Saturday 28 August 2021 you are all invited to the Art in the Garden exhibition at the Manzoni Kunst Galerie, from 11am to 5pm! The gallery will be officially inaugurated and we will celebrate the artists participating in the project Contemporary Italian Art in the Netherlands and the new entry Rob Koedijk, a Dutch artist from Assen who has enthusiastically accepted the idea of making the two artistic cultures dialogue. We are waiting for you to drink a coffee, a tea or a glass of wine and talk a bit about Art!
Art in the Garden
Saturday 28 August 2021
Manzoni Kunst Galerie
Snellingerdijk 122, 8431 ES Oosterwolde, Netherlands
from 11am to 5 pm
Artist:
Giorgio Riva
Susanna Maccari
Gianluca Cremonesi
Maurizio Brambilla
Giuliano Giuggioli
Gianluca Somaschi
Ilaria Sperotto
Marina De Carlo
Gianni Depaoli
Leonardo Vecchiarino
Rob Koedijk
Noteer de datum in uw agenda!
Zaterdag 28 augustus 2021 bent u allen uitgenodigd voor de tentoonstelling Kunst in de Tuin in de Manzoni Kunst Galerie, van 11.00 tot 17.00 uur! De galerie wordt officieel geopend en we vieren de kunstenaars die deelnemen aan het project Hedendaagse Italiaanse Kunst in Nederland en de nieuwe binnenkomer Rob Koedijk, een Nederlandse kunstenaar uit Assen die met enthousiasme het idee heeft aanvaard om de twee artistieke culturen met elkaar in dialoog te brengen. Wij wachten op u om een koffie, een thee of een glas wijn te drinken en wat over kunst te praten!
Art in the Garden
Zaterdaag 28 Augustus 2021
Manzoni Kunst Galerie
Snellingerdijk 122, 8431 ES Oosterwolde, Netherlands
Voor de rubriek “Vraag aan de kunstenaar” hebben we vandaag de gelegenheid om te praten met de meester Giulio Pettinato, geboren in Calabrië maar nu permanent overgeplaatst naar Castel Gandolfo in Rome. Als scenograaf, schilder, ontwerper en grafisch ontwerper gebruikt de kunstenaar verschillende kunstvormen zoals installaties, schilder- en beeldhouwkunst, waarbij hij de meest ongelijksoortige materialen zoals stof, plastic, piepschuim, zand, hout, marmer en LED-lampen gebruikt om licht en kleur nieuw leven in te blazen. Zijn kunstwerken zijn eclectisch, ze onderzoeken de natuur op 360°, en creëren een moderne scenografische visie op de werkelijkheid: dankzij het voortdurende expressieve onderzoek, vrij van academische canons, is Giulio Pettinato nu zowel in Italië als in het buitenland bekend met zijn maritieme sculpturale schilderijen en LightArt werken. Naast de zestig persoonlijke tentoonstellingen is het interessant te wijzen op de aanwezigheid van Giulio Pettinato in drie edities van het Festival dei due Mondi in Spoleto en op het Fringe Festival in Edinburgh, waar zijn werken de scenografie vormden van Connessioni Mediterranee, een werk van de Griekse componist Niko Filathos, uitgevoerd door het Microcosmos Ensemble. De kunstenaar heeft ook de decors ontworpen voor I cantori di Brema van Gaetano Panariello in het Teatro Rendano in Cosenza en voor La luce del mondo van Mauro Piacenza, een werk dat door de Fondazione per i beni e le attività artistiche della Chiesa in Vaticano is vervaardigd. Tenslotte heeft hij zich jarenlang gewijd aan de scenografie van de Geboorte-scène in de Crypte van de Pauselijke Kerk van San Tommaso da Villanova in Castel Gandolfo.
We gaan nu over tot de inhoud van het interview:
Uw artistieke productie is gevarieerd en varieert van LightArt tot mixed media-schilderijen met de zee als onderwerp: waarom deze verschillende artistieke keuzes en vooral, heeft u een kunstvorm die uw voorkeur heeft? Waar haal je inspiratie uit? Is er een kunstenaar uit het verleden die u meer in overeenstemming vindt met uw stijlonderzoek?
Lichtkunst is een vorm van beeldende kunst waarbij het medium van uitdrukking, het doel van het werk, licht is. De inspiratie komt van mijn ervaring als decorontwerper, die ik in dit genre goed kan gebruiken door te blijven creëren met verschillende materialen, die elkaar overlappen waardoor de gewenste driedimensionaliteit ontstaat. De zee is de spiegel van mijn ziel, de plaats waar ik geboren ben; ik bewaar nog steeds mentaal de kleuren, de bron van mijn inspiratie. Om terug te komen op uw oorspronkelijke vraag: mijn keuzes zijn slechts “schijnbaar” verschillend, in werkelijkheid zijn ze altijd verbonden door een rode draad: het decorontwerp.
Wanneer, hoe en waarom is jullie Lichtkunst ontstaan? Leg ons uit hoe uw werken tot stand komen, waarbij licht het middel is om uw installaties te beeldhouwen die, voor het grootste deel, vrouwelijke silhouetten als onderwerp hebben.
Light Art is in 2014 ontstaan uit de behoefte om mijn scenografisch onderzoek te verfijnen, uit te breiden. Deze werken, zoals Bonsoir madame en Nude radici, zijn mijn authentieke creaties, het zijn de werken waarin ik het licht bestudeer via de schoonheid van het vrouwelijk lichaam. Het licht is het middel om te genieten van een elegant schilderij, in harmonie met de driedimensionaliteit van het vrouwenlichaam. ((4) LIGHT ART | Facebook)
Wat de werken in gemengde techniek betreft die op een informeel materiaal lijken: welke materialen gebruikt u het liefst om de zee na te bootsen, en waarom? Hoe geef je tact aan je werken? Welke sensaties geven deze materialen u en wat stelt u zich voor dat de toeschouwer zal voelen wanneer hij de kans krijgt uw werken te bestuderen?
Ik gebruik bijna altijd bij voorkeur natuurlijke materialen en heb altijd een zakje zand uit zee bij me, dat ik vakkundig op mijn doeken probeer over te brengen. Ik stel me vaak voor dat de toeschouwer alles waarneemt wat ik via mijn werken uitzend.
