Oosterwolde – Italian&Dutch Art by Elisa Manzoni

Vraag aan de kunstenaar: Marieke Samuels

Posted on November 9, 2022October 28, 2022 by criticoarte in Blog, blog-nl

Vandaag presenteer ik met veel plezier een kunstenares die ik iets meer dan een jaar geleden heb leren kennen op de groepstentoonstelling Donna 2021, georganiseerd door Giulio Pettinato en het Castel Gandolfo Art Centre (september, Sala Nagasawa via Appia Antica, Rome): Marieke Samuels uit Brabant, meer bepaald uit Etten-Leur. Vanaf het begin was er een vonk voor het werk van de Nederlandse kunstenares dankzij de sterke maar delicate persoonlijkheid en gevoeligheid die doorschemert: haar vrouwelijke protagonisten komen als oude fresco’s tevoorschijn uit de drager die door een mix van technieken op expressionistische en abstracte wijze wordt behandeld. Delicaat maar vastberaden komen de protagonisten uit het doek tevoorschijn alsof het spirituele verschijningen zijn die lange tijd gevangen hebben gezeten: een hedendaagse en goddelijke versie van de Gratiën die de toeschouwer ondervragen. Nadat ik de kunstenares had vertegenwoordigd in Rome en vervolgens in een wintergroepstentoonstelling in Appelscha, had ik het genoegen haar gedurende bijna het hele jaar 2022 in de kleine Manzoni Kunst Galerie in Oosterwolde te ontvangen, waarbij ik veel bijval en waardering kreeg voor haar artistieke poëtica.

Marieke Samuels, Carmine, mixed media, 2022, 80×40 cm.

Ik geef nu het woord aan Marieke Samuels, zodat de lezers haar beter kunnen leren kennen.

Hoe en wanneer is de artiest in je geboren?

De kunstenaar is geleidelijk ontstaan. Het begon langzaam bij mijn eerste expositie in 2007. Ik was uitgenodigd door een oma van een klasgenootje van mijn kinderen, die in het gebouw van haar werkgever de exposities verzorgde. Op aandringen van haar ben ik overstag gegaan om mijn werk te exposeren. Zij vond mijn werk kwaliteit hebben. Langzamerhand kwamen daarna meerdere exposities. Daarop kwamen ook vragen of ik les wilde geven en ook een aantal galeriehouders nodigden mij als uit voor hun galerie. Dus eigenlijk ben ik door de buitenwereld overgehaald of overtuigd om kunstenaar te worden. Het is niet iets wat ik zelf voor ogen had. Tegenwoordig merk ik bij mezelf wel op dat ik geen doorsnee persoon ben en dat ik een bovengemiddeld creatief vermogen bezit. De buitenwereld zag het gewoon eerder…

Waar haal je je inspiratie vandaan? Kun je uitleggen hoe je technisch gezien een portret maakt?

Mijn inspiratie krijg ik door het werk van andere kunstenaars te zien. Ook ben ik altijd al gefascineerd geweest door mooie vrouwelijke gezichten. De natuur is een inspiratiebron voor mijn kleurgebruik en texturen.

Mijn portretten op doek begint heel intuïtief met een abstracte ondergrond. Het kleurgebruik en de textuur is geheel afhankelijk van mijn gemoedstoestand. Vervolgens als de ondergrond interessant genoeg is geworden, probeer ik daar een gezicht in te ontdekken. Dit gaat ook heel intuïtief. Vervolgens ga ik het gezicht schetsen in de achtergrond met houtskool of potlood en in een enkel geval gelijk met acrylverf. Meestal gebruik ik wat fotomateriaal ter referentie om het realistisch te doen overkomen. Vervolgens werk ik het gezicht met zo min mogelijk verf uit en bekijk ik nog wat er nodig is voor de afwerking om een sterk geheel te krijgen.

Jouw werk is een mix van expressionisme en abstractie. Waarom deze keuze in stijl om het vrouwelijk gezicht te verhogen?

Ik vind zelf abstract werk interessanter dan realistisch werk. Het raakt me eerder en het laat ook meer aan de verbeelding over. Als ik zelf bezig ben als kunstenaar kan ik In de abstractie en expressionisme ook mijn intuïtie en gevoel kwijt. En dat zijn mijn grootste drijfveren om te creëren.

Hoe belangrijk zijn de mix van mediums en vooral de expressionistische keuze van kleuren?

