Tag: vicenza

Vraag aan de kunstenaar: Ilaria Sperotto

Posted on by criticoarte in Blog, blog-nl

We zijn nu bij het laatste interview dat gepland staat voor de rubriek Vraag aan de kunstenaar die sinds december 2020 de vijftien kunstenaars die deelnemen aan het project Italiaanse Hedendaagse Kunst in Nederland, ondersteund door de neo Manzoni Kunst Galerie in Oosterwolde, heeft willen onderzoeken en beter leren kennen: kunstenaars uit heel Italië, kunstenaars met stijlen, technieken, onderwerpen en artistieke wegen die sterk van elkaar verschillen, alleen maar om te laten zien hoe Veelzijdig, Complex en Veelzijdig Kunst is.

Vandaag hebben we als gast de jonge beeldende kunstenares Ilaria Sperotto uit Vicenza, bekend door gemeenschappelijke artistieke vriendschappen en voor wie ik groot respect heb voor de kunstwerken die zij maakt en waarin zij diep ingaat op de essentie van zijn geest en zijn onbewuste: de schilderijen zijn het resultaat van een expressieve artistieke poëtisch-abstracte instinctieve waarin de kleur en de penseelstreken het gevoel geven te worden gekatapulteerd in de primordiale psychische dimensie van emoties.

Reeds bekend in Italië, Zwitserland, Oostenrijk, Frankrijk en België, is Ilaria Sperotto vandaag aanwezig op het Nederlandse grondgebied met zes waardevolle werken van klein formaat tegen de prijzen “betaalbaar”.

We geven uiteindelijk het woord aan Ilaria Sperotto:

Velen hebben het u zeker gevraagd, maar het Nederlandse publiek weet niet hoe de kunstenares Ilaria Sperotto deze historische periode, die zeker de geschiedenisboeken zal ingaan, heeft beleefd en nog steeds beleeft: heeft de kunst u geholpen? Zijn er toekomstige projecten of is het nog te vaag om concreet iets te plannen?

Toen de pandemie in 2020 uitbrak, was dat voor mij een breekpunt, aanvankelijk heel moeilijk, onwerkelijk, ik was heel bang. Op een dag besloot ik dat ik moest herstellen, dat ik mijn droom moest hervatten om een normaal leven te leiden. Schilderen was in dit geval fundamenteel, bevrijdend! Door kleur liet ik mijn emoties los en begon ik me weer levend te voelen, te dromen! 2021 is een bijzonder jaar, een voortdurende vooruitgang. Ik neem momenteel deel aan het “Birma Paviljoen”, een internationaal postkunstproject in het Palazzo Zanardi Landi in Guardamiglio Lodi (Italië). Terwijl ik in september 2021 een dertigtal olieverfschilderijen zal tentoonstellen in het historisch centrum van Vicenza: ik zal deel uitmaken van de protagonisten van VIOFF “A GOLDEN JOURNEY”, de nieuwe editie van Fuori Fiera di Vicenzaoro. Ik heb plannen voor 2022, maar daar wil ik nu nog niet over praten.

Schildert u altijd en plein air zoals een hedendaags impressionist of heeft u ook momenten van persoonlijke nabewerking in het atelier? Vertel ons over je creatieve proces…

Met de pandemie en de lockdown moest ik me aanpassen aan de nieuwe situatie, vroeger schilderde ik uitsluitend en plein air, het landschap observerend en opnieuw interpreterend, nu schilder ik voornamelijk in het atelier. Mijn schilderijen komen voort uit mijn verbeelding, uit mijn onderbewustzijn, en dan breng ik ze over op doek. Het zijn visioenen, landschappen die niet bestaan.

Als men de oude impressionistische olieverfschilderijen vergelijkt met de meest recente metafysisch-abstracte werken, dan is er sprake van een grote stijlsprong. Wat veroorzaakte deze stilistische verandering?