Naast Artistiek Directeur van het Kunstcentrum van Castel Gandolfo in Rome, richtte u in april de Oltremare International Group op, een internationale kunstgroep die alle kunsten omvat: vertel ons over uw idee, uw doelen en toekomstige projecten.
Het Castel Gandolfo Art Centre is in april 2013 ontstaan uit het idee om de kunsten in één omgeving onder te brengen, waar ideeën kunnen worden uitgewisseld. De Club Bluoltremare daarentegen is ontstaan op een bijzonder moment in onze geschiedenis. Omdat wij ons plotseling en gedwongen gesloten voelden, hebben wij ons opengesteld voor andere soorten realiteit, waardoor ons “merk” een internationale dimensie kreeg. Vandaag de dag kan Club Bluoltremare bogen op prestigieuze samenwerkingen met artiesten van over de hele wereld. (Als u geïnteresseerd bent om lid te worden van de Club Bluoltremare hier is de link: (4) club BLUOLTREMARE | Facebook ; terwijl als je het Art Center Castel Gandolfo wilde volgen: (5) Centro ARTE | Facebook )
Wat heeft dit laatste verschrikkelijke jaar voor u en uw kunst betekend, waarin alle zekerheden van perspectief en visie zijn veranderd?
2020 is echt een verschrikkelijk jaar geweest. Het heeft onze tentoonstellingen, onze contacten, onze energie weggevaagd… maar ik ben ervan overtuigd dat het nog steeds de moeite waard is om iets positiefs voor de kunst te proberen. Ondanks alles, althans in mijn ervaring, wanneer je gedwongen bent je contacten te beperken, wanneer alles lijkt te stagneren en depressie om de hoek ligt, komt er altijd iets creatiefs naar boven, met zijn vitale kracht.
In dit zeer delicate historische moment vol onzekerheden zou ik de aandacht willen vestigen op het briljante idee van Giulio Pettinato die, omdat hij de internationale collectieve tentoonstelling Pigmenti (15-22 december 2020 in Sala Nagasawa in het Appia Antica park in Rome) niet kon inwijden vanwege de beperkingen die waren ingesteld om de Covid-19 in bedwang te houden, heeft besloten om deze tentoonstelling toch in een micro-versie in de kleinste galerie ter wereld (150×45 cm.) te houden. Sinds januari 2021 worden in de microgalerie verschillende solotentoonstellingen gehouden van kunstenaars uit de hele wereld: voor meer informatie en om deel te nemen aan de evenementen in de microgalerie schrijf me op elisavosmanzoni@gmail.com , artecastelgandolfo@libero.it.
For the “Ask the artist” column, today we have the opportunity to chat with Giulio Pettinato, born in Calabria but now permanently based in Castel Gandolfo in Rome. Scenographer, painter, designer and graphic artist, the artist uses different art forms such as installations, painting and sculpture, using the most disparate materials such as fabric, plastic, polystyrene, sand, wood, marble and LED lamps to give new life to light and colour. His artworks are eclectic, investigate nature at 360°, and create a modern scenographic vision of reality: thanks to his continuous expressive research free from academic canons, Giulio Pettinato is now known both in Italy and abroad with his marine sculptural paintings and LightArt works. In addition to the sixty solo exhibitions, it is interesting to highlight Giulio Pettinato’s presence at three editions of the Festival dei due Mondi in Spoleto and at the Edinburgh Fringe Festival, where his works were the set design for Connessioni Mediterranee, a work by the Greek composer Niko Filathos, performed by the Microcosmos Ensemble. The artist has also designed the sets for I cantori di Brema by Gaetano Panariello at the Teatro Rendano in Cosenza and La luce del mondo by Mauro Piacenza, a work produced by the Foundation for the artistic heritage and activities of the Church in the Vatican. Finally, he has been working for years on the set design for the Nativity Scene in the Crypt of the Pontifical Church of St. Thomas of Villanova in Castel Gandolfo.
et us now turn to the body of the interview:
Your artistic production is varied and ranges from LightArt to mixed media painting with the sea as a subject: why these different artistic choices and, above all, do you have a preferred art form? What is your inspiration? Is there any artist from the past that you find more in line with your stylistic research?
Light Art is a form of visual art in which the medium of expression, the purpose of the work, is light. The inspiration comes from my experience as a set designer, which I put to good use in this genre by continuing to create with various materials, which overlap to create the desired three-dimensionality. The sea is the mirror of my soul, the place where I was born; I still mentally preserve the colours, the source of my inspiration. Returning to your initial question, my choices are only “apparently” different, in reality they are always linked by a common thread: set design.
When, how and why was your LightArt created? Tell us how you create your works in which light is the medium for sculpting your installations, most of which have female silhouettes as their subject.
Light Art was born in 2014 out of the need to refine, to expand, my scenographic research. These works, such as Bonsoir madame and Nude radici, are my authentic creations, they are the ones in which I study light through the beauty of the female body. Light is the means to enjoy an elegant painting, in tune with the three-dimensionality of the female body. ((4) LIGHT ART | Facebook)
As for your mixed media works that are reminiscent of an informal material: what materials do you prefer to use to recreate the sea, and why? How do you give tactility to your works? What sensations do these materials give you and what do you imagine the observer will feel when he studies your works?
I almost always prefer to use natural materials, always carrying a bag of sand from my sea, which I try to transfer skilfully onto my canvases. I often imagine that the observer perceives everything that I convey through my work.
As well as being Artistic Director of the Castel Gandolfo Art Centre in Rome, in April you founded the Oltremare International Group, an international art group embracing all the arts: tell us about your idea, your goals, and future plans.
The Castel Gandolfo Art Centre was born in April 2013 from the idea of spreading the arts in a single environment, where ideas could be shared. Club Bluoltremare, on the other hand, was born in a particular moment of our history. Finding ourselves suddenly and forcibly closed, we opened up to other types of reality, bringing our ‘brand’ to an international dimension. Today Club Bluoltremare boasts prestigious collaborations with artists from all over the world. (If you are interested in joining Club Bluoltremare, here is the link: (4) club BLUOLTREMARE | Facebook ; the Castel Gandolfo Art Centre: (5) Centro ARTE | Facebook )
What has this last terrible year represented for you and your art, where all certainties have changed perspectives and visions?