Mijn intuïtie en mijn gevoel zijn de grootste drijfveren en die kan ik goed kwijt in de manier waarop ik mijn verf of krijt gebruik. Ik sta mezelf namelijk een behoorlijke hoeveelheid vrijheid toe met veel wilde en onstuimige acties .Bij het creëren van het gezicht ben ik heel beheerst en nauwkeurig. En door mijn keuze van mediums kan ik al deze facetten uitvoeren. Mijn kleurgebruik wordt heel erg bepaald door mijn smaak gecombineerd met mijn gemoed. Het zijn met name aardse en natuurlijke kleuren. Ik werk eigenlijk maar met een beperkt kleurenpalet, maar mijn kleuren mengen mooi met elkaar. Dit is voor mij heel belangrijk omdat ik de kleuren zoveel met elkaar laat vervloeien.

Wat zijn je toekomstplannen na twee jaar onzekerheid over de pandemie? Het belooft het jaar van Venus, schoonheid en positieve vrouwelijke energie te worden.

Mijn toekomstplannen zijn om gewoon door te gaan met schilderijen maken en hopelijk succesvol te worden in de verkoop van mijn werk. Dit laatste het liefst uitgevoerd door anderen, want mezelf verkopen is niet echt mijn ding. Verder vind ik het op kleine schaal lesgeven ook een mooie aanvulling op het zelf werk maken. Ik kan hierin mijn passie over het portret kwijt en ook het sociale aspect kan ik erg waarderen.

Ik wil Marieke Samuels van harte bedanken voor haar tijd en in afwachting van haar weer als welkome gast in de Manzoni Kunst Galerie in Oosterwolde, nodig ik u graag uit om haar website en haar instagram pagina te bezoeken en een bezoek aan haar atelier in Etten-Leur bij Breda aan te bevelen.

Om de video op YouTube te bekijken, is dit de link.

Vraag aan de kunstenaar: Luca Azzurro

Posted on September 28, 2022September 19, 2022 by criticoarte in Blog, blog-nl

De afgelopen maanden had ik het genoegen om in de Manzoni Kunst Galerie in Oosterwolde de schilderijen te zien van een zeer jonge Italiaanse kunstenaar, Luca Azzurro (klas ’88), een architect en reclamegraficus uit Lombardije, die ik al enige tijd nauwlettend in de gaten hield vanwege zijn artistieke poëtica vol expressionisme en symboliek. Luca Azzurro evolueert voortdurend in zijn experimenten (dankzij zijn jonge leeftijd), en de cyclus in de galerie en de werken die hier in het interview worden voorgesteld tonen aan waarom zijn kunst steeds meer internationale verzamelaars begint aan te trekken (tot op heden bevinden zijn werken zich in Italiaanse, Canadese en Russische collecties). Zijn poëtica is gebaseerd op een expressionistische en onnatuurlijke kleur die herinnert aan de stijl van de Fauves, Pollock en Sam Francis: deze kleur, een lofzang op het leven, geeft een prominente plaats aan de lichtmasten, een symbool van hedendaagsheid, technologische innovatie en snelheid, zonder welke de mens niet zou zijn waar hij nu is.

Luca Azzurro, The signal in the grey sky, 2021, acrylic on canvas, 50x50x4cm

Maar laten we de artiest nu het woord geven:

Jij bent een zeer jonge kunstenaar: wat wilt jij communiceren met jouw artistieke poëzie?

Schilderen is voor mij altijd het medium geweest om mijn gevoelens uit te drukken, zowel positief als negatief.

Het schilderen is voor mij in een parallelle wereld terechtgekomen, mijn favoriete wereld natuurlijk, waar ik me comfortabel en vrij voel om mijn gevoelens uit te drukken zoals ik dat wil.

In de loop der jaren is mijn boodschap letterlijk veranderd.

Vandaag voel ik de behoefte om te vertegenwoordigen, om waarde te geven aan wat mensen als vanzelfsprekend beschouwen.

Wat is kleur voor jou? Hoe past het in je beeldidee?

Kleur is voor mij het leven. Je kunt alles overbrengen, allerlei gevoelens, situaties, emoties.

We kunnen ook nuances aanbrengen en dat maakt kleur nog belangrijker en karakteristieker voor wat ik wil overbrengen.

Waarom de keuze van lichtmasten als de echte protagonisten van deze picturale cyclus die ik het genoegen heb in de galerie te hebben?

