Vandaag hebben we voor de rubriek Vraag aan de kunstenaar het genoegen de jonge Lombardische kunstenaar Giorgio Riva, geboren in ’75, te ontvangen, die sinds augustus 2020 met zijn symbolische en decoratieve werken deelneemt aan het project Hedendaagse Italiaanse Kunst in Nederland: drie jaar geleden ontmoet tijdens een kunstbeurs in Bergamo, heeft de Italiaanse kunstenaar onmiddellijk mijn kritische nieuwsgierigheid geprikkeld om zijn elegante, elegante en introverte stijl, die een verfijnde innerlijke rust uitstraalt en de emotionele persoonlijkheid van de schilder zelf volledig weerspiegelt. Na jaren van experimenteren met verschillende technieken, van pastel tot spuitbus, van Oost-Indische inkt tot olieverf, heeft Giorgio Riva zijn eigen persoonlijke stijl bereikt dankzij een mix van op verschillende niveaus gesuperponeerde technieken die altijd hout als basis gebruiken, een levend materiaal dat de interpretatie van de menselijke figuur stimuleert in een dromerige en transcendente versie die doet denken aan de Art Nouveau (1890-1910). In zijn werken worden ruimten in de tijd opgeschort en stralen zij rust en harmonie uit dankzij de kleur; daarbinnen wordt de symbolische en decoratieve figuur gedefinieerd door clair-obscur-structuren die gestructureerd worden door kleine herwerkte grafische oogjes die harmonie, formele schoonheid, introspectie en persoonlijke privacy symboliseren. De artistieke poëzie van Giorgio Riva is reeds bekend bij verzamelaars in Noord-Italië en in Amerika, waar Art Deco tot in de jaren veertig in zwang bleef. De kunstenaar is nu op Nederlands grondgebied aanwezig in de Manzoni Kunst Galerie in Oosterwolde.
Maar de tijd is gekomen om Giorgio Riva beter te leren kennen:
Vertel ons over je kunst. Hoe en wanneer ben je herboren als artiest?
Laten we zeggen dat ik me altijd een kunstenaar heb gevoeld, als kind droomde ik ervan schilder te worden, ik heb altijd uit noodzaak getekend, in de puberteit was het een manier om woede, angst en de angst van het opgroeien uit te drukken, de tekeningen uit die periode werden gemaakt op wit karton met zwarte inkt en waren nogal dramatisch. Op volwassen leeftijd was en is het een manier om mijn emoties uit te drukken en zin te geven aan mijn leven: de figuren die ik schilder zijn niet langer dramatisch, maar vertegenwoordigen in hun rust en vrede een soort psycho-fysiek evenwicht dat ik denk te hebben bereikt. In de loop van de tijd heb ik gezocht naar nieuwe uitdrukkingsvormen en nieuwe expressieve technieken, van waskrijt naar spuitbussen, naar olieverfschilderijen tot ik bijna bij toeval uitkwam bij de mengeling van technieken die ik vandaag nog steeds gebruik en die bestaat uit overlappende acrylverven en gekleurde pastels met als drager een houten plank die behandeld is met zeer verdunde acrylverf.
In uw panelen stelt u meestal mooie vrouwenfiguren voor met gesloten of halfopen ogen, waarom is dat? Wie inspireert je: heb je een inspirerende muze?
De vrouwen die ik schilder hebben vaak hun ogen dicht omdat ik ze graag vastleg in momenten van rust en innerlijke kalmte. Naast gesloten ogen wil ik de begrippen rust en gratie ook overbrengen door de gebaren van de handen en door de zwevende bewegingen van het haar. Een echte inspirerende muze bestaat niet, laten we zeggen dat wat mij inspireert een geïdealiseerde schoonheid is, en de vrouwelijke figuur is naar mijn mening de maximale expressie.
In je werk stopt de tijd en kom je in een toestand van kalmte en transcendentie. Volgt de kunstenaar Giorgio Riva deze filosofie ook in het echte leven?
Ik ben zeker een kalm en rustig persoon in het dagelijkse leven, laten we zeggen dat ik dat nog meer ben wanneer ik schilder, het is alsof ik in een creatieve luchtbel terechtkom waarin ik me van de wereld isoleer. Mijn favoriete tijd om te schilderen is ‘s avonds als alles om me heen rustig en stil is.
Hoe kiest u de juiste houten panelen? Wat betekent het om dit natuurlijke materiaal te gebruiken?
Voor mijn schilderijen is de houten drager essentieel, hout is een materiaal waar ik van hou en dat ik zeer goed ken. Ik gebruik meestal multiplexplaten van berken- of populierenhout. Wanneer ik een plank prepareer, kies ik zorgvuldig welke nerven ik in de bodem van mijn schilderijen wil invoegen. Zo kan ik gebruik maken van wat de natuur heeft geschapen, om beweging en pathos aan mijn schilderijen te geven.
Wat zie je in de nabije toekomst? Heb je nog projecten in je la liggen?
In de nabije toekomst droom ik ervan een tentoonstelling te organiseren op een magische locatie die, samen met mijn schilderijen, de bezoeker zal meevoeren in een droomachtige en tijdloze sfeer. Ik zou graag tentoonstellen in Berlijn en Dublin, twee steden waar ik erg van hou.
Ik dank Giorgio Riva oprecht voor de tijd die hij aan ons heeft besteed en voor het vertrouwen dat hij in het project heeft gesteld. Ik wil de lezers eraan herinneren dat zij de aan de kunstenaar gewijde pagina online kunnen bezoeken op http://www.criticoarte.org (Giorgio Riva – Italiaanse kunst van ELisa Manzoni (criticoarte.org)), of zijn werken rechtstreeks in de galerie kunnen komen bekijken door een afspraak te maken en een e-mail te sturen naar elisavosmanzoni@gmail.com.
