italian artist – Italian&Dutch Art by Elisa Manzoni

Ask the artist: Luca Azzurro

Posted on September 28, 2022September 19, 2022 by criticoarte in Blog, Blog ing

For the few months I have had the pleasure of having at the Manzoni Kunst Galerie in Oosterwolde the paintings of a very young Italian artist, Luca Azzurro (class of ’88), an architect and advertising graphic designer from Lombardy, whom I had been keeping a close eye on for some time for his artistic poetics full of expressionism and symbolism. Luca Azzurro is constantly evolving in his experiments (thanks to his young age), and the cycle in the gallery and the works presented here in the interview show why his art is starting to attract more and more international collectors (to date, his works are in Italian, Canadian and Russian collections). His poetics is based on an expressionistic and unnatural colour that recalls the style of the Fauves, Pollock and Sam Francis: this colour, a hymn to life, gives prominence to the light poles, a symbol of contemporaneity, technological innovation and speed, without which man would not be where he is at the moment.

Luca Azzurro, The signal in the grey sky, 2021, acrylic on canvas, 50x50x4cm

But let us now give the artist the woords:

You are a very young artist: what do you want to communicate with your artistic poetics?

Painting has always been the medium for me to express my feelings, both positive and negative.

Painting for me has entered a parallel world, my favourite world of course, where I feel comfortable and free to express my feelings as I wish.

Over the years my message has literally changed.

Today I feel the need to represent, to give value to what people take for granted.

What is colour for you? How does it fit into your pictorial idea?

Colour for me is life. You can convey everything, all kinds of feelings, situations, emotions.

We can also create nuances and that makes colour even more important and characteristic for what I want to convey.

Why the choice of light poles as the real protagonists of this pictorial cycle that I have the pleasure of having in the gallery?

I wanted to highlight something that people do not see, but not because they are invisible, on the contrary, they are all too visible due to their majesty.

If we think about their function, they have given meaning to human life and its evolution. Thanks to electricity, man has been able to achieve great things today.

We are surrounded by these structures but we don’t give them importance, as is often the case in this society that tends to overshadow you, to undervalue people and things that are actually the focus of our lives.

Would you explain to the Dutch public why you use wallpaper in such a special way with those writings? What does it give you more than just canvas?

I wanted to create a background that could remind us, everything that can pass through these structures, winds, rain, birds… something that could remind us of movement.

Hence the choice of continuous cursive writing.

You are so young and have a thousand other ideas in your head: can you give us a preview?

Painters are unpredictable sometimes, so I hope to surprise you soon.

I would like to thank Luca Azzurro from the bottom of my heart for taking the time. If you would like to learn more about his poetics, I recommend you follow him on his social pages (Facebook and Instagram) or on his personal website. In the meantime, you are invited to the Manzoni Kunst Galerie in Oosterwolde and to his Facebook and Instagram channels.

Vraag aan de kunstenaar: Laura Zani

Posted on September 7, 2022 by criticoarte in Blog, blog-nl

We hebben eindelijk de grote hitte achter ons gelaten (tenminste hier in Nederland) en kunnen ons concentreren op nieuwe projecten, nieuwe samenwerkingen, nieuwe tentoonstellingen, en de terugkeer van de rubriek Vraag aan de Kunstenaar (ik moet zeggen dat ik die gemist had en ik ben blij hem weer aan u te kunnen presenteren) ter gelegenheid van de opname van twee nieuwe kunstenaars in het project Hedendaagse Italiaanse Kunst in Nederland. Vandaag wil ik u officieel kennis laten maken met de Bresciaanse schilderes Laura Zani, die sinds april 2022 in de Manzoni Kunst Galerie in Oosterwolde is voor de portrettentoonstelling Het portreit van de ziel. Bekend door een wederzijdse vriendschap in Milaan (je vindt altijd de beste bij Milonga Cornici in het centrum van Milaan), heeft Laura’s poëtica mij onmiddellijk gegrepen en verliefd gemaakt op haar lieflijkheid en elegantie in het combineren van de kind-dier-plant wereld met een diep surrealistische en symbolische wereld dankzij het gebruik van delicate inkten met grote achtergronden. De werken van Laura Zani geven innerlijke kalmte en sereniteit en juist daarom worden ze zo gewaardeerd en gezocht door Amerikaanse, Egyptische, Italiaanse, Belgische, Duitse, Chinese en Nederlandse verzamelaars. Maar ik wil niet langer treuzelen en wil het woord doorgeven aan de artiest.

Laura Zani, Amelie with checked background, 2022, digital collage, 20×28 cm.

Vertel ons over jezelf: wanneer begon Laura Zani zich een kunstenares te voelen?

Ik heb een zeer romantisch beeld van de kunstenaar, die ik me voorstel als een individu dat volledig bezeten is door een persoonlijke visie op de werkelijkheid en dat altijd origineel is, zowel in de artistieke produktie als in het leven. Als ik mijzelf vergelijk met deze geïdealiseerde figuur, kan ik mij geen kunstenaar voelen : mijn leven is gewoon en mijn gedachten overpeinzen elk aspect van het dagelijks leven. Er zijn echter momenten waarop ik me los kan maken van de werkelijkheid: wanneer ik op zoek ben naar ideeën, wanneer ik verrukt ben door een bepaalde situatie of opgewonden door een succes, zeer intense momenten waarop ik mijn werk creëer. In die uren verandert mijn perceptie van mezelf en kan ik mezelf als artiest zien. Maar omdat mijn romantische visie meestal de overhand heeft, noem ik mezelf liever een schilder.

Waar verlangt de artiest in jou naar? Heb je het al door?

De kunstenaar in mij wil positieve emoties overbrengen op de toeschouwer. Maar dat niet alleen: hij zoekt troost en vreugde in de gebaren die het werk maken, in de stroom van ideeën die het voortbrengt.

Ik ontken niet dat ik denk aan het krijgen van meer en meer feedback en waardering van het publiek en de critici, maar het zijn zeker niet mijn prioriteiten.

Ik denk dat mijn wens elke keer uitkomt als ik vreugde en serene nieuwsgierigheid zie in de ogen van de kijker, of als ik woorden van dankbaarheid hoor of lees voor de positieve emoties die mijn werk oproept.

Waar haal je de meeste inspiratie uit? Waarom?

Ik haal mijn inspiratie uit de dingen waar ik van houd: boeiende gezichten en uitdrukkingen die je latente emoties doen verbeelden; de ongeëvenaarde schoonheid van de creaties van de natuur – zowel van de planten- als van de dierenwereld; kunstwerken van meesters in de schilderkunst en de illustratie.

En dat allemaal omdat ik het gevoel heb dat ze tot mijn verbeelding behoren en mijn innerlijk welzijn erop berust.

Kunt u de lezers iets vertellen over uw schildertechniek: van het oorspronkelijke werk tot de uitwerking die een nieuw origineel wordt?

Het ontstaan van mijn artistieke produktie verloopt langs twee verschillende wegen: de ene komt geheel uit de verbeelding voort, zonder gebruik te maken van reële beelden – dit is specifiek illustratiewerk: nadat ik het idee voor het paneel heb gevonden, maak ik talrijke schetsen en kleurproeven om tot het uiteindelijke werk te komen.

