Vraag aan de kunstenaar: Laura Zani

We hebben eindelijk de grote hitte achter ons gelaten (tenminste hier in Nederland) en kunnen ons concentreren op nieuwe projecten, nieuwe samenwerkingen, nieuwe tentoonstellingen, en de terugkeer van de rubriek Vraag aan de Kunstenaar (ik moet zeggen dat ik die gemist had en ik ben blij hem weer aan u te kunnen presenteren) ter gelegenheid van de opname van twee nieuwe kunstenaars in het project Hedendaagse Italiaanse Kunst in Nederland. Vandaag wil ik u officieel kennis laten maken met de Bresciaanse schilderes Laura Zani, die sinds april 2022 in de Manzoni Kunst Galerie in Oosterwolde is voor de portrettentoonstelling Het portreit van de ziel. Bekend door een wederzijdse vriendschap in Milaan (je vindt altijd de beste bij Milonga Cornici in het centrum van Milaan), heeft Laura’s poëtica mij onmiddellijk gegrepen en verliefd gemaakt op haar lieflijkheid en elegantie in het combineren van de kind-dier-plant wereld met een diep surrealistische en symbolische wereld dankzij het gebruik van delicate inkten met grote achtergronden. De werken van Laura Zani geven innerlijke kalmte en sereniteit en juist daarom worden ze zo gewaardeerd en gezocht door Amerikaanse, Egyptische, Italiaanse, Belgische, Duitse, Chinese en Nederlandse verzamelaars. Maar ik wil niet langer treuzelen en wil het woord doorgeven aan de artiest.

Vertel ons over jezelf: wanneer begon Laura Zani zich een kunstenares te voelen?

Ik heb een zeer romantisch beeld van de kunstenaar, die ik me voorstel als een individu dat volledig bezeten is door een persoonlijke visie op de werkelijkheid en dat altijd origineel is, zowel in de artistieke produktie als in het leven. Als ik mijzelf vergelijk met deze geïdealiseerde figuur, kan ik mij geen kunstenaar voelen : mijn leven is gewoon en mijn gedachten overpeinzen elk aspect van het dagelijks leven. Er zijn echter momenten waarop ik me los kan maken van de werkelijkheid: wanneer ik op zoek ben naar ideeën, wanneer ik verrukt ben door een bepaalde situatie of opgewonden door een succes, zeer intense momenten waarop ik mijn werk creëer. In die uren verandert mijn perceptie van mezelf en kan ik mezelf als artiest zien.  Maar omdat mijn romantische visie meestal de overhand heeft, noem ik mezelf liever een schilder.

Waar verlangt de artiest in jou naar? Heb je het al door?

De kunstenaar in mij wil positieve emoties overbrengen op de toeschouwer. Maar dat niet alleen: hij zoekt troost en vreugde in de gebaren die het werk maken, in de stroom van ideeën die het voortbrengt.

Ik ontken niet dat ik denk aan het krijgen van meer en meer feedback en waardering van het publiek en de critici, maar het zijn zeker niet mijn prioriteiten.

Ik denk dat mijn wens elke keer uitkomt als ik vreugde en serene nieuwsgierigheid zie in de ogen van de kijker, of als ik woorden van dankbaarheid hoor of lees voor de positieve emoties die mijn werk oproept.

Waar haal je de meeste inspiratie uit? Waarom?

Ik haal mijn inspiratie uit de dingen waar ik van houd: boeiende gezichten en uitdrukkingen die je latente emoties doen verbeelden; de ongeëvenaarde schoonheid van de creaties van de natuur – zowel van de planten- als van de dierenwereld; kunstwerken van meesters in de schilderkunst en de illustratie.

En dat allemaal omdat ik het gevoel heb dat ze tot mijn verbeelding behoren en mijn innerlijk welzijn erop berust.

Kunt u de lezers iets vertellen over uw schildertechniek: van het oorspronkelijke werk tot de uitwerking die een nieuw origineel wordt?

Het ontstaan van mijn artistieke produktie verloopt langs twee verschillende wegen: de ene komt geheel uit de verbeelding voort, zonder gebruik te maken van reële beelden – dit is specifiek illustratiewerk: nadat ik het idee voor het paneel heb gevonden, maak ik talrijke schetsen en kleurproeven om tot het uiteindelijke werk te komen.

De andere is beïnvloed door fotografische beelden. In deze gevallen gebruik ik foto’s om de vormen en de lichtcontrasten weer te geven, terwijl ik de neiging heb de context uit te vinden en de kleuren te veranderen om mijn persoonlijk palet te gebruiken.

Waarom de beslissing om fine art prints te maken? Heb je andere projecten om je nog dichter bij het publiek te brengen?

Ik besloot fine art prints van mijn werken te maken om mijn werk toegankelijker te maken voor een breed publiek. Door het afdrukken van bestanden, verkregen door het scannen of fotograferen van de originele werken, kan ik kopieën van hoge kwaliteit maken in verschillende formaten, zelfs afwijkend van de originelen, en dat tegen voordelige prijzen.

Ik denk dat om het publiek te benaderen zichtbaarheid onontbeerlijk is, die ik op dit moment zoek via de sociale media – Facebook en Instagram – en de steun van kunstgalerijen. Ik ben van plan, en dit is een primeur, om binnenkort een atelier met ramen te openen in het historische centrum van Brescia, mijn stad.

Ik wil Laura Zani uit de grond van mijn hart bedanken voor haar oneindige beschikbaarheid. Uit zo’n prachtig mens als zij kan niets anders dan prachtige kunst voortkomen.

Om de kunstenares te volgen bied ik u haar Instagram profiel en haar website aan, daarnaast nodig ik u persoonlijk uit in de Manzoni Kunst Galerie in Oosterwolde en op haar Facebook en Instagram pagina’s.

Ask the artist: Laura Zani

We have finally left the great heat behind us (at least here in Holland) and can concentrate on new projects, new collaborations, new exhibitions, and the return of the column Ask the Artist (I have to say that I had missed it and I am happy to present it to you again) on the occasion of the inclusion of two new artists in the project Contemporary Italian Art in the Netherlands. Today I would like to officially introduce you to the Brescian painter Laura Zani, who has been at the Manzoni Kunst Galerie in Oosterwolde since April 2022 for the portrait exhibition Het portreit van de ziel. Known through a mutual friendship in Milan (you can always find the best at Milonga Cornici in the centre of Milan), Laura’s poetics immediately captured me and made me fall in love with her sweetness and elegance in combining the child-animal-vegetal world with a profoundly surreal and symbolic world thanks to the use of delicate inks with large backgrounds. Laura Zani’s works give inner calmness and serenity and, precisely for this reason, they are so appreciated and sought after by American, Egyptian, Italian, Belgian, German, Chinese and Dutch collectors. But I do not want to linger any longer and would like to pass the word to the artist.

Tell us about yourself: when did Laura Zani start feeling like an artist?