2020 was a really terrible year. It wiped out our exhibitions, our contacts, our energy … but I am convinced that it is still worth trying to do something positive for art. In spite of everything, at least in my experience, when you are forced to limit your contacts, when everything seems to stagnate and depression is around the corner, something creative always emerges, with its vital force.
In this very delicate moment in history, full of uncertainties, I would like to highlight the brilliant idea of Giulio Pettinato who, unable to inaugurate the international group exhibition Pigmenti (15-22 December 2020 at the Sala Nagasawa in the Appia Antica park in Rome) due to the restrictions established to contain the Covid-19, has decided to stage it anyway in a micro version in the smallest gallery in the world (150×45 cm.). Since January 2021, the micro-gallery has been hosting several solo shows by artists from all over the world: for more information and to participate in events in the micro-gallery, write to me at elisavosmanzoni@gmail.com or artecastelgandolfo@libero.it.
Per la rubrica “Domanda all’artista” abbiamo oggi l’occasione di chiacchierare con il maestro Giulio Pettinato, calabrese di nascita ma ormai trapiantato stabilmente a Castel Gandolfo a Roma. Scenografo, pittore, designer e grafico, l’artista utilizza diverse forme d’arte come le installazioni, la pittura e la scultura, utilizzando i materiali più disparati come il tessuto, la plastica, il polistirolo, la sabbia, il legno, il marmo e le lampade a led per dare nuova vita alla luce e al colore. Le sue opere d’arte sono eclettiche, indagano la natura a 360°, e creano una moderna visione scenografica della realtà: grazie alla continua ricerca espressiva libera da canoni accademici, Giulio Pettinato è ormai noto sia in Italia che all’estero con i suoi quadri scultorei marini e le opere di LightArt. Oltre alle sessanta mostre personali, è interessante sottolineare la presenza di Giulio Pettinato in tre edizioni del Festival dei due Mondi di Spoleto e al Fringe Festival di Edimburgo, dove i suoi lavori hanno fatto da scenografia a Connessioni Mediterranee, opera del compositore greco Niko Filathos, eseguita dal Microcosmos Ensemble. L’artista ha inoltre curato la scenografia de I cantori di Brema di Gaetano Panariello al Teatro Rendano di Cosenza e quella de La luce del mondo di Mauro Piacenza, opera prodotta dalla Fondazione per i beni e le attività artistiche della Chiesa in Vaticano. Infine, da anni si dedica alla scenografia del Presepe nella Cripta della Chiesa Pontificia di San Tommaso da Villanova a Castel Gandolfo.
Passiamo ora al corpo dell’intervista:
La tua produzione artistica è varia e spazia dalla LightArt alla pittura a tecnica mista che ha per soggetto il mare: come mai queste scelte artistiche così diverse e, soprattutto, hai una forma d’arte che preferisci? Da cosa trai ispirazione? C’è qualche artista del passato che trovi più in linea con le tue ricerche stilistiche?
La Light Art è una forma di arte visiva in cui il mezzo di espressione, il fine dell’opera, è la luce. L’ispirazione deriva dalla mia esperienza di scenografo, messa a frutto in questo genere continuando a creare con materiali vari, che si sovrappongono creando la tridimensionalità desiderata. Il mare è lo specchio della mia anima, il luogo dove sono nato; conservo ancora mentalmente i colori, fonte della mia ispirazione. Ritornando alla tua domanda di partenza, le mie scelte sono solo “apparentemente” diverse, in realtà sono legate sempre da un filo comune: la scenografia.
Quando, come e perché nasce la tua LightArt? Spiegaci come nascono i tuoi lavori in cui la luce è il mezzo per scolpire le tue installazioni che hanno per soggetto, per la maggior parte delle volte, delle siluette femminili.
Light Art nasce a partire dal 2014 dall’esigenza di raffinare, ampliare, la mia ricerca scenografica. Queste opere, come ad esempio Bonsoir madame e Nude radici, sono le mie autentiche creazioni, sono quelle nelle quali studio la luce attraverso la bellezza del corpo femminile. La luce è il mezzo per godere di una pittura elegante, in sintonia con la tridimensionalità del corpo femminile. ((4) LIGHT ART | Facebook)
Per quanto riguarda invece le opere a tecnica mista che ricordano un’informale materico: che materiali preferisci usare per ricreare il mare, e perché? Come riesci quindi a dare tattilità alle tue opere? Quali sensazioni ti danno questi materiali e cosa immagini che l’osservatore provi quando ha modo di studiare le tue opere?
Preferisco usare quasi sempre materiali naturali, portando sempre con me una busta di sabbia del mio mare, che cerco di trasferire sapientemente sulle mie tele. Spesso immagino che l’osservatore percepisca tutto ciò che io trasmetto attraverso i miei lavori.
Oltre ad essere Direttore artistico del Centro Arte a Castel Gandolfo a Roma, ad aprile hai fondato il Gruppo Oltremare International, un gruppo artistico internazionale che abbraccia tutte le arti: raccontaci della tua idea, dei tuoi obiettivi, e dei progetti futuri.
Il Centro Arte Castel Gandolfo nasce nell’aprile 2013 dall’idea di divulgare le arti in un unico ambiente, dove condividere le idee. Il Club Bluoltremare, invece, nasce in un momento particolare della nostra storia. Ritrovandoci improvvisamente e forzatamente chiusi, ci siamo aperti ad altri tipi di realtà, portando il nostro “marchio” in una dimensione internazionale. Oggi il Club Bluoltremare vanta prestigiose collaborazioni con artisti provenienti da tutto il mondo. ( Se foste interessati ad iscrivervi al Club Bluoltremare qui il link: (4) club BLUOLTREMARE | Facebook ; mentre se voleste seguire il Centro Arte Castel Gandolfo: (5) Centro ARTE | Facebook )
Cosa ha rappresentato per te e per la tua arte quest’ultimo terribile anno appena passato, dove tutte le certezze hanno cambiato le prospettive e le visioni d’insieme?
Il 2020 è stato un anno davvero terribile. Ha spazzato via le nostre mostre, i nostri contatti, le nostre energie …ma sono convinto che valga ancora la pena di tentare qualcosa di positivo per l’arte. Nonostante tutto, almeno nella mia esperienza, quando ci si trova costretti a limitare i contatti, quando tutto sembra ristagnare e la depressione è dietro l’angolo, qualcosa di creativo affiora sempre, con la sua forza vitale.