De andere is beïnvloed door fotografische beelden. In deze gevallen gebruik ik foto’s om de vormen en de lichtcontrasten weer te geven, terwijl ik de neiging heb de context uit te vinden en de kleuren te veranderen om mijn persoonlijk palet te gebruiken.

Waarom de beslissing om fine art prints te maken? Heb je andere projecten om je nog dichter bij het publiek te brengen?

Ik besloot fine art prints van mijn werken te maken om mijn werk toegankelijker te maken voor een breed publiek. Door het afdrukken van bestanden, verkregen door het scannen of fotograferen van de originele werken, kan ik kopieën van hoge kwaliteit maken in verschillende formaten, zelfs afwijkend van de originelen, en dat tegen voordelige prijzen.

Ik denk dat om het publiek te benaderen zichtbaarheid onontbeerlijk is, die ik op dit moment zoek via de sociale media – Facebook en Instagram – en de steun van kunstgalerijen. Ik ben van plan, en dit is een primeur, om binnenkort een atelier met ramen te openen in het historische centrum van Brescia, mijn stad.

Ik wil Laura Zani uit de grond van mijn hart bedanken voor haar oneindige beschikbaarheid. Uit zo’n prachtig mens als zij kan niets anders dan prachtige kunst voortkomen.

Om de kunstenares te volgen bied ik u haar Instagram profiel en haar website aan, daarnaast nodig ik u persoonlijk uit in de Manzoni Kunst Galerie in Oosterwolde en op haar Facebook en Instagram pagina’s.

Laura Zani, The Magpies, 2021, fine art print, 26×32 cm.

Ask the artist: Laura Zani

Posted on September 7, 2022September 7, 2022 by criticoarte in Blog, Blog ing

We have finally left the great heat behind us (at least here in Holland) and can concentrate on new projects, new collaborations, new exhibitions, and the return of the column Ask the Artist (I have to say that I had missed it and I am happy to present it to you again) on the occasion of the inclusion of two new artists in the project Contemporary Italian Art in the Netherlands. Today I would like to officially introduce you to the Brescian painter Laura Zani, who has been at the Manzoni Kunst Galerie in Oosterwolde since April 2022 for the portrait exhibition Het portreit van de ziel. Known through a mutual friendship in Milan (you can always find the best at Milonga Cornici in the centre of Milan), Laura’s poetics immediately captured me and made me fall in love with her sweetness and elegance in combining the child-animal-vegetal world with a profoundly surreal and symbolic world thanks to the use of delicate inks with large backgrounds. Laura Zani’s works give inner calmness and serenity and, precisely for this reason, they are so appreciated and sought after by American, Egyptian, Italian, Belgian, German, Chinese and Dutch collectors. But I do not want to linger any longer and would like to pass the word to the artist.

Tell us about yourself: when did Laura Zani start feeling like an artist?

I have a very romantic idea of the artist, whom I imagine as an individual totally possessed by a personal vision of reality and unfailingly original both in artistic production and in life. If I compare myself to this idealised figure, I cannot feel like an artist: my life is ordinary and my thoughts contemplate every aspect of everyday life. There are moments, however, when I am able to extricate myself from reality: when I am searching for ideas, when I am enraptured by a particular situation or exhilarated by a success, very intense moments when I am creating my work. In those hours my perception of myself changes and I can perceive myself as an artist. But since my romantic vision usually prevails, I prefer to call myself a painter.

What does the artist in you long for? Have you already realised it?

The artist within me wishes to communicate positive emotions to the viewer. But not only that: he seeks comfort and joy in the gestures that create the work, in the flow of ideas that generate it.

I don’t deny that I think about getting more and more feedback and appreciation from the public and critics, but they are certainly not my priorities.

I think I get my wish every time I see joy and serene curiosity in the eyes of the viewer, or when I hear or read words of gratitude for the positive emotions aroused by my work.

What do you draw the most inspiration from? Why?

I draw inspiration from the things I love: captivating faces and expressions that make one imagine latent emotions; the beauty, unparalleled, of the creations of nature – both of the plant and animal world; works of art by masters of painting and illustration.

And all this because I feel that they belong to my imagination and my inner well-being rests on them.

Would you tell the readers about your painting technique: from the original work to the elaboration that becomes a new original?

The genesis of my artistic production follows two different paths: one is generated entirely from imagination without relying on real images – this is specifically illustration work: having found the idea for the panel, I make numerous sketches and colour proofs to arrive at the final work.

The other is influenced by photographic images. In these cases, I use photographs to reproduce the shapes and light contrasts while I tend to invent the context and change colours in order to use my personal palette.

Why the decision to create fine art prints? Do you have other projects to bring you even closer to the public?

I decided to produce fine art prints of my works to make my work more accessible to a wide audience. By printing files obtained by scanning or photographing the original works, I can create high quality copies of various sizes, even different from the originals, at inexpensive prices.

I think that in order to approach the public, visibility is indispensable, which, at the moment, I seek through social media – Facebook and Instagram – and the support of art galleries. I am planning, and this is a scoop, to open a studio with windows in the historic centre of Brescia, my city, soon.

I would really like to thank Laura Zani from the bottom of my heart for her infinite availability. From such a wonderful person as she is, nothing but wonderful art can but spring forth.

To follow the artist, I offer you her Instagram profile and her website, as well as inviting you in person to the Manzoni Kunst Galerie in Oosterwolde and to her Facebook and Elisa Manzoni (@manzoni.kunstgalerie) • Foto e video di Instagram pages.

De Lente van de kunst – the spring of art

Posted on March 28, 2022 by criticoarte in Blog, Blog ing, blog-nl

De Manzoni Kunst Galerie in Oosterwolde, met haar Italiaanse kunstenaars, werkt weer met veel plezier samen met het Kunstcafe in Appelscha om het beste van de hedendaagse kunst op de markt aan te bieden. Evenals de vorige wintertentoonstelling beoogt de groepstentoonstelling in het voorjaar een poëtisch-artistieke dialoog tussen Italië en Nederland tot stand te brengen: de klanten van het café krijgen de gelegenheid om niet alleen geestelijk, maar ook lichamelijk een uniek en niet te evenaren kunstwerk voor een betaalbare prijs mee naar huis te nemen.

De tentoongestelde werken zijn bedoeld om de impliciete allegorie van de lente te vieren. Wie door de zalen van het Kunstcafe loopt, zal dus niet overweldigd worden door de natuurlijke kleurenexplosie van bloemen (dat zou een weinig avontuurlijke associatie zijn), maar door boodschappen van wedergeboorte, hoop, een nieuw begin en nieuwe gezichtspunten en perspectieven voor de toekomst. Hoewel we worden overspoeld met nieuws dat de aangenaamste tijd van het jaar tempert, geeft de lente ons de gelegenheid om na te denken en nieuwe lucht in te ademen, een lucht van positieve verandering die kunstenaars weten over te brengen door hun kleuren, idealen en thema’s. Met hun werken geven de kunstenaars de kijkers een extra zetje om uit de winterslaap te komen: er is altijd een andere manier om te leven en het leven waar te nemen en er is altijd een nieuwe dag om opnieuw geboren te worden en een idee te hebben dat iemands bestaan zou kunnen veranderen.

