abstract – Italian&Dutch Art by Elisa Manzoni

Vraag aan de kunstenaar: Marieke Samuels

Posted on November 9, 2022October 28, 2022 by criticoarte in Blog, blog-nl

Vandaag presenteer ik met veel plezier een kunstenares die ik iets meer dan een jaar geleden heb leren kennen op de groepstentoonstelling Donna 2021, georganiseerd door Giulio Pettinato en het Castel Gandolfo Art Centre (september, Sala Nagasawa via Appia Antica, Rome): Marieke Samuels uit Brabant, meer bepaald uit Etten-Leur. Vanaf het begin was er een vonk voor het werk van de Nederlandse kunstenares dankzij de sterke maar delicate persoonlijkheid en gevoeligheid die doorschemert: haar vrouwelijke protagonisten komen als oude fresco’s tevoorschijn uit de drager die door een mix van technieken op expressionistische en abstracte wijze wordt behandeld. Delicaat maar vastberaden komen de protagonisten uit het doek tevoorschijn alsof het spirituele verschijningen zijn die lange tijd gevangen hebben gezeten: een hedendaagse en goddelijke versie van de Gratiën die de toeschouwer ondervragen. Nadat ik de kunstenares had vertegenwoordigd in Rome en vervolgens in een wintergroepstentoonstelling in Appelscha, had ik het genoegen haar gedurende bijna het hele jaar 2022 in de kleine Manzoni Kunst Galerie in Oosterwolde te ontvangen, waarbij ik veel bijval en waardering kreeg voor haar artistieke poëtica.

Marieke Samuels, Carmine, mixed media, 2022, 80×40 cm.

Ik geef nu het woord aan Marieke Samuels, zodat de lezers haar beter kunnen leren kennen.

Hoe en wanneer is de artiest in je geboren?

De kunstenaar is geleidelijk ontstaan. Het begon langzaam bij mijn eerste expositie in 2007. Ik was uitgenodigd door een oma van een klasgenootje van mijn kinderen, die in het gebouw van haar werkgever de exposities verzorgde. Op aandringen van haar ben ik overstag gegaan om mijn werk te exposeren. Zij vond mijn werk kwaliteit hebben. Langzamerhand kwamen daarna meerdere exposities. Daarop kwamen ook vragen of ik les wilde geven en ook een aantal galeriehouders nodigden mij als uit voor hun galerie. Dus eigenlijk ben ik door de buitenwereld overgehaald of overtuigd om kunstenaar te worden. Het is niet iets wat ik zelf voor ogen had. Tegenwoordig merk ik bij mezelf wel op dat ik geen doorsnee persoon ben en dat ik een bovengemiddeld creatief vermogen bezit. De buitenwereld zag het gewoon eerder…

Waar haal je je inspiratie vandaan? Kun je uitleggen hoe je technisch gezien een portret maakt?

Mijn inspiratie krijg ik door het werk van andere kunstenaars te zien. Ook ben ik altijd al gefascineerd geweest door mooie vrouwelijke gezichten. De natuur is een inspiratiebron voor mijn kleurgebruik en texturen.

Mijn portretten op doek begint heel intuïtief met een abstracte ondergrond. Het kleurgebruik en de textuur is geheel afhankelijk van mijn gemoedstoestand. Vervolgens als de ondergrond interessant genoeg is geworden, probeer ik daar een gezicht in te ontdekken. Dit gaat ook heel intuïtief. Vervolgens ga ik het gezicht schetsen in de achtergrond met houtskool of potlood en in een enkel geval gelijk met acrylverf. Meestal gebruik ik wat fotomateriaal ter referentie om het realistisch te doen overkomen. Vervolgens werk ik het gezicht met zo min mogelijk verf uit en bekijk ik nog wat er nodig is voor de afwerking om een sterk geheel te krijgen.

Jouw werk is een mix van expressionisme en abstractie. Waarom deze keuze in stijl om het vrouwelijk gezicht te verhogen?

Ik vind zelf abstract werk interessanter dan realistisch werk. Het raakt me eerder en het laat ook meer aan de verbeelding over. Als ik zelf bezig ben als kunstenaar kan ik In de abstractie en expressionisme ook mijn intuïtie en gevoel kwijt. En dat zijn mijn grootste drijfveren om te creëren.

Hoe belangrijk zijn de mix van mediums en vooral de expressionistische keuze van kleuren?

Mijn intuïtie en mijn gevoel zijn de grootste drijfveren en die kan ik goed kwijt in de manier waarop ik mijn verf of krijt gebruik. Ik sta mezelf namelijk een behoorlijke hoeveelheid vrijheid toe met veel wilde en onstuimige acties .Bij het creëren van het gezicht ben ik heel beheerst en nauwkeurig. En door mijn keuze van mediums kan ik al deze facetten uitvoeren. Mijn kleurgebruik wordt heel erg bepaald door mijn smaak gecombineerd met mijn gemoed. Het zijn met name aardse en natuurlijke kleuren. Ik werk eigenlijk maar met een beperkt kleurenpalet, maar mijn kleuren mengen mooi met elkaar. Dit is voor mij heel belangrijk omdat ik de kleuren zoveel met elkaar laat vervloeien.

Wat zijn je toekomstplannen na twee jaar onzekerheid over de pandemie? Het belooft het jaar van Venus, schoonheid en positieve vrouwelijke energie te worden.

Mijn toekomstplannen zijn om gewoon door te gaan met schilderijen maken en hopelijk succesvol te worden in de verkoop van mijn werk. Dit laatste het liefst uitgevoerd door anderen, want mezelf verkopen is niet echt mijn ding. Verder vind ik het op kleine schaal lesgeven ook een mooie aanvulling op het zelf werk maken. Ik kan hierin mijn passie over het portret kwijt en ook het sociale aspect kan ik erg waarderen.

Ik wil Marieke Samuels van harte bedanken voor haar tijd en in afwachting van haar weer als welkome gast in de Manzoni Kunst Galerie in Oosterwolde, nodig ik u graag uit om haar website en haar instagram pagina te bezoeken en een bezoek aan haar atelier in Etten-Leur bij Breda aan te bevelen.

Om de video op YouTube te bekijken, is dit de link.