Ik wilde iets benadrukken dat mensen niet zien, maar niet omdat ze onzichtbaar zijn, integendeel, ze zijn maar al te zichtbaar door hun majesteit.

Als we nadenken over hun functie, hebben ze betekenis gegeven aan het menselijk leven en de evolutie daarvan. Dankzij elektriciteit heeft de mens vandaag grote dingen kunnen bereiken.

We worden omringd door deze structuren, maar we hechten er geen belang aan, zoals vaak het geval is in deze maatschappij die de neiging heeft je te overschaduwen, mensen en dingen te onderwaarderen die eigenlijk het middelpunt van ons leven zijn.

Wil jij het Nederlandse publiek uitleggen waarom jouw behangpapier op zo’n bijzondere manier gebruikt bij die geschriften? Wat geeft het je meer dan alleen canvas?

Ik wilde een achtergrond creëren die ons zou kunnen herinneren aan alles wat door deze structuren kan gaan, wind, regen, vogels… iets dat ons zou kunnen herinneren aan beweging.

Vandaar de keuze voor doorlopend cursief schrift.

Je bent zo jong en hebt duizend andere ideeën in je hoofd. Kun je ons een voorproefje geven?

Schilders zijn soms onvoorspelbaar, dus ik hoop je snel te verrassen.

Ik wil Luca Azzurro uit de grond van mijn hart bedanken dat hij de tijd heeft genomen. Als u meer wilt weten over zijn poëzie, raad ik u aan hem te volgen op zijn sociale pagina’s (Facebook en Instagram) of op zijn persoonlijke website. Ondertussen bent u uitgenodigd in de Manzoni Kunst Galerie in Oosterwolde en op zijn Facebook en Instagram kanalen.

Ask the artist: Luca Azzurro

Posted on September 28, 2022September 19, 2022 by criticoarte in Blog, Blog ing

For the few months I have had the pleasure of having at the Manzoni Kunst Galerie in Oosterwolde the paintings of a very young Italian artist, Luca Azzurro (class of ’88), an architect and advertising graphic designer from Lombardy, whom I had been keeping a close eye on for some time for his artistic poetics full of expressionism and symbolism. Luca Azzurro is constantly evolving in his experiments (thanks to his young age), and the cycle in the gallery and the works presented here in the interview show why his art is starting to attract more and more international collectors (to date, his works are in Italian, Canadian and Russian collections). His poetics is based on an expressionistic and unnatural colour that recalls the style of the Fauves, Pollock and Sam Francis: this colour, a hymn to life, gives prominence to the light poles, a symbol of contemporaneity, technological innovation and speed, without which man would not be where he is at the moment.

But let us now give the artist the woords:

You are a very young artist: what do you want to communicate with your artistic poetics?

Painting has always been the medium for me to express my feelings, both positive and negative.

Painting for me has entered a parallel world, my favourite world of course, where I feel comfortable and free to express my feelings as I wish.

Over the years my message has literally changed.

Today I feel the need to represent, to give value to what people take for granted.

What is colour for you? How does it fit into your pictorial idea?

Colour for me is life. You can convey everything, all kinds of feelings, situations, emotions.

We can also create nuances and that makes colour even more important and characteristic for what I want to convey.

Why the choice of light poles as the real protagonists of this pictorial cycle that I have the pleasure of having in the gallery?

I wanted to highlight something that people do not see, but not because they are invisible, on the contrary, they are all too visible due to their majesty.

If we think about their function, they have given meaning to human life and its evolution. Thanks to electricity, man has been able to achieve great things today.

We are surrounded by these structures but we don’t give them importance, as is often the case in this society that tends to overshadow you, to undervalue people and things that are actually the focus of our lives.

Would you explain to the Dutch public why you use wallpaper in such a special way with those writings? What does it give you more than just canvas?

I wanted to create a background that could remind us, everything that can pass through these structures, winds, rain, birds… something that could remind us of movement.

Hence the choice of continuous cursive writing.

You are so young and have a thousand other ideas in your head: can you give us a preview?

Painters are unpredictable sometimes, so I hope to surprise you soon.

I would like to thank Luca Azzurro from the bottom of my heart for taking the time. If you would like to learn more about his poetics, I recommend you follow him on his social pages (Facebook and Instagram) or on his personal website. In the meantime, you are invited to the Manzoni Kunst Galerie in Oosterwolde and to his Facebook and Instagram channels.