I have a very romantic idea of the artist, whom I imagine as an individual totally possessed by a personal vision of reality and unfailingly original both in artistic production and in life. If I compare myself to this idealised figure, I cannot feel like an artist: my life is ordinary and my thoughts contemplate every aspect of everyday life. There are moments, however, when I am able to extricate myself from reality: when I am searching for ideas, when I am enraptured by a particular situation or exhilarated by a success, very intense moments when I am creating my work. In those hours my perception of myself changes and I can perceive myself as an artist.  But since my romantic vision usually prevails, I prefer to call myself a painter.

What does the artist in you long for? Have you already realised it?

The artist within me wishes to communicate positive emotions to the viewer. But not only that: he seeks comfort and joy in the gestures that create the work, in the flow of ideas that generate it.

I don’t deny that I think about getting more and more feedback and appreciation from the public and critics, but they are certainly not my priorities.

I think I get my wish every time I see joy and serene curiosity in the eyes of the viewer, or when I hear or read words of gratitude for the positive emotions aroused by my work.

What do you draw the most inspiration from? Why?

I draw inspiration from the things I love: captivating faces and expressions that make one imagine latent emotions; the beauty, unparalleled, of the creations of nature – both of the plant and animal world; works of art by masters of painting and illustration.

And all this because I feel that they belong to my imagination and my inner well-being rests on them.

Would you tell the readers about your painting technique: from the original work to the elaboration that becomes a new original?

The genesis of my artistic production follows two different paths: one is generated entirely from imagination without relying on real images – this is specifically illustration work: having found the idea for the panel, I make numerous sketches and colour proofs to arrive at the final work.

The other is influenced by photographic images. In these cases, I use photographs to reproduce the shapes and light contrasts while I tend to invent the context and change colours in order to use my personal palette.

Why the decision to create fine art prints? Do you have other projects to bring you even closer to the public?

I decided to produce fine art prints of my works to make my work more accessible to a wide audience. By printing files obtained by scanning or photographing the original works, I can create high quality copies of various sizes, even different from the originals, at inexpensive prices.

I think that in order to approach the public, visibility is indispensable, which, at the moment, I seek through social media – Facebook and Instagram – and the support of art galleries. I am planning, and this is a scoop, to open a studio with windows in the historic centre of Brescia, my city, soon.

I would really like to thank Laura Zani from the bottom of my heart for her infinite availability. From such a wonderful person as she is, nothing but wonderful art can but spring forth.

To follow the artist, I offer you her Instagram profile and her website, as well as inviting you in person to the Manzoni Kunst Galerie in Oosterwolde and to her Facebook and Elisa Manzoni (@manzoni.kunstgalerie) • Foto e video di Instagram pages.

Art in the Garden – Kunst in de Tuin

Write the date in your diary!

Saturday 28 August 2021 you are all invited to the Art in the Garden exhibition at the Manzoni Kunst Galerie, from 11am to 5pm! The gallery will be officially inaugurated and we will celebrate the artists participating in the project Contemporary Italian Art in the Netherlands and the new entry Rob Koedijk, a Dutch artist from Assen who has enthusiastically accepted the idea of making the two artistic cultures dialogue.
We are waiting for you to drink a coffee, a tea or a glass of wine and talk a bit about Art!

Art in the Garden

Saturday 28 August 2021

Manzoni Kunst Galerie

Snellingerdijk 122, 8431 ES Oosterwolde, Netherlands

from 11am to 5 pm

Artist:

Giorgio Riva

Susanna Maccari

Gianluca Cremonesi

Maurizio Brambilla

Giuliano Giuggioli

Gianluca Somaschi

Ilaria Sperotto

Marina De Carlo

Gianni Depaoli

Leonardo Vecchiarino

Rob Koedijk

Noteer de datum in uw agenda!

Zaterdag 28 augustus 2021 bent u allen uitgenodigd voor de tentoonstelling Kunst in de Tuin in de Manzoni Kunst Galerie, van 11.00 tot 17.00 uur! De galerie wordt officieel geopend en we vieren de kunstenaars die deelnemen aan het project Hedendaagse Italiaanse Kunst in Nederland en de nieuwe binnenkomer Rob Koedijk, een Nederlandse kunstenaar uit Assen die met enthousiasme het idee heeft aanvaard om de twee artistieke culturen met elkaar in dialoog te brengen.
Wij wachten op u om een koffie, een thee of een glas wijn te drinken en wat over kunst te praten!

Art in the Garden

Zaterdaag 28 Augustus 2021

Manzoni Kunst Galerie

Snellingerdijk 122, 8431 ES Oosterwolde, Netherlands

van 11 tot 17

Kunstenaars:

Giorgio Riva

Susanna Maccari

Gianluca Cremonesi

Maurizio Brambilla

Giuliano Giuggioli

Gianluca Somaschi

Ilaria Sperotto

Marina De Carlo

Gianni Depaoli

Leonardo Vecchiarino

Rob Koedijk

Vraag aan de kunstenaar: Ilaria Sperotto

We zijn nu bij het laatste interview dat gepland staat voor de rubriek Vraag aan de kunstenaar die sinds december 2020 de vijftien kunstenaars die deelnemen aan het project Italiaanse Hedendaagse Kunst in Nederland, ondersteund door de neo Manzoni Kunst Galerie in Oosterwolde, heeft willen onderzoeken en beter leren kennen: kunstenaars uit heel Italië, kunstenaars met stijlen, technieken, onderwerpen en artistieke wegen die sterk van elkaar verschillen, alleen maar om te laten zien hoe Veelzijdig, Complex en Veelzijdig Kunst is.

Vandaag hebben we als gast de jonge beeldende kunstenares Ilaria Sperotto uit Vicenza, bekend door gemeenschappelijke artistieke vriendschappen en voor wie ik groot respect heb voor de kunstwerken die zij maakt en waarin zij diep ingaat op de essentie van zijn geest en zijn onbewuste: de schilderijen zijn het resultaat van een expressieve artistieke poëtisch-abstracte instinctieve waarin de kleur en de penseelstreken het gevoel geven te worden gekatapulteerd in de primordiale psychische dimensie van emoties.

Reeds bekend in Italië, Zwitserland, Oostenrijk, Frankrijk en België, is Ilaria Sperotto vandaag aanwezig op het Nederlandse grondgebied met zes waardevolle werken van klein formaat tegen de prijzen “betaalbaar”.

We geven uiteindelijk het woord aan Ilaria Sperotto:

Velen hebben het u zeker gevraagd, maar het Nederlandse publiek weet niet hoe de kunstenares Ilaria Sperotto deze historische periode, die zeker de geschiedenisboeken zal ingaan, heeft beleefd en nog steeds beleeft: heeft de kunst u geholpen? Zijn er toekomstige projecten of is het nog te vaag om concreet iets te plannen?