Ask the artist: Marieke Samuels

Posted on November 9, 2022October 28, 2022 by criticoarte in Blog, Blog ing

Today I am very happy to present an artist I met a little over a year ago at the group exhibition Donna 2021, organised by Giulio Pettinato and the Castel Gandolfo Art Centre (September, Sala Nagasawa via Appia Antica, Rome): Marieke Samuels from Brabant, and more precisely from Etten-Leur. Right from the start, there was a spark for the Dutch artist’s work thanks to the strong but delicate personality and sensitivity that shines through: her female protagonists emerge like ancient frescoes from the support that is treated in an expressionistic and abstract manner by a mix of techniques. Delicate yet determined, the protagonists emerge from the canvas as if they were spiritual apparitions that have remained imprisoned for a long time: a contemporary and divine version of the Graces that scrutinise the observer, interrogating him. After having represented the artist in Rome and subsequently in a winter group exhibition in Appelscha, I had the pleasure of hosting her at the small Manzoni Kunst Galerie in Oosterwolde for almost the whole of 2022, gaining much favour and appreciation for her artistic poetics.

I would now like to give the floor to Marieke Samuels so that readers can get to know her better.

How and when was the artist born in you?

The artist was born gradually. It all started slowly with my first exhibition in 2007. I was invited by the grandmother of a classmate of my children, who organised exhibitions in her employer’s building. At her insistence, I agreed to exhibit my work. She thought my work was of quality. Gradually, more exhibitions followed. Then I was asked to teach and some gallery owners invited me to their galleries. So I was actually persuaded or convinced by the outside world to become an artist. It was not something I had in mind for myself. Today, I realise that I am not an average person and that I have an above-average creative ability. The outside world only saw it first….

Where do you get your inspiration from? Can you explain how you technically make a portrait?

I get inspired by seeing the work of other artists. I have also always been fascinated by beautiful female faces. Nature is a source of inspiration for my use of colour and texture.

My portraits on canvas start very intuitively with an abstract background. The use of colour and texture depends entirely on my mood. Then, when the background has become interesting enough, I try to discover a face in it. This also happens very intuitively. Then I sketch the face on the background with charcoal or pencil and in some cases directly with acrylic paint. I usually use photographic material as a reference to give a realistic look. Then I work on the face with as little paint as possible and think about what is needed for the finish in order to get a strong whole.

Your work is a mixture of expressionism and abstraction. Why this choice of style to enhance the female face?

I find abstract work more interesting than realistic work. It touches me sooner and also leaves more room for imagination. As an artist, I can also express my intuitions and feelings in abstraction and expressionism. And those are my greatest motivations to create.

How important is the mix of media and especially the expressionist choice of colours?

My intuition and feelings are the biggest motivators and I can express them well in the way I use paint or pastel. I allow myself quite a lot of freedom with many wild and impetuous actions, whereas when creating the face I am very controlled and precise. And my choice of medium allows me to do all these things. My use of colour is determined by my taste and mood. They are mostly earthy and natural colours. I actually work with a limited colour palette, but my colours mix beautifully with each other. That’s very important to me, because I let the colours flow into each other.

What are your plans after two years of uncertainty about the pandemic? It promises to be the year of Venus, beauty, and positive female energy.

My future plans are to continue painting and I hope to be able to sell my works. The latter I’d better let others do, because selling myself is not really my strong suit. I also think that teaching on a small scale is a nice addition to my work. I can express my passion for portraiture, and I also appreciate the social aspect.

I would like to sincerely thank Marieke Samuels for her time and, while waiting to have her as a welcome guest again at the Manzoni Kunst Galerie in Oosterwolde, I would like to invite you to visit her website and her instagram page, as well as to recommend a visit to her atelier in Etten-Leur near Breda.

To watch the video on YouTube, this is the link.

Domanda all’artista: Marieke Samuels

Posted on November 9, 2022October 28, 2022 by criticoarte in Blog, Blog ita

Oggi sono davvero contenta di presentare un’artista conosciuta poco più di un anno fa in occasione della Mostra collettiva Donna 2021, organizzata da Giulio Pettinato e dal Centro Arte Castel Gandolfo a cui ho potuto collaborare (settembre, Sala Nagasawa via Appia Antica, Roma): Marieke Samuels dal Brabante, e più precisamente da Etten-Leur. Per i lavori dell’artista olandese, fino da subito, è scoppiata la scintilla grazie alla forte ma delicata personalità e sensibilità che ne traspare: le sue protagoniste femminili emergono come antichi affreschi dal supporto che viene trattato in maniera espressionistica ed astratta da un mix di tecniche. Delicate ma determinate, le protagoniste emergono dalla tela come se fossero apparizioni spirituali rimaste a lungo imprigionate: una versione contemporanea e divina delle Grazie che scrutano l’osservatore interrogandolo. Dopo avere rappresentato l’artista a Roma e successivamente in una mostra collettiva invernale ad Appelscha, per quasi tutto il 2022 ho avuto il piacere di ospitarla presso la piccola Manzoni Kunst Galerie di Oosterwolde riscuotendo molti favori ed apprezzamenti per la sua poetica artistica.

Vorrei ora dare la parola a Marieke Samuels per dare modo ai lettori di conoscerla meglio.

Come e quando è nata l’artista che c’è in te?

L’artista è nata gradualmente. Tutto è iniziato lentamente con la mia prima mostra nel 2007. Sono stata invitata dalla nonna di un compagno di classe dei miei figli, che organizzava le mostre nell’edificio del suo datore di lavoro. Su sua insistenza, ho accettato di esporre i miei lavori. Pensava che il mio lavoro fosse di qualità. Gradualmente sono seguite altre mostre. Poi mi è stato chiesto se avessi voluto insegnare e alcuni galleristi mi hanno invitato nelle loro gallerie. Quindi, in realtà, sono stato persuasa o convinta dal mondo esterno a diventare un artista. Non è una cosa che avevo in mente per me stessa. Oggi mi accorgo di non essere una persona media e di avere una capacità creativa superiore alla media. Il mondo esterno l’ha visto solo prima…

Da dove trai ispirazione? Puoi spiegare come crei tecnicamente un ritratto?

Mi ispiro vedendo il lavoro di altri artisti. Mi hanno sempre affascinato anche i bei volti femminili. La natura è una fonte di ispirazione per il mio uso del colore e delle texture.

