steeds zijn (het is dankzij deze eigenschap dat u naast de grote meesters deel zult gaan uitmaken van de kunstgeschiedenis). Hoe kun je de toekomst voorspellen?
Ik pretendeer “tijdloze” werken te maken (daarom ren ik vaak achter Myth aan) die mij in staat stellen een soort “circulaire tijd” te vertellen waarin alle dingen die gebeurd zijn cyclisch gebeuren. Verleden – heden – toekomst, worden een enkel ding, makkelijk te voorspellen.
Hoe ervaart u deze historische periode als gevolg van de pandemie? Heeft kunst u een manier gegeven om te ontsnappen aan de beperkingen die u in 2020 ondervond? Zijn er toekomstige projecten of schildercycli waar je aan werkt?
Ik probeer de pandemie zo goed mogelijk te doorstaan. Het heeft veel van ons gevergd, maar het heeft ons ook meer tijd gegeven om na te denken, het heeft ons gedwongen te vertragen en onszelf in vraag te stellen. Ik gebruik deze tijd om me te concentreren met minder afleiding en werk te produceren zonder haast en… zonder Tijd.
Dit is een vraag die ik kunstenaars graag stel, omdat ik als kunsthistoricus bijzonder verbonden ben met de geschiedenis: als je de kans had om te reïncarneren als een kunstenaar uit het verleden, welke zou je dan kiezen en waarom?
Deze vraag is moeilijk te beantwoorden! Ik ben een kunst-omnivoor en voed mij met de werken van zoveel kunstenaars uit het verleden! Kies er een… is een onderneming! Maar ik wil niet aarzelen om een antwoord te geven en dan… kies ik Rembrandt Harmenszoon van Rijn. Naast het feit dat zijn prachtige schildertechniek mij fascineerde, heb ik altijd mijn geweten geschud over zijn vastberadenheid in het experimentele onderzoek van het opstellen van kleuren en synthese, waarbij ik hem betaalde met de minachting van de publieke opinie die de evolutie van zijn werken van rijpheid niet begreep. Rijk en beroemd als jonge man en arm en vergeten als oude man door zijn tijdgenoten. Er is veel moed voor nodig om af te zien van rijkdom en eer om tot het uiterste te gaan met het picturale onderzoek alleen maar om hun expressieve behoeften te bevredigen. Zijn meesterwerken zijn groot omdat Rembrandt de man groot is.
Ik dank meester Giuliano Giuggioli voor de tijd die hij voor ons vrijmaakt. Ik herinner u eraan dat zijn werken te zien zijn op de website criticoarte.org (Giuliano Giuggioli – Italiaanse kunst van ELisa Manzoni (criticoarte.org) ) en dat u ze persoonlijk kunt zien in de Manzoni Kunst Galerie in Nederland, na reservering in verband met Covid-19 beperkingen. Voor het maken van een afspraak kunt u schrijven naar: elisavosmanzoni@gmail.com
I have been following and studying the artistic poetics of Maestro Giuliano Giuggioli for many years. I still clearly remember with how much admiration I observed his canvases for the first time at an art fair I visited when I was still only a student of art history: it was a real thunderbolt, an artistic stroke. The expressive subtlety of the Tuscan master’s art reaches even the most inattentive audience thanks to the intelligent and well-studied surreal and metaphysical games staged on the canvas. It is therefore a source of great pride to have the opportunity to represent him in Netherlands with the project Contemporary Italian Art in the Netherlands.
Born in Vetulonia and now living in Follonica, in the province of Grosseto in Tuscany, since his childhood Maestro Giuliano Giuggioli has shown his artistic talent and, thanks to a varied training, his production ranges from large oil paintings to sanguine, from techniques on paper and wood to frescoes and murals, passing through ceramics, etchings, serigraphs, lithographs and sculptures. Since his debut in 1972, Maestro Giuliano Giuggioli has been present and active on the Italian and international art scene and his works are in numerous public and private collections in Italy, America, China, Switzerland and Portugal; moreover, his canvases are permanently exhibited at the gallery he has been holding for many years in Follonica, at the Galerie Zabbeni in Vevey, Switzerland, at Dennis Rae Fine Art in San Francisco, and from 2020 at the Manzoni Kunst Galerie in Oosterwolde, Netherlands.
Rare Space, oil on canvas, 2019, 60×100 cm.
Banks of Memory, oil on canvas, 2019, 60×80 cm.
Ithaca, oil on canvas, 2019, 80×80 cm.
Theseus’ ship, oil on canvas, 2020, 80×80 cm.
The galleon, oil on canvas, 2020, 80×60 cm.