De tentoongestelde kunstenaars en werken zijn zeer gevarieerd en kunnen voldoen aan de meest uiteenlopende artistieke voorkeuren. Zij variëren van de abstracte kunst van Ilaria Sperotto, die u meeneemt op een reis door innerlijke landschappen waarin kleur stem geeft aan de ziel; tot de kunst van het Magisch Realisme van Maurizio Brambilla waarin symbolische boodschappen worden tentoongesteld in doeken die worden gekenmerkt door een elegant en chique kleurenpalet. De tentoonstelling gaat verder met de expressionistische kunst van Gianluca Somaschi, vol met druppels van Pollokiaanse oorsprong, en de realistische kunst van Gianluca Cremonesi waarin golven synoniem zijn met voortdurende verandering. Verder is er de materiele kunst van Giulio Pettinato, de romantisch-impressionistische kunst van Susanna Maccari en de surrealistische kunst van Giuliano Giuggioli, die met beelden speelt om de geest van de hedendaagse mens wakker te schudden.

Speciale gasten uit Italië, twee jonge kunstenaars die nog niet zijn opgenomen in het door Manzoni Kunst Galerie in Oosterwolde gesteunde project Contemporary Italian Art in Holland: Camelia Rostom die het publiek zal fascineren met haar abstracte materiaalwerken en haar olieverfschilderijen waarin de rode draad de dirigent is van liefde en lotsbestemming; en Luca Azzurro die met zijn hoogspanningsmasten vol symbolisch expressionisme leert om andere perspectieven te hebben en met een positieve geest naar de toekomst te kijken.

De tentoonstelling De Lente van de kunst is te zien in de zalen van het Kunstcafe van 18 maart tot 22 mei 2022.
Adres: Van Emstweg 85, 8426 BT, Appelscha
http://www.kunstcafeappelscha.nl

Exposerende kunstenaars: Maurizio Brambilla, Luca Azzurro, Ilaria Sperotto, Gianluca Cremonesi, Giulio Pettinato, Gianluca Somaschi, Camelia Rostom, Susanna Maccari.

Luca Azzurro, Written in a vertical pink sky, acrilic and collage on canvas, 2021, 70x48x4 cm. 1652 euro
Luca Azzurro, Written in a sky colored by plashes, acrilic and spray on collage on canvas, 2022, 60x60x4 cm. 1680 euro
Luca Azzurro, Written in a clear sky with spashes, acrili and spray on collage on canvas, 2022, 40x40x4 cm. 1120 euro
Luca Azzurro, Antennas immersed in the red sky with writings, acrili and collage on canvas, 2022, 38x50x4 cm. 1232 euro
Ilaria Sperotto, Chaotic horizon, oil on canvas, 2021, 30x30cm. 550 euro
Ilaria Sperotto, Wasteland, oil on canvas, 2021, 20x20cm. 380 euro
Ilaria Sperotto, Sonority in green, oil on canvas, 2021, 20x20cm. 380 euros
Camelia Rostom, Sea song, mixed media on wood panel, 2020, 20×20 cm. 420 euro
Camelia Rostom, Little treasures, mixed media on wood panel, 2020, 20×20 cm. 420 euro
Camelia Rostom, Fountain of life, mixed media on wood panel, 2020, 20×20 cm. 420 euro
Gianluca Somaschi, Colours, acrilic on canvas, 2019, 60×80 cm. 2300 euro
Gianluca Somaschi, Broadway art, acrilic on canvas, 2019, 60×80 cm. 2300 euro
Gianluca Cremonesi, Cretan wave 2, oil on canvas, 2020, 20×80 cm. 750,00 euro
Gianluca Cremonesi, Cretan wave 1, oil on canvas, 2020, 20x80cm. 750 euro
Camelia Rostom, Touch of Love, Olieverfschilderij op houten plank, 2020, 20×20 cm. 420 euro
Camelia Rostom, Destiny, Olieverfschilderij op houten plank, 20 cm x 20 cm, 2020. 420 euro
Camelia Rostom, De rode draad van het lot, Olieverfschilderij op houten plank, 2020, 20×20 cm. 420 euro
Maurizio Brambilla, Attimo, acrilic on canvas, 2019, 40×50 cm. 1250 euro
Maurizio Brambilla, Il luogo delle idee, acrilic on canvas, 2019, 40×50 cm. 1250 euro
Maurizio Brambilla, Attentato alla storia, acrylic on canvas, 2020, 50×70 cm. 1650 euro
Susanna Maccari, Riflessi di Camargue, oil on canvas, 2014, 60×50 cm. 2200 euro
Susanna Maccari, Finnish sunset, oil on canvas, 2005, 50 x 40 cm. 1800 euro
Susanna Maccari, Barche a Llançà, oil on canvas, 2011, 60×50 cm. 2200 euro
Giulio Pettinato, Lunar reflections, mixed media with sand on canvas, 2019, 35×56 cm. 700 euro

English version:

The Manzoni Kunst Galerie in Oosterwolde, with its Italian artists, is once again working with great pleasure with the Kunstcafe in Appelscha to offer the best of contemporary art on the market. As in the previous winter exhibition, the art on display in the spring group show aims to create a poetic-artistic dialogue between Italy and the Netherlands: the café’s patrons will have the opportunity to take home not only spiritually, but also physically, a unique and unrepeatable piece of art at an affordable price.

The works on display are intended to celebrate the implicit allegory of spring. Those who walk through the rooms of the Kunstcafe will not, therefore, be overwhelmed by the natural colour explosion of flowers (this would be an unadventurous association) but by messages of rebirth, hope, new beginnings and new points of view and perspectives for the future. Although we are bombarded by news that dampens the most pleasant time of the year, spring gives us the opportunity to think and breathe new air, an air of positive change that artists know how to convey through their colours, ideals and themes. With their works, the artists give viewers an extra gear to come out of winter hibernation: there is always another possible way to live and perceive life and, there is always a new day to be born again and to have the idea that could change one’s existence.

The artists and works on display are really varied and can satisfy the most diverse artistic preferences. They range from the abstract art of Ilaria Sperotto, who will take you on a journey through interior landscapes in which colour gives voice to the soul; to the art of Magic Realism of Maurizio Brambilla in which symbolic messages are exhibited in canvases characterised by an elegant and chic colour palette. The exhibition continues with the expressionistic art of Gianluca Somaschi, full of drips of Pollokian origin, and the realist art of Gianluca Cremonesi in which waves are synonymous with constant change. There is also the material art of Giulio Pettinato, the romantic impressionistic art of Susanna Maccari and the surreal art of Giuliano Giuggioli, who plays with images to awaken the spirit of contemporary man. Special guests from Italy, two young artists not yet included in the Contemporary Italian Art in Holland project supported by Manzoni Kunst Galerie in Oosterwolde: Camelia Rostom who will fascinate the public with her abstract material works and her oil paintings in which the red thread is the conductor of love and destiny; and Luca Azzurro who, with his high voltage pylons full of symbolic expressionism, teaches to have different perspectives and to look at the future with a positive spirit.

The exhibition De Lente van de kunst will be held in the rooms of the Kunstcafe from 18 March to 22 May 2022.
Address: Van Emstweg 85, 8426 BT, Appelscha
http://www.kunstcafeappelscha.nl

Exhibiting artists: Maurizio Brambilla, Luca Azzurro, Ilaria Sperotto, Gianluca Somaschi, Camelia Rostom, Susanna Maccari, Gianluca Cremonesi, Giulio Pettinato.