I miei ritratti su tela iniziano in modo molto intuitivo con uno sfondo astratto. L’uso del colore e della texture dipende interamente dal mio stato d’animo. Poi, quando lo sfondo è diventato abbastanza interessante, cerco di scoprirvi un volto. Anche questo avviene in modo molto intuitivo. Poi abbozzo il volto sullo sfondo con il carboncino o la matita e in alcuni casi direttamente con la pittura acrilica. Di solito uso del materiale fotografico come riferimento per dare un aspetto realistico. Poi elaboro il viso con la minor quantità di vernice possibile e considero ciò che è necessario per la finitura per ottenere un insieme forte.

Il tuo lavoro è un misto di espressionismo e astrazione. Perché questa scelta di stile per valorizzare il viso femminile?

Io stesso trovo il lavoro astratto più interessante di quello realistico. Mi tocca prima e lascia anche più spazio all’immaginazione. Quando lavoro come artista, posso anche esprimere le mie intuizioni e i miei sentimenti nell’astrazione e nell’espressionismo. E queste sono le mie più grandi motivazioni per creare.

Quanto è importante il mix di media e soprattutto la scelta espressionista dei colori?

La mia intuizione e i miei sentimenti sono i più grandi motivatori e riesco ad esprimerli bene nel modo in cui uso la pittura o il pastello. Mi concedo una discreta libertà con molte azioni selvagge e impetuose, mentre quando creo il viso sono molto controllato e preciso. E la mia scelta dei media mi permette di fare tutte queste sfaccettature. Il mio uso del colore è determinato dal mio gusto e dal mio umore. Si tratta principalmente di colori terrosi e naturali. In realtà lavoro con una tavolozza di colori limitata, ma i miei colori si mescolano magnificamente tra loro. Per me è molto importante perché lascio che i colori fluiscano l’uno nell’altro.

Dopo 2 anni di incertezza della pandemia, quali sono i tuoi piani futuri? Promette di essere l’anno di Venere, della bellezza e dell’energia femminile positiva.

I miei progetti futuri sono di continuare a dipingere e spero di riuscire a vendere le mie opere. Quest’ultimo è preferibile che sia fatto da altri, dato che vendere me stesso non è proprio il mio forte. Trovo inoltre che insegnare su piccola scala sia una bella aggiunta alla realizzazione del mio lavoro. Posso esprimere la mia passione per il ritratto e apprezzo anche l’aspetto sociale.

Vorrei ringraziare di cuore Marieke Samuels per il tempo che ci ha dedicato e, nell’attesa di averla ancora come gradita ospite presso la Manzoni Kunst Galerie di Oosterwolde, vorrei invitarvi a visitare il suo sito e la sua pagina istagram, oltre che a consigliarvi di visitarla direttamente nel suo Atelier ad Etten-Leur vicino a Breda.

Per vedere il video su YouTube, questo è il link.

Vraag aan de kunstenaar: Rob Koedijk

Posted on September 30, 2021September 21, 2021 by criticoarte in Blog, blog-nl

Het is alweer een tijdje geleden sinds het laatste interview in de rubriek “Vraag aan de kunstenaar”, dat tot doel had in detail de geheimen te onderzoeken van de kunstenaars die deelnemen aan het project Hedendaagse Italiaanse kunst in Nederland, dat gesteund wordt door de neo Manzoni Kunst Galerie in Oosterwolde. Eind juli hadden we het genoegen iets meer te weten te komen over de artistieke poëtica van de jonge beeldende kunstenares Ilaria Sperotto uit Vicenza, maar, zoals ik van meet af aan had aangekondigd, breidt het project zich uit en opent het zijn deuren voor Nederlandse kunstenaars om een constructieve en proactieve artistieke en culturele dialoog tussen Italië en Nederland tot stand te brengen.

Met grote trots stel ik u vandaag de eerste Nederlandse kunstenaar voor die de “uitdaging” is aangegaan: Rob Koedijk uit Assen. Wat mij in de kunst van Rob Koedijk zo boeit is zijn kleuropvatting, die hij tot in de finesses uitwerkt in twee totaal verschillende media, die een totaal verschillend eindresultaat opleveren. Het eerste medium dat gebruikt wordt is groot en zeer groot doek waarin naast verschillende tactiele materialen ook kleur tot leven komt in enorme achtergronden, waardoor werken ontstaan met een abstract-informele materiesmaak. Het tweede medium dat de Assense kunstenaar gebruikt is glas waarin, hoewel kleur altijd de baas is, de toepassing op zo’n ander medium resulteert in een abstract-informeel poëtisch teken waarin de toeschouwer met zijn fantasie kan spelen en beelden uit zijn eigen geheugen en contrasterende emotionele sensaties kan ontdekken.

De Manzoni Kunst Galerie in Oosterwolde is verheugd enkele werken op glas, epoxyhars en fusion van de kunstenaar Rob Koedijk te kunnen aanbieden; fraaie werken in verschillende formaten en prijzen die door de hoge technische kwaliteit die is uitgevoerd, kunnen verbazen.

Laten we eindelijk overgaan tot de vragen aan Rob Koedijk:

U bent een kunstenaar met een diepgaande artistieke cultuur, maar waar komt uw passie voor abstracte kunst en materieel informalisme vandaan? Wat betekent abstractie voor jou?

Voor mij is abstracte kunst het uitdrukking geven aan mijn eigen ik en mijn eigen gevoelens door middel van kleur.

De vorm en de verfstreken die ik op het doek zet, zijn in eerste instantie secundair aan de gevoelens die ik op dat moment ervaar. Maar naar mate mijn werk vordert, maken de kleuren en de wijze waarop deze in elkaar overvloeien, een wezenlijk onderdeel uit van het proces. Tijdens het schilderen ontstaat ongemerkt een schilderij doordat ik mijn gedachten en gevoelens op dat moment alle ruimte geef. Mijn werk is een manier van vormgeven dat door iedereen met open mind ‘gelezen’ kan worden en waar een ieder zijn eigen interpretatie aan kan en mag geven. Vorm in zijn algemeenheid is voor mij erg belangrijk. Echter in het abstraheren daarvan door middel van kleur en materialen, kan ik mijn expressie beter tot uitdrukking brengen.

Hoe is je leven veranderd nadat je de kunst leerde kennen door je bezig te houden met media en kleuren?