The Golden Door, oil on canvas, 2019, 60×80 cm.
Actors, oil on canvas, 2019, 60×80 cm.
Gea, oil on canvas, 2021, 100×100 cm.
The Horse of Myth, oil on canvas, 2020, 60×60 cm.
Freedom, oil on canvas, 2019, 60×100 cm.
Ermes, oil on canvas, 2020, 70×100 cm.
Ade, four oils on canvas, 2020, 100×120 cm.
Perseus and Pegasus, oil on canvas, 2020, 100×100 cm.
But let’s get to the heart of the interview to understand more about what the Maestro thinks:
As a first question I would like to ask you: What is ART for Giuliano Giuggioli? I know it’s a simple and complex question at the same time so feel free to take your time to answer…
It is very simple for me to answer you: ‘ART IS MY LIFE’. I live of art and for art. I dream, think, study, get excited and produce art. It is an all-embracing thing.
You are an artist who lives by his art, a very cultured artist, thoughtful but also playful: why did you take the path of Surrealism? What is the purpose of your painting? I guess you want to bring deep messages, but in a world where superficiality is taking over, do you think the public can decipher the cryptic and hidden “games” in your artwork? Explain.
I am like children who are very serious and committed when they play and like children I try to learn by playing. I use ‘irony’, which intrigues me because under a metaphor, often joking, very serious concepts are conveyed. I am much less interested in ‘provocation’ for its own sake. Surrealism lends itself to my stories, which often border on the metaphysical. I do not pretend to be understood, I am content to provoke doubt and mystery in the hope that these will predispose the observer to make his own reflections. When this happens, I am happy.
Looking at your past art catalogues and then looking at the now ‘dated’ works, one can see how they are still extremely current and contemporary (it is precisely because of this characteristic that you will become part of art history alongside the great masters). How can you predict the future?
I pretend to make “timeless” works (this is why I often chase after Myth) that allow me to tell a sort of “Circular Time” where all the things that have happened happen cyclically. Past – present – future, become a single thing, easy to predict.
How are you experiencing this historical period caused by the pandemic? Has art given you a way to escape the restrictions you suffered in 2020? Are there any future projects or painting cycles you are working on?
I try to live the pandemic in the best possible way. It has taken a lot from us but it has given us more time to reflect, it has forced us to slow down and question ourselves. I use this time to concentrate with fewer distractions and produce works without haste and… without time.
This is a question I love to ask artists as, being an art historian, I am particularly attached to history: if you had the chance to be reincarnated as an artist from the past, which one would you choose and why?
This question is difficult to answer! I am an omnivore of art and I feed on the works of many artists of the past! Choosing one… is a challenge! But I don’t want to shy away from giving an answer, so… I choose Rembrandt Harmenszoon van Rijn. In addition to his splendid painting technique, I have always been fascinated by his determination to experiment with colours and synthesis, and I have paid for it with the contempt of public opinion, which did not understand the evolution of his mature works. Rich and famous as a young man and poor and forgotten as an old man by his contemporaries. It takes great courage to renounce wealth and honours in order to go all the way in his pictorial research just to satisfy his own expressive needs. His masterpieces are great because Rembrandt the Man is great.
I would like to thank Maestro Giuliano Giuggioli for the time dedicated to us. I would like to remind you that his works can be seen on the website criticoarte.org (Giuliano Giuggioli – Italian art by ELisa Manzoni (criticoarte.org) ) and you can see them personally at the Manzoni Kunst Galerie in Holland, after booking due to Covid-19 restrictions. To make an appointment, simply write to: elisavosmanzoni@gmail.com
E’ da molti anni che seguo e studio la poetica artistica del Maestro Giuliano Giuggioli. Ricordo ancora chiaramente con quanta ammirazione osservai per la prima volta le sue tele ad una fiera d’arte visitata quando ancora ero solo una studentessa di storia dell’arte: fu una vera e propria folgorazione, un colpo di fulmine artistico. La finezza espressiva dell’arte del Maestro toscano raggiunge anche il pubblico più disattento grazie ad intelligenti e ben studiati giochi surreali e metafisici messi in scena sulla tela. E’ quindi motivo di grande orgoglio potere avere l’occasione di rappresentarlo in Olanda con il progetto Arte Italiana Contemporanea in Olanda.