In questo momento storico tanto delicato e pieno di incertezze, mi permetto di sottolineare la brillante idea del maestro Giulio Pettinato che, non potendo inaugurare la mostra collettiva internazionale Pigmenti (15-22 dicembre 2020 presso la Sala Nagasawa nel parco Appia Antica a Roma) a causa delle restrizioni stabilite per contenere il Covid-19, ha pensato di metterla in scena ugualmente in versione micro nella galleria più piccola del mondo (150×45 cm.). Da gennaio 2021 la micro-galleria sta ospitando diverse personali di artisti da tutto il mondo: per avere maggiori informazioni e partecipare agli eventi nella micro-galleria scrivetemi a elisavosmanzoni@gmail.com o a artecastelgandolfo@libero.it.
Zoals een oud Italiaans gezegde luidt: “De tijd vliegt”, en eigenlijk zijn we al aan de vierde afspraak van de kolom “Vraag aan de kunstenaar” toegekomen. Vandaag hebben we het genoegen om als gast Gianluca Cremonesi te hebben, een jonge kunstenaar uit Ripalta Cremasca (een klein stadje in de buurt van Milaan), die ik ongeveer drie jaar geleden bijna toevallig ontmoette in Treviglio (in de provincie Bergamo): zijn werken trekken onmiddellijk, zelfs de meest verwarde toeschouwer, dankzij de diepe emotionele artistieke waarde en de grote en precieze techniek van de uitvoering van de olieverf. Het is niet verwonderlijk dat Gianluca Cremonesi’s kunst al aanwezig is in privécollecties in Italië, de Verenigde Staten, Japan, Canada, Finland, Engeland, Ierland, Australië, Hong Kong en Zuid-Afrika, en nu wil hij zich ook in Nederland bekendmaken: juist daarom heeft hij zich vanaf het begin met veel enthousiasme aanvaard om deel uit te maken van het project Contemporary Italian Art in Nederland. De schilder uit Lombardije is altijd al geïnteresseerd geweest in de wereld van de kunst en na verschillende artistieke experimenten en dankzij zijn passie voor de natuur heeft de olieverfschilderij zeker zijn hart veroverd: in deze laatste periode is het favoriete onderwerp van Gianluca Cremonesi de zee, een zee in voortdurende evolutie en symbool van het oneindige en het onbekende, die tegenstrijdige emoties en sensaties oproept en die de geest van de kunstenaar laat zien.
Laten we nu verder gaan met de vragen om Gianluca Cremonesi beter te leren kennen:
Wat denkt Gianluca Cremonesi, de kunstenaar, terwijl hij schildert? In wat voor wereld bevindt hij zich als hij het penseel oppakt en de kleuren op het palet mengt?
Ik moet zeggen dat het antwoord deels vervat zit in de vraag: je vraagt me in wat voor wereld ik me bevind terwijl ik schilder, nou dit is het geheim, terwijl ik schilder leef ik in een eigen wereld, een serene, vredige wereld, waar alleen ik met mijn kleuren en een doek waarop ik mijn emoties kan vertellen, soms kan ik me zo in het doek onderdompelen dat ik niet eens merk wat er om me heen gebeurt, alsof een meter van de ezel de wereld wazig wordt.
U bent de schilder van WATER en uw zeeën zijn allemaal verschillend: waarom koos u dit onderwerp, dat zo moeilijk uit te voeren is, voor uw artistieke productie?
Ik denk dat het uiteindelijk de zee was die mij koos! Ik ben al sinds mijn jeugd gepassioneerd door kunst en heb veel technieken en kunstuitingen uitgeprobeerd, ik heb veel verschillende onderwerpen geschilderd; Met de volwassenheid realiseerde ik me dat de olie mijn ware passie was en het medium dat het beste bij mijn manier van schilderen paste, na enkele jaren waarin ik vooral onderwerpen schilderde die geïnspireerd waren door Japan en zijn tradities, vond ik op een dag tijdens het schilderen van een uitzicht op Okinawa (een van de vele eilanden van Japan) dat ik de golven schilderde en dat er iets in me klikte, een soort bliksemschicht, alsof het schilderen van de golven natuurlijk was en me goede gevoelens gaf. …vanaf dat moment ben ik nooit meer gestopt! Uiteraard is er aan de basis een diepe liefde voor de natuur, voor de zee in het bijzonder, die voor mij een metafoor is voor het leven: de golven van de zee zijn vergelijkbaar met het leven van een man, ze worden geboren, groeien, bereiken hun hoogtepunt en rollen dan onvermijdelijk naar de laatste handeling die het strand omarmt, waardoor er ruimte is voor de volgende golf; wij mensen zijn een beetje zoals dat, we moeten ons “ras” op de beste manier leven!
De zee zou ook tot uitdrukking kunnen komen in andere kunstvormen, zoals de beeldhouwkunst, en in andere stijlen, zoals het abstracte: wat heeft de figuratieve olieverfschilderkunst boven andere kunstvormen?
Ik hou van alle vormen van kunst en artistieke expressie, maar ik vind dat het olieverfschilderij voor mij een streepje voor heeft. Vanuit een strikt technisch oogpunt kan ik zeggen dat olieverf een bepaalde schittering en helderheid heeft, wetende de mate van dekking van de kleuren kun je sluiers, dat wil zeggen lagen van kleur meer of minder transparant, om diepte en schittering te garanderen en de onderwerpen levendig en realistisch te maken. In de loop der jaren heb ik een zeer persoonlijke schildertechniek ontwikkeld, waarvan de basis teruggaat tot de techniek die in de vijftiende eeuw door de Vlamingen werd ontwikkeld, die in feite de eerste waren om door middel van opeenvolgende kleurlagen verder te gaan. Vanuit een emotioneel oogpunt kan ik u vertellen dat de keuze van het realisme in wezen te wijten is aan een persoonlijke smaak, ik vind dat het picturale realisme mij directe emoties overbrengt, eenvoudig, er is geen behoefte aan vreemde lucubraties of interpretaties. De onderwerpen zijn eenvoudig, misschien zal iemand zeggen banaal, maar ze geven onmiddellijke en diepe gevoelens.