Tijdens mijn studie aan de A.K.I. (Academie voor Kunst en Industrie), waren het vooral de vakken Architectuur, Mode, Grafische Vormgeving en Kleurtechnieken, die ik met enthousiasme volgde. In de loop van mijn studie werd mij duidelijk dat hetgeen ik daar leerde, een belangrijk facet in mijn leven zou worden.

Kunt u de lezers iets vertellen over uw creatieve proces, van begin tot eind? Waar haal je je inspiratie vandaan totdat je wegloopt van het werk en zegt “nou, nu is het af”.

Ik begin met het uitzoeken van de materialen waarmee ik het schilderij wil maken, de kleuren en de grootte van het doek. Vervolgens ontstaan door de gedachten en gevoelens die op dat moment bij mij binnenkomen, spontane, onbevangen en willekeurige verfstreken op het doek met het daarbij behorende kleurenspectrum. De volledige overgave aan mijn gevoelens en de vrijheid waarmee ik zelf het doek kan vullen, evolueert dan van idee naar een voltooid werk. Als mijn werk na voltooiing mij voldoening geeft, dan is het “af”. Zo niet, dan laat ik het enige tijd rusten en begin ik opnieuw.

Hoewel u altijd uw persoonlijke abstracte artistieke poëtica volgt, voert u uw werken uit op twee totaal verschillende dragers, doek en glas: waarom deze keuzes? Vertel ons meer over je techniek.

Het werken met meerdere materialen en dragers is voor mij een uitdaging. Het blijkt dat ook mijn eigen ‘handschrift’ door dit gebruik enigszins verandert. Het werken op doek met grove kwasten kan bijvoorbeeld een snel resultaat opleveren, terwijl het aanbrengen van verf op glas met een paletmes totaal. Andere structuren laat zien. Door op deze manier te werken wordt mijn creativiteit geprikkeld, mede omdat het uiteindelijke resultaat vaak verrassend en heel verschillend is.

Gelooft u dat abstracte kunst de sleutel kan zijn om het denken van de mensen te veranderen en de hedendaagse wereld te verbeteren?

Voor de toeschouwer kan het aanschouwen van abstracte kunst en het zich inleven in het kleurgebruik, de vorm en de compositie van een werk, een moment van rust geven. De toeschouwer kan door zijn eigen interpretatie even met zijn gedachten loskomen van de realiteit van het leven van alle dag en daardoor de betrekkelijkheid van dingen gaan inzien. Ik hoop dat ik met mijn werk daartoe kan bijdragen.

Hartelijk dank voor de tijd die Rob Koedijk heeft gereserveerd voor onze lezers. Voor alle informatie sta ik tot uw beschikking. Ik nodig u uit om in de galerie te genieten van de artistieke poëtica van Rob Koedijk of om zijn pagina te bezoeken op https://criticoarte.org/dutch-paintings/rob-koedijk/.

De kunstenaar geeft u ook de gelegenheid om andere werken in zijn Atelier te zien.

Ask the artist: Rob Koedijk

Posted on September 30, 2021September 21, 2021 by criticoarte in Blog, Blog ing

It has been a while since the last interview in the “Ask to the artist” column, which aimed to investigate in detail the secrets of the artists participating in the Italian Contemporary Art in the Netherlands project, supported by the neo Manzoni Kunst Galerie in Oosterwolde. At the end of July, we had the pleasure of getting to know a little more about the artistic poetics of the young visual artist Ilaria Sperotto from Vicenza, but, as I had announced from the outset, the project is expanding and opening its doors to Dutch artists to create a constructive and proactive artistic and cultural dialogue between Italy and Netherlands.

With great pride, today I would like to introduce to you the first Dutch artist who has accepted the “challenge”: Rob Koedijk from Assen. What thrilled me about Rob Koedijk’s art is his conception of colour, which he enhances to the nth degree in two totally different media, which achieve a completely dissimilar end result. The first medium used is large and very large canvas in which colour comes to life in enormous backgrounds in addition to various tactile materials, giving rise to works with an abstract-informal material flavour. The second medium used by the Assen-based artist is glass in which, although colour is always the dominant element, the application on such a different medium results in an abstract-informal poetic sign in which the observer can play with his imagination and discover images from his own memory and contrasting emotional sensations.

The Manzoni Kunst Galerie in Oosterwolde is pleased to host some works on glass, epoxy resin and fusion by the artist Rob Koedijk; fine works in different formats and prices that have the capacity to amaze for the high technical quality executed.

Let’s finally move on to the questions to Rob Koedijk:

You are an artist with a profound artistic culture, but where does your passion for abstract art and material informalism come from? What does abstraction mean to you?

For me, abstract art is the expression of my own self and my own feelings through colour. The shape and the brushstrokes I put on the canvas are initially secondary to the feelings I am experiencing at that moment. But as my work progresses, the colours and the way they flow into each other become an essential part of the process. While painting, a painting emerges unnoticed because I give my thoughts and feelings all the space they need at that moment. My work is a way of designing that can be ‘read’ by anyone with an open mind and to which everyone can and may give their own interpretation. Form in general is very important to me. However, in abstracting it by means of colour and materials, I can better express myself.

How did your life change after you learned about art through media and colour?

During my studies at the A.K.I. (Academy of Art and Industry), it was mainly the subjects of Architecture, Fashion, Graphic Design and Colour Techniques that I followed with enthusiasm. During my studies, it became clear to me that what I learned there would become an important facet of my life.

Can you tell the readers something about your creative process, from start to finish? Where do you get your inspiration from until you walk away from the work and say “well, now it’s finished”.

I start by choosing the materials with which I want to make the painting, the colours and the size of the canvas. Subsequently, the thoughts and feelings that enter me at that moment, give rise to spontaneous, uninhibited, and random brushstrokes on the canvas with the corresponding colour spectrum. The complete surrender to my feelings and the freedom with which I can fill the canvas myself evolves from an idea to a finished work. If my work gives me satisfaction after completion, then it is “finished”. If not, I let it rest for a while and start again.

Although you always follow your personal abstract artistic poetics, you execute your works on two totally different supports, canvas, and glass: why these choices? Tell us more about your technique.

Working with multiple materials and supports is a challenge for me. It turns out that my own ‘handwriting’ also changes somewhat through this use. Working on canvas with coarse brushes, for example, can produce a quick result, while applying paint to glass with a palette knife shows completely different. Paint on glass with a palette knife shows completely different structures. Working in this way stimulates my creativity, also because the final result is often surprising and very different.