Toen de pandemie in 2020 uitbrak, was dat voor mij een breekpunt, aanvankelijk heel moeilijk, onwerkelijk, ik was heel bang. Op een dag besloot ik dat ik moest herstellen, dat ik mijn droom moest hervatten om een normaal leven te leiden. Schilderen was in dit geval fundamenteel, bevrijdend! Door kleur liet ik mijn emoties los en begon ik me weer levend te voelen, te dromen! 2021 is een bijzonder jaar, een voortdurende vooruitgang. Ik neem momenteel deel aan het “Birma Paviljoen”, een internationaal postkunstproject in het Palazzo Zanardi Landi in Guardamiglio Lodi (Italië). Terwijl ik in september 2021 een dertigtal olieverfschilderijen zal tentoonstellen in het historisch centrum van Vicenza: ik zal deel uitmaken van de protagonisten van VIOFF “A GOLDEN JOURNEY”, de nieuwe editie van Fuori Fiera di Vicenzaoro. Ik heb plannen voor 2022, maar daar wil ik nu nog niet over praten.

Schildert u altijd en plein air zoals een hedendaags impressionist of heeft u ook momenten van persoonlijke nabewerking in het atelier? Vertel ons over je creatieve proces…

Met de pandemie en de lockdown moest ik me aanpassen aan de nieuwe situatie, vroeger schilderde ik uitsluitend en plein air, het landschap observerend en opnieuw interpreterend, nu schilder ik voornamelijk in het atelier. Mijn schilderijen komen voort uit mijn verbeelding, uit mijn onderbewustzijn, en dan breng ik ze over op doek. Het zijn visioenen, landschappen die niet bestaan.

Als men de oude impressionistische olieverfschilderijen vergelijkt met de meest recente metafysisch-abstracte werken, dan is er sprake van een grote stijlsprong. Wat veroorzaakte deze stilistische verandering?

Met de afsluiting gebeurde een onverwachte “klik”, in het verleden voelde ik me met olieverfschilderen nooit helemaal vrij, ik voelde me geketend en verankerd aan de invloeden van mijn meesters. Ik hield en hou van impressionistische schilderkunst, maar ik heb nooit het gevoel gehad dat het helemaal van mij was. Pandemic stelde me in staat mezelf van binnen te verkennen, naar mezelf te luisteren. Mijn laatste werken zijn het resultaat.

U bent een veelzijdig kunstenaar: laten we het eens hebben over uw symbolistische keramiek. Wat inspireert je?

Keramiek is een wereld op zich, ik ben enorm gefascineerd door de aarde, door haar plasticiteit en ik hou ervan te experimenteren en te experimenteren. Sinds enkele jaren laat ik me vooral inspireren door het thema steden, mijn reizen, mijn studies. Een van de dingen die ze me op de architectuurfaculteit hebben geleerd is te kijken, de context te observeren, het landschap, het territorium. Om te verkennen met de blik, om je voor te stellen wat er niet meer is of nog niet is. Ook architectuur komt, net als kunst, voort uit de verbeelding. Stedenbouw zelf is in de eerste plaats een voorspelling. En dus probeer ik mijn zicht te vertroebelen, mijn blik te vertroebelen om verder te kunnen zien dan het zicht.

U bent altijd op zoek naar pure emotie: wat wilt u overbrengen op degenen die voor uw werken blijven hangen?

In mijn werk is schilderen, net als keramiek, instinctief, vol emoties en stemmingen die iedereen, in zijn eigen hart, kan lezen en interpreteren. Wat ik wil overbrengen is een empathische en intuïtieve emotie. Een essentie die niet gevonden moet worden in de materie buiten ons of buiten de werkelijkheid die door de zintuigen wordt waargenomen, maar in ons en in de innerlijke wereld waarin wij leven, waarbij wij leren verder te kijken dan het uiterlijk, voorbij het zichtbare, door de emotie die in de geest huist.

Ik dank Ilaria Sperotto oprecht voor de tijd die zij aan ons heeft gewijd en ik herinner de lezers eraan dat zij de kunstwerken van de jonge kunstenares online kunnen bekijken op www.criticoarte.org/galleria-gallery/ilaria-sperotto/ of naar de galerie kunnen komen om met eigen ogen de kwaliteit van de uitvoering van de voorgestelde olieverfschilderijen te zien.

Ask the artist: Ilaria Sperotto

We have now reached the last scheduled interview in Ask the artist column, which since December 2020 has been investigating and getting to know better the fifteen artists taking part in the Italian Contemporary Art in the Netherlands Project supported by the neo Manzoni Kunst Galerie in Oosterwolde: artists from all over Italy, artists with very different styles, techniques, subjects and artistic paths, demonstrating just how versatile, complex and multi-faceted art can be.

Today we have as our guest the young visual artist Ilaria Sperotto from Vicenza, whom I met through mutual artistic friendships and for whom I have great respect because of the works of art she creates, in which the essence of her own spirit and unconscious is explored in depth: her canvases are the result of an expressive, abstract and instinctive artistic poetics in which the colour and brushstrokes give the sensation of being catapulted into the primordial psychic dimension of emotions.

Already well known in Italy, Switzerland, Austria, France, and Belgium, Ilaria Sperotto is now present in the Netherlands with six valuable small format works at affordable prices.

Let us finally pass the word to Ilaria Sperotto:

You have certainly been asked this question by many, but the Dutch public does not know how the artist Ilaria Sperotto lived and still lives this historical period that will surely enter the history books: has art helped you? Are there any future projects or is it still too nebulous to concretely plan anything?

In 2020 when the pandemic started it was a braking moment for me, initially very difficult, surreal, I was very scared. Then one day I decided that I had to recover, I had to resume my dream of living a normal life. Painting in this case was fundamental, liberating! Through colour, I freed my emotions and began to feel alive again, to dream! 2021 is a special year, a continuous work in progress. I am currently participating in the “Burma Pavilion”, an international postal art project at Palazzo Zanardi Landi in Guardamiglio Lodi (Italy). While in September 2021 I will exhibit about thirty oil paintings in the historical centre of Vicenza: I will be part of the protagonists of VIOFF “A GOLDEN JOURNEY”, the new edition of Fuori Fiera di Vicenzaoro. I am planning 2022, but I prefer not to talk about it for now.

Do you always paint en plein air like a contemporary impressionist or do you have moments of personal reworking in the studio? Tell us about your creative process…

With the pandemic and the lockdown, I had to adapt to the new situation, in the past I used to paint exclusively en plein air, observing and reinterpreting the landscape, now I paint mainly in the studio. My paintings come from my imagination, from my unconscious, and then I transfer them to canvas. They are visions, landscapes that do not exist.

Looking at the old impressionist oil paintings and comparing them with the more recent metaphysical-abstract works, there has been a big stylistic leap. What triggered this stylistic change?

With the lockdown, an unexpected “click” happened. In the past, I never felt totally free with oil painting, I felt chained and anchored to the influences of my masters. I loved and adore Impressionist painting, but I never felt it was totally mine. Pandemic allowed me to explore myself inside, to listen to myself. My latest works are the result.

