Blog – Italian&Dutch Art by Elisa Manzoni

Vraag aan de kunstenaar: Marieke Samuels

Posted on November 9, 2022October 28, 2022 by criticoarte in Blog, blog-nl

Vandaag presenteer ik met veel plezier een kunstenares die ik iets meer dan een jaar geleden heb leren kennen op de groepstentoonstelling Donna 2021, georganiseerd door Giulio Pettinato en het Castel Gandolfo Art Centre (september, Sala Nagasawa via Appia Antica, Rome): Marieke Samuels uit Brabant, meer bepaald uit Etten-Leur. Vanaf het begin was er een vonk voor het werk van de Nederlandse kunstenares dankzij de sterke maar delicate persoonlijkheid en gevoeligheid die doorschemert: haar vrouwelijke protagonisten komen als oude fresco’s tevoorschijn uit de drager die door een mix van technieken op expressionistische en abstracte wijze wordt behandeld. Delicaat maar vastberaden komen de protagonisten uit het doek tevoorschijn alsof het spirituele verschijningen zijn die lange tijd gevangen hebben gezeten: een hedendaagse en goddelijke versie van de Gratiën die de toeschouwer ondervragen. Nadat ik de kunstenares had vertegenwoordigd in Rome en vervolgens in een wintergroepstentoonstelling in Appelscha, had ik het genoegen haar gedurende bijna het hele jaar 2022 in de kleine Manzoni Kunst Galerie in Oosterwolde te ontvangen, waarbij ik veel bijval en waardering kreeg voor haar artistieke poëtica.

Marieke Samuels, Carmine, mixed media, 2022, 80×40 cm.

Ik geef nu het woord aan Marieke Samuels, zodat de lezers haar beter kunnen leren kennen.

Hoe en wanneer is de artiest in je geboren?

De kunstenaar is geleidelijk ontstaan. Het begon langzaam bij mijn eerste expositie in 2007. Ik was uitgenodigd door een oma van een klasgenootje van mijn kinderen, die in het gebouw van haar werkgever de exposities verzorgde. Op aandringen van haar ben ik overstag gegaan om mijn werk te exposeren. Zij vond mijn werk kwaliteit hebben. Langzamerhand kwamen daarna meerdere exposities. Daarop kwamen ook vragen of ik les wilde geven en ook een aantal galeriehouders nodigden mij als uit voor hun galerie. Dus eigenlijk ben ik door de buitenwereld overgehaald of overtuigd om kunstenaar te worden. Het is niet iets wat ik zelf voor ogen had. Tegenwoordig merk ik bij mezelf wel op dat ik geen doorsnee persoon ben en dat ik een bovengemiddeld creatief vermogen bezit. De buitenwereld zag het gewoon eerder…

Waar haal je je inspiratie vandaan? Kun je uitleggen hoe je technisch gezien een portret maakt?

Mijn inspiratie krijg ik door het werk van andere kunstenaars te zien. Ook ben ik altijd al gefascineerd geweest door mooie vrouwelijke gezichten. De natuur is een inspiratiebron voor mijn kleurgebruik en texturen.

Mijn portretten op doek begint heel intuïtief met een abstracte ondergrond. Het kleurgebruik en de textuur is geheel afhankelijk van mijn gemoedstoestand. Vervolgens als de ondergrond interessant genoeg is geworden, probeer ik daar een gezicht in te ontdekken. Dit gaat ook heel intuïtief. Vervolgens ga ik het gezicht schetsen in de achtergrond met houtskool of potlood en in een enkel geval gelijk met acrylverf. Meestal gebruik ik wat fotomateriaal ter referentie om het realistisch te doen overkomen. Vervolgens werk ik het gezicht met zo min mogelijk verf uit en bekijk ik nog wat er nodig is voor de afwerking om een sterk geheel te krijgen.

Jouw werk is een mix van expressionisme en abstractie. Waarom deze keuze in stijl om het vrouwelijk gezicht te verhogen?

Ik vind zelf abstract werk interessanter dan realistisch werk. Het raakt me eerder en het laat ook meer aan de verbeelding over. Als ik zelf bezig ben als kunstenaar kan ik In de abstractie en expressionisme ook mijn intuïtie en gevoel kwijt. En dat zijn mijn grootste drijfveren om te creëren.

Hoe belangrijk zijn de mix van mediums en vooral de expressionistische keuze van kleuren?

Mijn intuïtie en mijn gevoel zijn de grootste drijfveren en die kan ik goed kwijt in de manier waarop ik mijn verf of krijt gebruik. Ik sta mezelf namelijk een behoorlijke hoeveelheid vrijheid toe met veel wilde en onstuimige acties .Bij het creëren van het gezicht ben ik heel beheerst en nauwkeurig. En door mijn keuze van mediums kan ik al deze facetten uitvoeren. Mijn kleurgebruik wordt heel erg bepaald door mijn smaak gecombineerd met mijn gemoed. Het zijn met name aardse en natuurlijke kleuren. Ik werk eigenlijk maar met een beperkt kleurenpalet, maar mijn kleuren mengen mooi met elkaar. Dit is voor mij heel belangrijk omdat ik de kleuren zoveel met elkaar laat vervloeien.

Wat zijn je toekomstplannen na twee jaar onzekerheid over de pandemie? Het belooft het jaar van Venus, schoonheid en positieve vrouwelijke energie te worden.

Mijn toekomstplannen zijn om gewoon door te gaan met schilderijen maken en hopelijk succesvol te worden in de verkoop van mijn werk. Dit laatste het liefst uitgevoerd door anderen, want mezelf verkopen is niet echt mijn ding. Verder vind ik het op kleine schaal lesgeven ook een mooie aanvulling op het zelf werk maken. Ik kan hierin mijn passie over het portret kwijt en ook het sociale aspect kan ik erg waarderen.

Ik wil Marieke Samuels van harte bedanken voor haar tijd en in afwachting van haar weer als welkome gast in de Manzoni Kunst Galerie in Oosterwolde, nodig ik u graag uit om haar website en haar instagram pagina te bezoeken en een bezoek aan haar atelier in Etten-Leur bij Breda aan te bevelen.