Nativo di Vetulonia ed oggi residente a Follonica, in provincia di Grosseto in Toscana, sino dall’infanzia il Maestro Giuliano Giuggioli ha mostrato il suo talento artistico e, grazie ad una formazione varia, la sua produzione spazia dai grandi dipinti ad olio alle sanguigne, dalle tecniche su carta e legno agli affreschi e ai murales, passando per ceramiche, acqueforti, serigrafie, litografie e sculture. Dal suo debutto nel 1972, il Maestro Giuliano Giuggioli è presente ed attivo sulla scena artistica italiana ed internazionale e le sue opere sono in numerose collezioni pubbliche e private in Italia, in America, in Cina, in Svizzera ed in Portogallo; inoltre le sue tele sono esposte permanentemente presso la galleria che tiene da molti anni a Follonica, nella Galerie Zabbeni di Vevey in Svizzera, nella Dennis Rae Fine Art di San Francisco, e dal 2020 presso la Manzoni Kunst Galerie di Oosterwolde in Olanda.
Rare Space, oil on canvas, 2019, 60×100 cm.
Banks of Memory, oil on canvas, 2019, 60×80 cm.
Ithaca, oil on canvas, 2019, 80×80 cm.
Theseus’ ship, oil on canvas, 2020, 80×80 cm.
The galleon, oil on canvas, 2020, 80×60 cm.
The Golden Door, oil on canvas, 2019, 60×80 cm.
Actors, oil on canvas, 2019, 60×80 cm.
Gea, oil on canvas, 2021, 100×100 cm.
The Horse of Myth, oil on canvas, 2020, 60×60 cm.
Freedom, oil on canvas, 2019, 60×100 cm.
Ermes, oil on canvas, 2020, 70×100 cm.
Ade, four oils on canvas, 2020, 100×120 cm.
Perseus and Pegasus, oil on canvas, 2020, 100×100 cm.
Ma passiamo ora al cuore dell’intervista per capire più approfonditamente cosa ne pensa il Maestro:
Come prima domanda vorrei chiederti: Cos’è l’ARTE per Giuliano Giuggioli? So che è una domanda semplice e complessa allo stesso tempo quindi sentiti libero di prenderti tutto il tempo necessario per rispondere…
È molto semplice per me risponderti: “L’ARTE E’ LA MIA VITA”. Vivo d’arte e per l’arte. Io sogno, penso, studio, mi emoziono e produco arte. È una cosa totalizzante.
Sei un’artista che vive della sua arte, un’artista molto colto, riflessivo ma anche scherzoso: come mai hai intrapreso la strada del Surrealismo? Che scopo ha la tua pittura? Immagino tu voglia portare dei profondi messaggi ma, in un mondo in cui la superficialità sta prendendo il sopravvento, credi che il pubblico riesca a decifrare i “giochi” criptici e nascosti nelle tue opere d’arte? Spiegaci.
Io sono come i bambini che sono molto seri ed impegnati quando giocano e come i bambini cerco di imparare giocando. Uso “l’ironia” che mi intriga in quanto sotto metafora, spesso scherzosa, fa passare concetti molto seri. Mi interessa molto meno la “provocazione” fine a sé stessa. Il surrealismo si presta ai miei racconti che sconfinano spesso nella metafisica. Non pretendo di essere compreso, mi accontento di suscitare dubbi e mistero nella speranza che questi predispongano l’osservatore a fare delle proprie riflessioni. Quando questo accade ne sono felice.
Guardando i tuoi cataloghi d’arte passati e quindi osservando le opere ormai “datate”, si può constatare quanto queste siano ancora estremamente attuali e contemporanee (è proprio grazie a questa caratteristica che entrerai a fare parte della storia dell’arte a fianco dei grandi maestri). Come riesci a prevedere il futuro?
Ho la pretesa di fare opere “atemporali” (per questo rincorro spesso il Mito) che mi permettono di raccontare una sorta di “Tempo circolare” dove tutte le cose accadute riaccadono ciclicamente. Passato – presente – futuro, diventano un’unica cosa, facile da prevedere.
Come stai vivendo questo periodo storico causato dalla pandemia? L’arte ti ha dato modo di evadere dalle restrizioni subite nel 2020? Ci sono progetti futuri o cicli pittorici su cui ti stai lavorando?
La pandemia cerco di viverla nel modo migliore. Questa ci ha tolto molto ma ci ha donato più tempo per fare delle riflessioni, ci ha obbligato a rallentare e interrogarci. Io questo tempo lo sfrutto per concentrarmi con meno distrazioni e produrre opere senza fretta e… senza Tempo.
Questa è una domanda che adoro fare agli artisti in quanto, essendo storia dell’arte sono particolarmente legata alla storia: se avessi l’occasione di poterti reincarnare in un’artista del passato, quale sceglieresti e perché?