Do you believe that abstract art can be the key to changing people’s minds and improving the world today?

For the viewer, looking at abstract art and empathising with the use of colour, form and composition of a work can provide a moment of peace. Through his own interpretation, the spectator can briefly detach his thoughts from the reality of everyday life and see the relativity of things. I hope that I can contribute to this with my work.

Thank you very much for the time Rob Koedijk has reserved for our readers. For any information I am at your disposal. I invite you to the gallery to enjoy Rob Koedijk’s artistic poetics or to visit his page on https://criticoarte.org/dutch-paintings/rob-koedijk/.

The artist also gives you the opportunity to see other works in his Atelier.

Domanda all’artista: Rob Koedijk

Posted on September 30, 2021September 21, 2021 by criticoarte in Blog, Blog ita

È passato un po’ di tempo dall’ultima intervista della rubrica “Domanda all’artista” che aveva lo scopo di indagare nel dettaglio i segreti degli artisti partecipanti al progetto Arte Italiana Contemporanea in Olanda, supportato dalla neo Manzoni Kunst Galerie di Oosterwolde. Alla fine di luglio, abbiamo avuto il piacere di conoscere un po’ più da vicino la poetica artistica della giovane visual artist Ilaria Sperotto da Vicenza, ma, come avevo annunciato sino dall’inizio, il progetto è in via di espansione ed apre le porte agli artisti olandesi per creare un dialogo artistico e culturale costruttivo e propositivo tra Italia ed Olanda.

Con grande orgoglio, oggi vorrei presentarvi il primo artista olandese che ha accettato la “sfida”: Rob Koedijk da Assen. Quello che mi ha entusiasmato nell’arte di Rob Koedijk è la sua concezione del colore che esalta all’ennesima potenza in due supporti totalmente diversi, ottendo un risultato finale completamente dissimile. Il primo supporto usato è la tela di grande e grandissimo formato in cui il colore prende vita in enormi campiture in aggiunta a vari materiali tattilmente percepibili, facendo nascere così opere dal sapore astratto – informale materico; il secondo supporto utilizzato dall’artista di Assen è invece il vetro in cui, sebbene il colore ne fa sempre da padrone, la stesura su un media tanto diverso dà come risultato una poetica astratta – informale segnica in cui l’osservatore può giocare con la fantasia e scovare immagini della propria memoria e sensazioni emotive contrastanti.

La Manzoni Kunst Galerie di Oosterwolde ha il piacere di ospitare alcune opere su vetro, resina epossidica e fusione dell’artista Rob Koedijk; opere di pregio di diversi formati e prezzi che hanno la capacità di stupire per l’alta qualità tecnica eseguita.

Passiamo finalmente alle domande a Rob Koedijk:

Lei è un artista con una profonda cultura artistica, ma da dove viene la sua passione per l’arte astratta e l’Informale materico? Cosa significa per lei l’astrazione?

Per me, l’arte astratta è l’espressione del mio io e dei miei sentimenti attraverso il colore. La forma e le pennellate che metto sulla tela sono inizialmente secondarie rispetto alle sensazioni che sto vivendo in quel momento. Ma man mano che il mio lavoro progredisce, i colori e il modo in cui fluiscono l’uno nell’altro diventano una parte essenziale del processo. Mentre dipingo, un quadro emerge inosservato perché do ai miei pensieri e sentimenti tutto lo spazio di cui hanno bisogno in quel momento. Il mio lavoro è un modo di progettare che può essere “letto” da chiunque abbia una mente aperta e a cui ognuno può dare la propria interpretazione. La forma in generale è molto importante per me. Tuttavia, astraendo attraverso il colore e i materiali, posso esprimermi meglio.

Come è cambiata la sua vita dopo aver imparato l’arte attraverso i media ed il colore?

Durante i miei studi all’A.K.I. (Accademia di Arte e Industria), sono state soprattutto le materie di Architettura, Moda, Disegno Grafico e Tecniche del Colore che ho seguito con entusiasmo. Nel corso dei miei studi, mi fu chiaro che ciò che avevo imparato lì sarebbe diventato un aspetto importante della mia vita.

Puoi dire ai lettori qualcosa sul tuo processo creativo, dall’inizio alla fine? Da dove prendi l’ispirazione fino a quando ti allontani dal lavoro e dici “bene, ora è finito”.

Inizio scegliendo i materiali con cui voglio fare il quadro, i colori e le dimensioni della tela. In seguito, i pensieri e i sentimenti che mi entrano in quel momento, danno origine a pennellate spontanee, disinibite e casuali sulla tela con il corrispondente spettro di colori. Il completo abbandono ai miei sentimenti e la libertà con cui posso riempire la tela da solo si evolve da un’idea a un lavoro finito. Se il mio lavoro mi dà soddisfazione dopo il suo completamento, allora è “finito”. In caso contrario, lo lascio riposare per un po’ e ricomincio.

Pur seguendo sempre la tua personale poetica artistica astratta, esegui le tue opere su due supporti totalmente diversi, la tela ed il vetro: perché queste scelte? Ci dica di più sulla sua tecnica.

Lavorare con più materiali e supporti è una sfida per me. Si scopre che anche la mia “scrittura” cambia un po’ attraverso questo uso. Lavorare su tela con pennelli grossolani, per esempio, può produrre un risultato rapido, mentre applicare la pittura sul vetro con una spatola rivela un risultato completamente diverso. Dipingere su vetro con una spatola mostra strutture completamente diverse. Lavorare in questo modo stimola la mia creatività, anche perché il risultato finale è spesso sorprendente e molto diverso.

Crede che l’arte astratta possa essere la chiave per cambiare la mente delle persone e migliorare il mondo di oggi?

Per lo spettatore, guardare l’arte astratta ed entrare in empatia con l’uso del colore, la forma e la composizione di un’opera può fornire un momento di pace. Attraverso la propria interpretazione, lo spettatore può staccare brevemente i suoi pensieri dalla realtà della vita quotidiana e vedere la relatività delle cose. Spero di poter contribuire a questo con il mio lavoro.