Laten we het over de toekomst hebben. U heeft al werken van klein formaat en zelfs bladwijzers gemaakt om plaats te maken voor het altijd dragen van uw werken: voor 2021 plant u in plaats daarvan een koerswijziging misschien met de creatie van werken van zeer groot formaat of een echte merchandising?
Ik zou zeggen allebei! Ik ben bezig met de voorbereiding van een serie vrij grote, dikke doeken van 70 x 140 cm. die mij in staat stellen om onderwerpen met een sterke impact te creëren; het idee is om een aantal ervan voor te bereiden in afwachting van mijn volgende solotentoonstelling die ik aan het einde van deze specifieke periode zal definiëren. Tegelijkertijd wil ik doorgaan met het maken van miniatuurwerken op kleine doeken of kleine borden, maar ook werken op papier en boekenleggers; het doel is om originele handgeschilderde werken te hebben met dezelfde vaardigheid als de grote werken, maar goedkoop en betaalbaar voor iedereen, zodat iedereen een kleine zee mee kan nemen of op het bureau in het kantoor kan zetten om de dagen te kleuren.
Laatste vraag en misschien wel de meest intieme. Waarom ben je een kunstenaar en in het bijzonder een schilder? Hoe belangrijk is kunst in je leven geweest en vooral in 2020, een catastrofaal jaar voor de hele wereld vanwege Covid-19?
Dit is misschien wel de moeilijkste vraag om te beantwoorden…. Ik denk dat het iets aangeboren is, diep geworteld in mij. Zoals ik al eerder zei, kunst heeft me altijd aangetrokken, zodra ik een potlood in mijn hand had begon ik te tekenen en te rommelen, ik genoot van het reproduceren van de covers van rockplaten die me in mijn puberteit vergezelden, of het portretteren van de helden van films of stripverhalen. In principe is het voor mij altijd een behoefte geweest, een uitlaatklep, een manier om mijzelf uit te drukken en het is nog steeds, misschien op een meer volwassen en bedachtzame manier, maar de geest is altijd hetzelfde en ik zal nooit het verlangen verliezen om te evolueren en te leren, nieuwsgierigheid is de basis van mijn passie. De kunst heeft me vele malen gered van trieste en moeilijke momenten, vooral in 2020, toen de lockdown en de pandemie ons heeft getroffen en beperkt, heeft de kunst me in staat gesteld om met mijn verbeelding te “reizen” en alle twijfels en angsten in verband met deze vreselijke situatie te ventileren. Dankzij mensen zoals jij is de kunst niet gestopt en zal niet stoppen! Goede kunst voor iedereen!
Ik wil Gianluca Cremonesi bedanken voor zijn vriendelijke beschikbaarheid voor zijn interventie die het mogelijk maakte zijn artistieke poëzie bekend te maken en bovenal wil ik hem bedanken voor het vertrouwen en de steun die hij geeft aan het project Italiaanse Hedendaagse Kunst in Nederland. Ik nodig u uit om een kijkje te nemen op de pagina gewijd aan hem op de website criticoarte.org waar u de werken kunt vinden die aanwezig zijn op het Nederlandse grondgebied: Gianluca Cremonesi – Italian art by ELisa Manzoni (criticoarte.org)
As an old Italian saying goes, “Time flies”, and indeed we have already reached the fourth appointment of the “Ask the artist” column. Today we have the pleasure of having as our guest Gianluca Cremonesi, a young artist from Ripalta Cremasca (a town near Milan), whom I met almost by chance about three years ago in Treviglio (in the province of Bergamo): his works immediately attract even the most distracted observer, thanks to their profound emotional artistic value and the great and precise technique of oil painting. It is not surprising that Gianluca Cremonesi’s art can already be found in private collections in Italy, the United States, Japan, Canada, Finland, England, Ireland, Australia, Hong Kong and South Africa. And now his aim is to make himself known in the Netherlands as well: it is precisely for this reason that he accepted with great enthusiasm right from the start to become part of the Contemporary Italian Art in the Netherlands project. The painter from Lombardy has always been interested in the world of art and, after various artistic experiments and thanks to his passion for nature, realist oil painting has definitively conquered his heart: in this last period, Gianluca Cremonesi’s favourite subject is the sea, a sea in continuous evolution and symbol of the infinite and the unknown, which arouses contrasting emotions and sensations and which shows the spirit of the artist.
We now come to the questions to get to know Gianluca Cremonesi in more depth:
What is Gianluca Cremonesi, the artist, thinking while he paints? What kind of world is he in when he picks up his brush and mixes colours on the palette?
I must say that the answer is partly contained in the question: you ask me what kind of world I find myself in while I am painting, well this is the secret, while I am painting I live in a world of my own, a peaceful, tranquil world, where there is only me with my colours and a canvas on which to tell my emotions, sometimes I can immerse myself so much in the canvas that I do not even notice what is happening around me, as if a metre from the easel the world becomes blurred.
You are the painter of WATER and your seas are all different: why did you choose this subject, so difficult to execute, for your artistic production?
I think it was the sea that chose me in the end! I have been passionate about art since I was a boy and I have tried many techniques and artistic expressions, I have painted many different subjects; After several years in which I painted mainly subjects inspired by Japan and its traditions, one day while painting a view of Okinawa (one of the many islands of Japan) I found myself painting waves and something clicked in me, a sort of lightning bolt, as if painting the waves was natural and gave me good feelings … from there I have not stopped! Obviously there is a deep love for nature, for the sea in particular, which for me is a metaphor for life: the waves of the sea are comparable to the life of a man, they are born, grow, reach their peak and then inevitably roll towards the last act embracing the beach, thus making way for the next wave; we humans are a bit like that, we must live our “race” in the best way!
The sea could also be expressed in other art forms, such as sculpture, and in other styles, such as abstract: what does figurative oil painting have over other art forms?