Om de video op YouTube te bekijken, is dit de link.

Ask the artist: Marieke Samuels

Posted on November 9, 2022October 28, 2022 by criticoarte in Blog, Blog ing

Today I am very happy to present an artist I met a little over a year ago at the group exhibition Donna 2021, organised by Giulio Pettinato and the Castel Gandolfo Art Centre (September, Sala Nagasawa via Appia Antica, Rome): Marieke Samuels from Brabant, and more precisely from Etten-Leur. Right from the start, there was a spark for the Dutch artist’s work thanks to the strong but delicate personality and sensitivity that shines through: her female protagonists emerge like ancient frescoes from the support that is treated in an expressionistic and abstract manner by a mix of techniques. Delicate yet determined, the protagonists emerge from the canvas as if they were spiritual apparitions that have remained imprisoned for a long time: a contemporary and divine version of the Graces that scrutinise the observer, interrogating him. After having represented the artist in Rome and subsequently in a winter group exhibition in Appelscha, I had the pleasure of hosting her at the small Manzoni Kunst Galerie in Oosterwolde for almost the whole of 2022, gaining much favour and appreciation for her artistic poetics.

I would now like to give the floor to Marieke Samuels so that readers can get to know her better.

How and when was the artist born in you?

The artist was born gradually. It all started slowly with my first exhibition in 2007. I was invited by the grandmother of a classmate of my children, who organised exhibitions in her employer’s building. At her insistence, I agreed to exhibit my work. She thought my work was of quality. Gradually, more exhibitions followed. Then I was asked to teach and some gallery owners invited me to their galleries. So I was actually persuaded or convinced by the outside world to become an artist. It was not something I had in mind for myself. Today, I realise that I am not an average person and that I have an above-average creative ability. The outside world only saw it first….

Where do you get your inspiration from? Can you explain how you technically make a portrait?

I get inspired by seeing the work of other artists. I have also always been fascinated by beautiful female faces. Nature is a source of inspiration for my use of colour and texture.

My portraits on canvas start very intuitively with an abstract background. The use of colour and texture depends entirely on my mood. Then, when the background has become interesting enough, I try to discover a face in it. This also happens very intuitively. Then I sketch the face on the background with charcoal or pencil and in some cases directly with acrylic paint. I usually use photographic material as a reference to give a realistic look. Then I work on the face with as little paint as possible and think about what is needed for the finish in order to get a strong whole.

Your work is a mixture of expressionism and abstraction. Why this choice of style to enhance the female face?

I find abstract work more interesting than realistic work. It touches me sooner and also leaves more room for imagination. As an artist, I can also express my intuitions and feelings in abstraction and expressionism. And those are my greatest motivations to create.

How important is the mix of media and especially the expressionist choice of colours?

My intuition and feelings are the biggest motivators and I can express them well in the way I use paint or pastel. I allow myself quite a lot of freedom with many wild and impetuous actions, whereas when creating the face I am very controlled and precise. And my choice of medium allows me to do all these things. My use of colour is determined by my taste and mood. They are mostly earthy and natural colours. I actually work with a limited colour palette, but my colours mix beautifully with each other. That’s very important to me, because I let the colours flow into each other.

What are your plans after two years of uncertainty about the pandemic? It promises to be the year of Venus, beauty, and positive female energy.

My future plans are to continue painting and I hope to be able to sell my works. The latter I’d better let others do, because selling myself is not really my strong suit. I also think that teaching on a small scale is a nice addition to my work. I can express my passion for portraiture, and I also appreciate the social aspect.

I would like to sincerely thank Marieke Samuels for her time and, while waiting to have her as a welcome guest again at the Manzoni Kunst Galerie in Oosterwolde, I would like to invite you to visit her website and her instagram page, as well as to recommend a visit to her atelier in Etten-Leur near Breda.

To watch the video on YouTube, this is the link.

Domanda all’artista: Marieke Samuels

Posted on November 9, 2022October 28, 2022 by criticoarte in Blog, Blog ita

Oggi sono davvero contenta di presentare un’artista conosciuta poco più di un anno fa in occasione della Mostra collettiva Donna 2021, organizzata da Giulio Pettinato e dal Centro Arte Castel Gandolfo a cui ho potuto collaborare (settembre, Sala Nagasawa via Appia Antica, Roma): Marieke Samuels dal Brabante, e più precisamente da Etten-Leur. Per i lavori dell’artista olandese, fino da subito, è scoppiata la scintilla grazie alla forte ma delicata personalità e sensibilità che ne traspare: le sue protagoniste femminili emergono come antichi affreschi dal supporto che viene trattato in maniera espressionistica ed astratta da un mix di tecniche. Delicate ma determinate, le protagoniste emergono dalla tela come se fossero apparizioni spirituali rimaste a lungo imprigionate: una versione contemporanea e divina delle Grazie che scrutano l’osservatore interrogandolo. Dopo avere rappresentato l’artista a Roma e successivamente in una mostra collettiva invernale ad Appelscha, per quasi tutto il 2022 ho avuto il piacere di ospitarla presso la piccola Manzoni Kunst Galerie di Oosterwolde riscuotendo molti favori ed apprezzamenti per la sua poetica artistica.

Vorrei ora dare la parola a Marieke Samuels per dare modo ai lettori di conoscerla meglio.

Come e quando è nata l’artista che c’è in te?

L’artista è nata gradualmente. Tutto è iniziato lentamente con la mia prima mostra nel 2007. Sono stata invitata dalla nonna di un compagno di classe dei miei figli, che organizzava le mostre nell’edificio del suo datore di lavoro. Su sua insistenza, ho accettato di esporre i miei lavori. Pensava che il mio lavoro fosse di qualità. Gradualmente sono seguite altre mostre. Poi mi è stato chiesto se avessi voluto insegnare e alcuni galleristi mi hanno invitato nelle loro gallerie. Quindi, in realtà, sono stato persuasa o convinta dal mondo esterno a diventare un artista. Non è una cosa che avevo in mente per me stessa. Oggi mi accorgo di non essere una persona media e di avere una capacità creativa superiore alla media. Il mondo esterno l’ha visto solo prima…

Da dove trai ispirazione? Puoi spiegare come crei tecnicamente un ritratto?