Questa domanda è di difficile risposta! Io sono un onnivoro dell’arte e mi nutro delle opere di moltissimi artisti del passato! Sceglierne uno… è un’impresa! Ma non voglio esimermi nel dare una risposta e quindi… scelgo Rembrandt Harmenszoon van Rijn. Oltre ad affascinarmi la sua splendida tecnica pittorica, mi ha sempre scosso la coscienza la sua determinazione nella ricerca sperimentale della stesura dei colori e della sintesi, pagandolo con il disprezzo dell’opinione pubblica che non capiva l’evoluzione delle sue opere della maturità. Ricco e famoso da giovane e povero e dimenticato da vecchio dai suoi contemporanei. Ci vuole un grande coraggio a rinunciare alla ricchezza e agli onori per andare fino in fondo con la ricerca pittorica solo per soddisfare le proprie esigenze espressive. Grandi sono i suoi capolavori perché è grande l’Uomo Rembrandt.
Ringrazio il Maestro Giuliano Giuggioli per il Tempo dedicatoci. Ricordo che le sue opere sono visibili sul sito web criticoarte.org (Giuliano Giuggioli – Italian art by ELisa Manzoni (criticoarte.org) ) e potrete vederle personalmente presso la Manzoni Kunst Galerie in Olanda, previa prenotazione a causa delle restrizioni Covid-19. Per prendere appuntamento è sufficiente scrivere a: elisavosmanzoni@gmail.com
Zoals een oud Italiaans gezegde luidt: “De tijd vliegt”, en eigenlijk zijn we al aan de vierde afspraak van de kolom “Vraag aan de kunstenaar” toegekomen. Vandaag hebben we het genoegen om als gast Gianluca Cremonesi te hebben, een jonge kunstenaar uit Ripalta Cremasca (een klein stadje in de buurt van Milaan), die ik ongeveer drie jaar geleden bijna toevallig ontmoette in Treviglio (in de provincie Bergamo): zijn werken trekken onmiddellijk, zelfs de meest verwarde toeschouwer, dankzij de diepe emotionele artistieke waarde en de grote en precieze techniek van de uitvoering van de olieverf. Het is niet verwonderlijk dat Gianluca Cremonesi’s kunst al aanwezig is in privécollecties in Italië, de Verenigde Staten, Japan, Canada, Finland, Engeland, Ierland, Australië, Hong Kong en Zuid-Afrika, en nu wil hij zich ook in Nederland bekendmaken: juist daarom heeft hij zich vanaf het begin met veel enthousiasme aanvaard om deel uit te maken van het project Contemporary Italian Art in Nederland. De schilder uit Lombardije is altijd al geïnteresseerd geweest in de wereld van de kunst en na verschillende artistieke experimenten en dankzij zijn passie voor de natuur heeft de olieverfschilderij zeker zijn hart veroverd: in deze laatste periode is het favoriete onderwerp van Gianluca Cremonesi de zee, een zee in voortdurende evolutie en symbool van het oneindige en het onbekende, die tegenstrijdige emoties en sensaties oproept en die de geest van de kunstenaar laat zien.
Laten we nu verder gaan met de vragen om Gianluca Cremonesi beter te leren kennen:
Wat denkt Gianluca Cremonesi, de kunstenaar, terwijl hij schildert? In wat voor wereld bevindt hij zich als hij het penseel oppakt en de kleuren op het palet mengt?
Ik moet zeggen dat het antwoord deels vervat zit in de vraag: je vraagt me in wat voor wereld ik me bevind terwijl ik schilder, nou dit is het geheim, terwijl ik schilder leef ik in een eigen wereld, een serene, vredige wereld, waar alleen ik met mijn kleuren en een doek waarop ik mijn emoties kan vertellen, soms kan ik me zo in het doek onderdompelen dat ik niet eens merk wat er om me heen gebeurt, alsof een meter van de ezel de wereld wazig wordt.
U bent de schilder van WATER en uw zeeën zijn allemaal verschillend: waarom koos u dit onderwerp, dat zo moeilijk uit te voeren is, voor uw artistieke productie?
Ik denk dat het uiteindelijk de zee was die mij koos! Ik ben al sinds mijn jeugd gepassioneerd door kunst en heb veel technieken en kunstuitingen uitgeprobeerd, ik heb veel verschillende onderwerpen geschilderd; Met de volwassenheid realiseerde ik me dat de olie mijn ware passie was en het medium dat het beste bij mijn manier van schilderen paste, na enkele jaren waarin ik vooral onderwerpen schilderde die geïnspireerd waren door Japan en zijn tradities, vond ik op een dag tijdens het schilderen van een uitzicht op Okinawa (een van de vele eilanden van Japan) dat ik de golven schilderde en dat er iets in me klikte, een soort bliksemschicht, alsof het schilderen van de golven natuurlijk was en me goede gevoelens gaf. …vanaf dat moment ben ik nooit meer gestopt! Uiteraard is er aan de basis een diepe liefde voor de natuur, voor de zee in het bijzonder, die voor mij een metafoor is voor het leven: de golven van de zee zijn vergelijkbaar met het leven van een man, ze worden geboren, groeien, bereiken hun hoogtepunt en rollen dan onvermijdelijk naar de laatste handeling die het strand omarmt, waardoor er ruimte is voor de volgende golf; wij mensen zijn een beetje zoals dat, we moeten ons “ras” op de beste manier leven!