Vraag aan de kunstenaar: Ilaria Sperotto

Posted on July 21, 2021July 21, 2021 by criticoarte in Blog, blog-nl

We zijn nu bij het laatste interview dat gepland staat voor de rubriek Vraag aan de kunstenaar die sinds december 2020 de vijftien kunstenaars die deelnemen aan het project Italiaanse Hedendaagse Kunst in Nederland, ondersteund door de neo Manzoni Kunst Galerie in Oosterwolde, heeft willen onderzoeken en beter leren kennen: kunstenaars uit heel Italië, kunstenaars met stijlen, technieken, onderwerpen en artistieke wegen die sterk van elkaar verschillen, alleen maar om te laten zien hoe Veelzijdig, Complex en Veelzijdig Kunst is.

Vandaag hebben we als gast de jonge beeldende kunstenares Ilaria Sperotto uit Vicenza, bekend door gemeenschappelijke artistieke vriendschappen en voor wie ik groot respect heb voor de kunstwerken die zij maakt en waarin zij diep ingaat op de essentie van zijn geest en zijn onbewuste: de schilderijen zijn het resultaat van een expressieve artistieke poëtisch-abstracte instinctieve waarin de kleur en de penseelstreken het gevoel geven te worden gekatapulteerd in de primordiale psychische dimensie van emoties.

Reeds bekend in Italië, Zwitserland, Oostenrijk, Frankrijk en België, is Ilaria Sperotto vandaag aanwezig op het Nederlandse grondgebied met zes waardevolle werken van klein formaat tegen de prijzen “betaalbaar”.

We geven uiteindelijk het woord aan Ilaria Sperotto:

Velen hebben het u zeker gevraagd, maar het Nederlandse publiek weet niet hoe de kunstenares Ilaria Sperotto deze historische periode, die zeker de geschiedenisboeken zal ingaan, heeft beleefd en nog steeds beleeft: heeft de kunst u geholpen? Zijn er toekomstige projecten of is het nog te vaag om concreet iets te plannen?

Toen de pandemie in 2020 uitbrak, was dat voor mij een breekpunt, aanvankelijk heel moeilijk, onwerkelijk, ik was heel bang. Op een dag besloot ik dat ik moest herstellen, dat ik mijn droom moest hervatten om een normaal leven te leiden. Schilderen was in dit geval fundamenteel, bevrijdend! Door kleur liet ik mijn emoties los en begon ik me weer levend te voelen, te dromen! 2021 is een bijzonder jaar, een voortdurende vooruitgang. Ik neem momenteel deel aan het “Birma Paviljoen”, een internationaal postkunstproject in het Palazzo Zanardi Landi in Guardamiglio Lodi (Italië). Terwijl ik in september 2021 een dertigtal olieverfschilderijen zal tentoonstellen in het historisch centrum van Vicenza: ik zal deel uitmaken van de protagonisten van VIOFF “A GOLDEN JOURNEY”, de nieuwe editie van Fuori Fiera di Vicenzaoro. Ik heb plannen voor 2022, maar daar wil ik nu nog niet over praten.

Schildert u altijd en plein air zoals een hedendaags impressionist of heeft u ook momenten van persoonlijke nabewerking in het atelier? Vertel ons over je creatieve proces…

Met de pandemie en de lockdown moest ik me aanpassen aan de nieuwe situatie, vroeger schilderde ik uitsluitend en plein air, het landschap observerend en opnieuw interpreterend, nu schilder ik voornamelijk in het atelier. Mijn schilderijen komen voort uit mijn verbeelding, uit mijn onderbewustzijn, en dan breng ik ze over op doek. Het zijn visioenen, landschappen die niet bestaan.

Als men de oude impressionistische olieverfschilderijen vergelijkt met de meest recente metafysisch-abstracte werken, dan is er sprake van een grote stijlsprong. Wat veroorzaakte deze stilistische verandering?

Met de afsluiting gebeurde een onverwachte “klik”, in het verleden voelde ik me met olieverfschilderen nooit helemaal vrij, ik voelde me geketend en verankerd aan de invloeden van mijn meesters. Ik hield en hou van impressionistische schilderkunst, maar ik heb nooit het gevoel gehad dat het helemaal van mij was. Pandemic stelde me in staat mezelf van binnen te verkennen, naar mezelf te luisteren. Mijn laatste werken zijn het resultaat.

U bent een veelzijdig kunstenaar: laten we het eens hebben over uw symbolistische keramiek. Wat inspireert je?

Keramiek is een wereld op zich, ik ben enorm gefascineerd door de aarde, door haar plasticiteit en ik hou ervan te experimenteren en te experimenteren. Sinds enkele jaren laat ik me vooral inspireren door het thema steden, mijn reizen, mijn studies. Een van de dingen die ze me op de architectuurfaculteit hebben geleerd is te kijken, de context te observeren, het landschap, het territorium. Om te verkennen met de blik, om je voor te stellen wat er niet meer is of nog niet is. Ook architectuur komt, net als kunst, voort uit de verbeelding. Stedenbouw zelf is in de eerste plaats een voorspelling. En dus probeer ik mijn zicht te vertroebelen, mijn blik te vertroebelen om verder te kunnen zien dan het zicht.

U bent altijd op zoek naar pure emotie: wat wilt u overbrengen op degenen die voor uw werken blijven hangen?

In mijn werk is schilderen, net als keramiek, instinctief, vol emoties en stemmingen die iedereen, in zijn eigen hart, kan lezen en interpreteren. Wat ik wil overbrengen is een empathische en intuïtieve emotie. Een essentie die niet gevonden moet worden in de materie buiten ons of buiten de werkelijkheid die door de zintuigen wordt waargenomen, maar in ons en in de innerlijke wereld waarin wij leven, waarbij wij leren verder te kijken dan het uiterlijk, voorbij het zichtbare, door de emotie die in de geest huist.

Ik dank Ilaria Sperotto oprecht voor de tijd die zij aan ons heeft gewijd en ik herinner de lezers eraan dat zij de kunstwerken van de jonge kunstenares online kunnen bekijken op www.criticoarte.org/galleria-gallery/ilaria-sperotto/ of naar de galerie kunnen komen om met eigen ogen de kwaliteit van de uitvoering van de voorgestelde olieverfschilderijen te zien.

Ask the artist: Ilaria Sperotto

Posted on July 21, 2021July 21, 2021 by criticoarte in Blog, Blog ing

We have now reached the last scheduled interview in Ask the artist column, which since December 2020 has been investigating and getting to know better the fifteen artists taking part in the Italian Contemporary Art in the Netherlands Project supported by the neo Manzoni Kunst Galerie in Oosterwolde: artists from all over Italy, artists with very different styles, techniques, subjects and artistic paths, demonstrating just how versatile, complex and multi-faceted art can be.

Today we have as our guest the young visual artist Ilaria Sperotto from Vicenza, whom I met through mutual artistic friendships and for whom I have great respect because of the works of art she creates, in which the essence of her own spirit and unconscious is explored in depth: her canvases are the result of an expressive, abstract and instinctive artistic poetics in which the colour and brushstrokes give the sensation of being catapulted into the primordial psychic dimension of emotions.

Already well known in Italy, Switzerland, Austria, France, and Belgium, Ilaria Sperotto is now present in the Netherlands with six valuable small format works at affordable prices.