Mi ispiro vedendo il lavoro di altri artisti. Mi hanno sempre affascinato anche i bei volti femminili. La natura è una fonte di ispirazione per il mio uso del colore e delle texture.

I miei ritratti su tela iniziano in modo molto intuitivo con uno sfondo astratto. L’uso del colore e della texture dipende interamente dal mio stato d’animo. Poi, quando lo sfondo è diventato abbastanza interessante, cerco di scoprirvi un volto. Anche questo avviene in modo molto intuitivo. Poi abbozzo il volto sullo sfondo con il carboncino o la matita e in alcuni casi direttamente con la pittura acrilica. Di solito uso del materiale fotografico come riferimento per dare un aspetto realistico. Poi elaboro il viso con la minor quantità di vernice possibile e considero ciò che è necessario per la finitura per ottenere un insieme forte.

Il tuo lavoro è un misto di espressionismo e astrazione. Perché questa scelta di stile per valorizzare il viso femminile?

Io stesso trovo il lavoro astratto più interessante di quello realistico. Mi tocca prima e lascia anche più spazio all’immaginazione. Quando lavoro come artista, posso anche esprimere le mie intuizioni e i miei sentimenti nell’astrazione e nell’espressionismo. E queste sono le mie più grandi motivazioni per creare.

Quanto è importante il mix di media e soprattutto la scelta espressionista dei colori?

La mia intuizione e i miei sentimenti sono i più grandi motivatori e riesco ad esprimerli bene nel modo in cui uso la pittura o il pastello. Mi concedo una discreta libertà con molte azioni selvagge e impetuose, mentre quando creo il viso sono molto controllato e preciso. E la mia scelta dei media mi permette di fare tutte queste sfaccettature. Il mio uso del colore è determinato dal mio gusto e dal mio umore. Si tratta principalmente di colori terrosi e naturali. In realtà lavoro con una tavolozza di colori limitata, ma i miei colori si mescolano magnificamente tra loro. Per me è molto importante perché lascio che i colori fluiscano l’uno nell’altro.

Dopo 2 anni di incertezza della pandemia, quali sono i tuoi piani futuri? Promette di essere l’anno di Venere, della bellezza e dell’energia femminile positiva.

I miei progetti futuri sono di continuare a dipingere e spero di riuscire a vendere le mie opere. Quest’ultimo è preferibile che sia fatto da altri, dato che vendere me stesso non è proprio il mio forte. Trovo inoltre che insegnare su piccola scala sia una bella aggiunta alla realizzazione del mio lavoro. Posso esprimere la mia passione per il ritratto e apprezzo anche l’aspetto sociale.

Vorrei ringraziare di cuore Marieke Samuels per il tempo che ci ha dedicato e, nell’attesa di averla ancora come gradita ospite presso la Manzoni Kunst Galerie di Oosterwolde, vorrei invitarvi a visitare il suo sito e la sua pagina istagram, oltre che a consigliarvi di visitarla direttamente nel suo Atelier ad Etten-Leur vicino a Breda.

Per vedere il video su YouTube, questo è il link.

Vraag aan de kunstenaar: Luca Azzurro

Posted on September 28, 2022September 19, 2022 by criticoarte in Blog, blog-nl

De afgelopen maanden had ik het genoegen om in de Manzoni Kunst Galerie in Oosterwolde de schilderijen te zien van een zeer jonge Italiaanse kunstenaar, Luca Azzurro (klas ’88), een architect en reclamegraficus uit Lombardije, die ik al enige tijd nauwlettend in de gaten hield vanwege zijn artistieke poëtica vol expressionisme en symboliek. Luca Azzurro evolueert voortdurend in zijn experimenten (dankzij zijn jonge leeftijd), en de cyclus in de galerie en de werken die hier in het interview worden voorgesteld tonen aan waarom zijn kunst steeds meer internationale verzamelaars begint aan te trekken (tot op heden bevinden zijn werken zich in Italiaanse, Canadese en Russische collecties). Zijn poëtica is gebaseerd op een expressionistische en onnatuurlijke kleur die herinnert aan de stijl van de Fauves, Pollock en Sam Francis: deze kleur, een lofzang op het leven, geeft een prominente plaats aan de lichtmasten, een symbool van hedendaagsheid, technologische innovatie en snelheid, zonder welke de mens niet zou zijn waar hij nu is.

Luca Azzurro, The signal in the grey sky, 2021, acrylic on canvas, 50x50x4cm

Maar laten we de artiest nu het woord geven:

Jij bent een zeer jonge kunstenaar: wat wilt jij communiceren met jouw artistieke poëzie?

Schilderen is voor mij altijd het medium geweest om mijn gevoelens uit te drukken, zowel positief als negatief.

Het schilderen is voor mij in een parallelle wereld terechtgekomen, mijn favoriete wereld natuurlijk, waar ik me comfortabel en vrij voel om mijn gevoelens uit te drukken zoals ik dat wil.

In de loop der jaren is mijn boodschap letterlijk veranderd.

Vandaag voel ik de behoefte om te vertegenwoordigen, om waarde te geven aan wat mensen als vanzelfsprekend beschouwen.

Wat is kleur voor jou? Hoe past het in je beeldidee?

Kleur is voor mij het leven. Je kunt alles overbrengen, allerlei gevoelens, situaties, emoties.

We kunnen ook nuances aanbrengen en dat maakt kleur nog belangrijker en karakteristieker voor wat ik wil overbrengen.

Waarom de keuze van lichtmasten als de echte protagonisten van deze picturale cyclus die ik het genoegen heb in de galerie te hebben?

Ik wilde iets benadrukken dat mensen niet zien, maar niet omdat ze onzichtbaar zijn, integendeel, ze zijn maar al te zichtbaar door hun majesteit.

Als we nadenken over hun functie, hebben ze betekenis gegeven aan het menselijk leven en de evolutie daarvan. Dankzij elektriciteit heeft de mens vandaag grote dingen kunnen bereiken.