Ringrazio di cuore il tempo che Rob Koedijk ha riservato ai nostri lettori. Per qualsiasi informazione sono a vostra disposizione. Vi invito in galleria a godere della poetica artistica di Rob Koedijk oppure a visitare la pagina a lui dedicata su https://criticoarte.org/dutch-paintings/rob-koedijk/

L’artista inoltre dà l’occasione di potere vedere altre opere nel suo Atelier.

Art in the Garden – Kunst in de Tuin

Posted on August 24, 2021August 26, 2021 by criticoarte in Blog, Blog ing, blog-nl

Write the date in your diary!

Saturday 28 August 2021 you are all invited to the Art in the Garden exhibition at the Manzoni Kunst Galerie, from 11am to 5pm! The gallery will be officially inaugurated and we will celebrate the artists participating in the project Contemporary Italian Art in the Netherlands and the new entry Rob Koedijk, a Dutch artist from Assen who has enthusiastically accepted the idea of making the two artistic cultures dialogue.
We are waiting for you to drink a coffee, a tea or a glass of wine and talk a bit about Art!

Art in the Garden

Saturday 28 August 2021

Manzoni Kunst Galerie

Snellingerdijk 122, 8431 ES Oosterwolde, Netherlands

from 11am to 5 pm

Artist:

Giorgio Riva

Susanna Maccari

Gianluca Cremonesi

Maurizio Brambilla

Giuliano Giuggioli

Gianluca Somaschi

Ilaria Sperotto

Marina De Carlo

Gianni Depaoli

Leonardo Vecchiarino

Rob Koedijk

Noteer de datum in uw agenda!

Zaterdag 28 augustus 2021 bent u allen uitgenodigd voor de tentoonstelling Kunst in de Tuin in de Manzoni Kunst Galerie, van 11.00 tot 17.00 uur! De galerie wordt officieel geopend en we vieren de kunstenaars die deelnemen aan het project Hedendaagse Italiaanse Kunst in Nederland en de nieuwe binnenkomer Rob Koedijk, een Nederlandse kunstenaar uit Assen die met enthousiasme het idee heeft aanvaard om de twee artistieke culturen met elkaar in dialoog te brengen.
Wij wachten op u om een koffie, een thee of een glas wijn te drinken en wat over kunst te praten!

Art in the Garden

Zaterdaag 28 Augustus 2021

Manzoni Kunst Galerie

Snellingerdijk 122, 8431 ES Oosterwolde, Netherlands

van 11 tot 17

Kunstenaars:

Giorgio Riva

Susanna Maccari

Gianluca Cremonesi

Maurizio Brambilla

Giuliano Giuggioli

Gianluca Somaschi

Ilaria Sperotto

Marina De Carlo

Gianni Depaoli

Leonardo Vecchiarino

Rob Koedijk

Vraag aan de kunstenaar: Ilaria Sperotto

Posted on July 21, 2021July 21, 2021 by criticoarte in Blog, blog-nl

We zijn nu bij het laatste interview dat gepland staat voor de rubriek Vraag aan de kunstenaar die sinds december 2020 de vijftien kunstenaars die deelnemen aan het project Italiaanse Hedendaagse Kunst in Nederland, ondersteund door de neo Manzoni Kunst Galerie in Oosterwolde, heeft willen onderzoeken en beter leren kennen: kunstenaars uit heel Italië, kunstenaars met stijlen, technieken, onderwerpen en artistieke wegen die sterk van elkaar verschillen, alleen maar om te laten zien hoe Veelzijdig, Complex en Veelzijdig Kunst is.

Vandaag hebben we als gast de jonge beeldende kunstenares Ilaria Sperotto uit Vicenza, bekend door gemeenschappelijke artistieke vriendschappen en voor wie ik groot respect heb voor de kunstwerken die zij maakt en waarin zij diep ingaat op de essentie van zijn geest en zijn onbewuste: de schilderijen zijn het resultaat van een expressieve artistieke poëtisch-abstracte instinctieve waarin de kleur en de penseelstreken het gevoel geven te worden gekatapulteerd in de primordiale psychische dimensie van emoties.

Reeds bekend in Italië, Zwitserland, Oostenrijk, Frankrijk en België, is Ilaria Sperotto vandaag aanwezig op het Nederlandse grondgebied met zes waardevolle werken van klein formaat tegen de prijzen “betaalbaar”.

We geven uiteindelijk het woord aan Ilaria Sperotto:

Velen hebben het u zeker gevraagd, maar het Nederlandse publiek weet niet hoe de kunstenares Ilaria Sperotto deze historische periode, die zeker de geschiedenisboeken zal ingaan, heeft beleefd en nog steeds beleeft: heeft de kunst u geholpen? Zijn er toekomstige projecten of is het nog te vaag om concreet iets te plannen?

Toen de pandemie in 2020 uitbrak, was dat voor mij een breekpunt, aanvankelijk heel moeilijk, onwerkelijk, ik was heel bang. Op een dag besloot ik dat ik moest herstellen, dat ik mijn droom moest hervatten om een normaal leven te leiden. Schilderen was in dit geval fundamenteel, bevrijdend! Door kleur liet ik mijn emoties los en begon ik me weer levend te voelen, te dromen! 2021 is een bijzonder jaar, een voortdurende vooruitgang. Ik neem momenteel deel aan het “Birma Paviljoen”, een internationaal postkunstproject in het Palazzo Zanardi Landi in Guardamiglio Lodi (Italië). Terwijl ik in september 2021 een dertigtal olieverfschilderijen zal tentoonstellen in het historisch centrum van Vicenza: ik zal deel uitmaken van de protagonisten van VIOFF “A GOLDEN JOURNEY”, de nieuwe editie van Fuori Fiera di Vicenzaoro. Ik heb plannen voor 2022, maar daar wil ik nu nog niet over praten.

Schildert u altijd en plein air zoals een hedendaags impressionist of heeft u ook momenten van persoonlijke nabewerking in het atelier? Vertel ons over je creatieve proces…

Met de pandemie en de lockdown moest ik me aanpassen aan de nieuwe situatie, vroeger schilderde ik uitsluitend en plein air, het landschap observerend en opnieuw interpreterend, nu schilder ik voornamelijk in het atelier. Mijn schilderijen komen voort uit mijn verbeelding, uit mijn onderbewustzijn, en dan breng ik ze over op doek. Het zijn visioenen, landschappen die niet bestaan.