De zee zou ook tot uitdrukking kunnen komen in andere kunstvormen, zoals de beeldhouwkunst, en in andere stijlen, zoals het abstracte: wat heeft de figuratieve olieverfschilderkunst boven andere kunstvormen?
Ik hou van alle vormen van kunst en artistieke expressie, maar ik vind dat het olieverfschilderij voor mij een streepje voor heeft. Vanuit een strikt technisch oogpunt kan ik zeggen dat olieverf een bepaalde schittering en helderheid heeft, wetende de mate van dekking van de kleuren kun je sluiers, dat wil zeggen lagen van kleur meer of minder transparant, om diepte en schittering te garanderen en de onderwerpen levendig en realistisch te maken. In de loop der jaren heb ik een zeer persoonlijke schildertechniek ontwikkeld, waarvan de basis teruggaat tot de techniek die in de vijftiende eeuw door de Vlamingen werd ontwikkeld, die in feite de eerste waren om door middel van opeenvolgende kleurlagen verder te gaan. Vanuit een emotioneel oogpunt kan ik u vertellen dat de keuze van het realisme in wezen te wijten is aan een persoonlijke smaak, ik vind dat het picturale realisme mij directe emoties overbrengt, eenvoudig, er is geen behoefte aan vreemde lucubraties of interpretaties. De onderwerpen zijn eenvoudig, misschien zal iemand zeggen banaal, maar ze geven onmiddellijke en diepe gevoelens.
Laten we het over de toekomst hebben. U heeft al werken van klein formaat en zelfs bladwijzers gemaakt om plaats te maken voor het altijd dragen van uw werken: voor 2021 plant u in plaats daarvan een koerswijziging misschien met de creatie van werken van zeer groot formaat of een echte merchandising?
Ik zou zeggen allebei! Ik ben bezig met de voorbereiding van een serie vrij grote, dikke doeken van 70 x 140 cm. die mij in staat stellen om onderwerpen met een sterke impact te creëren; het idee is om een aantal ervan voor te bereiden in afwachting van mijn volgende solotentoonstelling die ik aan het einde van deze specifieke periode zal definiëren. Tegelijkertijd wil ik doorgaan met het maken van miniatuurwerken op kleine doeken of kleine borden, maar ook werken op papier en boekenleggers; het doel is om originele handgeschilderde werken te hebben met dezelfde vaardigheid als de grote werken, maar goedkoop en betaalbaar voor iedereen, zodat iedereen een kleine zee mee kan nemen of op het bureau in het kantoor kan zetten om de dagen te kleuren.
Laatste vraag en misschien wel de meest intieme. Waarom ben je een kunstenaar en in het bijzonder een schilder? Hoe belangrijk is kunst in je leven geweest en vooral in 2020, een catastrofaal jaar voor de hele wereld vanwege Covid-19?
Dit is misschien wel de moeilijkste vraag om te beantwoorden…. Ik denk dat het iets aangeboren is, diep geworteld in mij. Zoals ik al eerder zei, kunst heeft me altijd aangetrokken, zodra ik een potlood in mijn hand had begon ik te tekenen en te rommelen, ik genoot van het reproduceren van de covers van rockplaten die me in mijn puberteit vergezelden, of het portretteren van de helden van films of stripverhalen. In principe is het voor mij altijd een behoefte geweest, een uitlaatklep, een manier om mijzelf uit te drukken en het is nog steeds, misschien op een meer volwassen en bedachtzame manier, maar de geest is altijd hetzelfde en ik zal nooit het verlangen verliezen om te evolueren en te leren, nieuwsgierigheid is de basis van mijn passie. De kunst heeft me vele malen gered van trieste en moeilijke momenten, vooral in 2020, toen de lockdown en de pandemie ons heeft getroffen en beperkt, heeft de kunst me in staat gesteld om met mijn verbeelding te “reizen” en alle twijfels en angsten in verband met deze vreselijke situatie te ventileren. Dankzij mensen zoals jij is de kunst niet gestopt en zal niet stoppen! Goede kunst voor iedereen!