We worden omringd door deze structuren, maar we hechten er geen belang aan, zoals vaak het geval is in deze maatschappij die de neiging heeft je te overschaduwen, mensen en dingen te onderwaarderen die eigenlijk het middelpunt van ons leven zijn.

Wil jij het Nederlandse publiek uitleggen waarom jouw behangpapier op zo’n bijzondere manier gebruikt bij die geschriften? Wat geeft het je meer dan alleen canvas?

Ik wilde een achtergrond creëren die ons zou kunnen herinneren aan alles wat door deze structuren kan gaan, wind, regen, vogels… iets dat ons zou kunnen herinneren aan beweging.

Vandaar de keuze voor doorlopend cursief schrift.

Je bent zo jong en hebt duizend andere ideeën in je hoofd. Kun je ons een voorproefje geven?

Schilders zijn soms onvoorspelbaar, dus ik hoop je snel te verrassen.

Ik wil Luca Azzurro uit de grond van mijn hart bedanken dat hij de tijd heeft genomen. Als u meer wilt weten over zijn poëzie, raad ik u aan hem te volgen op zijn sociale pagina’s (Facebook en Instagram) of op zijn persoonlijke website. Ondertussen bent u uitgenodigd in de Manzoni Kunst Galerie in Oosterwolde en op zijn Facebook en Instagram kanalen.

Ask the artist: Luca Azzurro

Posted on September 28, 2022September 19, 2022 by criticoarte in Blog, Blog ing

For the few months I have had the pleasure of having at the Manzoni Kunst Galerie in Oosterwolde the paintings of a very young Italian artist, Luca Azzurro (class of ’88), an architect and advertising graphic designer from Lombardy, whom I had been keeping a close eye on for some time for his artistic poetics full of expressionism and symbolism. Luca Azzurro is constantly evolving in his experiments (thanks to his young age), and the cycle in the gallery and the works presented here in the interview show why his art is starting to attract more and more international collectors (to date, his works are in Italian, Canadian and Russian collections). His poetics is based on an expressionistic and unnatural colour that recalls the style of the Fauves, Pollock and Sam Francis: this colour, a hymn to life, gives prominence to the light poles, a symbol of contemporaneity, technological innovation and speed, without which man would not be where he is at the moment.

But let us now give the artist the woords:

You are a very young artist: what do you want to communicate with your artistic poetics?

Painting has always been the medium for me to express my feelings, both positive and negative.

Painting for me has entered a parallel world, my favourite world of course, where I feel comfortable and free to express my feelings as I wish.

Over the years my message has literally changed.

Today I feel the need to represent, to give value to what people take for granted.

What is colour for you? How does it fit into your pictorial idea?

Colour for me is life. You can convey everything, all kinds of feelings, situations, emotions.

We can also create nuances and that makes colour even more important and characteristic for what I want to convey.

Why the choice of light poles as the real protagonists of this pictorial cycle that I have the pleasure of having in the gallery?

I wanted to highlight something that people do not see, but not because they are invisible, on the contrary, they are all too visible due to their majesty.

If we think about their function, they have given meaning to human life and its evolution. Thanks to electricity, man has been able to achieve great things today.

We are surrounded by these structures but we don’t give them importance, as is often the case in this society that tends to overshadow you, to undervalue people and things that are actually the focus of our lives.

Would you explain to the Dutch public why you use wallpaper in such a special way with those writings? What does it give you more than just canvas?

I wanted to create a background that could remind us, everything that can pass through these structures, winds, rain, birds… something that could remind us of movement.

Hence the choice of continuous cursive writing.

You are so young and have a thousand other ideas in your head: can you give us a preview?

Painters are unpredictable sometimes, so I hope to surprise you soon.

I would like to thank Luca Azzurro from the bottom of my heart for taking the time. If you would like to learn more about his poetics, I recommend you follow him on his social pages (Facebook and Instagram) or on his personal website. In the meantime, you are invited to the Manzoni Kunst Galerie in Oosterwolde and to his Facebook and Instagram channels.

Domanda all’artista: Luca Azzurro

Posted on September 28, 2022September 19, 2022 by criticoarte in Blog, Blog ita

Da pochi mesi ho il piacere di avere alla Manzoni Kunst Galerie di Oosterwolde le opere pittoriche di un giovanissimo artista italiano, Luca Azzurro (classe ’88), architetto e grafico pubblicitario lombardo che tenevo sotto stretta sorveglianza da un po’ di tempo per la sua poetica artistica carica di espressionismo e di simbolismo. Luca Azzurro è in continua evoluzione per le sue sperimentazioni (grazie alla sua giovane età) ed il ciclo presente in galleria e le opere qui proposte nell’intervista mostrano il perché la sua arte inizia a interessare sempre di più i collezionisti internazionali (ad oggi le sue opere sono in collezioni italiane, canadesi e russe). La sua poetica si fonda su un colore espressionistico ed innaturale che richiama lo stile dei Fauve, di Pollock e di Sam Francis: questo colore, inno alla vita, dà rilievo ai pali della luce, simbolo di contemporaneità, innovazione tecnologica e velocità, senza i quali l’uomo non sarebbe dove è in questo momento.

Ma diamo ora la parola all’artista:

Sei un artista molto giovane: cosa vuoi comunicare con la tua poetica artistica?

Da sempre la pittura è stata per me il mezzo con cui ho espresso i miei sentimenti, positivi e negativi.

Dipingere per me è entrato in un mondo parallelo, il mio mondo preferito naturalmente, dove mi sento a mio agio, dove mi sento bene e libero di esprimere i miei sentimenti come voglio.

Nel corso degli anni il mio messaggio è cambiato letteralmente.

Oggi sento il bisogno di rappresentare, dare valore a ciò che le persone danno per scontato.

Cos’è per te il colore? Come si innesta nella tua idea pittorica?

Il colore per me è vita. Si può trasmettere tutto, ogni tipo di sentimento, situazione, emozione.

Abbiamo anche la possibilità di creare sfumature e ciò rende il colore ancora più importante e caratteristico per ciò che voglio trasmettere.