You are an all-round artist: let’s talk about your symbolist ceramics. What inspires you?

Ceramics are a world of their own, I am extremely fascinated by the earth, by its plasticity and I love to experiment. For several years now, I have been mainly inspired by the theme of cities, my travels, my studies. One of the things they taught me at the Faculty of Architecture is to look, to observe the context, the landscape, the territory. To explore with the gaze, to imagine what is no longer there or not yet there. Architecture, like Art, springs from the imagination. Urban Planning itself is first and foremost a prediction. And so, I try to blur my vision, to blur my look in order to see beyond the vision.

You are always looking for pure emotion: what do you want to convey to those who linger in front of your works?

In my work, painting, like ceramics, is instinctive, charged with emotions and moods that everyone can read and interpret in their own depths. What I want to convey is an empathic and intuitive emotion. An essence that is not to be found in the matter outside of us or beyond the reality perceivable with the senses, but within us and within the inner world in which we live, learning to look beyond appearance, beyond the visible, through the emotion that dwells in the mind.

I would like to thank Ilaria Sperotto for the time she has dedicated to us and remind readers that they can view the young artist’s works of art online at www.criticoarte.org/galleria-gallery/ilaria-sperotto/ or come to the gallery and see for themselves the quality of the oils on display.

Domanda all’artista: Ilaria Sperotto

Siamo ormai giunti all’ultima intervista in programma per la rubrica Domanda all’artista che, da dicembre 2020, ha voluto indagare e fare conoscere meglio i quindici artisti che partecipano al progetto Arte Italiana Contemporanea in Olanda, supportato dalla neo Manzoni Kunst Galerie di Oosterwolde: Artisti provenienti da tutta Italia, Artisti con stili, tecniche, soggetti e percorsi artistici molto differenti tra di loro proprio a dimostrazione di quanto l’Arte sia versatile, complessa e multi-sfaccettata.

Oggi abbiamo come ospite la giovane visual artist Ilaria Sperotto da Vicenza, conosciuta tramite amicizie artistiche in comune e per la quale nutro grande stima per le opere d’arte che realizza in cui si indaga a fondo l’essenza del proprio spirito e del proprio inconscio: le tele sono il traguardo di una poetica artistica espressivo-astratta istintiva in cui il colore e le pennellate date di getto danno la sensazione di essere catapultati nella dimensione psichica primordiale delle emozioni.

Già conosciuta in Italia, in Svizzera, in Austria, in Francia e in Belgio, oggi Ilaria Sperotto è presente sul territorio olandese con sei pregevoli opere di piccolo formato dai prezzi “affordable”.

Passiamo finalmente la parola ad Ilaria Sperotto:

Sicuramente te l’hanno chiesto in tanti ma il pubblico olandese non conosce come l’artista Ilaria Sperotto abbia vissuto e vive tutt’ora questo periodo storico che entrerà sicuramente nei manuali di storia: l’arte ti ha aiutata? Ci sono progetti futuri o è ancora troppo nebuloso per programmare concretamente qualcosa?

Nel 2020 quando è iniziata la pandemia per me è stato un momento di freno, inizialmente molto difficile, surreale, ero molto spaventata. Poi un giorno ho deciso che dovevo riprendermi, dovevo riprendere il mio sogno per vivere una vita normale. La pittura in questo caso è stata fondamentale, liberatoria! Attraverso il colore ho liberato le mie emozioni e ho riiniziato a sentirmi viva, a sognare! Il 2021 è un anno particolare, un continuo working progress. Attualmente sto partecipando al “Padiglione Birmania”, progetto internazionale di arte postale presso Palazzo Zanardi Landi a Guardamiglio Lodi (Italia). Mentre a settembre 2021 esporrò una trentina di quadri ad olio nel centro storico di Vicenza: farò parte dei protagonisti del VIOFF “A GOLDEN JOURNEY”, la nuova edizione del Fuori Fiera di Vicenzaoro. Sto progettando il 2022, ma preferisco non parlarne per ora.

Dipingi sempre en plein air come un’impressionista contemporanea oppure hai momenti di rielaborazione personale nello studio? Raccontaci il percorso del tuo processo creativo…

Con la pandemia e il lockdown ho dovuto adattarmi alla nuova situazione, nel passato dipingevo esclusivamente en plein air, osservando e reinterpretando il paesaggio, ora dipingo prevalentemente in studio. I miei quadri nascono dalla mia immaginazione, dal mio inconscio, successivamente li trasferisco su tela. Sono visioni, paesaggi che non esistono.

Guardando i vecchi lavori ad olio di stampo impressionista e mettendoli a confronto con le opere più recenti di stampo metafisico – astratto c’è stato un grande salto stilistico. Cosa ha scatenato questo cambio stilistico?

Con il lockdown è accaduto un “click” inaspettato, in passato con la pittura ad olio non mi sono mai sentita totalmente libera, mi sentivo incatenata e ancorata alle influenze dei miei maestri. Adoravo e adoro la pittura impressionista, ma non l’ho mai sentita totalmente mia. La pandemia mi ha permesso di esplorarmi dentro, ascoltarmi. I miei ultimi lavori ne sono il risultato.

Sei un’artista a tutto tondo: parliamo delle tue ceramiche simboliste. A cosa ti ispiri?

Le ceramiche sono un mondo a sé, sono estremamente affascinata dalla terra, dalla sua plasticità e adoro sperimentarmi e sperimentare. Da diversi anni mi ispiro principalmente al tema delle città, ai miei viaggi, ai miei studi. Una delle cose che mi hanno insegnato alla Facoltà di Architettura è guardare, osservare il contesto, il paesaggio, il territorio. Esplorare con lo sguardo, per immaginare ciò che non c’è più o non ancora. Anche l’Architettura, del resto come l’Arte, scaturisce dall’immaginazione. L’Urbanistica stessa è prima di tutto una previsione. Ed ecco che allora provo ad annebbiare la vista, offuscare lo sguardo per vedere oltre la visione.

Sei sempre alla ricerca dell’emozione pura: cosa vuoi trasmettere a chi si sofferma davanti alle tue opere?

Nei miei lavori, la pittura come la ceramica è istintiva, carica di emozioni e stati d’animo che ognuno, nel proprio intimo può leggere ed interpretare. Ciò che voglio trasmettere è un’emozione empatica e intuitiva. Un’essenza che non va individuata nella materia fuori di noi o al di là dalla realtà percepibile con i sensi, ma dentro di noi e dentro il mondo interiore in cui viviamo, imparando a guardare al di là dell’apparenza, oltre il visibile, attraverso l’emozione che alberga nella mente.

Ringrazio di cuore Ilaria Sperotto per il tempo che ci ha dedicato e ricordo ai lettori che potranno visionare on-line le opere d’arte della giovane artista sul sito www.criticoarte.org/galleria-gallery/ilaria-sperotto/ oppure venire in galleria ed osservare di persona la qualità esecutiva degli olii proposti.