Ik wil Gianluca Cremonesi bedanken voor zijn vriendelijke beschikbaarheid voor zijn interventie die het mogelijk maakte zijn artistieke poëzie bekend te maken en bovenal wil ik hem bedanken voor het vertrouwen en de steun die hij geeft aan het project Italiaanse Hedendaagse Kunst in Nederland. Ik nodig u uit om een kijkje te nemen op de pagina gewijd aan hem op de website criticoarte.org waar u de werken kunt vinden die aanwezig zijn op het Nederlandse grondgebied: Gianluca Cremonesi – Italian art by ELisa Manzoni (criticoarte.org)
As an old Italian saying goes, “Time flies”, and indeed we have already reached the fourth appointment of the “Ask the artist” column. Today we have the pleasure of having as our guest Gianluca Cremonesi, a young artist from Ripalta Cremasca (a town near Milan), whom I met almost by chance about three years ago in Treviglio (in the province of Bergamo): his works immediately attract even the most distracted observer, thanks to their profound emotional artistic value and the great and precise technique of oil painting. It is not surprising that Gianluca Cremonesi’s art can already be found in private collections in Italy, the United States, Japan, Canada, Finland, England, Ireland, Australia, Hong Kong and South Africa. And now his aim is to make himself known in the Netherlands as well: it is precisely for this reason that he accepted with great enthusiasm right from the start to become part of the Contemporary Italian Art in the Netherlands project. The painter from Lombardy has always been interested in the world of art and, after various artistic experiments and thanks to his passion for nature, realist oil painting has definitively conquered his heart: in this last period, Gianluca Cremonesi’s favourite subject is the sea, a sea in continuous evolution and symbol of the infinite and the unknown, which arouses contrasting emotions and sensations and which shows the spirit of the artist.
We now come to the questions to get to know Gianluca Cremonesi in more depth:
What is Gianluca Cremonesi, the artist, thinking while he paints? What kind of world is he in when he picks up his brush and mixes colours on the palette?
I must say that the answer is partly contained in the question: you ask me what kind of world I find myself in while I am painting, well this is the secret, while I am painting I live in a world of my own, a peaceful, tranquil world, where there is only me with my colours and a canvas on which to tell my emotions, sometimes I can immerse myself so much in the canvas that I do not even notice what is happening around me, as if a metre from the easel the world becomes blurred.
You are the painter of WATER and your seas are all different: why did you choose this subject, so difficult to execute, for your artistic production?
I think it was the sea that chose me in the end! I have been passionate about art since I was a boy and I have tried many techniques and artistic expressions, I have painted many different subjects; After several years in which I painted mainly subjects inspired by Japan and its traditions, one day while painting a view of Okinawa (one of the many islands of Japan) I found myself painting waves and something clicked in me, a sort of lightning bolt, as if painting the waves was natural and gave me good feelings … from there I have not stopped! Obviously there is a deep love for nature, for the sea in particular, which for me is a metaphor for life: the waves of the sea are comparable to the life of a man, they are born, grow, reach their peak and then inevitably roll towards the last act embracing the beach, thus making way for the next wave; we humans are a bit like that, we must live our “race” in the best way!
The sea could also be expressed in other art forms, such as sculpture, and in other styles, such as abstract: what does figurative oil painting have over other art forms?
I love all art forms and artistic expressions, but I find that oil painting has an edge for me. From a strictly technical point of view, I can say that oil paints have a particular brilliance and luminosity. Knowing the degree of coverage of the colours, you can create glazes, i.e. more or less transparent layers of colour, to ensure depth and brilliance and make the subjects come alive and realistic. Over the years I have developed a very personal painting technique, the basis of which goes back to the technique developed in the 15th century by the Flemish, who were in fact the first to proceed with successive layers of colour. From an emotional point of view, I can tell you that the choice of realism is essentially due to personal taste. I find that pictorial realism conveys direct, simple emotions to me, there is no need for strange lucubrations or interpretations. The subjects are simple, perhaps someone will say banal, but they give immediate and profound sensations.
Let’s talk about the future. You have already created small works of art and even bookmarks so that you can always carry your works with you: are you planning a change of direction for 2021, perhaps with the creation of very large works of art, or a real merchandising campaign?
I would say both! I am preparing a series of rather large canvases, very thick, 70 x 140 cm, which allow me to create subjects with a strong impact; the idea is to prepare several of them in anticipation of my next solo exhibition, which I will define at the end of this particular period. At the same time I would like to continue to create miniature works on small canvases or small boards, as well as works on paper and bookmarks; the aim is to have original hand-painted works with the same skill as the major works but cheap and affordable for everyone to allow anyone to have a small sea to take with them or to put on their desk in the office to colour their days.