Domanda all’artista: Luca Azzurro

Posted on September 28, 2022September 19, 2022 by criticoarte in Blog, Blog ita

Da pochi mesi ho il piacere di avere alla Manzoni Kunst Galerie di Oosterwolde le opere pittoriche di un giovanissimo artista italiano, Luca Azzurro (classe ’88), architetto e grafico pubblicitario lombardo che tenevo sotto stretta sorveglianza da un po’ di tempo per la sua poetica artistica carica di espressionismo e di simbolismo. Luca Azzurro è in continua evoluzione per le sue sperimentazioni (grazie alla sua giovane età) ed il ciclo presente in galleria e le opere qui proposte nell’intervista mostrano il perché la sua arte inizia a interessare sempre di più i collezionisti internazionali (ad oggi le sue opere sono in collezioni italiane, canadesi e russe). La sua poetica si fonda su un colore espressionistico ed innaturale che richiama lo stile dei Fauve, di Pollock e di Sam Francis: questo colore, inno alla vita, dà rilievo ai pali della luce, simbolo di contemporaneità, innovazione tecnologica e velocità, senza i quali l’uomo non sarebbe dove è in questo momento.

Ma diamo ora la parola all’artista:

Sei un artista molto giovane: cosa vuoi comunicare con la tua poetica artistica?

Da sempre la pittura è stata per me il mezzo con cui ho espresso i miei sentimenti, positivi e negativi.

Dipingere per me è entrato in un mondo parallelo, il mio mondo preferito naturalmente, dove mi sento a mio agio, dove mi sento bene e libero di esprimere i miei sentimenti come voglio.

Nel corso degli anni il mio messaggio è cambiato letteralmente.

Oggi sento il bisogno di rappresentare, dare valore a ciò che le persone danno per scontato.

Cos’è per te il colore? Come si innesta nella tua idea pittorica?

Il colore per me è vita. Si può trasmettere tutto, ogni tipo di sentimento, situazione, emozione.

Abbiamo anche la possibilità di creare sfumature e ciò rende il colore ancora più importante e caratteristico per ciò che voglio trasmettere.

Come mai la scelta dei pali della luce come veri e propri protagonisti di questo ciclo pittorico che ho il piacere di avere in galleria?

Ho voluto mettere in risalto qualcosa che le persone non vedono, ma non perché sono invisibili, al contrario, sono fin troppo visibili grazie alla loro maestosità.

Se pensiamo alla loro funzione, hanno dato un senso alla vita umana e alla sua evoluzione. Grazie all’elettricità oggi l’uomo ha potuto realizzare grandi cose.

Siamo circondati da queste strutture ma, non ne diamo importanza, come spesso accade in questa società che ti tende a mettere in ombra, a sottovalutare persone e cose che in realtà sono il fulcro della nostra vita.

Spiegheresti al pubblico olandese come mai l’uso della carta da parati così particolare con quelle scritte? Cosa ti dona in più rispetto alla semplice tela?

Ho voluto creare uno sfondo che potesse ricordare, tutto ciò che può attraversare queste strutture, venti, piogge, uccelli.. qualcosa che potesse ricordare il movimento.

Ecco perché la scelta di continue scritte in corsivo.

Sei tanto giovane e avrai altre mille idee in testa: puoi svelarci qualcosa in anteprima?

I pittori sono imprevedibili, a volte, perciò spero di potervi stupire al più presto.

Ringrazio di cuore Luca Azzurro che ci ha dedicato del tempo prezioso. Se voleste approfondire la sua poetica vi consiglio di seguirlo sulle sue pagine social (Facebook ed Instagram) oppure sul suo sito personale. Nel frattempo, siete invitati alla Manzoni Kunst Galerie di Oosterwolde e sui suoi canali Facebook ed Instagram.