Come mai la scelta dei pali della luce come veri e propri protagonisti di questo ciclo pittorico che ho il piacere di avere in galleria?

Ho voluto mettere in risalto qualcosa che le persone non vedono, ma non perché sono invisibili, al contrario, sono fin troppo visibili grazie alla loro maestosità.

Se pensiamo alla loro funzione, hanno dato un senso alla vita umana e alla sua evoluzione. Grazie all’elettricità oggi l’uomo ha potuto realizzare grandi cose.

Siamo circondati da queste strutture ma, non ne diamo importanza, come spesso accade in questa società che ti tende a mettere in ombra, a sottovalutare persone e cose che in realtà sono il fulcro della nostra vita.

Spiegheresti al pubblico olandese come mai l’uso della carta da parati così particolare con quelle scritte? Cosa ti dona in più rispetto alla semplice tela?

Ho voluto creare uno sfondo che potesse ricordare, tutto ciò che può attraversare queste strutture, venti, piogge, uccelli.. qualcosa che potesse ricordare il movimento.

Ecco perché la scelta di continue scritte in corsivo.

Sei tanto giovane e avrai altre mille idee in testa: puoi svelarci qualcosa in anteprima?

I pittori sono imprevedibili, a volte, perciò spero di potervi stupire al più presto.

Ringrazio di cuore Luca Azzurro che ci ha dedicato del tempo prezioso. Se voleste approfondire la sua poetica vi consiglio di seguirlo sulle sue pagine social (Facebook ed Instagram) oppure sul suo sito personale. Nel frattempo, siete invitati alla Manzoni Kunst Galerie di Oosterwolde e sui suoi canali Facebook ed Instagram.

Vraag aan de kunstenaar: Laura Zani

Posted on September 7, 2022 by criticoarte in Blog, blog-nl

We hebben eindelijk de grote hitte achter ons gelaten (tenminste hier in Nederland) en kunnen ons concentreren op nieuwe projecten, nieuwe samenwerkingen, nieuwe tentoonstellingen, en de terugkeer van de rubriek Vraag aan de Kunstenaar (ik moet zeggen dat ik die gemist had en ik ben blij hem weer aan u te kunnen presenteren) ter gelegenheid van de opname van twee nieuwe kunstenaars in het project Hedendaagse Italiaanse Kunst in Nederland. Vandaag wil ik u officieel kennis laten maken met de Bresciaanse schilderes Laura Zani, die sinds april 2022 in de Manzoni Kunst Galerie in Oosterwolde is voor de portrettentoonstelling Het portreit van de ziel. Bekend door een wederzijdse vriendschap in Milaan (je vindt altijd de beste bij Milonga Cornici in het centrum van Milaan), heeft Laura’s poëtica mij onmiddellijk gegrepen en verliefd gemaakt op haar lieflijkheid en elegantie in het combineren van de kind-dier-plant wereld met een diep surrealistische en symbolische wereld dankzij het gebruik van delicate inkten met grote achtergronden. De werken van Laura Zani geven innerlijke kalmte en sereniteit en juist daarom worden ze zo gewaardeerd en gezocht door Amerikaanse, Egyptische, Italiaanse, Belgische, Duitse, Chinese en Nederlandse verzamelaars. Maar ik wil niet langer treuzelen en wil het woord doorgeven aan de artiest.

Laura Zani, Amelie with checked background, 2022, digital collage, 20×28 cm.

Vertel ons over jezelf: wanneer begon Laura Zani zich een kunstenares te voelen?

Ik heb een zeer romantisch beeld van de kunstenaar, die ik me voorstel als een individu dat volledig bezeten is door een persoonlijke visie op de werkelijkheid en dat altijd origineel is, zowel in de artistieke produktie als in het leven. Als ik mijzelf vergelijk met deze geïdealiseerde figuur, kan ik mij geen kunstenaar voelen : mijn leven is gewoon en mijn gedachten overpeinzen elk aspect van het dagelijks leven. Er zijn echter momenten waarop ik me los kan maken van de werkelijkheid: wanneer ik op zoek ben naar ideeën, wanneer ik verrukt ben door een bepaalde situatie of opgewonden door een succes, zeer intense momenten waarop ik mijn werk creëer. In die uren verandert mijn perceptie van mezelf en kan ik mezelf als artiest zien. Maar omdat mijn romantische visie meestal de overhand heeft, noem ik mezelf liever een schilder.

Waar verlangt de artiest in jou naar? Heb je het al door?

De kunstenaar in mij wil positieve emoties overbrengen op de toeschouwer. Maar dat niet alleen: hij zoekt troost en vreugde in de gebaren die het werk maken, in de stroom van ideeën die het voortbrengt.

Ik ontken niet dat ik denk aan het krijgen van meer en meer feedback en waardering van het publiek en de critici, maar het zijn zeker niet mijn prioriteiten.

Ik denk dat mijn wens elke keer uitkomt als ik vreugde en serene nieuwsgierigheid zie in de ogen van de kijker, of als ik woorden van dankbaarheid hoor of lees voor de positieve emoties die mijn werk oproept.

Waar haal je de meeste inspiratie uit? Waarom?

Ik haal mijn inspiratie uit de dingen waar ik van houd: boeiende gezichten en uitdrukkingen die je latente emoties doen verbeelden; de ongeëvenaarde schoonheid van de creaties van de natuur – zowel van de planten- als van de dierenwereld; kunstwerken van meesters in de schilderkunst en de illustratie.

En dat allemaal omdat ik het gevoel heb dat ze tot mijn verbeelding behoren en mijn innerlijk welzijn erop berust.

Kunt u de lezers iets vertellen over uw schildertechniek: van het oorspronkelijke werk tot de uitwerking die een nieuw origineel wordt?

Het ontstaan van mijn artistieke produktie verloopt langs twee verschillende wegen: de ene komt geheel uit de verbeelding voort, zonder gebruik te maken van reële beelden – dit is specifiek illustratiewerk: nadat ik het idee voor het paneel heb gevonden, maak ik talrijke schetsen en kleurproeven om tot het uiteindelijke werk te komen.