Met de afsluiting gebeurde een onverwachte “klik”, in het verleden voelde ik me met olieverfschilderen nooit helemaal vrij, ik voelde me geketend en verankerd aan de invloeden van mijn meesters. Ik hield en hou van impressionistische schilderkunst, maar ik heb nooit het gevoel gehad dat het helemaal van mij was. Pandemic stelde me in staat mezelf van binnen te verkennen, naar mezelf te luisteren. Mijn laatste werken zijn het resultaat.

U bent een veelzijdig kunstenaar: laten we het eens hebben over uw symbolistische keramiek. Wat inspireert je?

Keramiek is een wereld op zich, ik ben enorm gefascineerd door de aarde, door haar plasticiteit en ik hou ervan te experimenteren en te experimenteren. Sinds enkele jaren laat ik me vooral inspireren door het thema steden, mijn reizen, mijn studies. Een van de dingen die ze me op de architectuurfaculteit hebben geleerd is te kijken, de context te observeren, het landschap, het territorium. Om te verkennen met de blik, om je voor te stellen wat er niet meer is of nog niet is. Ook architectuur komt, net als kunst, voort uit de verbeelding. Stedenbouw zelf is in de eerste plaats een voorspelling. En dus probeer ik mijn zicht te vertroebelen, mijn blik te vertroebelen om verder te kunnen zien dan het zicht.

U bent altijd op zoek naar pure emotie: wat wilt u overbrengen op degenen die voor uw werken blijven hangen?

In mijn werk is schilderen, net als keramiek, instinctief, vol emoties en stemmingen die iedereen, in zijn eigen hart, kan lezen en interpreteren. Wat ik wil overbrengen is een empathische en intuïtieve emotie. Een essentie die niet gevonden moet worden in de materie buiten ons of buiten de werkelijkheid die door de zintuigen wordt waargenomen, maar in ons en in de innerlijke wereld waarin wij leven, waarbij wij leren verder te kijken dan het uiterlijk, voorbij het zichtbare, door de emotie die in de geest huist.

Ik dank Ilaria Sperotto oprecht voor de tijd die zij aan ons heeft gewijd en ik herinner de lezers eraan dat zij de kunstwerken van de jonge kunstenares online kunnen bekijken op www.criticoarte.org/galleria-gallery/ilaria-sperotto/ of naar de galerie kunnen komen om met eigen ogen de kwaliteit van de uitvoering van de voorgestelde olieverfschilderijen te zien.

Ask the artist: Ilaria Sperotto

Posted on by criticoarte in Blog, Blog ing

We have now reached the last scheduled interview in Ask the artist column, which since December 2020 has been investigating and getting to know better the fifteen artists taking part in the Italian Contemporary Art in the Netherlands Project supported by the neo Manzoni Kunst Galerie in Oosterwolde: artists from all over Italy, artists with very different styles, techniques, subjects and artistic paths, demonstrating just how versatile, complex and multi-faceted art can be.

Today we have as our guest the young visual artist Ilaria Sperotto from Vicenza, whom I met through mutual artistic friendships and for whom I have great respect because of the works of art she creates, in which the essence of her own spirit and unconscious is explored in depth: her canvases are the result of an expressive, abstract and instinctive artistic poetics in which the colour and brushstrokes give the sensation of being catapulted into the primordial psychic dimension of emotions.

Already well known in Italy, Switzerland, Austria, France, and Belgium, Ilaria Sperotto is now present in the Netherlands with six valuable small format works at affordable prices.

Let us finally pass the word to Ilaria Sperotto:

You have certainly been asked this question by many, but the Dutch public does not know how the artist Ilaria Sperotto lived and still lives this historical period that will surely enter the history books: has art helped you? Are there any future projects or is it still too nebulous to concretely plan anything?

In 2020 when the pandemic started it was a braking moment for me, initially very difficult, surreal, I was very scared. Then one day I decided that I had to recover, I had to resume my dream of living a normal life. Painting in this case was fundamental, liberating! Through colour, I freed my emotions and began to feel alive again, to dream! 2021 is a special year, a continuous work in progress. I am currently participating in the “Burma Pavilion”, an international postal art project at Palazzo Zanardi Landi in Guardamiglio Lodi (Italy). While in September 2021 I will exhibit about thirty oil paintings in the historical centre of Vicenza: I will be part of the protagonists of VIOFF “A GOLDEN JOURNEY”, the new edition of Fuori Fiera di Vicenzaoro. I am planning 2022, but I prefer not to talk about it for now.