Vraag aan de kunstenaar: Laura Zani

Posted on September 7, 2022 by criticoarte in Blog, blog-nl

We hebben eindelijk de grote hitte achter ons gelaten (tenminste hier in Nederland) en kunnen ons concentreren op nieuwe projecten, nieuwe samenwerkingen, nieuwe tentoonstellingen, en de terugkeer van de rubriek Vraag aan de Kunstenaar (ik moet zeggen dat ik die gemist had en ik ben blij hem weer aan u te kunnen presenteren) ter gelegenheid van de opname van twee nieuwe kunstenaars in het project Hedendaagse Italiaanse Kunst in Nederland. Vandaag wil ik u officieel kennis laten maken met de Bresciaanse schilderes Laura Zani, die sinds april 2022 in de Manzoni Kunst Galerie in Oosterwolde is voor de portrettentoonstelling Het portreit van de ziel. Bekend door een wederzijdse vriendschap in Milaan (je vindt altijd de beste bij Milonga Cornici in het centrum van Milaan), heeft Laura’s poëtica mij onmiddellijk gegrepen en verliefd gemaakt op haar lieflijkheid en elegantie in het combineren van de kind-dier-plant wereld met een diep surrealistische en symbolische wereld dankzij het gebruik van delicate inkten met grote achtergronden. De werken van Laura Zani geven innerlijke kalmte en sereniteit en juist daarom worden ze zo gewaardeerd en gezocht door Amerikaanse, Egyptische, Italiaanse, Belgische, Duitse, Chinese en Nederlandse verzamelaars. Maar ik wil niet langer treuzelen en wil het woord doorgeven aan de artiest.

Laura Zani, Amelie with checked background, 2022, digital collage, 20×28 cm.

Vertel ons over jezelf: wanneer begon Laura Zani zich een kunstenares te voelen?

Ik heb een zeer romantisch beeld van de kunstenaar, die ik me voorstel als een individu dat volledig bezeten is door een persoonlijke visie op de werkelijkheid en dat altijd origineel is, zowel in de artistieke produktie als in het leven. Als ik mijzelf vergelijk met deze geïdealiseerde figuur, kan ik mij geen kunstenaar voelen : mijn leven is gewoon en mijn gedachten overpeinzen elk aspect van het dagelijks leven. Er zijn echter momenten waarop ik me los kan maken van de werkelijkheid: wanneer ik op zoek ben naar ideeën, wanneer ik verrukt ben door een bepaalde situatie of opgewonden door een succes, zeer intense momenten waarop ik mijn werk creëer. In die uren verandert mijn perceptie van mezelf en kan ik mezelf als artiest zien. Maar omdat mijn romantische visie meestal de overhand heeft, noem ik mezelf liever een schilder.

Waar verlangt de artiest in jou naar? Heb je het al door?

De kunstenaar in mij wil positieve emoties overbrengen op de toeschouwer. Maar dat niet alleen: hij zoekt troost en vreugde in de gebaren die het werk maken, in de stroom van ideeën die het voortbrengt.

Ik ontken niet dat ik denk aan het krijgen van meer en meer feedback en waardering van het publiek en de critici, maar het zijn zeker niet mijn prioriteiten.

Ik denk dat mijn wens elke keer uitkomt als ik vreugde en serene nieuwsgierigheid zie in de ogen van de kijker, of als ik woorden van dankbaarheid hoor of lees voor de positieve emoties die mijn werk oproept.

Waar haal je de meeste inspiratie uit? Waarom?

Ik haal mijn inspiratie uit de dingen waar ik van houd: boeiende gezichten en uitdrukkingen die je latente emoties doen verbeelden; de ongeëvenaarde schoonheid van de creaties van de natuur – zowel van de planten- als van de dierenwereld; kunstwerken van meesters in de schilderkunst en de illustratie.

En dat allemaal omdat ik het gevoel heb dat ze tot mijn verbeelding behoren en mijn innerlijk welzijn erop berust.

Kunt u de lezers iets vertellen over uw schildertechniek: van het oorspronkelijke werk tot de uitwerking die een nieuw origineel wordt?

Het ontstaan van mijn artistieke produktie verloopt langs twee verschillende wegen: de ene komt geheel uit de verbeelding voort, zonder gebruik te maken van reële beelden – dit is specifiek illustratiewerk: nadat ik het idee voor het paneel heb gevonden, maak ik talrijke schetsen en kleurproeven om tot het uiteindelijke werk te komen.

De andere is beïnvloed door fotografische beelden. In deze gevallen gebruik ik foto’s om de vormen en de lichtcontrasten weer te geven, terwijl ik de neiging heb de context uit te vinden en de kleuren te veranderen om mijn persoonlijk palet te gebruiken.

Waarom de beslissing om fine art prints te maken? Heb je andere projecten om je nog dichter bij het publiek te brengen?