Let us finally pass the word to Ilaria Sperotto:

You have certainly been asked this question by many, but the Dutch public does not know how the artist Ilaria Sperotto lived and still lives this historical period that will surely enter the history books: has art helped you? Are there any future projects or is it still too nebulous to concretely plan anything?

In 2020 when the pandemic started it was a braking moment for me, initially very difficult, surreal, I was very scared. Then one day I decided that I had to recover, I had to resume my dream of living a normal life. Painting in this case was fundamental, liberating! Through colour, I freed my emotions and began to feel alive again, to dream! 2021 is a special year, a continuous work in progress. I am currently participating in the “Burma Pavilion”, an international postal art project at Palazzo Zanardi Landi in Guardamiglio Lodi (Italy). While in September 2021 I will exhibit about thirty oil paintings in the historical centre of Vicenza: I will be part of the protagonists of VIOFF “A GOLDEN JOURNEY”, the new edition of Fuori Fiera di Vicenzaoro. I am planning 2022, but I prefer not to talk about it for now.

Do you always paint en plein air like a contemporary impressionist or do you have moments of personal reworking in the studio? Tell us about your creative process…

With the pandemic and the lockdown, I had to adapt to the new situation, in the past I used to paint exclusively en plein air, observing and reinterpreting the landscape, now I paint mainly in the studio. My paintings come from my imagination, from my unconscious, and then I transfer them to canvas. They are visions, landscapes that do not exist.

Looking at the old impressionist oil paintings and comparing them with the more recent metaphysical-abstract works, there has been a big stylistic leap. What triggered this stylistic change?

With the lockdown, an unexpected “click” happened. In the past, I never felt totally free with oil painting, I felt chained and anchored to the influences of my masters. I loved and adore Impressionist painting, but I never felt it was totally mine. Pandemic allowed me to explore myself inside, to listen to myself. My latest works are the result.

You are an all-round artist: let’s talk about your symbolist ceramics. What inspires you?

Ceramics are a world of their own, I am extremely fascinated by the earth, by its plasticity and I love to experiment. For several years now, I have been mainly inspired by the theme of cities, my travels, my studies. One of the things they taught me at the Faculty of Architecture is to look, to observe the context, the landscape, the territory. To explore with the gaze, to imagine what is no longer there or not yet there. Architecture, like Art, springs from the imagination. Urban Planning itself is first and foremost a prediction. And so, I try to blur my vision, to blur my look in order to see beyond the vision.

You are always looking for pure emotion: what do you want to convey to those who linger in front of your works?

In my work, painting, like ceramics, is instinctive, charged with emotions and moods that everyone can read and interpret in their own depths. What I want to convey is an empathic and intuitive emotion. An essence that is not to be found in the matter outside of us or beyond the reality perceivable with the senses, but within us and within the inner world in which we live, learning to look beyond appearance, beyond the visible, through the emotion that dwells in the mind.

I would like to thank Ilaria Sperotto for the time she has dedicated to us and remind readers that they can view the young artist’s works of art online at www.criticoarte.org/galleria-gallery/ilaria-sperotto/ or come to the gallery and see for themselves the quality of the oils on display.

Domanda all’artista: Ilaria Sperotto

Posted on July 21, 2021July 21, 2021 by criticoarte in Blog, Blog ita

Siamo ormai giunti all’ultima intervista in programma per la rubrica Domanda all’artista che, da dicembre 2020, ha voluto indagare e fare conoscere meglio i quindici artisti che partecipano al progetto Arte Italiana Contemporanea in Olanda, supportato dalla neo Manzoni Kunst Galerie di Oosterwolde: Artisti provenienti da tutta Italia, Artisti con stili, tecniche, soggetti e percorsi artistici molto differenti tra di loro proprio a dimostrazione di quanto l’Arte sia versatile, complessa e multi-sfaccettata.

Oggi abbiamo come ospite la giovane visual artist Ilaria Sperotto da Vicenza, conosciuta tramite amicizie artistiche in comune e per la quale nutro grande stima per le opere d’arte che realizza in cui si indaga a fondo l’essenza del proprio spirito e del proprio inconscio: le tele sono il traguardo di una poetica artistica espressivo-astratta istintiva in cui il colore e le pennellate date di getto danno la sensazione di essere catapultati nella dimensione psichica primordiale delle emozioni.

Già conosciuta in Italia, in Svizzera, in Austria, in Francia e in Belgio, oggi Ilaria Sperotto è presente sul territorio olandese con sei pregevoli opere di piccolo formato dai prezzi “affordable”.

Passiamo finalmente la parola ad Ilaria Sperotto:

Sicuramente te l’hanno chiesto in tanti ma il pubblico olandese non conosce come l’artista Ilaria Sperotto abbia vissuto e vive tutt’ora questo periodo storico che entrerà sicuramente nei manuali di storia: l’arte ti ha aiutata? Ci sono progetti futuri o è ancora troppo nebuloso per programmare concretamente qualcosa?

Nel 2020 quando è iniziata la pandemia per me è stato un momento di freno, inizialmente molto difficile, surreale, ero molto spaventata. Poi un giorno ho deciso che dovevo riprendermi, dovevo riprendere il mio sogno per vivere una vita normale. La pittura in questo caso è stata fondamentale, liberatoria! Attraverso il colore ho liberato le mie emozioni e ho riiniziato a sentirmi viva, a sognare! Il 2021 è un anno particolare, un continuo working progress. Attualmente sto partecipando al “Padiglione Birmania”, progetto internazionale di arte postale presso Palazzo Zanardi Landi a Guardamiglio Lodi (Italia). Mentre a settembre 2021 esporrò una trentina di quadri ad olio nel centro storico di Vicenza: farò parte dei protagonisti del VIOFF “A GOLDEN JOURNEY”, la nuova edizione del Fuori Fiera di Vicenzaoro. Sto progettando il 2022, ma preferisco non parlarne per ora.

Dipingi sempre en plein air come un’impressionista contemporanea oppure hai momenti di rielaborazione personale nello studio? Raccontaci il percorso del tuo processo creativo…

Con la pandemia e il lockdown ho dovuto adattarmi alla nuova situazione, nel passato dipingevo esclusivamente en plein air, osservando e reinterpretando il paesaggio, ora dipingo prevalentemente in studio. I miei quadri nascono dalla mia immaginazione, dal mio inconscio, successivamente li trasferisco su tela. Sono visioni, paesaggi che non esistono.

Guardando i vecchi lavori ad olio di stampo impressionista e mettendoli a confronto con le opere più recenti di stampo metafisico – astratto c’è stato un grande salto stilistico. Cosa ha scatenato questo cambio stilistico?

Con il lockdown è accaduto un “click” inaspettato, in passato con la pittura ad olio non mi sono mai sentita totalmente libera, mi sentivo incatenata e ancorata alle influenze dei miei maestri. Adoravo e adoro la pittura impressionista, ma non l’ho mai sentita totalmente mia. La pandemia mi ha permesso di esplorarmi dentro, ascoltarmi. I miei ultimi lavori ne sono il risultato.

Sei un’artista a tutto tondo: parliamo delle tue ceramiche simboliste. A cosa ti ispiri?