Do you always paint en plein air like a contemporary impressionist or do you have moments of personal reworking in the studio? Tell us about your creative process…

With the pandemic and the lockdown, I had to adapt to the new situation, in the past I used to paint exclusively en plein air, observing and reinterpreting the landscape, now I paint mainly in the studio. My paintings come from my imagination, from my unconscious, and then I transfer them to canvas. They are visions, landscapes that do not exist.

Looking at the old impressionist oil paintings and comparing them with the more recent metaphysical-abstract works, there has been a big stylistic leap. What triggered this stylistic change?

With the lockdown, an unexpected “click” happened. In the past, I never felt totally free with oil painting, I felt chained and anchored to the influences of my masters. I loved and adore Impressionist painting, but I never felt it was totally mine. Pandemic allowed me to explore myself inside, to listen to myself. My latest works are the result.

You are an all-round artist: let’s talk about your symbolist ceramics. What inspires you?

Ceramics are a world of their own, I am extremely fascinated by the earth, by its plasticity and I love to experiment. For several years now, I have been mainly inspired by the theme of cities, my travels, my studies. One of the things they taught me at the Faculty of Architecture is to look, to observe the context, the landscape, the territory. To explore with the gaze, to imagine what is no longer there or not yet there. Architecture, like Art, springs from the imagination. Urban Planning itself is first and foremost a prediction. And so, I try to blur my vision, to blur my look in order to see beyond the vision.

You are always looking for pure emotion: what do you want to convey to those who linger in front of your works?

In my work, painting, like ceramics, is instinctive, charged with emotions and moods that everyone can read and interpret in their own depths. What I want to convey is an empathic and intuitive emotion. An essence that is not to be found in the matter outside of us or beyond the reality perceivable with the senses, but within us and within the inner world in which we live, learning to look beyond appearance, beyond the visible, through the emotion that dwells in the mind.

I would like to thank Ilaria Sperotto for the time she has dedicated to us and remind readers that they can view the young artist’s works of art online at www.criticoarte.org/galleria-gallery/ilaria-sperotto/ or come to the gallery and see for themselves the quality of the oils on display.

Domanda all’artista: Ilaria Sperotto

Posted on by criticoarte in Blog, Blog ita

Siamo ormai giunti all’ultima intervista in programma per la rubrica Domanda all’artista che, da dicembre 2020, ha voluto indagare e fare conoscere meglio i quindici artisti che partecipano al progetto Arte Italiana Contemporanea in Olanda, supportato dalla neo Manzoni Kunst Galerie di Oosterwolde: Artisti provenienti da tutta Italia, Artisti con stili, tecniche, soggetti e percorsi artistici molto differenti tra di loro proprio a dimostrazione di quanto l’Arte sia versatile, complessa e multi-sfaccettata.

Oggi abbiamo come ospite la giovane visual artist Ilaria Sperotto da Vicenza, conosciuta tramite amicizie artistiche in comune e per la quale nutro grande stima per le opere d’arte che realizza in cui si indaga a fondo l’essenza del proprio spirito e del proprio inconscio: le tele sono il traguardo di una poetica artistica espressivo-astratta istintiva in cui il colore e le pennellate date di getto danno la sensazione di essere catapultati nella dimensione psichica primordiale delle emozioni.

Già conosciuta in Italia, in Svizzera, in Austria, in Francia e in Belgio, oggi Ilaria Sperotto è presente sul territorio olandese con sei pregevoli opere di piccolo formato dai prezzi “affordable”.

Passiamo finalmente la parola ad Ilaria Sperotto:

Sicuramente te l’hanno chiesto in tanti ma il pubblico olandese non conosce come l’artista Ilaria Sperotto abbia vissuto e vive tutt’ora questo periodo storico che entrerà sicuramente nei manuali di storia: l’arte ti ha aiutata? Ci sono progetti futuri o è ancora troppo nebuloso per programmare concretamente qualcosa?