Last question and perhaps the most intimate. Why are you an artist and in particular a painter? How important has art been in your life and especially in 2020, a catastrophic year for the whole world because of Covid-19?
This is perhaps the most difficult question to answer…. I think it is something innate, deeply rooted in me. As I said before, art has always attracted me, as soon as I had a pencil in my hand I started drawing and messing around, I enjoyed reproducing the covers of the rock records that accompanied me in my adolescence, or portraying the heroes of films or comics. Basically, for me it has always been a need, an outlet, a way to express myself and it still is, perhaps in a more mature and meditated way, but the spirit is always the same and I will never lose the desire to evolve and learn, curiosity is the basis of my passion. Art has saved me many times from sad and difficult moments, especially in 2020, when the lockdown and the pandemic has affected and limited us, art has allowed me to “travel” with my imagination and to vent all the doubts and fears related to this terrible situation. Thanks to people like you, art has not stopped and will not stop! Good art to everyone!
I would like to sincerely thank Gianluca Cremonesi for his kind intervention that has allowed us to make his artistic poetics known and, above all, I would like to thank him for the trust and support he transmits to the Contemporary Italian Art project in Holland. I invite you to take a look at the page dedicated to him on the website criticoarte.org where you can find the works present in the Netherlands: Gianluca Cremonesi – Italian art by ELisa Manzoni (criticoarte.org)
Come dice un antico detto italiano, “Il tempo vola”, e difatti siamo già arrivati al quarto appuntamento della rubrica “Domanda all’artista”. Oggi abbiamo il piacere di avere come ospite Gianluca Cremonesi, giovane artista di Ripalta Cremasca (cittadina vicino a Milano), che ho conosciuto quasi per caso circa tre anni a Treviglio (in provincia di Bergamo): le sue opere attraggono immediatamente, anche l’osservatore più distratto, grazie al profondo valore artistico emozionale e alla grande e precisa tecnica di esecuzione dell’olio. Non stupisce che l’arte di Gianluca Cremonesi sia già presente in collezioni private in Italia, negli Stati Uniti, in Giappone, in Canada, in Finlandia, in Inghilterra, in Irlanda, in Australia, ad Hong Kong ed in Sudafrica, ed ora il suo obiettivo è di farsi conoscere anche in Olanda: proprio per questo ha accettato con grande entusiasmo sino dall’inizio di entrare a fare parte del progetto Arte Italiana Contemporanea in Olanda. Il pittore lombardo si è sempre interessato al mondo dell’arte e, dopo diverse sperimentazioni artistiche e grazie alla sua passione per la natura, la pittura realista ad olio ha conquistato definitivamente il suo cuore: in quest’ultimo periodo il soggetto prediletto da Gianluca Cremonesi è il mare, un mare in continua evoluzione e simbolo dell’infinito e dell’ignoto, che suscita emozioni e sensazioni contrastanti e che mostra lo spirito dell’artista.
Passiamo ora alle domande per conoscere più a fondo Gianluca Cremonesi:
Cosa pensa Gianluca Cremonesi, l’artista, mentre dipinge? In che mondo si trova mentre prende in mano il pennello e mischia i colori sulla tavolozza?
Devo dire che la risposta è in parte contenuta nella domanda: mi chiedi in che mondo mi trovo mentre dipingo, ebbene è proprio questo il segreto, mentre dipingo io vivo in un mondo tutto mio, un mondo sereno, tranquillo, dove ci sono solo io con i miei colori e una tela su cui raccontare le mie emozioni, a volte riesco ad immergermi così tanto nella tela da non accorgermi nemmeno di quello che succede attorno a me, come se ad un metro dal cavalletto il mondo diventasse sfocato.
Sei il pittore dell’ACQUA e i tuoi mari sono tutti diversi: come mai hai scelto questo soggetto, tanto difficile da eseguire, per la tua produzione artistica?
Credo che alla fine sia stato il mare a scegliere me! Mi sono appassionato all’arte fin da ragazzo e ho provato tante tecniche ed espressioni artistiche, ho dipinto tantissimi soggetti diversi; con la maturità ho capito che l’olio era la mia vera passione ed il medium che meglio si adattava al mio modo di dipingere, dopo diversi anni in cui ho dipinto principalmente soggetti ispirati al Giappone e alle sue tradizioni, un giorno mentre dipingevo uno scorcio di Okinawa (una delle tante isole del Giappone) mi sono trovato a dipingere delle onde e qualcosa è scattato in me, una sorta di colpo di fulmine, come se dipingere le onde fosse naturale e mi regalasse buone sensazioni… da lì non ho più smesso! Ovviamente alla base c’è un profondo amore per la natura, per il mare in particolare, che per me rappresenta una metafora della vita: le onde del mare sono paragonabili alla vita di un uomo, esse nascono, crescono, raggiungono il loro apice e poi inevitabilmente rotolano verso l’ultimo atto abbracciando la spiaggia, lasciando così posto all’onda successiva; noi esseri umani siamo un po’ così, dobbiamo vivere la nostra “corsa” nel migliore dei modi!