I love all art forms and artistic expressions, but I find that oil painting has an edge for me. From a strictly technical point of view, I can say that oil paints have a particular brilliance and luminosity. Knowing the degree of coverage of the colours, you can create glazes, i.e. more or less transparent layers of colour, to ensure depth and brilliance and make the subjects come alive and realistic. Over the years I have developed a very personal painting technique, the basis of which goes back to the technique developed in the 15th century by the Flemish, who were in fact the first to proceed with successive layers of colour. From an emotional point of view, I can tell you that the choice of realism is essentially due to personal taste. I find that pictorial realism conveys direct, simple emotions to me, there is no need for strange lucubrations or interpretations. The subjects are simple, perhaps someone will say banal, but they give immediate and profound sensations.
Let’s talk about the future. You have already created small works of art and even bookmarks so that you can always carry your works with you: are you planning a change of direction for 2021, perhaps with the creation of very large works of art, or a real merchandising campaign?
I would say both! I am preparing a series of rather large canvases, very thick, 70 x 140 cm, which allow me to create subjects with a strong impact; the idea is to prepare several of them in anticipation of my next solo exhibition, which I will define at the end of this particular period. At the same time I would like to continue to create miniature works on small canvases or small boards, as well as works on paper and bookmarks; the aim is to have original hand-painted works with the same skill as the major works but cheap and affordable for everyone to allow anyone to have a small sea to take with them or to put on their desk in the office to colour their days.
Last question and perhaps the most intimate. Why are you an artist and in particular a painter? How important has art been in your life and especially in 2020, a catastrophic year for the whole world because of Covid-19?
This is perhaps the most difficult question to answer…. I think it is something innate, deeply rooted in me. As I said before, art has always attracted me, as soon as I had a pencil in my hand I started drawing and messing around, I enjoyed reproducing the covers of the rock records that accompanied me in my adolescence, or portraying the heroes of films or comics. Basically, for me it has always been a need, an outlet, a way to express myself and it still is, perhaps in a more mature and meditated way, but the spirit is always the same and I will never lose the desire to evolve and learn, curiosity is the basis of my passion. Art has saved me many times from sad and difficult moments, especially in 2020, when the lockdown and the pandemic has affected and limited us, art has allowed me to “travel” with my imagination and to vent all the doubts and fears related to this terrible situation. Thanks to people like you, art has not stopped and will not stop! Good art to everyone!
I would like to sincerely thank Gianluca Cremonesi for his kind intervention that has allowed us to make his artistic poetics known and, above all, I would like to thank him for the trust and support he transmits to the Contemporary Italian Art project in Holland. I invite you to take a look at the page dedicated to him on the website criticoarte.org where you can find the works present in the Netherlands: Gianluca Cremonesi – Italian art by ELisa Manzoni (criticoarte.org)
Come dice un antico detto italiano, “Il tempo vola”, e difatti siamo già arrivati al quarto appuntamento della rubrica “Domanda all’artista”. Oggi abbiamo il piacere di avere come ospite Gianluca Cremonesi, giovane artista di Ripalta Cremasca (cittadina vicino a Milano), che ho conosciuto quasi per caso circa tre anni a Treviglio (in provincia di Bergamo): le sue opere attraggono immediatamente, anche l’osservatore più distratto, grazie al profondo valore artistico emozionale e alla grande e precisa tecnica di esecuzione dell’olio. Non stupisce che l’arte di Gianluca Cremonesi sia già presente in collezioni private in Italia, negli Stati Uniti, in Giappone, in Canada, in Finlandia, in Inghilterra, in Irlanda, in Australia, ad Hong Kong ed in Sudafrica, ed ora il suo obiettivo è di farsi conoscere anche in Olanda: proprio per questo ha accettato con grande entusiasmo sino dall’inizio di entrare a fare parte del progetto Arte Italiana Contemporanea in Olanda. Il pittore lombardo si è sempre interessato al mondo dell’arte e, dopo diverse sperimentazioni artistiche e grazie alla sua passione per la natura, la pittura realista ad olio ha conquistato definitivamente il suo cuore: in quest’ultimo periodo il soggetto prediletto da Gianluca Cremonesi è il mare, un mare in continua evoluzione e simbolo dell’infinito e dell’ignoto, che suscita emozioni e sensazioni contrastanti e che mostra lo spirito dell’artista.
Passiamo ora alle domande per conoscere più a fondo Gianluca Cremonesi:
Cosa pensa Gianluca Cremonesi, l’artista, mentre dipinge? In che mondo si trova mentre prende in mano il pennello e mischia i colori sulla tavolozza?
Devo dire che la risposta è in parte contenuta nella domanda: mi chiedi in che mondo mi trovo mentre dipingo, ebbene è proprio questo il segreto, mentre dipingo io vivo in un mondo tutto mio, un mondo sereno, tranquillo, dove ci sono solo io con i miei colori e una tela su cui raccontare le mie emozioni, a volte riesco ad immergermi così tanto nella tela da non accorgermi nemmeno di quello che succede attorno a me, come se ad un metro dal cavalletto il mondo diventasse sfocato.
Sei il pittore dell’ACQUA e i tuoi mari sono tutti diversi: come mai hai scelto questo soggetto, tanto difficile da eseguire, per la tua produzione artistica?
Credo che alla fine sia stato il mare a scegliere me! Mi sono appassionato all’arte fin da ragazzo e ho provato tante tecniche ed espressioni artistiche, ho dipinto tantissimi soggetti diversi; con la maturità ho capito che l’olio era la mia vera passione ed il medium che meglio si adattava al mio modo di dipingere, dopo diversi anni in cui ho dipinto principalmente soggetti ispirati al Giappone e alle sue tradizioni, un giorno mentre dipingevo uno scorcio di Okinawa (una delle tante isole del Giappone) mi sono trovato a dipingere delle onde e qualcosa è scattato in me, una sorta di colpo di fulmine, come se dipingere le onde fosse naturale e mi regalasse buone sensazioni… da lì non ho più smesso! Ovviamente alla base c’è un profondo amore per la natura, per il mare in particolare, che per me rappresenta una metafora della vita: le onde del mare sono paragonabili alla vita di un uomo, esse nascono, crescono, raggiungono il loro apice e poi inevitabilmente rotolano verso l’ultimo atto abbracciando la spiaggia, lasciando così posto all’onda successiva; noi esseri umani siamo un po’ così, dobbiamo vivere la nostra “corsa” nel migliore dei modi!