Ik besloot fine art prints van mijn werken te maken om mijn werk toegankelijker te maken voor een breed publiek. Door het afdrukken van bestanden, verkregen door het scannen of fotograferen van de originele werken, kan ik kopieën van hoge kwaliteit maken in verschillende formaten, zelfs afwijkend van de originelen, en dat tegen voordelige prijzen.

Ik denk dat om het publiek te benaderen zichtbaarheid onontbeerlijk is, die ik op dit moment zoek via de sociale media – Facebook en Instagram – en de steun van kunstgalerijen. Ik ben van plan, en dit is een primeur, om binnenkort een atelier met ramen te openen in het historische centrum van Brescia, mijn stad.

Ik wil Laura Zani uit de grond van mijn hart bedanken voor haar oneindige beschikbaarheid. Uit zo’n prachtig mens als zij kan niets anders dan prachtige kunst voortkomen.

Om de kunstenares te volgen bied ik u haar Instagram profiel en haar website aan, daarnaast nodig ik u persoonlijk uit in de Manzoni Kunst Galerie in Oosterwolde en op haar Facebook en Instagram pagina’s.

Laura Zani, The Magpies, 2021, fine art print, 26×32 cm.

Ask the artist: Laura Zani

Posted on September 7, 2022September 7, 2022 by criticoarte in Blog, Blog ing

We have finally left the great heat behind us (at least here in Holland) and can concentrate on new projects, new collaborations, new exhibitions, and the return of the column Ask the Artist (I have to say that I had missed it and I am happy to present it to you again) on the occasion of the inclusion of two new artists in the project Contemporary Italian Art in the Netherlands. Today I would like to officially introduce you to the Brescian painter Laura Zani, who has been at the Manzoni Kunst Galerie in Oosterwolde since April 2022 for the portrait exhibition Het portreit van de ziel. Known through a mutual friendship in Milan (you can always find the best at Milonga Cornici in the centre of Milan), Laura’s poetics immediately captured me and made me fall in love with her sweetness and elegance in combining the child-animal-vegetal world with a profoundly surreal and symbolic world thanks to the use of delicate inks with large backgrounds. Laura Zani’s works give inner calmness and serenity and, precisely for this reason, they are so appreciated and sought after by American, Egyptian, Italian, Belgian, German, Chinese and Dutch collectors. But I do not want to linger any longer and would like to pass the word to the artist.

Tell us about yourself: when did Laura Zani start feeling like an artist?

I have a very romantic idea of the artist, whom I imagine as an individual totally possessed by a personal vision of reality and unfailingly original both in artistic production and in life. If I compare myself to this idealised figure, I cannot feel like an artist: my life is ordinary and my thoughts contemplate every aspect of everyday life. There are moments, however, when I am able to extricate myself from reality: when I am searching for ideas, when I am enraptured by a particular situation or exhilarated by a success, very intense moments when I am creating my work. In those hours my perception of myself changes and I can perceive myself as an artist. But since my romantic vision usually prevails, I prefer to call myself a painter.

What does the artist in you long for? Have you already realised it?

The artist within me wishes to communicate positive emotions to the viewer. But not only that: he seeks comfort and joy in the gestures that create the work, in the flow of ideas that generate it.

I don’t deny that I think about getting more and more feedback and appreciation from the public and critics, but they are certainly not my priorities.

I think I get my wish every time I see joy and serene curiosity in the eyes of the viewer, or when I hear or read words of gratitude for the positive emotions aroused by my work.

What do you draw the most inspiration from? Why?

I draw inspiration from the things I love: captivating faces and expressions that make one imagine latent emotions; the beauty, unparalleled, of the creations of nature – both of the plant and animal world; works of art by masters of painting and illustration.

And all this because I feel that they belong to my imagination and my inner well-being rests on them.

Would you tell the readers about your painting technique: from the original work to the elaboration that becomes a new original?

The genesis of my artistic production follows two different paths: one is generated entirely from imagination without relying on real images – this is specifically illustration work: having found the idea for the panel, I make numerous sketches and colour proofs to arrive at the final work.

The other is influenced by photographic images. In these cases, I use photographs to reproduce the shapes and light contrasts while I tend to invent the context and change colours in order to use my personal palette.

Why the decision to create fine art prints? Do you have other projects to bring you even closer to the public?

I decided to produce fine art prints of my works to make my work more accessible to a wide audience. By printing files obtained by scanning or photographing the original works, I can create high quality copies of various sizes, even different from the originals, at inexpensive prices.