Il mare potrebbe essere espresso anche in altre forme d’arte, come ad esempio la scultura, ed in altri stili , come ad esempio l’astratto: cos’ha la pittura ad olio figurativa in più rispetto alle altre forme artistiche?
Amo tutte le forme d’arte e le espressioni artistiche, ma trovo che per me la pittura ad olio abbia una marcia in più. Da un punto di vista strettamente tecnico posso dire che i colori ad olio hanno una particolare brillantezza e luminosità, conoscendo il grado di coprenza dei colori si possono realizzare velature, cioè strati di colore più o meno trasparenti, per garantire profondità e brillantezza e rendere i soggetti vivi e realistici. Negli anni ho sviluppato una tecnica pittorica del tutto personale le cui basi risalgono alla tecnica sviluppata nel quattrocento dai fiamminghi che furono infatti i primi a procedere per successive velature di colore. Da un punto di vista emozionale ti posso dire che la scelta del realismo è dovuta essenzialmente ad un gusto personale, trovo che il realismo pittorico mi trasmetta emozioni dirette, semplici, non c’è bisogno di strane elucubrazioni o interpretazioni. I sogetti sono semplici, magari qualcuno dirà banali, ma regalano sensazioni immediate e profonde.
Parliamo di futuro. Hai già creato opere di piccolo formato e persino segnalibri per dare modo di portare sempre con sé le tue opere: per il 2021 hai in progetto invece un cambio di rotta magari con la creazione di opere di grandissime dimensioni oppure un vero e proprio merchandising?
Direi entrambe le cose! Sto preparando una serie di tele di dimensioni piuttosto grandi, ad alto spessore, di 70 x 140 cm. che mi permettono di creare soggetti di forte impatto; l’idea è di prepararne diverse in previsione della mia prossima personale che definirò al termine di questo periodo particolare. Allo stesso tempo vorrei continuare a realizzare opere in miniatura su piccole tele o su piccole tavole, oltre a opere su carta e segnalibri; lo scopo è di avere opere originali dipinte a mano con la stessa perizia delle opere maggiori ma economiche e alla portata di tutti per permettere a chiunque di avere un piccolo mare da portare con sé o da mettere sulla scrivania in ufficio per colorare le giornate.
Ultima domanda e forse la più intima. Perché sei un artista ed in particolare un pittore? Quanto ha avuto importanza l’arte nella tua vita e soprattutto nel 2020, anno catastrofico per l’intero mondo a causa del Covid-19?
Questa è forse la domanda più difficile a cui rispondere…. penso che sia qualcosa di innato, di profondamente radicato in me. Come dicevo prima l’arte mi ha attratto da sempre, appena avevo una matita in mano cominciavo a disegnare e pasticciare, mi divertivo a riprodurre le copertine dei dischi rock che mi hanno accompagnato nell’adolescenza, o a ritrarre gli eroi dei film o dei fumetti. In sostanza per me è stata sempre un’esigenza, uno sfogo, un modo per esprimermi e lo è tutt’ora, magari in modo più maturo e meditato, ma lo spirito è sempre lo stesso e non perderò mai la voglia di evolvermi ed imparare, la curiosità sta alla base della mia passione. L’arte mi ha salvato tante volte da momenti tristi e difficili, in particolare nel 2020, in cui il lockdown e la pandemia ci ha condizionato e limitato, l’arte mi ha permesso di “viaggiare” con la fantasia e di sfogare tutti i dubbi e le paure legate a questa terribile situazione. Grazie a persone come te, l’arte non si è fermata e non si fermerà! Buona arte a tutti!
Ringrazio di cuore la cortese disponibilità di Gianluca Cremonesi per il suo intervento che ha permesso di fare conoscere la sua poetica artistica e soprattutto ringrazio per la fiducia e il sostegno che trasmette al progetto Arte Italiana Contemporanea in Olanda. Invito a prendere visione della pagina a lui dedicata sul sito web criticoarte.org in cui potrete trovare le opere presenti sul territorio olandese: Gianluca Cremonesi – Italian art by ELisa Manzoni (criticoarte.org)
High quality contemporary Italian art for any of your spaces. Dismiss