Le ceramiche sono un mondo a sé, sono estremamente affascinata dalla terra, dalla sua plasticità e adoro sperimentarmi e sperimentare. Da diversi anni mi ispiro principalmente al tema delle città, ai miei viaggi, ai miei studi. Una delle cose che mi hanno insegnato alla Facoltà di Architettura è guardare, osservare il contesto, il paesaggio, il territorio. Esplorare con lo sguardo, per immaginare ciò che non c’è più o non ancora. Anche l’Architettura, del resto come l’Arte, scaturisce dall’immaginazione. L’Urbanistica stessa è prima di tutto una previsione. Ed ecco che allora provo ad annebbiare la vista, offuscare lo sguardo per vedere oltre la visione.

Sei sempre alla ricerca dell’emozione pura: cosa vuoi trasmettere a chi si sofferma davanti alle tue opere?

Nei miei lavori, la pittura come la ceramica è istintiva, carica di emozioni e stati d’animo che ognuno, nel proprio intimo può leggere ed interpretare. Ciò che voglio trasmettere è un’emozione empatica e intuitiva. Un’essenza che non va individuata nella materia fuori di noi o al di là dalla realtà percepibile con i sensi, ma dentro di noi e dentro il mondo interiore in cui viviamo, imparando a guardare al di là dell’apparenza, oltre il visibile, attraverso l’emozione che alberga nella mente.

Ringrazio di cuore Ilaria Sperotto per il tempo che ci ha dedicato e ricordo ai lettori che potranno visionare on-line le opere d’arte della giovane artista sul sito www.criticoarte.org/galleria-gallery/ilaria-sperotto/ oppure venire in galleria ed osservare di persona la qualità esecutiva degli olii proposti.

Vraag aan de kunstenaar: Maurizio Brambilla

Posted on July 5, 2021July 5, 2021 by criticoarte in Blog, blog-nl

Twaalf jaar zijn verstreken sinds ik het genoegen en de eer had de Milanese meester Maurizio Brambilla te ontmoeten: dank zij zijn leiding en zijn raad zette ik mijn eerste stappen op het gebied van de kunstkritiek, nog vóór ik het specialisatiediploma Geschiedenis en Kunstkritiek behaalde aan de Staatsuniversiteit van Milaan. Mijn eerste presentaties op solo- en groepstentoonstellingen, mijn eerste kritieken op de hedendaagse kunst en het opstellen van mijn eerste kunstcatalogi heb ik te danken aan Maurizio Brambilla die mij in twaalf jaar kwaliteitskunst heeft laten ademen, mij heeft opgevoed en mij heeft begeleid in een competitieve en moeilijke wereld. De jaren zijn voor mij voorbijgegaan en zij zijn ook voorbijgegaan voor de Meester, die de chromatiek van zijn artistieke poëtica volledig heeft omgegooid zonder zijn persoonlijk Magisch Realisme te verraden : in de nieuwe artistieke produktie begint de toeschouwer in feite aan een reis tussen het reële en het oneirische visioen naar een volkomen transcendente wereld. De Milanese kunstenaar is al aanwezig in privécollecties in Italië, Zwitserland, Frankrijk en Duitsland, en nu is hij klaar voor de Nederlandse markt: zijn werken zijn ondergebracht bij de neo Manzoni Kunst Galerie in Oosterwolde en nemen deel aan het project Hedendaagse Italiaanse Kunst in Nederland.

Maar laten we eindelijk de meester Maurizio Brambilla ontmoeten:

Wij kennen elkaar al vele jaren, maar pas onlangs heeft u zowel uw kleurenpalet, van intense en felle kleuren naar een meer spirituele monochromie, als uw schildertechniek, van olieverf naar geëmailleerde acryl, volledig veranderd: waaraan is deze radicale verandering te wijten? Vertel het ons.

Na jaren van schilderen bracht ik de magie van het voortdurend ontdekken met me mee. Was mijn vorige expressieve taal in staat om iedereen te bereiken door middel van een begrijpelijke figuratie, in mijn laatste productie van schilderijen heb ik de reflecties verdiept en probeer ik voortdurend picturaal de emoties/redeneringen over te brengen op de toeschouwer. Aanvankelijk lijkt alles een spel, maar als wij even stilstaan en deze eenvoudige beelden van mij aandachtig bekijken, vinden de emoties hun weg om uit onze gevangenis te ontsnappen en zij doen dat met een bagage van symbolen: zoals het oneindige “alfa en omega”, het dubbele paradijs, de natuur, de kunstgreep en de wedergeboorte, enz. Er is een continuïteit van onderwerpen/voorwerpen, maar ik heb veel kleuren verwijderd uit naam van het experiment en voor een stilistische groei, in termen van verfijning. De laatste jaren heb ik te maken gehad met een consequent verlies van coloristische waarheid: de nieuwe doeken zijn in feite bijna monochroom en spelen nog meer in op een introspectief en poëtisch aspect.

Uw werken zijn symbolisch en metaforisch. Wat is de diepe boodschap die u met zulke surrealistische en metafysische werken wilt overbrengen? Bent u niet bang dat het publiek van vandaag niet helemaal begrijpt wat u bedoelt?

Het verhaal is het fundament van de communicatie, de identiteit en het geheugen: het hedendaagse leven is het resultaat van het verlies van het verhaal. De schilderkunst biedt ons de mogelijkheid om opnieuw te beginnen, om uit te gaan van een aanknopingspunt, van een beeld, van een horizonlijn of een verdwijnpunt, van een kleur, van een nieuwe ordening van de vormen van het dagelijks leven. Om opnieuw te beginnen door te aanvaarden om te denken, om te fantaseren, om verbanden te leggen. In de schijnbare eenvoud van mijn composities en labyrinten is het sleutelwoord “emotie”.

Uw doeken zijn in detail bestudeerd en hebben subtiele historische en artistieke verwijzingen die echt heel actueel en eigentijds zijn. Hoe kies je de meest geschikte symboliek om op te nemen?

Het beeld is de bron die ons in staat stelt buiten de grenzen van de werkelijkheid te treden, een lokmiddel te gebruiken, een licht om een andere horizon te bereiken, uit te breiden naar een andere ruimte. Een keu wordt in mijn schilderijen de vertelling, van metaforen van het leven in het algemeen. Het sleutelwoord is visionair. Mijn onderwerpen komen voort uit de vormen en kleuren van een alledaagse werkelijkheid. Eenmaal bevrijd van het dagelijks gebruik en gezuiverd, worden zij herboren in een andere werkelijkheid, parallel aan de werkelijkheid zelf, en krijgen zij een andere betekenis. Mijn onderzoek wordt beheerst door de innerlijke blik. Een gedefinieerde of ongedefinieerde ruimte waaruit mijn beelden voortkomen, gemaakt met alledaagse voorwerpen (dozen, potten, parallellepipeda, kegels, labyrinten, bollen, papier) die hun eigen licht afgeven ondergedompeld in een mist die de compositie van het schilderij omhult. Mijn ideeën komen voort uit de alledaagse werkelijkheid, de vormen en de ton sur ton kleuren interesseren mij alleen wanneer zij iets totaal anders in mij oproepen of door een nieuw licht worden verlicht, diffuus in het creëren van een emotie van mijn ervaring en mijn verhaal.

Ik stel u een filosofische vraag die volgens mij al uw poëtica op basis van het Magisch Realisme kan verklaren: wat is voor u Harmonie?