Vraag aan de kunstenaar: Maurizio Brambilla

Twaalf jaar zijn verstreken sinds ik het genoegen en de eer had de Milanese meester Maurizio Brambilla te ontmoeten: dank zij zijn leiding en zijn raad zette ik mijn eerste stappen op het gebied van de kunstkritiek, nog vóór ik het specialisatiediploma Geschiedenis en Kunstkritiek behaalde aan de Staatsuniversiteit van Milaan. Mijn eerste presentaties op solo- en groepstentoonstellingen, mijn eerste kritieken op de hedendaagse kunst en het opstellen van mijn eerste kunstcatalogi heb ik te danken aan Maurizio Brambilla die mij in twaalf jaar kwaliteitskunst heeft laten ademen, mij heeft opgevoed en mij heeft begeleid in een competitieve en moeilijke wereld. De jaren zijn voor mij voorbijgegaan en zij zijn ook voorbijgegaan voor de Meester, die de chromatiek van zijn artistieke poëtica volledig heeft omgegooid zonder zijn persoonlijk Magisch Realisme te verraden : in de nieuwe artistieke produktie begint de toeschouwer in feite aan een reis tussen het reële en het oneirische visioen naar een volkomen transcendente wereld. De Milanese kunstenaar is al aanwezig in privécollecties in Italië, Zwitserland, Frankrijk en Duitsland, en nu is hij klaar voor de Nederlandse markt: zijn werken zijn ondergebracht bij de neo Manzoni Kunst Galerie in Oosterwolde en nemen deel aan het project Hedendaagse Italiaanse Kunst in Nederland.

Maar laten we eindelijk de meester Maurizio Brambilla ontmoeten:

Wij kennen elkaar al vele jaren, maar pas onlangs heeft u zowel uw kleurenpalet, van intense en felle kleuren naar een meer spirituele monochromie, als uw schildertechniek, van olieverf naar geëmailleerde acryl, volledig veranderd: waaraan is deze radicale verandering te wijten? Vertel het ons.

Na jaren van schilderen bracht ik de magie van het voortdurend ontdekken met me mee. Was mijn vorige expressieve taal in staat om iedereen te bereiken door middel van een begrijpelijke figuratie, in mijn laatste productie van schilderijen heb ik de reflecties verdiept en probeer ik voortdurend picturaal de emoties/redeneringen over te brengen op de toeschouwer. Aanvankelijk lijkt alles een spel, maar als wij even stilstaan en deze eenvoudige beelden van mij aandachtig bekijken, vinden de emoties hun weg om uit onze gevangenis te ontsnappen en zij doen dat met een bagage van symbolen: zoals het oneindige “alfa en omega”, het dubbele paradijs, de natuur, de kunstgreep en de wedergeboorte, enz. Er is een continuïteit van onderwerpen/voorwerpen, maar ik heb veel kleuren verwijderd uit naam van het experiment en voor een stilistische groei, in termen van verfijning. De laatste jaren heb ik te maken gehad met een consequent verlies van coloristische waarheid: de nieuwe doeken zijn in feite bijna monochroom en spelen nog meer in op een introspectief en poëtisch aspect.

Uw werken zijn symbolisch en metaforisch. Wat is de diepe boodschap die u met zulke surrealistische en metafysische werken wilt overbrengen? Bent u niet bang dat het publiek van vandaag niet helemaal begrijpt wat u bedoelt?

Het verhaal is het fundament van de communicatie, de identiteit en het geheugen: het hedendaagse leven is het resultaat van het verlies van het verhaal. De schilderkunst biedt ons de mogelijkheid om opnieuw te beginnen, om uit te gaan van een aanknopingspunt, van een beeld, van een horizonlijn of een verdwijnpunt, van een kleur, van een nieuwe ordening van de vormen van het dagelijks leven. Om opnieuw te beginnen door te aanvaarden om te denken, om te fantaseren, om verbanden te leggen. In de schijnbare eenvoud van mijn composities en labyrinten is het sleutelwoord “emotie”.

Uw doeken zijn in detail bestudeerd en hebben subtiele historische en artistieke verwijzingen die echt heel actueel en eigentijds zijn. Hoe kies je de meest geschikte symboliek om op te nemen?

Het beeld is de bron die ons in staat stelt buiten de grenzen van de werkelijkheid te treden, een lokmiddel te gebruiken, een licht om een andere horizon te bereiken, uit te breiden naar een andere ruimte. Een keu wordt in mijn schilderijen de vertelling, van metaforen van het leven in het algemeen. Het sleutelwoord is visionair. Mijn onderwerpen komen voort uit de vormen en kleuren van een alledaagse werkelijkheid. Eenmaal bevrijd van het dagelijks gebruik en gezuiverd, worden zij herboren in een andere werkelijkheid, parallel aan de werkelijkheid zelf, en krijgen zij een andere betekenis. Mijn onderzoek wordt beheerst door de innerlijke blik. Een gedefinieerde of ongedefinieerde ruimte waaruit mijn beelden voortkomen, gemaakt met alledaagse voorwerpen (dozen, potten, parallellepipeda, kegels, labyrinten, bollen, papier) die hun eigen licht afgeven ondergedompeld in een mist die de compositie van het schilderij omhult. Mijn ideeën komen voort uit de alledaagse werkelijkheid, de vormen en de ton sur ton kleuren interesseren mij alleen wanneer zij iets totaal anders in mij oproepen of door een nieuw licht worden verlicht, diffuus in het creëren van een emotie van mijn ervaring en mijn verhaal.

Ik stel u een filosofische vraag die volgens mij al uw poëtica op basis van het Magisch Realisme kan verklaren: wat is voor u Harmonie?

In deze laatste jaren van mijn werk heb ik me ontdaan van de conventionele kleuren van de dingen en de figuren om het licht en de schaduwen belangrijker te maken en een bijna zwevende voorstelling te maken van de stilte, een verre nederzetting van de gedachte, het zijn wanneer alles al voorbij lijkt te zijn, wanneer het lawaai van de wereld niet meer komt en een adem van slechts een lettergreep het gebruikelijke kostbare goed is dat zich verzet. Zo zie ik in deze laatste werken graag de ontmoeting met een fragment van de wereld die zich voor onze ogen organiseert. Want het idee, het concept dat ik wil uitdrukken is leven en vitaliteit te geven aan deze picturale voorstellingen van mij. Vitaliteit is geen fysieke of organische eigenschap, het is het innerlijke geestelijke leven: de schilderkunst is niet de plaats van het niets maar de manifestatie van het bestaan.

Laten we het over de toekomst en projecten hebben. Hoe is de Groep van 6 – Eoykos die ik jaren geleden in Milaan heb mogen presenteren? Zijn er nieuwe data om in uw agenda te noteren?