De andere is beïnvloed door fotografische beelden. In deze gevallen gebruik ik foto’s om de vormen en de lichtcontrasten weer te geven, terwijl ik de neiging heb de context uit te vinden en de kleuren te veranderen om mijn persoonlijk palet te gebruiken.

Waarom de beslissing om fine art prints te maken? Heb je andere projecten om je nog dichter bij het publiek te brengen?

Ik besloot fine art prints van mijn werken te maken om mijn werk toegankelijker te maken voor een breed publiek. Door het afdrukken van bestanden, verkregen door het scannen of fotograferen van de originele werken, kan ik kopieën van hoge kwaliteit maken in verschillende formaten, zelfs afwijkend van de originelen, en dat tegen voordelige prijzen.

Ik denk dat om het publiek te benaderen zichtbaarheid onontbeerlijk is, die ik op dit moment zoek via de sociale media – Facebook en Instagram – en de steun van kunstgalerijen. Ik ben van plan, en dit is een primeur, om binnenkort een atelier met ramen te openen in het historische centrum van Brescia, mijn stad.

Ik wil Laura Zani uit de grond van mijn hart bedanken voor haar oneindige beschikbaarheid. Uit zo’n prachtig mens als zij kan niets anders dan prachtige kunst voortkomen.

Om de kunstenares te volgen bied ik u haar Instagram profiel en haar website aan, daarnaast nodig ik u persoonlijk uit in de Manzoni Kunst Galerie in Oosterwolde en op haar Facebook en Instagram pagina’s.

Laura Zani, The Magpies, 2021, fine art print, 26×32 cm.

Ask the artist: Laura Zani

Posted on September 7, 2022September 7, 2022 by criticoarte in Blog, Blog ing

We have finally left the great heat behind us (at least here in Holland) and can concentrate on new projects, new collaborations, new exhibitions, and the return of the column Ask the Artist (I have to say that I had missed it and I am happy to present it to you again) on the occasion of the inclusion of two new artists in the project Contemporary Italian Art in the Netherlands. Today I would like to officially introduce you to the Brescian painter Laura Zani, who has been at the Manzoni Kunst Galerie in Oosterwolde since April 2022 for the portrait exhibition Het portreit van de ziel. Known through a mutual friendship in Milan (you can always find the best at Milonga Cornici in the centre of Milan), Laura’s poetics immediately captured me and made me fall in love with her sweetness and elegance in combining the child-animal-vegetal world with a profoundly surreal and symbolic world thanks to the use of delicate inks with large backgrounds. Laura Zani’s works give inner calmness and serenity and, precisely for this reason, they are so appreciated and sought after by American, Egyptian, Italian, Belgian, German, Chinese and Dutch collectors. But I do not want to linger any longer and would like to pass the word to the artist.

Tell us about yourself: when did Laura Zani start feeling like an artist?

I have a very romantic idea of the artist, whom I imagine as an individual totally possessed by a personal vision of reality and unfailingly original both in artistic production and in life. If I compare myself to this idealised figure, I cannot feel like an artist: my life is ordinary and my thoughts contemplate every aspect of everyday life. There are moments, however, when I am able to extricate myself from reality: when I am searching for ideas, when I am enraptured by a particular situation or exhilarated by a success, very intense moments when I am creating my work. In those hours my perception of myself changes and I can perceive myself as an artist. But since my romantic vision usually prevails, I prefer to call myself a painter.

What does the artist in you long for? Have you already realised it?

The artist within me wishes to communicate positive emotions to the viewer. But not only that: he seeks comfort and joy in the gestures that create the work, in the flow of ideas that generate it.

I don’t deny that I think about getting more and more feedback and appreciation from the public and critics, but they are certainly not my priorities.

I think I get my wish every time I see joy and serene curiosity in the eyes of the viewer, or when I hear or read words of gratitude for the positive emotions aroused by my work.

What do you draw the most inspiration from? Why?

I draw inspiration from the things I love: captivating faces and expressions that make one imagine latent emotions; the beauty, unparalleled, of the creations of nature – both of the plant and animal world; works of art by masters of painting and illustration.

And all this because I feel that they belong to my imagination and my inner well-being rests on them.

Would you tell the readers about your painting technique: from the original work to the elaboration that becomes a new original?

The genesis of my artistic production follows two different paths: one is generated entirely from imagination without relying on real images – this is specifically illustration work: having found the idea for the panel, I make numerous sketches and colour proofs to arrive at the final work.

The other is influenced by photographic images. In these cases, I use photographs to reproduce the shapes and light contrasts while I tend to invent the context and change colours in order to use my personal palette.

Why the decision to create fine art prints? Do you have other projects to bring you even closer to the public?

I decided to produce fine art prints of my works to make my work more accessible to a wide audience. By printing files obtained by scanning or photographing the original works, I can create high quality copies of various sizes, even different from the originals, at inexpensive prices.

I think that in order to approach the public, visibility is indispensable, which, at the moment, I seek through social media – Facebook and Instagram – and the support of art galleries. I am planning, and this is a scoop, to open a studio with windows in the historic centre of Brescia, my city, soon.

I would really like to thank Laura Zani from the bottom of my heart for her infinite availability. From such a wonderful person as she is, nothing but wonderful art can but spring forth.

To follow the artist, I offer you her Instagram profile and her website, as well as inviting you in person to the Manzoni Kunst Galerie in Oosterwolde and to her Facebook and Elisa Manzoni (@manzoni.kunstgalerie) • Foto e video di Instagram pages.