In deze laatste jaren van mijn werk heb ik me ontdaan van de conventionele kleuren van de dingen en de figuren om het licht en de schaduwen belangrijker te maken en een bijna zwevende voorstelling te maken van de stilte, een verre nederzetting van de gedachte, het zijn wanneer alles al voorbij lijkt te zijn, wanneer het lawaai van de wereld niet meer komt en een adem van slechts een lettergreep het gebruikelijke kostbare goed is dat zich verzet. Zo zie ik in deze laatste werken graag de ontmoeting met een fragment van de wereld die zich voor onze ogen organiseert. Want het idee, het concept dat ik wil uitdrukken is leven en vitaliteit te geven aan deze picturale voorstellingen van mij. Vitaliteit is geen fysieke of organische eigenschap, het is het innerlijke geestelijke leven: de schilderkunst is niet de plaats van het niets maar de manifestatie van het bestaan.

Laten we het over de toekomst en projecten hebben. Hoe is de Groep van 6 – Eoykos die ik jaren geleden in Milaan heb mogen presenteren? Zijn er nieuwe data om in uw agenda te noteren?

De Groep van 6 – Eoykos ligt stil om de redenen die we allemaal kennen. De laatste tentoonstelling van de groep vond plaats in Annely Haute Savoie Frankrijk (stand nr. 74). We hopen weer te beginnen als alles bijna weer normaal is. Intussen verkocht ik in 2019/20 met veel voldoening nr. 2 schilderijen in het veilinghuis Ambrosiana Arte in Milaan. Wat mijn persoonlijke tentoonstellingen betreft, zal ik trachten deze tegen het einde van het jaar te organiseren: misschien Praag, Milaan en Mantua. Aan het einde van het jaar 2021 zal mijn IVe monografie met grote voldoening verschijnen, omdat zij de laatste drie jaar van mijn nieuwe manier van schilderen zal omvatten: de titel van de monografie zal zijn “Labyrinten en composities van de ziel”.

Ik dank Maestro Maurizio Brambilla hartelijk voor zijn medewerking en aandacht bij het beantwoorden van vragen. Ik wil de lezers erop wijzen dat zij altijd welkom zijn bij Manzoni Kunst Galerie in Oosterwolde en dat zij de werken van de Maestro ook online kunnen bekijken op www.criticoarte.org/galleria-gallery/maurizio-brambilla/. Werken van grote historische en picturale waarde, van hoge uitvoerende kwaliteit, tegen prijzen die werkelijk binnen ieders bereik liggen.

Domanda all’artista: Maurizio Brambilla

Posted on July 5, 2021June 16, 2021 by criticoarte in Blog, Blog ita

Sono passati dodici anni da quando ho avuto il piacere e l’onore di conoscere il maestro milanese Maurizio Brambilla: grazie alla sua guida e ai suoi consigli ho intrapreso i primi passi nel campo della critica d’arte ancora prima della laurea specialistica in Storia e critica dell’arte ottenuta all’Università Statale di Milano. Le prime presentazioni alle mostre personali ed in quelle collettive, le prime critiche d’arte contemporanea, la redazione dei primi cataloghi d’arte le devo a Maurizio Brambilla che in dodici anni mi ha fatto respirare Arte di qualità, mi ha cresciuta ed accompagnata in un mondo competitivo e di difficile gestione. Sono passati gli anni per me e sono passati anche per il Maestro, il quale ha completamente rivoluzionato la cromia della sua poetica artistica non tradendo il suo personale Realismo Magico: nella nuova produzione artistica, l’osservatore inizia difatti un viaggio tra il reale e la visione onirica verso un mondo completamente trascendentale. L’artista milanese è già presente in collezioni private in Italia, Svizzera, Francia e Germania, ed ora è pronto per il mercato olandese: le sue opere sono ospitate di fatti alla neo Manzoni Kunst Galerie di Oosterwolde e prendono parte al progetto Arte Italiana Contemporanea in Olanda.

Ma passiamo finalmente a conoscere in maestro Maurizio Brambilla:

Ci conosciamo da tanti anni ma solo ultimamente hai cambiato completamente sia la palette dei tuoi colori, da cromie intense e brillanti ad una monocromia più spirituale, sia la tecnica pittorica, da olio ad acrilico smaltato: a cosa è dovuto questo radicale cambiamento? Raccontaci.

Dopo anni di pittura ho portato con me la magia della scoperta continua. Se il mio linguaggio espressivo precedente riusciva a raggiungere chiunque attraverso una figurazione comprensibile, in questa mia ultima produzione di quadri ho approfondito delle riflessioni e cerco costantemente di comunicare pittoricamente allo spettatore delle emozioni/ragionamenti. Inizialmente tutto sembra un gioco ma, se ci soffermiamo e osserviamo attentamente queste mie semplici immagini, le emozioni trovano la strada per evadere dalla nostra prigione e lo fanno recando un bagaglio di simboli: come l’infinito “alfa e omega”, il doppio paradiso, la natura, l’artificio e la rinascita, ecc. C’è una continuità di soggetti/oggetti ma ho rimosso molti colori nel segno della sperimentazione e per una crescita stilistica, in termini di raffinatezza. Negli ultimi anni affronto una consistente perdita della verità coloristica: le nuove tele sono infatti quasi monocromatiche e giocano ancora di più su un aspetto introspettivo e poetico.

Le tue opere sono simboliche e metaforiche. Qual è il messaggio profondo che vuoi trasmettere con opere così surreali e metafisiche? Non hai timore che l’odierno pubblico non comprenda sino in fondo il tuo intento?

La narrazione è il fondamento della comunicazione, dell’identità e della memoria: la vita contemporanea, è il frutto della perdita della narrazione. La pittura ci offre la possibilità di ricominciare, di ripartire da uno spunto, da un’immagine, da una linea di orizzonte o da un punto di fuga, da un colore, da una nuova disposizione delle forme della quotidianità. Ricominciare accettando di pensare, di fantasticare, di stabilire connessioni. Nell’apparente semplicità delle mie composizioni e labirinti, la parola chiave è “emozione”.

Le tue tele sono studiate nei minimi dettagli e hanno sottili riferimenti storici ed artistici che sono davvero molto attuali e contemporanei. Come scegli la simbologia più adatta da inserire?

L’immagine è la risorsa che ci permette di uscire dai limiti della realtà, di sfruttare un richiamo, una luce per arrivare verso un altro orizzonte, espandersi in un altro spazio. Uno spunto diventa nei miei quadri la narrazione, di metafore della vita in generale. La parola chiave è visionarietà. I miei soggetti emergono dalle forme e dai colori di una realtà quotidiana. Una volta liberati dall’uso quotidiano e purificati, essi rinascono in un’altra realtà, parallela alla realtà stessa, assumendo un significato diverso. La mia ricerca è regolata dallo sguardo interiore. Uno spazio definito o non definito da cui si sprigionano le mie immagini, fatte con oggetti anche quotidiani (scatole, barattoli, parallelepipedi, coni, labirinti, sfere, carte) che sprigionano una luce propria immersi in una nebbia padana che avvolge la composizione del quadro. Le mie idee nascono dalla realtà quotidiana, le forme e i colori tono su tono mi interessano se non nel momento in cui evocano dentro di me qualcosa di completamente diverso o illuminato di luce nuova, diffusa nel creare un’emozione del mio vissuto e della mia storia.