Nel 2020 quando è iniziata la pandemia per me è stato un momento di freno, inizialmente molto difficile, surreale, ero molto spaventata. Poi un giorno ho deciso che dovevo riprendermi, dovevo riprendere il mio sogno per vivere una vita normale. La pittura in questo caso è stata fondamentale, liberatoria! Attraverso il colore ho liberato le mie emozioni e ho riiniziato a sentirmi viva, a sognare! Il 2021 è un anno particolare, un continuo working progress. Attualmente sto partecipando al “Padiglione Birmania”, progetto internazionale di arte postale presso Palazzo Zanardi Landi a Guardamiglio Lodi (Italia). Mentre a settembre 2021 esporrò una trentina di quadri ad olio nel centro storico di Vicenza: farò parte dei protagonisti del VIOFF “A GOLDEN JOURNEY”, la nuova edizione del Fuori Fiera di Vicenzaoro. Sto progettando il 2022, ma preferisco non parlarne per ora.

Dipingi sempre en plein air come un’impressionista contemporanea oppure hai momenti di rielaborazione personale nello studio? Raccontaci il percorso del tuo processo creativo…

Con la pandemia e il lockdown ho dovuto adattarmi alla nuova situazione, nel passato dipingevo esclusivamente en plein air, osservando e reinterpretando il paesaggio, ora dipingo prevalentemente in studio. I miei quadri nascono dalla mia immaginazione, dal mio inconscio, successivamente li trasferisco su tela. Sono visioni, paesaggi che non esistono.

Guardando i vecchi lavori ad olio di stampo impressionista e mettendoli a confronto con le opere più recenti di stampo metafisico – astratto c’è stato un grande salto stilistico. Cosa ha scatenato questo cambio stilistico?

Con il lockdown è accaduto un “click” inaspettato, in passato con la pittura ad olio non mi sono mai sentita totalmente libera, mi sentivo incatenata e ancorata alle influenze dei miei maestri. Adoravo e adoro la pittura impressionista, ma non l’ho mai sentita totalmente mia. La pandemia mi ha permesso di esplorarmi dentro, ascoltarmi. I miei ultimi lavori ne sono il risultato.

Sei un’artista a tutto tondo: parliamo delle tue ceramiche simboliste. A cosa ti ispiri?

Le ceramiche sono un mondo a sé, sono estremamente affascinata dalla terra, dalla sua plasticità e adoro sperimentarmi e sperimentare. Da diversi anni mi ispiro principalmente al tema delle città, ai miei viaggi, ai miei studi. Una delle cose che mi hanno insegnato alla Facoltà di Architettura è guardare, osservare il contesto, il paesaggio, il territorio. Esplorare con lo sguardo, per immaginare ciò che non c’è più o non ancora. Anche l’Architettura, del resto come l’Arte, scaturisce dall’immaginazione. L’Urbanistica stessa è prima di tutto una previsione. Ed ecco che allora provo ad annebbiare la vista, offuscare lo sguardo per vedere oltre la visione.

Sei sempre alla ricerca dell’emozione pura: cosa vuoi trasmettere a chi si sofferma davanti alle tue opere?

Nei miei lavori, la pittura come la ceramica è istintiva, carica di emozioni e stati d’animo che ognuno, nel proprio intimo può leggere ed interpretare. Ciò che voglio trasmettere è un’emozione empatica e intuitiva. Un’essenza che non va individuata nella materia fuori di noi o al di là dalla realtà percepibile con i sensi, ma dentro di noi e dentro il mondo interiore in cui viviamo, imparando a guardare al di là dell’apparenza, oltre il visibile, attraverso l’emozione che alberga nella mente.

Ringrazio di cuore Ilaria Sperotto per il tempo che ci ha dedicato e ricordo ai lettori che potranno visionare on-line le opere d’arte della giovane artista sul sito www.criticoarte.org/galleria-gallery/ilaria-sperotto/ oppure venire in galleria ed osservare di persona la qualità esecutiva degli olii proposti.