I think that in order to approach the public, visibility is indispensable, which, at the moment, I seek through social media – Facebook and Instagram – and the support of art galleries. I am planning, and this is a scoop, to open a studio with windows in the historic centre of Brescia, my city, soon.

I would really like to thank Laura Zani from the bottom of my heart for her infinite availability. From such a wonderful person as she is, nothing but wonderful art can but spring forth.

To follow the artist, I offer you her Instagram profile and her website, as well as inviting you in person to the Manzoni Kunst Galerie in Oosterwolde and to her Facebook and Elisa Manzoni (@manzoni.kunstgalerie) • Foto e video di Instagram pages.

Het portreit van de ziel

Posted on April 30, 2022May 27, 2022 by criticoarte in Blog, blog-nl

“De animatie van het doek is een van de moeilijkste problemen van de schilderkunst.”

(Alfred Sisley)

De evolutie van het portret in de kunstgeschiedenis kan worden gelijkgesteld met de evolutie van de weergave van de beeltenis van de kindertijd naar de volwassenheid. De impuls om portretten te schilderen is een spontane en primordiale noodzaak: vertrekkend van een opzettelijk portret komen we, dankzij de persoonlijke groei van de kunstenaar, tot het fysionomische portret dat niet alleen concrete somatische kenmerken heeft, maar ook het psychologische karakter, de spiritualiteit en het morele oordeel van de geportretteerde analyseert. Ook al werd het in de oudheid beschouwd als een genre dat inferieur is aan het historische tafereel, voor sommige historici is het portret het oudste en meest verbreide artistieke genre dat de ontwikkeling van de cultuur van de samenleving tastbaar volgt: er zijn maar weinig historische tijdperken en beschavingen waarin het portret niet aan bod komt.

De tentoonstelling Het portreit van de ziel wil dus de hedendaagse situatie documenteren van dit genre dat altijd een grote aantrekkingskracht heeft gehad. De zes aanwezige kunstenaars hebben het doel van Alfred Sisley (1839-1899) bereikt: zij hebben een ontwikkelingsstadium bereikt waarin zij in staat zijn het onderwerp van het werk te animeren, dat wil zeggen dat zij ziel en geest in het materiaal brengen door er hun persoonlijke artistieke en creatieve toets aan toe te voegen. Laten we ze beter leren kennen.

Sinds 2015 concentreert de Milanese kunstenares Susanna Maccari zich op de analyse van de vrouwelijke figuur in aquarellen: haar vitale en waterige toetsen zijn elegant en delicaat, en tonen de innerlijke kracht, schoonheid en intelligentie van de vrouw met pasteltinten van uiterste verfijning.

Met een heel andere techniek onderzoekt de kunstenaar Leonardo Vecchiarino uit Foggia ook de schoonheid van de hedendaagse vrouw: fascinerende moderne nimfen met een prerafaëlitische inslag (19e eeuw), geschilderd in olieverf met bleke, koude kleuren, worden geplaatst in volkomen surrealistische symbolische contexten die bestaan uit collages met fragmenten uit het dagelijks leven.

Een andere belangrijke exponent van de hedendaagse Lombardische portretkunst is ongetwijfeld de kunstenaar Giorgio Riva, die ons met zijn werken op hout ertoe aanzet de vrouwenfiguur te interpreteren in een dromerige, symbolische en transcendente versie die doet denken aan de Art Nouveau (1890-1910): de ruimten worden in de tijd opgeschort en stralen rust en harmonie uit dankzij de kleur en de grafische oogjes die het beeld creëren.

De jonge Bresciaanse kunstenares Laura Zani, een nieuwkomer in het project Hedendaagse Italiaanse Kunst in Nederland dat door Manzoni Kunst Galerie wordt gesteund, is bij verzamelaars ook bekend om haar inktwerken en fine art prints met kinderportretten. Dankzij het spel van het licht en de transparantie van de gebruikte media creëert de kunstenares een zuiver universum waarin gratie natuurlijk is en, zoals ze zelf zegt, “waar je nog kunt hopen dat alles mogelijk is en waar je toevallig zeemeerminnen ontmoet”.

De enige Nederlandse portrettiste in de tentoonstelling is de Brabantse Marieke Samuels, die dankzij haar artistieke poëtica de geportretteerde vrouw uit het abstracte doek laat oprijzen als ware het een visioen uit een droom: de toeschouwer krijgt zo de gedachte en de essentie van de protagoniste te pakken.