De Groep van 6 – Eoykos ligt stil om de redenen die we allemaal kennen. De laatste tentoonstelling van de groep vond plaats in Annely Haute Savoie Frankrijk (stand nr. 74). We hopen weer te beginnen als alles bijna weer normaal is. Intussen verkocht ik in 2019/20 met veel voldoening nr. 2 schilderijen in het veilinghuis Ambrosiana Arte in Milaan. Wat mijn persoonlijke tentoonstellingen betreft, zal ik trachten deze tegen het einde van het jaar te organiseren: misschien Praag, Milaan en Mantua. Aan het einde van het jaar 2021 zal mijn IVe monografie met grote voldoening verschijnen, omdat zij de laatste drie jaar van mijn nieuwe manier van schilderen zal omvatten: de titel van de monografie zal zijn “Labyrinten en composities van de ziel”.

Ik dank Maestro Maurizio Brambilla hartelijk voor zijn medewerking en aandacht bij het beantwoorden van vragen. Ik wil de lezers erop wijzen dat zij altijd welkom zijn bij Manzoni Kunst Galerie in Oosterwolde en dat zij de werken van de Maestro ook online kunnen bekijken op www.criticoarte.org/galleria-gallery/maurizio-brambilla/. Werken van grote historische en picturale waarde, van hoge uitvoerende kwaliteit, tegen prijzen die werkelijk binnen ieders bereik liggen.

Ask the artist: Maurizio Brambilla

Twelve years have passed since I had the pleasure and the honour of meeting the Milanese master Maurizio Brambilla: thanks to his guidance and advice, I took my first steps in the field of art criticism even before I obtained my Master’s degree in Art History and Art Criticism at the Università Statale di Milano. I owe my first presentations at solo and group exhibitions, my first contemporary art criticism, and the drafting of my first art catalogues to Maurizio Brambilla, who in twelve years made me breathe quality art, and who brought me up and accompanied me in a competitive and difficult-to-manage world. The years have gone by for me and they have also gone by for the Master, who has completely revolutionised the colour scheme of his artistic poetics without betraying his personal Magic Realism: in his new artistic production, the observer begins a journey between reality and oneiric vision towards a completely transcendental world. The Milanese artist is already present in private collections in Italy, Switzerland, France and Germany, and is now ready for the Dutch market: his works are in fact hosted at the neo Manzoni Kunst Galerie in Oosterwolde and take part in the Contemporary Italian Art in Holland project.

But let us finally get to know Maurizio Brambilla:

We have known each other for many years, but it is only recently that you have completely changed both your colour palette, from intense and bright colours to a more spiritual monochrome, and your painting technique, from oil to enamelled acrylic: what is this radical change due to? Tell us.

After years of painting, I brought with me the magic of continuous discovery. If my previous expressive language was able to reach everyone through comprehensible figuration, in this latest production of paintings I have deepened my reflections and am constantly trying to communicate emotions/reasoning pictorially to the viewer. At first it all seems like a game, but if we pause and look closely at these simple images of mine, the emotions find their way out of our prison, and they do so carry a baggage of symbols: such as the infinite “alpha and omega”, the double paradise, nature, artifice and rebirth, etc. There is a continuity of subjects/objects, and they can be seen in the pictures. There is a continuity of subjects/objects, but I have removed many colours in the name of experimentation and for stylistic growth, in terms of refinement. In recent years, I have faced a consistent loss of colouristic truth: the new canvases are in fact almost monochrome and play even more on an introspective and poetic aspect.

Your works are symbolic and metaphorical. What is the profound message you want to convey with such surreal and metaphysical works? Aren’t you afraid that today’s audience will not fully understand your intention?

Narrative is the foundation of communication, identity, and memory: contemporary life is the result of the loss of narrative. Painting offers us the possibility to start again, to start from a starting point, from an image, from a horizon line or a vanishing point, from a colour, from a new arrangement of everyday forms. To start again by accepting to think, to fantasise, to establish connections. In the apparent simplicity of my compositions and labyrinths, the key word is ’emotion’.

Your canvases are studied down to the smallest detail and have subtle historical and artistic references that are very current and contemporary. How do you choose the most suitable symbology to include?

The image is the resource that allows us to leave the limits of reality, to exploit a cue, a light to reach another horizon, to expand into another space. A cue becomes in my paintings the narration, of metaphors of life in general. The key word is visionarity. My subjects emerge from the shapes and colours of an everyday reality. Once freed from everyday use and purified, they are reborn in another reality, parallel to reality itself, taking on a different meaning. My research is governed by the inner gaze. A defined or undefined space from which my images emanate, made with everyday objects (boxes, jars, parallelepipeds, cones, labyrinths, spheres, papers) that give off their own light, immersed in a Po Valley fog that envelops the composition of the painting. My ideas are born from everyday reality, and I am interested in tone-on-tone shapes and colours only when they evoke something completely different within me or are illuminated by a new light, diffused in creating an emotion from my own experience and history.

I would like to ask you a philosophical question that I believe can explain all your poetics based on Magic Realism: what does Harmony mean to you?

In these last few years of work, I have cleaned myself of the conventional colours of things and figures to make light/shadows more important and to render an almost suspended representation of silence, a distant settlement of thought, being there when everything seems to have already passed, when the noise of the world no longer reaches us, and a barely audible breath is the usual precious good that resists. This is how I like to see in these latest works the encounter with a fragment of the world that is organised before our eyes. Because the idea, the concept I want to express is to give life and vitality to these pictorial representations of mine. Vitality is not a physical or organic attribute; it is the inner spiritual life: painting is not the place of nothingness but the manifestation of existence.

Let’s talk about the future and projects. How is the Group of 6 – Eoykos, which I had the opportunity to present years ago in Milan, progressing? Are there any new dates to mark in your diary?

The Group of 6 Eoykos is at a standstill for the reasons we all know. The last exhibition of the group took place in Annely Haute Savoie France (stand n° 74). We hope to start again when everything is almost back to normal. In the meantime, I sold in 2019/20 n° 2 paintings at the Ambrosiana Arte Auction House in Milan with much satisfaction. As for my solo exhibitions, I will try to organise them by the end of the year: perhaps Prague, Milan, and Mantua. At the end of 2021, my fourth monograph will be published with great satisfaction because it will include the last three years of my new way of painting: the title of the monograph will be “Labyrinths and Compositions of the Soul”.

I sincerely thank Maestro Maurizio Brambilla for his collaboration and attention in answering questions. I would like to remind readers that they are always welcome at the Manzoni Kunst Galerie in Oosterwolde and can view the Maestro’s works online at www.criticoarte.org/galleria-gallery/maurizio-brambilla/. Works of great historical and pictorial value, of high executive quality, at prices truly within everyone’s reach.