Domanda all’artista: Laura Zani

Posted on September 7, 2022September 7, 2022 by criticoarte in Blog, Blog ita

Finalmente ci siamo lasciati alle spalle il gran caldo (almeno qui in Olanda) e possiamo concentrarci su nuovi progetti, nuove collaborazioni, nuove mostre e, al ritorno della rubrica Domanda all’artista (devo dire che mi era mancata e sono felice di riproporvela) in occasione dell’inserimento di due nuovi artisti nel progetto Arte italiana contemporanea in Olanda. Oggi vorrei presentarvi ufficialmente la pittrice bresciana Laura Zani, già presente alla Manzoni Kunst Galerie di Oosterwolde da aprile 2022 per la mostra sui ritratti Het portreit van de ziel. Conosciuta tramite un’amicizia milanese in comune (da Milonga Cornici in centro a Milano trovate sempre il meglio), la poetica di Laura mi ha subito catturata e fatta innamorare per la sua dolcezza e la sua eleganza nell’unire il mondo infantile-animale-vegetale ad un mondo profondamente surreale e simbolico grazie all’uso di inchiostri delicati a grandi campiture. Le opere di Laura Zani donano calma interiore e serenità e, proprio per questo sono tanto apprezzate e ricercate dai collezionisti americani, egiziani, italiani, belgi, tedeschi, cinesi ed olandesi. Ma non voglio indugiare oltre e vorrei passare la parola all’artista.

Parlaci di te: quando Laura Zani ha iniziato a sentirsi un’artista?

Ho un’idea molto romantica dell’ artista che immagino individuo totalmente posseduto da una visione personale della realtà e immancabilmente originale sia nella produzione artistica che nella vita. Se paragono me stessa a questa figura idealizzata non riesco a sentirmi artista: la mia vita è ordinaria e i miei pensieri contemplano ogni aspetto della quotidianità. Ci sono momenti, però, in cui riesco a estraniarmi dalla realtà: mentre ricerco idee, quando sono rapita da una situazione particolare o sono esaltata da un successo, attimi molto intensi mentre realizzo i miei lavori. In quelle ore la percezione di me stessa muta e riesco a percepirmi artista. Ma poiché abitualmente prevale la mia visione romantica preferisco definirmi pittrice.

Cosa desidera ardentemente l’Artista che c’è in te? L’hai già realizzato?

L’artista che abita dentro me desidera comunicare emozioni positive allo spettatore. Ma non solo: cerca conforto e gioia nei gesti che creano l’opera, nel flusso delle idee che la generano.

Non nego di pensare di ottenere sempre maggiori riscontri e apprezzamento da parte del pubblico e della critica ma, certamente, non sono le mie priorità.

Penso di realizzare il mio desiderio ogni volta che leggo negli occhi dello spettatore gioia e serena curiosità oppure mentre ascolto o leggo parole di gratitudine per le emozioni positive suscitate dal mio lavoro.

Da cosa trai la maggiore ispirazione? Perché?

Traggo l’ispirazione dalle cose che amo: volti ed espressioni accattivanti che fanno immaginare emozioni latenti; la bellezza, che non trova paragoni, delle creazioni della natura – sia del mondo vegetale che animale; opere d’arte di maestri della pittura e dell’illustrazione.

E tutto ciò perché sento che appartengono al mio immaginario e su di essi si appoggia il mio benessere interiore.

Parleresti ai lettori della tua tecnica pittorica: dall’opera originale fino ad arrivare all’elaborazione che ne diventa un nuovo originale?

La genesi della mia produzione artistica segue due percorsi diversi: una è generata totalmente dalla fantasia senza appoggiarsi ad immagini reali – si tratta, nello specifico, dei lavori di illustrazione: trovata l’idea per la tavola, realizzo numerosi bozzetti e prove di colore per arrivare al lavoro definitivo.

L’altra è influenzata da immagini fotografiche. In questi casi mi servo delle fotografie per riprodurre le forme e i contrasti di luce mentre tendo ad inventare il contesto e a cambiare i colori al fine di utilizzare la mia palette personale.

Come mai la decisione di creare stampe fine art? Hai altri progetti per avvicinarti ancora di più al pubblico?

Ho deciso di produrre stampe fine art delle mie opere per rendere il mio lavoro maggiormente fruibile ad un vasto pubblico. Attraverso la stampa dei files ottenuti scansionando o fotografando i lavori originali, posso creare copie di ottima qualità e di varie dimensioni, anche diverse dagli originali, a prezzi economici.

Penso che per avvicinare il pubblico sia indispensabile la visibilità che, al momento, ricerco attraverso i social – Facebook e Instagram – e l’appoggio di gallerie d’arte. Ho in serbo, e questo è uno scoop, di aprire, a breve, uno studio con vetrine nel centro storico di Brescia, la mia città.

Vorrei davvero ringraziare di cuore Laura Zani per la sua infinita disponibilità. Da una persona meravigliosa come è lei, non può che scaturire un’arte meravigliosa.

Per seguire l’artista vi propongo il suo profilo Instagram e il suo sito web, oltre che invitarvi di persona alla Manzoni Kunst Galerie a Oosterwolde e sulle sue pagine Facebook ed Instagram.

Het portreit van de ziel

Posted on April 30, 2022May 27, 2022 by criticoarte in Blog, blog-nl

“De animatie van het doek is een van de moeilijkste problemen van de schilderkunst.”

(Alfred Sisley)

De evolutie van het portret in de kunstgeschiedenis kan worden gelijkgesteld met de evolutie van de weergave van de beeltenis van de kindertijd naar de volwassenheid. De impuls om portretten te schilderen is een spontane en primordiale noodzaak: vertrekkend van een opzettelijk portret komen we, dankzij de persoonlijke groei van de kunstenaar, tot het fysionomische portret dat niet alleen concrete somatische kenmerken heeft, maar ook het psychologische karakter, de spiritualiteit en het morele oordeel van de geportretteerde analyseert. Ook al werd het in de oudheid beschouwd als een genre dat inferieur is aan het historische tafereel, voor sommige historici is het portret het oudste en meest verbreide artistieke genre dat de ontwikkeling van de cultuur van de samenleving tastbaar volgt: er zijn maar weinig historische tijdperken en beschavingen waarin het portret niet aan bod komt.

De tentoonstelling Het portreit van de ziel wil dus de hedendaagse situatie documenteren van dit genre dat altijd een grote aantrekkingskracht heeft gehad. De zes aanwezige kunstenaars hebben het doel van Alfred Sisley (1839-1899) bereikt: zij hebben een ontwikkelingsstadium bereikt waarin zij in staat zijn het onderwerp van het werk te animeren, dat wil zeggen dat zij ziel en geest in het materiaal brengen door er hun persoonlijke artistieke en creatieve toets aan toe te voegen. Laten we ze beter leren kennen.