Il mare potrebbe essere espresso anche in altre forme d’arte, come ad esempio la scultura, ed in altri stili , come ad esempio l’astratto: cos’ha la pittura ad olio figurativa in più rispetto alle altre forme artistiche?
Amo tutte le forme d’arte e le espressioni artistiche, ma trovo che per me la pittura ad olio abbia una marcia in più. Da un punto di vista strettamente tecnico posso dire che i colori ad olio hanno una particolare brillantezza e luminosità, conoscendo il grado di coprenza dei colori si possono realizzare velature, cioè strati di colore più o meno trasparenti, per garantire profondità e brillantezza e rendere i soggetti vivi e realistici. Negli anni ho sviluppato una tecnica pittorica del tutto personale le cui basi risalgono alla tecnica sviluppata nel quattrocento dai fiamminghi che furono infatti i primi a procedere per successive velature di colore. Da un punto di vista emozionale ti posso dire che la scelta del realismo è dovuta essenzialmente ad un gusto personale, trovo che il realismo pittorico mi trasmetta emozioni dirette, semplici, non c’è bisogno di strane elucubrazioni o interpretazioni. I sogetti sono semplici, magari qualcuno dirà banali, ma regalano sensazioni immediate e profonde.
Parliamo di futuro. Hai già creato opere di piccolo formato e persino segnalibri per dare modo di portare sempre con sé le tue opere: per il 2021 hai in progetto invece un cambio di rotta magari con la creazione di opere di grandissime dimensioni oppure un vero e proprio merchandising?
Direi entrambe le cose! Sto preparando una serie di tele di dimensioni piuttosto grandi, ad alto spessore, di 70 x 140 cm. che mi permettono di creare soggetti di forte impatto; l’idea è di prepararne diverse in previsione della mia prossima personale che definirò al termine di questo periodo particolare. Allo stesso tempo vorrei continuare a realizzare opere in miniatura su piccole tele o su piccole tavole, oltre a opere su carta e segnalibri; lo scopo è di avere opere originali dipinte a mano con la stessa perizia delle opere maggiori ma economiche e alla portata di tutti per permettere a chiunque di avere un piccolo mare da portare con sé o da mettere sulla scrivania in ufficio per colorare le giornate.
Ultima domanda e forse la più intima. Perché sei un artista ed in particolare un pittore? Quanto ha avuto importanza l’arte nella tua vita e soprattutto nel 2020, anno catastrofico per l’intero mondo a causa del Covid-19?
Questa è forse la domanda più difficile a cui rispondere…. penso che sia qualcosa di innato, di profondamente radicato in me. Come dicevo prima l’arte mi ha attratto da sempre, appena avevo una matita in mano cominciavo a disegnare e pasticciare, mi divertivo a riprodurre le copertine dei dischi rock che mi hanno accompagnato nell’adolescenza, o a ritrarre gli eroi dei film o dei fumetti. In sostanza per me è stata sempre un’esigenza, uno sfogo, un modo per esprimermi e lo è tutt’ora, magari in modo più maturo e meditato, ma lo spirito è sempre lo stesso e non perderò mai la voglia di evolvermi ed imparare, la curiosità sta alla base della mia passione. L’arte mi ha salvato tante volte da momenti tristi e difficili, in particolare nel 2020, in cui il lockdown e la pandemia ci ha condizionato e limitato, l’arte mi ha permesso di “viaggiare” con la fantasia e di sfogare tutti i dubbi e le paure legate a questa terribile situazione. Grazie a persone come te, l’arte non si è fermata e non si fermerà! Buona arte a tutti!
Ringrazio di cuore la cortese disponibilità di Gianluca Cremonesi per il suo intervento che ha permesso di fare conoscere la sua poetica artistica e soprattutto ringrazio per la fiducia e il sostegno che trasmette al progetto Arte Italiana Contemporanea in Olanda. Invito a prendere visione della pagina a lui dedicata sul sito web criticoarte.org in cui potrete trovare le opere presenti sul territorio olandese: Gianluca Cremonesi – Italian art by ELisa Manzoni (criticoarte.org)
De Milanese schilderes Susanna Maccari is nu bekend in de hedendaagse kunstwereld dankzij haar zorgvuldige en opvallende productie van olie- en aquarelwerken waarin het prettig is om een gevoelige en voortdurende zoektocht naar licht en kleur waar te nemen: zowel de landschappen als de portretten zijn in voortdurende evolutie en laten een perfect huwelijk zien tussen een realistische wereld in de schaduw en vol licht en een romantische dimensie van de natuur waarin de innerlijke emotionele pathos wordt verheven tot het toppunt. In zijn werken is de kunstenaar nooit repetitief, integendeel, dankzij zijn snelle en directe penseelstreken, vaak en plein-air gegeven, en meesterlijk doordrenkt met heldere en vluchtige kleuren, heeft hij het vermogen om de toeschouwer de krachtige mysterieuze energie van de natuur emotioneel te laten kietelen in de diepste ziel.
Reflections of Camargue, oil on canvas, 2014, 60×50 cm.
Finnish sunset, oil on canvas, 2005, 50×40 cm.
Boats at Llançà, oil on canvas, 2011, 60×50 cm.
De romantiek en de voortdurende vrije zoektocht naar kleur zijn direct voelbaar in de productie van de met olieverf geschilderde landschappen, zoals de Finse Sunset en Emotion at Sunset beide uit 2005, Reflections in the Blue uit 2010, Boats in Llançà uit 2011, Reflecties van Camargue in 2014 en Magic of a Sunset in 2018 die herinneren aan de werken van de Engelse William Turner (1775-1851) en John Constable (1776-1837) en hun romantische poëzie van het Sublieme en het Picturale waarin formele elementen en emotionele componenten samensmelten. Uit de doeken van de Milanese schilder kan men dus een realistisch modern impressionisme opmerken, op de manier van Camille Corot (1796-1875), Camille Pissarro (1830-1903) en Alfred Sisley (1839-1899), waarin de modulatie van clair-obscur spelen van licht en de subtiele verscheidenheid van toonovergangen diepte geven aan de vlakken, waardoor de landschapsschilderkunst wordt vernieuwd.