Als men de oude impressionistische olieverfschilderijen vergelijkt met de meest recente metafysisch-abstracte werken, dan is er sprake van een grote stijlsprong. Wat veroorzaakte deze stilistische verandering?

Met de afsluiting gebeurde een onverwachte “klik”, in het verleden voelde ik me met olieverfschilderen nooit helemaal vrij, ik voelde me geketend en verankerd aan de invloeden van mijn meesters. Ik hield en hou van impressionistische schilderkunst, maar ik heb nooit het gevoel gehad dat het helemaal van mij was. Pandemic stelde me in staat mezelf van binnen te verkennen, naar mezelf te luisteren. Mijn laatste werken zijn het resultaat.

U bent een veelzijdig kunstenaar: laten we het eens hebben over uw symbolistische keramiek. Wat inspireert je?

Keramiek is een wereld op zich, ik ben enorm gefascineerd door de aarde, door haar plasticiteit en ik hou ervan te experimenteren en te experimenteren. Sinds enkele jaren laat ik me vooral inspireren door het thema steden, mijn reizen, mijn studies. Een van de dingen die ze me op de architectuurfaculteit hebben geleerd is te kijken, de context te observeren, het landschap, het territorium. Om te verkennen met de blik, om je voor te stellen wat er niet meer is of nog niet is. Ook architectuur komt, net als kunst, voort uit de verbeelding. Stedenbouw zelf is in de eerste plaats een voorspelling. En dus probeer ik mijn zicht te vertroebelen, mijn blik te vertroebelen om verder te kunnen zien dan het zicht.

U bent altijd op zoek naar pure emotie: wat wilt u overbrengen op degenen die voor uw werken blijven hangen?

In mijn werk is schilderen, net als keramiek, instinctief, vol emoties en stemmingen die iedereen, in zijn eigen hart, kan lezen en interpreteren. Wat ik wil overbrengen is een empathische en intuïtieve emotie. Een essentie die niet gevonden moet worden in de materie buiten ons of buiten de werkelijkheid die door de zintuigen wordt waargenomen, maar in ons en in de innerlijke wereld waarin wij leven, waarbij wij leren verder te kijken dan het uiterlijk, voorbij het zichtbare, door de emotie die in de geest huist.

Ik dank Ilaria Sperotto oprecht voor de tijd die zij aan ons heeft gewijd en ik herinner de lezers eraan dat zij de kunstwerken van de jonge kunstenares online kunnen bekijken op www.criticoarte.org/galleria-gallery/ilaria-sperotto/ of naar de galerie kunnen komen om met eigen ogen de kwaliteit van de uitvoering van de voorgestelde olieverfschilderijen te zien.

Ask the artist: Ilaria Sperotto

Posted on July 21, 2021July 21, 2021 by criticoarte in Blog, Blog ing

We have now reached the last scheduled interview in Ask the artist column, which since December 2020 has been investigating and getting to know better the fifteen artists taking part in the Italian Contemporary Art in the Netherlands Project supported by the neo Manzoni Kunst Galerie in Oosterwolde: artists from all over Italy, artists with very different styles, techniques, subjects and artistic paths, demonstrating just how versatile, complex and multi-faceted art can be.

Today we have as our guest the young visual artist Ilaria Sperotto from Vicenza, whom I met through mutual artistic friendships and for whom I have great respect because of the works of art she creates, in which the essence of her own spirit and unconscious is explored in depth: her canvases are the result of an expressive, abstract and instinctive artistic poetics in which the colour and brushstrokes give the sensation of being catapulted into the primordial psychic dimension of emotions.

Already well known in Italy, Switzerland, Austria, France, and Belgium, Ilaria Sperotto is now present in the Netherlands with six valuable small format works at affordable prices.

Let us finally pass the word to Ilaria Sperotto:

You have certainly been asked this question by many, but the Dutch public does not know how the artist Ilaria Sperotto lived and still lives this historical period that will surely enter the history books: has art helped you? Are there any future projects or is it still too nebulous to concretely plan anything?

In 2020 when the pandemic started it was a braking moment for me, initially very difficult, surreal, I was very scared. Then one day I decided that I had to recover, I had to resume my dream of living a normal life. Painting in this case was fundamental, liberating! Through colour, I freed my emotions and began to feel alive again, to dream! 2021 is a special year, a continuous work in progress. I am currently participating in the “Burma Pavilion”, an international postal art project at Palazzo Zanardi Landi in Guardamiglio Lodi (Italy). While in September 2021 I will exhibit about thirty oil paintings in the historical centre of Vicenza: I will be part of the protagonists of VIOFF “A GOLDEN JOURNEY”, the new edition of Fuori Fiera di Vicenzaoro. I am planning 2022, but I prefer not to talk about it for now.

Do you always paint en plein air like a contemporary impressionist or do you have moments of personal reworking in the studio? Tell us about your creative process…

With the pandemic and the lockdown, I had to adapt to the new situation, in the past I used to paint exclusively en plein air, observing and reinterpreting the landscape, now I paint mainly in the studio. My paintings come from my imagination, from my unconscious, and then I transfer them to canvas. They are visions, landscapes that do not exist.

Looking at the old impressionist oil paintings and comparing them with the more recent metaphysical-abstract works, there has been a big stylistic leap. What triggered this stylistic change?

With the lockdown, an unexpected “click” happened. In the past, I never felt totally free with oil painting, I felt chained and anchored to the influences of my masters. I loved and adore Impressionist painting, but I never felt it was totally mine. Pandemic allowed me to explore myself inside, to listen to myself. My latest works are the result.

You are an all-round artist: let’s talk about your symbolist ceramics. What inspires you?

Ceramics are a world of their own, I am extremely fascinated by the earth, by its plasticity and I love to experiment. For several years now, I have been mainly inspired by the theme of cities, my travels, my studies. One of the things they taught me at the Faculty of Architecture is to look, to observe the context, the landscape, the territory. To explore with the gaze, to imagine what is no longer there or not yet there. Architecture, like Art, springs from the imagination. Urban Planning itself is first and foremost a prediction. And so, I try to blur my vision, to blur my look in order to see beyond the vision.

You are always looking for pure emotion: what do you want to convey to those who linger in front of your works?