Sinds 2015 concentreert de Milanese kunstenares Susanna Maccari zich op de analyse van de vrouwelijke figuur in aquarellen: haar vitale en waterige toetsen zijn elegant en delicaat, en tonen de innerlijke kracht, schoonheid en intelligentie van de vrouw met pasteltinten van uiterste verfijning.

Met een heel andere techniek onderzoekt de kunstenaar Leonardo Vecchiarino uit Foggia ook de schoonheid van de hedendaagse vrouw: fascinerende moderne nimfen met een prerafaëlitische inslag (19e eeuw), geschilderd in olieverf met bleke, koude kleuren, worden geplaatst in volkomen surrealistische symbolische contexten die bestaan uit collages met fragmenten uit het dagelijks leven.

Een andere belangrijke exponent van de hedendaagse Lombardische portretkunst is ongetwijfeld de kunstenaar Giorgio Riva, die ons met zijn werken op hout ertoe aanzet de vrouwenfiguur te interpreteren in een dromerige, symbolische en transcendente versie die doet denken aan de Art Nouveau (1890-1910): de ruimten worden in de tijd opgeschort en stralen rust en harmonie uit dankzij de kleur en de grafische oogjes die het beeld creëren.

De jonge Bresciaanse kunstenares Laura Zani, een nieuwkomer in het project Hedendaagse Italiaanse Kunst in Nederland dat door Manzoni Kunst Galerie wordt gesteund, is bij verzamelaars ook bekend om haar inktwerken en fine art prints met kinderportretten. Dankzij het spel van het licht en de transparantie van de gebruikte media creëert de kunstenares een zuiver universum waarin gratie natuurlijk is en, zoals ze zelf zegt, “waar je nog kunt hopen dat alles mogelijk is en waar je toevallig zeemeerminnen ontmoet”.

De enige Nederlandse portrettiste in de tentoonstelling is de Brabantse Marieke Samuels, die dankzij haar artistieke poëtica de geportretteerde vrouw uit het abstracte doek laat oprijzen als ware het een visioen uit een droom: de toeschouwer krijgt zo de gedachte en de essentie van de protagoniste te pakken.

Wat de beeldhouwkunst betreft, is de enige beeldhouwer in de galerie Claudio Caporaso uit Ligurië, die zich concentreert op de diepgaande en voortdurend veranderende identiteiten van de onderwerpen in brons. De geportretteerde lijdende zielen zijn geïdealiseerd en schetsen met grote gevoeligheid de hedendaagse geest van de mens.

De tentoonstelling Het portreit va de ziel geeft zo een volledig beeld van de hedendaagse maatschappij, realistisch in haar fenomenale kant, voortdurend op zoek naar een ontsnapping uit de dagelijkse angsten door middel van symboliek, dromen, emoties en illusies.

29 april – 26 juni 2022

Manzoni Kunst Galerie (Snellingerdijk 122, Oosterwolde)

English version

The portrait of the soul

“The animation of the canvas is one of the most difficult problems of painting.”

(Alfred Sisley)

The evolution of the portrait in the history of art can be equated with the evolution of the reproduction of the image from childhood to adulthood. The impulse to paint portraits is a spontaneous and primordial necessity: starting from an intentional portrait we arrive, thanks to the personal growth of the artist, at the physiognomic portrait that not only has concrete somatic features but also analyses the psychological character, spirituality and moral judgement of the subject. Even though in ancient times it was considered an inferior genre to the historical scene, for some historians the portrait is the oldest and most widespread artistic genre that tangibly follows the development of society’s culture: there are very few historical epochs and civilisations in which the portrait is not taken into consideration.

The exhibition Het portreit van de ziel thus aims to document the contemporary situation of this genre that has always had great appeal. The six artists present have achieved Alfred Sisley’s (1839-1899) goal: they have reached a stage of evolution where they are able to animate the subject of the work, that is to say, they infuse soul and spirit into the material by adding their personal artistic and creative touch. Let’s get to know them better.

Since 2015, Milanese artist Susanna Maccari has been concentrating on analysing the female figure in watercolours: her vital and watery touches are elegant and delicate, and show the inner strength, beauty and intelligence of women with pastel tones of extreme refinement.

With an extremely different technique, the artist Leonardo Vecchiarino from Foggia also investigates the Beauty of contemporary women: fascinating modern nymphs with a Pre-Raphaelite flavour (19th century), painted in oils with pale, cold colours, are set in completely surreal symbolic contexts made of collages showing fragments of everyday life.

Another important exponent of contemporary Lombard portraiture is certainly the artist Giorgio Riva who, with his works on wood, encourages us to interpret the female figure in a dreamlike, symbolic and transcendental version reminiscent of Art Nouveau (1890-1910): the spaces are suspended in time and convey calm and harmony thanks to the colour and graphic eyelets that create the image.

The young Brescian artist Laura Zani, a newcomer to the Contemporary Italian Art in the Netherlands project supported by Manzoni Kunst Galerie, is also well known to collectors for her ink works and fine art prints featuring portraits of children. Thanks to the play of light and the transparency of the media used, the artist creates a pure universe in which grace is natural and, as she herself says, “where you can still hope that anything is possible and where you happen to meet mermaids”.

The only Dutch portraitist in the exhibition is Marieke Samuels from Brabant who, thanks to her artistic poetics, makes the portrayed female subject emerge from the abstract canvas as if it were a vision from a dream: the spectator thus grasps the thought and essence of the protagonist.

As far as sculpture is concerned, the only sculptor in the gallery is Claudio Caporaso from Liguria, who concentrates on the profound and constantly changing identities of his bronze subjects. The suffering souls portrayed are idealised and sketch the contemporary spirit of the human being with great sensitivity.

The exhibition Het portreit va de ziel thus fully captures today’s contemporary society, realistic in its phenomenal side, constantly searching for an escape from everyday anxieties through symbolism, dreams, emotions and illusions.