Ti pongo una domanda filosofica che credo possa spiegare tutta la tua poetica fondata sul Realismo Magico: cos’è per te l’Armonia?

In questi ultimi anni di lavoro mi sono ripulito dai colori convenzionali delle cose e delle figure per rendere più importante la luce/ombre e rendere una raffigurazione quasi sospesa del silenzio, un insediamento lontano del pensiero, l’esserci quanto tutto appare già trascorso, quando il rumore del mondo ormai non giunge più e un respiro appena sillabato è il solito bene prezioso che resiste. Così mi piace vedere in questi ultimi lavori l’incontro con un frammento di mondo che si organizza sotto i nostri occhi. Perché l’idea, il concetto che voglio esprimere è quello di dare vita e vitalità a queste mie rappresentazioni pittoriche. La vitalità non è un attributo fisico o organico, è la vita spirituale interiore: la pittura non è il luogo del nulla ma la manifestazione dell’esistenza.

Parliamo di futuro e di progetti. Come procede il Gruppo dei 6 – Eoykos che ho avuto modo di presentare anni fa a Milano? Ci sono nuove date da segnare in agenda?

Il Gruppo dei 6 Eoykos è fermo per le ragioni che tutti sappiamo. L’ultima esposizione del gruppo si è svolta ad Annely Alta Savoia Francia (stand n° 74). Speriamo di ripartire quando tutto ritornerà quasi alla normalità. Nel frattempo, ho venduto nel 2019/20 n° 2 quadri alla Casa d’Asta Ambrosiana Arte a Milano con molta soddisfazione. In merito alle mie mostre personali cercherò di organizzarle entro la fine dell’anno: forse Praga, Milano e Mantova. A fine anno 2021 uscirà la mia IV monografia con molta soddisfazione perché verranno inseriti gli ultimi tre anni di questo mio nuovo modo di dipingere: il titolo della monografia sarà “Labirinti e Composizioni dell’Anima“.

Ringrazio di cuore il Maestro Maurizio Brambilla per la collaborazione e l’attenzione nel rispondere alle domande. Ricordo ai lettori che saranno sempre i benvenuti alla Manzoni Kunst Galerie di Oosterwolde e potranno visionare on line le opere del Maestro anche su www.criticoarte.org/galleria-gallery/maurizio-brambilla/. Opere di grande valore storico e pittorico, di alta qualità esecutiva, a prezzi davvero alla portata di tutti.

Ask the artist: Bianca Beghin

Posted on June 17, 2021June 3, 2021 by criticoarte in Blog, Blog ing

We have now reached the third-to-last appointment with the column “Question to the artist” and today we have the pleasure of getting to know the painter Bianca Beghin, an artist from Padua who enhances in her large canvases the emotions derived from direct contact with Nature. The painter’s artistic poetics are in fact based on the sensations perceived during complete immersion in nature (particularly in the woods), which becomes a means of releasing tension and recovering inner peace. Interaction with Nature gives rise to canvases of great emotional impact, made precious by the use of mixed media, developed over years of experimentation, and by the skilful use of symbolic colour applied in an expressionist manner, reminiscent of the French Fauves movement. It can be argued that if Nature is an enigmatic poem, as the Frenchman Michel de Montaigne (1533-1592) maintained, Bianca Beghin has found the right key to its interpretation and interpretation. Already present in Italian, German and American collections, Bianca Beghin is now present in Holland with the Contemporary Italian Art in the Netherlands project supported by the neo-Manzoni Kunst Galerie in Oosterwolde, which aims to bring the best of the Italian art scene to the attention of Dutch collectors.

Let’s finally have a chat with Bianca Beghin:

Your works can be defined as expressionistic and release the emotion of the moment experienced in direct contact with Nature. Can you tell our readers how your canvases are created in detail?

If we consider Expressionism, the tendency to maximise the emotional side of reality over the objectively perceptible one, my works are certainly Expressionistic. In my works, I represent the emotions I feel not only in contact with nature, but also in my relationship with people. I love walking in the woods and in the mountains, where silence surrounds me and the soul is forced to stop and reflect. Every tree, every leaf transmits a harmonious and sweet fluid that heals my heart and mind and regenerates me. Getting close to nature helps me to harmonise my energy by creating a right harmony between my spiritual being and my physical body. I try to fix certain moments in images, I photograph trees that arouse particular emotions in me, which I try to bring back to the canvas. I don’t care if the tree is not objectively real, what I want is to capture emotional moments, explore feelings, represent places of the soul: wonder, regret, liberation, elevation, beauty…

Let’s talk about the subject that you represent in an expressionistic, almost abstract way: why did you choose trees, and in particular trunks?

The tree is a metaphor for life. Like every person, it is born, grows, develops, fully experiences adulthood, and dies; and it is always a companion, a confidant, a friend who follows me in the transformations of my life. Man lives in Nature and should appreciate it and strive for it to remain as a common value; he should be able to feel the Harmony of Nature and grasp its inner drives. Furthermore, I chose the tree because it is the symbol of femininity and motherhood. It is mother sensitive and delicate, courageous and magnetic. The soul of every tree vibrates and is full of trepidations, joys, defeats, resilience. Taking refuge in a tree is like taking refuge in a mother’s womb, always ready to welcome and encourage. That’s why my favourite subjects are trees and especially trunks, anchored to the earth, tangible, strong, like the emotions we physically experience.

Regarding your favourite technique: how do you manage to make the trees you represent speak?

I focus a lot on the colour, which must “speak” and be able to convey emotions, a colour that is never pure, but always obtained from various mixtures, and laid on the canvas, which is first prepared to receive it. Sometimes, I apply a coat of chalk to create a more material background, others, I start directly from the grisaille, which is a monochromatic sketch, suitable for identifying the areas of light and shade and modelling the volumes. I then proceed by glazing and applying the colour, which thus becomes more intense, deeper, ready to narrate emotions. Even the titles convey particular sensations, they are never chosen at random, but designed and studied to enhance and highlight my feelings and those of every woman: Tenderness, Tears of love, Madness in the air, Embrace, Illusion, Enchantment, Seeking, Impetus…

Artists always have a special gift, namely a great and marked sensitivity that leads them to see beyond what is perceived in the first instance. According to the painter Bianca Beghin, where does true Beauty lie?

Beauty? It is the harmony of different, forms and colours; the artist’s task is to make this harmony visible. It is not an inherent property of the work, but a subjective datum of perception of pleasure, independent of the existence of the represented subject. And this harmony is capable of provoking reflections on one’s own existence in relation to the natural world.

You are not an academic, but that does not mean you are not an excellent artist. How have your humanistic studies influenced your artistic poetics?

Being self-taught does not mean being without artistic knowledge. It can be obtained with a lot of study, through individual paths or by taking courses with recognised masters. I believe that my humanistic education has definitely influenced my art, especially because it has taught me the value of knowledge, study and research. Studying literature, history and philosophy has helped me to better understand the world around me, to appreciate contact with nature and to have greater sensitivity when it comes to conveying emotions and feelings on canvas.

I would like to thank Bianca Beghin for the time she has kindly given us and for giving us the opportunity to enter more into her personal artistic vision which brings us closer to Nature and to the emotional soul of each of us. I would like to remind readers that you can view the page dedicated to her on http://www.criticoarte.org/galleria-gallery/bianca-beghin www.criticoarte.org/galleria-gallery/bianca-beghin/.