Domanda all’artista: Maurizio Brambilla

Sono passati dodici anni da quando ho avuto il piacere e l’onore di conoscere il maestro milanese Maurizio Brambilla: grazie alla sua guida e ai suoi consigli ho intrapreso i primi passi nel campo della critica d’arte ancora prima della laurea specialistica in Storia e critica dell’arte ottenuta all’Università Statale di Milano. Le prime presentazioni alle mostre personali ed in quelle collettive, le prime critiche d’arte contemporanea, la redazione dei primi cataloghi d’arte le devo a Maurizio Brambilla che in dodici anni mi ha fatto respirare Arte di qualità, mi ha cresciuta ed accompagnata in un mondo competitivo e di difficile gestione. Sono passati gli anni per me e sono passati anche per il Maestro, il quale ha completamente rivoluzionato la cromia della sua poetica artistica non tradendo il suo personale Realismo Magico: nella nuova produzione artistica, l’osservatore inizia difatti un viaggio tra il reale e la visione onirica verso un mondo completamente trascendentale. L’artista milanese è già presente in collezioni private in Italia, Svizzera, Francia e Germania, ed ora è pronto per il mercato olandese: le sue opere sono ospitate di fatti alla neo Manzoni Kunst Galerie di Oosterwolde e prendono parte al progetto Arte Italiana Contemporanea in Olanda.

Ma passiamo finalmente a conoscere in maestro Maurizio Brambilla:

Ci conosciamo da tanti anni ma solo ultimamente hai cambiato completamente sia la palette dei tuoi colori, da cromie intense e brillanti ad una monocromia più spirituale, sia la tecnica pittorica, da olio ad acrilico smaltato: a cosa è dovuto questo radicale cambiamento? Raccontaci.

Dopo anni di pittura ho portato con me la magia della scoperta continua. Se il mio linguaggio espressivo precedente riusciva a raggiungere chiunque attraverso una figurazione comprensibile, in questa mia ultima produzione di quadri ho approfondito delle riflessioni e cerco costantemente di comunicare pittoricamente allo spettatore delle emozioni/ragionamenti. Inizialmente tutto sembra un gioco ma, se ci soffermiamo e osserviamo attentamente queste mie semplici immagini, le emozioni trovano la strada per evadere dalla nostra prigione e lo fanno recando un bagaglio di simboli: come l’infinito “alfa e omega”, il doppio paradiso, la natura, l’artificio e la rinascita, ecc. C’è una continuità di soggetti/oggetti ma ho rimosso molti colori nel segno della sperimentazione e per una crescita stilistica, in termini di raffinatezza. Negli ultimi anni affronto una consistente perdita della verità coloristica: le nuove tele sono infatti quasi monocromatiche e giocano ancora di più su un aspetto introspettivo e poetico.

Le tue opere sono simboliche e metaforiche. Qual è il messaggio profondo che vuoi trasmettere con opere così surreali e metafisiche? Non hai timore che l’odierno pubblico non comprenda sino in fondo il tuo intento?

La narrazione è il fondamento della comunicazione, dell’identità e della memoria: la vita contemporanea, è il frutto della perdita della narrazione. La pittura ci offre la possibilità di ricominciare, di ripartire da uno spunto, da un’immagine, da una linea di orizzonte o da un punto di fuga, da un colore, da una nuova disposizione delle forme della quotidianità. Ricominciare accettando di pensare, di fantasticare, di stabilire connessioni. Nell’apparente semplicità delle mie composizioni e labirinti, la parola chiave è “emozione”.

Le tue tele sono studiate nei minimi dettagli e hanno sottili riferimenti storici ed artistici che sono davvero molto attuali e contemporanei. Come scegli la simbologia più adatta da inserire?

L’immagine è la risorsa che ci permette di uscire dai limiti della realtà, di sfruttare un richiamo, una luce per arrivare verso un altro orizzonte, espandersi in un altro spazio. Uno spunto diventa nei miei quadri la narrazione, di metafore della vita in generale. La parola chiave è visionarietà. I miei soggetti emergono dalle forme e dai colori di una realtà quotidiana. Una volta liberati dall’uso quotidiano e purificati, essi rinascono in un’altra realtà, parallela alla realtà stessa, assumendo un significato diverso. La mia ricerca è regolata dallo sguardo interiore. Uno spazio definito o non definito da cui si sprigionano le mie immagini, fatte con oggetti anche quotidiani (scatole, barattoli, parallelepipedi, coni, labirinti, sfere, carte) che sprigionano una luce propria immersi in una nebbia padana che avvolge la composizione del quadro. Le mie idee nascono dalla realtà quotidiana, le forme e i colori tono su tono mi interessano se non nel momento in cui evocano dentro di me qualcosa di completamente diverso o illuminato di luce nuova, diffusa nel creare un’emozione del mio vissuto e della mia storia.

Ti pongo una domanda filosofica che credo possa spiegare tutta la tua poetica fondata sul Realismo Magico: cos’è per te l’Armonia?

In questi ultimi anni di lavoro mi sono ripulito dai colori convenzionali delle cose e delle figure per rendere più importante la luce/ombre e rendere una raffigurazione quasi sospesa del silenzio, un insediamento lontano del pensiero, l’esserci quanto tutto appare già trascorso, quando il rumore del mondo ormai non giunge più e un respiro appena sillabato è il solito bene prezioso che resiste. Così mi piace vedere in questi ultimi lavori l’incontro con un frammento di mondo che si organizza sotto i nostri occhi. Perché l’idea, il concetto che voglio esprimere è quello di dare vita e vitalità a queste mie rappresentazioni pittoriche. La vitalità non è un attributo fisico o organico, è la vita spirituale interiore: la pittura non è il luogo del nulla ma la manifestazione dell’esistenza.

Parliamo di futuro e di progetti. Come procede il Gruppo dei 6 – Eoykos che ho avuto modo di presentare anni fa a Milano? Ci sono nuove date da segnare in agenda?

Il Gruppo dei 6 Eoykos è fermo per le ragioni che tutti sappiamo. L’ultima esposizione del gruppo si è svolta ad Annely Alta Savoia Francia (stand n° 74). Speriamo di ripartire quando tutto ritornerà quasi alla normalità. Nel frattempo, ho venduto nel 2019/20 n° 2 quadri alla Casa d’Asta Ambrosiana Arte a Milano con molta soddisfazione. In merito alle mie mostre personali cercherò di organizzarle entro la fine dell’anno: forse Praga, Milano e Mantova. A fine anno 2021 uscirà la mia IV monografia con molta soddisfazione perché verranno inseriti gli ultimi tre anni di questo mio nuovo modo di dipingere: il titolo della monografia sarà “Labirinti e Composizioni dell’Anima“.

Ringrazio di cuore il Maestro Maurizio Brambilla per la collaborazione e l’attenzione nel rispondere alle domande. Ricordo ai lettori che saranno sempre i benvenuti alla Manzoni Kunst Galerie di Oosterwolde e potranno visionare on line le opere del Maestro anche su www.criticoarte.org/galleria-gallery/maurizio-brambilla/. Opere di grande valore storico e pittorico, di alta qualità esecutiva, a prezzi davvero alla portata di tutti.

