We zijn aangekomen bij de op twee na laatste afspraak met de rubriek “Vraag aan de kunstenaar” en vandaag zullen we het genoegen hebben kennis te maken met de schilderes Bianca Beghin, kunstenares uit Padua die in haar grote doeken de emoties uitademt die voortkomen uit het directe contact met de Natuur. De artistieke poëtica van de schilder is gebaseerd op de gewaarwordingen tijdens de volledige onderdompeling in de natuur (in het bijzonder in het bos) die het middel wordt om de spanningen te ontladen en de innerlijke rust te hervinden. Uit de interactie met de natuur ontstaan doeken met een grote emotionele impact, kostbaar gemaakt door het gebruik van gemengde media, ontwikkeld in jaren van experimenteren, en het wijze gebruik van symbolische kleurspreiding op een expressionistische manier, die doet denken aan de Franse beweging van de Fauves. Men kan stellen dat, als de Natuur een raadselachtig gedicht is zoals de Fransman Michel de Montaigne (1533-1592) beweerde, Bianca Beghin de juiste sleutel heeft gevonden om het te lezen en te interpreteren. Bianca Beghin, reeds aanwezig in Italiaanse, Duitse en Amerikaanse collecties, is nu ook in Nederland aanwezig met het project Hedendaagse Italiaanse Kunst in Nederland, ondersteund door de neo-Manzoni Kunst Galerie van Oosterwolde, dat tot doel heeft het beste van de Italiaanse kunstscène onder de aandacht van Nederlandse verzamelaars te brengen.





Laten we eindelijk een praatje maken met Bianca Beghin:
Uw werken kunnen worden omschreven als expressionistisch en geven de emotie vrij van het moment dat u ervaart in direct contact met de natuur. Kunt u de lezers in detail vertellen hoe uw doeken tot stand komen?
Als we het expressionisme beschouwen, de tendens om de emotionele kant van de werkelijkheid maximaal te verheffen ten opzichte van de objectief waarneembare, dan zijn mijn werken zeker expressionistisch te noemen. In mijn werken verbeeld ik de emoties die ik voel, niet alleen in het contact met de natuur, maar ook in de relatie met mensen. Ik wandel graag in de bossen en in de bergen, waar de stilte mij omringt en de ziel gedwongen wordt om stil te staan en na te denken. Elke boom, elk blad zendt een harmonieuze en zoete vloeistof uit die hart en geest heelt en mij regenereert. Het benaderen van de natuur helpt mij om mijn energie te harmoniseren en een juiste harmonie te creëren tussen mijn spirituele wezen en mijn fysieke lichaam. Ik probeer bepaalde momenten in beelden vast te leggen, ik fotografeer bomen die bepaalde emoties opwekken die ik op het doek probeer terug te brengen. Het kan me niet schelen of de boom objectief gezien niet echt is, wat ik wil is emotionele momenten vastleggen, gevoelens verkennen, de plaatsen van de ziel weergeven: verwondering, spijt, bevrijding, verheffing, schoonheid…
Laten we het eens hebben over het onderwerp dat u op een expressionistische, bijna abstracte manier weergeeft: waarom koos u voor bomen en in het bijzonder voor boomstammen?
De boom is een metafoor voor het leven. Zoals ieder mens geboren wordt, groeit, zich ontwikkelt, in volheid van volwassenheid leeft, sterft, en altijd een metgezel is, een vertrouweling, een vriend die mij volgt in de transformaties van mijn leven. De mens leeft in de natuur en hij moet haar waarderen en zich zo inzetten dat zij een gemeenschappelijke waarde blijft, hij moet de harmonie van de natuur kunnen voelen en haar innerlijke drijfveren kunnen vatten. Bovendien koos ik de boom omdat die het symbool is van vrouwelijkheid en moederschap. Het is moeder gevoelig en delicaat, moedig en magnetisch. De ziel van elke boom trilt en is vol bekommernissen, vreugden, nederlagen, veerkracht. Schuilen in een boom is als schuilen in de schoot van een moeder, altijd klaar om te verwelkomen en aan te moedigen. Daarom zijn mijn favoriete onderwerpen bomen en vooral de stammen, verankerd in de aarde, tastbaar, sterk, zoals de emoties die wij lichamelijk beleven.
Wat betreft de techniek die u verkiest: hoe slaagt u erin de bomen die u voorstelt te laten spreken?
Ik concentreer me veel op de kleur die moet “spreken” en emoties moet kunnen overbrengen, een kleur die nooit zuiver is, maar altijd uit verschillende mengsels wordt verkregen, en op het doek wordt gelegd dat eerst wordt klaargemaakt om haar te ontvangen. Soms smeer ik een laag krijt om een meer materiële achtergrond te creëren, andere keren vertrek ik rechtstreeks van de grisaille, een monochrome schets die geschikt is om de licht- en schaduwzones te bepalen en de volumes te modelleren. Daarna ga ik verder met glaceren en het aanbrengen van de kleur, die daardoor intenser en dieper wordt, klaar om emoties te vertellen. Zelfs de titels brengen bepaalde sensaties over, ze zijn nooit willekeurig gekozen, maar ontworpen en bestudeerd om mijn gevoelens en die van elke vrouw te versterken en te benadrukken: Tederheid, Tranen van liefde, Waanzin in de lucht, Omhelzing, Illusie, Betovering, Zoektocht, Aanzet …
Kunstenaars hebben altijd een bijzondere gave, namelijk een grote en uitgesproken gevoeligheid die hen ertoe brengt verder te zien dan wat in eerste instantie wordt waargenomen. Volgens de schilderes Bianca Beghin waar huist de ware Schoonheid?
De schoonheid? Het is de harmonie van verschillende, vormen en kleuren; de taak van de kunstenaar is deze harmonie zichtbaar te maken. Het is geen inherente eigenschap van het werk, maar een subjectief gegeven van waarneming van genot, onafhankelijk van het bestaan van het gerepresenteerde subject. En deze Harmonie is in staat om reflecties uit te lokken over het eigen bestaan in relatie tot de natuurlijke wereld.
U bent geen academicus, maar dat betekent niet dat u geen uitstekend kunstenaar bent. Hoe hebben uw humanistische studies uw artistieke poëtica beïnvloed?
Autodidact zijn betekent niet dat je geen artistieke kennis hebt. Deze kunnen worden verkregen met veel studie, via individuele trajecten of door het volgen van cursussen met erkende masters. Ik geloof dat mijn humanistische opvoeding mijn kunst zeker heeft beïnvloed, vooral omdat zij mij de waarde van kennis, studie en onderzoek heeft bijgebracht. Het bestuderen van literatuur, geschiedenis en filosofie heeft mij geholpen om de wereld om mij heen beter te begrijpen, om het contact met de natuur te waarderen en om een grotere gevoeligheid te hebben wanneer je emoties en gevoelens op doek moet overbrengen.
Ik dank Bianca Beghin voor de tijd die zij ons vriendelijk ter beschikking heeft gesteld en voor het feit dat zij ons de gelegenheid heeft geboden om nader kennis te maken met haar persoonlijke artistieke visie, die ons dichter bij de natuur en bij de emotionele ziel van ieder van ons brengt. Ik herinner de lezers eraan dat u de aan haar gewijde pagina kunt bekijken op http://www.criticoarte.org/galleria-gallery/bianca-beghin/.