Susanna Maccari hield echter niet op bij de techniek van het olieverfschilderen alleen. De laatste jaren is de kunstenaar namelijk gefascineerd door het experimenteren met de moeilijke en oude praktijk van het aquarelleren om het beste natuurlijke landschap te verkrijgen dat gedomineerd wordt door de atmosferische effecten van licht en kleur: dankzij zijn extreme representatieve lichtheid en expressieve directheid is aquarelleren de ideale techniek om het kunstwerk fris, verfijnd en lichtgevend te maken en het te laten uitstralen met evanescent licht. Zoals te zien is in Paesaggio lacustre (Lake Landscape) in 2015, in Romantico tramonto (Romantic Sunset) in 2017, in Paesaggio invernale (Winter Landscape) en in Santa Caterina del Sasso sul lago Maggiore (beide in 2018), in Al tramonto (Sunset) en Riflessi nella palude (Reflections in the Marsh) in 2019, blijft de natuur op het blad hangen als een luchtspiegeling of een visioen dankzij de transparante kleur die geen fouten in de uitvoering of enige nabeschouwing toegeeft. Net als William Turner in de negentiende eeuw kan ook Susanna Maccari worden gedefinieerd als een “schilderes van licht en kleur”, die in staat is de reeds geplande en verbeelde penseelstreken kundig te beheren: door subtiele overlappende chromatische sluiers te gebruiken, past de Milanese kunstenares aquarel toe in zowel nat-in-nat als nat-in-droog modus, waarmee ze haar elegante artistieke rijpheid demonstreert en steeds meer speelt met kleur die doordrenkt is van symboliek.
Romantic sunset, watercolour, 2017, 50×35 cm.
Reflected in the swamp, watercolour, 2019, 42×30 cm.
Last but not least mogen we de vrouwelijke portretten die vanaf 2015 in aquarel zijn geschilderd niet vergeten, zoals Woman in Red Hat van dat jaar, Sensuality, Femme Fatale en Eve van 2016, en de serie Faces van 2019 waarin de communicatieve frisheid van Susanna Maccari niet vervaagt, zelfs niet op een thema dat zo anders is dan de geliefde landschappen. De vrouwelijke figuur wordt in al haar facetten verheven en de ziel wordt langzaam ontdekt: de elegantie, delicatesse, sensualiteit, innerlijke kracht, schoonheid, intelligentie van de vrouw komt tot uiting met waterige vitale trekken en pasteltinten van extreme zoetheid. Als de Milanese kunstenares je de geuren en stiltes van de natuur in haar landschappen kan laten voelen, kan ze je in haar vrouwenportretten het ruisen van haar haar laten zien en de snelheid van denken over het onderwerp, waaruit blijkt dat ze een van de meest boeiende hedendaagse kunstenaars is.
Face, watercolour, 2019, 23×31 cm.
Mystica, watercolour, 2019, 25×35 cm.
Face, watercolour, 2019, 23×31 cm.
The “chromatic” poetics of Susanna Maccari
The Milanese painter Susanna Maccari is now well known in the contemporary art scene thanks to her careful and conspicuous production of oil and watercolour works in which it is pleasant to observe a sensitive and continuous search for light and colour: both the landscapes and the portraits are in constant evolution, showing a perfect marriage between a realistic world shaded and full of light and a romantic dimension of Nature in which the inner emotional pathos is exalted to the apex. In his works the artist is never repetitive, on the contrary, thanks to his fast and immediate brushstrokes, often given en plein-air, and masterfully imbued with bright and evanescent colour, he has the ability to make the observer perceive the powerful mysterious energy of nature, tickling him emotionally in the deepest soul.
The romanticism and the continuous free search for colour are immediately perceived in the production of the oil-painted landscapes, such as Finnish Sunset and Emotion at Sunset both from 2005, Reflections in the Blue from 2010, Boats in Llançà from 2011, Reflections of Camargue in 2014 and Magic of a Sunset in 2018 that recall the works of the English William Turner (1775-1851) and John Constable (1776-1837) and their romantic poetics of the Sublime and the Pictorial in which formal elements and emotional components merged together. From the canvases of the Milanese painter one can thus perceive a realistic modern impressionism, in the manner of Camille Corot (1796-1875), Camille Pissarro (1830-1903) and Alfred Sisley (1839-1899), in which the modulation of the play of light and the subtle variety of tone transitions give depth to the planes, renewing landscape painting.
Susanna Maccari does not, however, stop at the technique of oil painting alone. In recent years, in fact, the artist has been fascinated by the experimentation of the difficult and ancient practice of watercolour painting in order to obtain the best natural landscape dominated by the atmospheric effects of light and colour: thanks to its extreme representative lightness and expressive immediacy, watercolour is the ideal technique to make the work of art fresh, refined and luminous, making it ooze with evanescent light. As can be seen in Paesaggio lacustre (Lake Landscape) in 2015, in Romantico tramonto (Romantic Sunset) in 2017, in Paesaggio invernale (Winter Landscape) and in Santa Caterina del Sasso sul lago Maggiore (both in 2018), in Al tramonto (Sunset) and Riflessi nella palude (Reflections in the Marsh) in 2019, nature remains suspended on the sheet of paper like a mirage or a vision thanks to the transparent colour that does not admit errors of execution or any afterthought. Like William Turner in the nineteenth century, Susanna Maccari can also be defined as a “painter of light and colour” able to skilfully manage the brushstrokes that are already planned and imagined in her mind: proceeding by means of superimposed chromatic veils, the Milanese artist spreads the watercolour in both wet-on-wet and wet-on-dry modes, demonstrating her elegant artistic maturity and playing more and more with the colour that is imbued with symbolism.
Last but not least, we should not forget the female portraits painted in watercolour from 2015, such as Woman in a Red Hat from that year, Sensuality, Femme Fatale and Eve from 2016, and the series of Faces from 2019 in which Susanna Maccari’s communicative freshness does not fade even on a theme so different from her beloved landscapes. The female figure is exalted in all its facets and the soul is slowly discovered: the elegance, delicacy, sensuality, inner strength, beauty, intelligence of the woman is expressed with watery vital traits and pastel tones of extreme sweetness. If the Milanese artist is able to make the scents and silences of nature feel in her landscapes, in her feminine portraits she is able to perceive the rustling of her hair and the speed of thought of the subject proving in conclusion that she is one of the most captivating contemporary artists.
High quality contemporary Italian art for any of your spaces. Dismiss