Vraag aan de kunstenaar: Fabrizio Spadini

Fabrizio Spadini, grafisch ontwerper, kunstleraar en illustrator uit Lombardije, woont sinds 2009 in Toscane: hier laat hij zich inspireren door het licht en de landschappen die hem ertoe aanzetten elke dag en plein air te schilderen, net zoals de leden van de groep Macchiaioli dat in de tweede helft van de negentiende eeuw deden. Bij het bekijken van de werken van de jonge kunstenaar wordt de toeschouwer getroffen en meegevoerd naar een verleden tussen het surrealistische en het realistische: elementen van de iconografie van de Japanse tekenfilmseries uit de jaren ’70 en ’80 worden op elegante wijze gecombineerd met de realistische stijl en sfeer van de negentiende-eeuwse schildertraditie. De nieuwe helden en fantastische iconen, nu in de collectieve verbeelding, materialiseren zich op een realistisch vlak: een ingebeelde en surrealistische toekomst gemaakt van wachtende sferen, onbeweeglijk en stil, mogelijk gemaakt door de snelle niet-materiële penseelstreek.
Voor zijn artistieke poëtica wordt hij al gewaardeerd in Italië, Engeland en Amerika, en hij maakt deel uit van het project Hedendaagse Italiaanse Kunst in Nederland dat ondersteund wordt door Manzoni Kunst Galerie in Oosterwolde.

Laten we de kunstenaar Fabrizio Spadini beter leren kennen aan de hand van vijf vragen:

Veel mensen hebben u gevraagd waarom u negentiende-eeuwse kunst combineert met de fantastische personages van Japanse manga en anime en cultfilms/tv-series als Star Trek en Star Wars, zou u dat aan ons publiek willen uitleggen? Als je terug in de tijd kon gaan, met wie zou je dan je dag doorbrengen? En, fantaserend, als je in een stripboek kon komen welke zou je kiezen?

Ik geloof dat sommige verhalen die behoren tot de culturele verbeelding van de massa, overgebracht door film, televisie, science fiction literatuur, strips, aan de basis liggen van wat ons heden is. In feite vormen zij gevestigde culturele modellen die traditie zijn geworden, zoals de pre-industriële visuele beeldtaal van de 19e eeuw kan worden beschouwd als de kinderschoenen van de maatschappij van de eerste decennia van de 21e eeuw. Het naast elkaar plaatsen van deze “visuele en culturele wortels” door middel van picturale kunstgrepen lijkt mij een goede manier om mensen te doen nadenken over onze hedendaagsheid. Als ik terug in de tijd kon gaan, zou ik mijn dag doorbrengen met een boer uit het midden van de 19e eeuw, zo een die je kunt zien op een schilderij van Fattori, ik denk dat hij mij veel te leren zou hebben. Als ik in een stripboek zou kunnen staan, zou het een verhaal van Milo Manara zijn.

Hoe komt het dat de kunst tussen de 19e eeuw en de eerste decennia van de 20e eeuw de hoofdrol speelt in uw produktie? Hebt u er ooit aan gedacht te experimenteren met renaissance- of barokkunst, bijvoorbeeld de combinatie te maken van Japanse tovenaars en madonna’s, ook al zou het thema heiligschennis kunnen worden?

Stilistisch ben ik geïnteresseerd in de overgang en de evolutie van de schilderkunst tussen de negentiende en de twintigste eeuw. De verbreiding van de fotografie heeft de schilderkunst in staat gesteld zich los te maken van de zuiver mimetische weergave van de werkelijkheid en aangezien de referentiemodellen in mijn werken de grens tussen werkelijkheid en verbeelding bewandelen, vind ik het interessant om visueel in te gaan op de beeldtaal die zich in die historische periode heeft ontwikkeld. Ik ben van plan een reeks werken te maken over het thema van de “tovenaressen” van de Japanse animatie, maar dan in verband met een thema dat de vrouwelijke figuur in de eerste decennia van de twintigste eeuw op een bijzondere manier heeft beziggehouden, maar ik wil daar nu niet op vooruitlopen.

Hoe gaat u te werk wanneer het artistieke idee bij u opkomt: vertel ons alle geheimen van de creatie van uw werk…

Gewoonlijk noteer ik ideeën die verband houden met een onderwerp, een suggestie, maar vaak ontstaan er voor het lege doek nieuwe ideeën en werk ik bijgevolg vrij snel. Meestal maak ik geen voorbereidende tekening en schilder ik vrij. Als het onderwerp dan vorm krijgt, doe ik iconografisch onderzoek en zoek ik naar referenties die ik als leidraad voor het schilderij kan gebruiken. Ik luister vaak naar radiodrama’s of audioboeken terwijl ik werk. In plaats daarvan luister ik, als ik me wil opladen, naar themaliedjes van tekenfilms of filmsoundtracks die me op dat moment weer in de gemoedstoestand brengen die ik met mijn werk wil uitdrukken.

Reclusion thema: hoe is de kunstenaar Fabrizio Spadini omgegaan met de gedwongen sluitingen veroorzaakt door Covid-19 in 2020? Heeft kunst je geholpen om niet in de vergetelheid te raken door grootse nieuwe werken te creëren?

Eenzaamheid is nooit een probleem geweest voor mij en mijn werk. Ik heb getracht de verleiding te weerstaan om via mijn werken het heden op een didactische manier te willen vertellen. Ik ben geïnteresseerd in de relatie tussen de mens en de technologie, de kunstmatige intelligentie, de mens en de media; in die zin ondergaat de loop van de geschiedenis een versnelling waarvan wij ons pas over enkele jaren bewust zullen zijn, en achteraf zullen wij objectieve conclusies kunnen trekken, ten goede of ten kwade. De huidige situatie in verband met wat er sinds eind 2019 in de wereld gebeurt, schept veel verdeeldheid, het archetype van de “vijand” van de vreemdeling, de oorlogsretoriek, benadrukken deze aspecten alleen maar. Ik geef de voorkeur aan de kleuren van mijn werken, waarbij de “rode zone” verwijst naar de laatste zonnestralen in de schemering.

Heeft u plannen voor deze 2021? Ik weet dat u zich met Japanse Eksters zult bezighouden: welke is uw favoriet en hebt u de ideale omgeving al in gedachten?

In 2021 experimenteer ik met nieuwe verhaallijnen met het oog op komende tentoonstellingen en voorstellingen in 2022. In het bijzonder werk ik aan doeken op groot formaat in relatie tot de meesters van het begin van de twintigste eeuw. Hoewel ze niet echt een tovenares is, maar toch over ongekende krachten beschikt, is Lamu (of Lum Urusei Yatsura) absoluut mijn favoriet. Ik schilder momenteel een groot doek waarop ze staat afgebeeld in een Venetiaans carnaval bij nacht.

Ik dank Fabrizio Spadini dat hij zijn wereld en zijn artistieke gedachten met ons heeft willen delen. Ik nodig de lezers uit de aan hem gewijde pagina op de site criticoarte.org te bekijken: Fabrizio Spadini – Italian art by ELisa Manzoni (criticoarte.org).