In my work, painting, like ceramics, is instinctive, charged with emotions and moods that everyone can read and interpret in their own depths. What I want to convey is an empathic and intuitive emotion. An essence that is not to be found in the matter outside of us or beyond the reality perceivable with the senses, but within us and within the inner world in which we live, learning to look beyond appearance, beyond the visible, through the emotion that dwells in the mind.

I would like to thank Ilaria Sperotto for the time she has dedicated to us and remind readers that they can view the young artist’s works of art online at www.criticoarte.org/galleria-gallery/ilaria-sperotto/ or come to the gallery and see for themselves the quality of the oils on display.

Domanda all’artista: Ilaria Sperotto

Posted on July 21, 2021July 21, 2021 by criticoarte in Blog, Blog ita

Siamo ormai giunti all’ultima intervista in programma per la rubrica Domanda all’artista che, da dicembre 2020, ha voluto indagare e fare conoscere meglio i quindici artisti che partecipano al progetto Arte Italiana Contemporanea in Olanda, supportato dalla neo Manzoni Kunst Galerie di Oosterwolde: Artisti provenienti da tutta Italia, Artisti con stili, tecniche, soggetti e percorsi artistici molto differenti tra di loro proprio a dimostrazione di quanto l’Arte sia versatile, complessa e multi-sfaccettata.

Oggi abbiamo come ospite la giovane visual artist Ilaria Sperotto da Vicenza, conosciuta tramite amicizie artistiche in comune e per la quale nutro grande stima per le opere d’arte che realizza in cui si indaga a fondo l’essenza del proprio spirito e del proprio inconscio: le tele sono il traguardo di una poetica artistica espressivo-astratta istintiva in cui il colore e le pennellate date di getto danno la sensazione di essere catapultati nella dimensione psichica primordiale delle emozioni.

Già conosciuta in Italia, in Svizzera, in Austria, in Francia e in Belgio, oggi Ilaria Sperotto è presente sul territorio olandese con sei pregevoli opere di piccolo formato dai prezzi “affordable”.

Passiamo finalmente la parola ad Ilaria Sperotto:

Sicuramente te l’hanno chiesto in tanti ma il pubblico olandese non conosce come l’artista Ilaria Sperotto abbia vissuto e vive tutt’ora questo periodo storico che entrerà sicuramente nei manuali di storia: l’arte ti ha aiutata? Ci sono progetti futuri o è ancora troppo nebuloso per programmare concretamente qualcosa?

Nel 2020 quando è iniziata la pandemia per me è stato un momento di freno, inizialmente molto difficile, surreale, ero molto spaventata. Poi un giorno ho deciso che dovevo riprendermi, dovevo riprendere il mio sogno per vivere una vita normale. La pittura in questo caso è stata fondamentale, liberatoria! Attraverso il colore ho liberato le mie emozioni e ho riiniziato a sentirmi viva, a sognare! Il 2021 è un anno particolare, un continuo working progress. Attualmente sto partecipando al “Padiglione Birmania”, progetto internazionale di arte postale presso Palazzo Zanardi Landi a Guardamiglio Lodi (Italia). Mentre a settembre 2021 esporrò una trentina di quadri ad olio nel centro storico di Vicenza: farò parte dei protagonisti del VIOFF “A GOLDEN JOURNEY”, la nuova edizione del Fuori Fiera di Vicenzaoro. Sto progettando il 2022, ma preferisco non parlarne per ora.

Dipingi sempre en plein air come un’impressionista contemporanea oppure hai momenti di rielaborazione personale nello studio? Raccontaci il percorso del tuo processo creativo…

Con la pandemia e il lockdown ho dovuto adattarmi alla nuova situazione, nel passato dipingevo esclusivamente en plein air, osservando e reinterpretando il paesaggio, ora dipingo prevalentemente in studio. I miei quadri nascono dalla mia immaginazione, dal mio inconscio, successivamente li trasferisco su tela. Sono visioni, paesaggi che non esistono.

Guardando i vecchi lavori ad olio di stampo impressionista e mettendoli a confronto con le opere più recenti di stampo metafisico – astratto c’è stato un grande salto stilistico. Cosa ha scatenato questo cambio stilistico?

Con il lockdown è accaduto un “click” inaspettato, in passato con la pittura ad olio non mi sono mai sentita totalmente libera, mi sentivo incatenata e ancorata alle influenze dei miei maestri. Adoravo e adoro la pittura impressionista, ma non l’ho mai sentita totalmente mia. La pandemia mi ha permesso di esplorarmi dentro, ascoltarmi. I miei ultimi lavori ne sono il risultato.

Sei un’artista a tutto tondo: parliamo delle tue ceramiche simboliste. A cosa ti ispiri?

Le ceramiche sono un mondo a sé, sono estremamente affascinata dalla terra, dalla sua plasticità e adoro sperimentarmi e sperimentare. Da diversi anni mi ispiro principalmente al tema delle città, ai miei viaggi, ai miei studi. Una delle cose che mi hanno insegnato alla Facoltà di Architettura è guardare, osservare il contesto, il paesaggio, il territorio. Esplorare con lo sguardo, per immaginare ciò che non c’è più o non ancora. Anche l’Architettura, del resto come l’Arte, scaturisce dall’immaginazione. L’Urbanistica stessa è prima di tutto una previsione. Ed ecco che allora provo ad annebbiare la vista, offuscare lo sguardo per vedere oltre la visione.

Sei sempre alla ricerca dell’emozione pura: cosa vuoi trasmettere a chi si sofferma davanti alle tue opere?

Nei miei lavori, la pittura come la ceramica è istintiva, carica di emozioni e stati d’animo che ognuno, nel proprio intimo può leggere ed interpretare. Ciò che voglio trasmettere è un’emozione empatica e intuitiva. Un’essenza che non va individuata nella materia fuori di noi o al di là dalla realtà percepibile con i sensi, ma dentro di noi e dentro il mondo interiore in cui viviamo, imparando a guardare al di là dell’apparenza, oltre il visibile, attraverso l’emozione che alberga nella mente.

Ringrazio di cuore Ilaria Sperotto per il tempo che ci ha dedicato e ricordo ai lettori che potranno visionare on-line le opere d’arte della giovane artista sul sito www.criticoarte.org/galleria-gallery/ilaria-sperotto/ oppure venire in galleria ed osservare di persona la qualità esecutiva degli olii proposti.