Wat de beeldhouwkunst betreft, is de enige beeldhouwer in de galerie Claudio Caporaso uit Ligurië, die zich concentreert op de diepgaande en voortdurend veranderende identiteiten van de onderwerpen in brons. De geportretteerde lijdende zielen zijn geïdealiseerd en schetsen met grote gevoeligheid de hedendaagse geest van de mens.

De tentoonstelling Het portreit va de ziel geeft zo een volledig beeld van de hedendaagse maatschappij, realistisch in haar fenomenale kant, voortdurend op zoek naar een ontsnapping uit de dagelijkse angsten door middel van symboliek, dromen, emoties en illusies.

29 april – 26 juni 2022

Manzoni Kunst Galerie (Snellingerdijk 122, Oosterwolde)

English version

The portrait of the soul

“The animation of the canvas is one of the most difficult problems of painting.”

(Alfred Sisley)

The evolution of the portrait in the history of art can be equated with the evolution of the reproduction of the image from childhood to adulthood. The impulse to paint portraits is a spontaneous and primordial necessity: starting from an intentional portrait we arrive, thanks to the personal growth of the artist, at the physiognomic portrait that not only has concrete somatic features but also analyses the psychological character, spirituality and moral judgement of the subject. Even though in ancient times it was considered an inferior genre to the historical scene, for some historians the portrait is the oldest and most widespread artistic genre that tangibly follows the development of society’s culture: there are very few historical epochs and civilisations in which the portrait is not taken into consideration.

The exhibition Het portreit van de ziel thus aims to document the contemporary situation of this genre that has always had great appeal. The six artists present have achieved Alfred Sisley’s (1839-1899) goal: they have reached a stage of evolution where they are able to animate the subject of the work, that is to say, they infuse soul and spirit into the material by adding their personal artistic and creative touch. Let’s get to know them better.

Since 2015, Milanese artist Susanna Maccari has been concentrating on analysing the female figure in watercolours: her vital and watery touches are elegant and delicate, and show the inner strength, beauty and intelligence of women with pastel tones of extreme refinement.

With an extremely different technique, the artist Leonardo Vecchiarino from Foggia also investigates the Beauty of contemporary women: fascinating modern nymphs with a Pre-Raphaelite flavour (19th century), painted in oils with pale, cold colours, are set in completely surreal symbolic contexts made of collages showing fragments of everyday life.

Another important exponent of contemporary Lombard portraiture is certainly the artist Giorgio Riva who, with his works on wood, encourages us to interpret the female figure in a dreamlike, symbolic and transcendental version reminiscent of Art Nouveau (1890-1910): the spaces are suspended in time and convey calm and harmony thanks to the colour and graphic eyelets that create the image.

The young Brescian artist Laura Zani, a newcomer to the Contemporary Italian Art in the Netherlands project supported by Manzoni Kunst Galerie, is also well known to collectors for her ink works and fine art prints featuring portraits of children. Thanks to the play of light and the transparency of the media used, the artist creates a pure universe in which grace is natural and, as she herself says, “where you can still hope that anything is possible and where you happen to meet mermaids”.

The only Dutch portraitist in the exhibition is Marieke Samuels from Brabant who, thanks to her artistic poetics, makes the portrayed female subject emerge from the abstract canvas as if it were a vision from a dream: the spectator thus grasps the thought and essence of the protagonist.

As far as sculpture is concerned, the only sculptor in the gallery is Claudio Caporaso from Liguria, who concentrates on the profound and constantly changing identities of his bronze subjects. The suffering souls portrayed are idealised and sketch the contemporary spirit of the human being with great sensitivity.

The exhibition Het portreit va de ziel thus fully captures today’s contemporary society, realistic in its phenomenal side, constantly searching for an escape from everyday anxieties through symbolism, dreams, emotions and illusions.

Il ritratto dell’anima

Posted on April 29, 2022April 29, 2022 by criticoarte in Blog, Blog ing, Blog ita

“L’animazione della tela è uno dei più difficili problemi della pittura.”

(Alfred Sisley)

L’evoluzione del ritratto nella storia dell’arte può essere equiparata all’evoluzione della riproduzione dell’immagine dall’età infantile all’età adulta. L’impulso al ritratto è una necessità spontanea e primordiale: partendo da un ritratto intenzionale si arriva, grazie alla crescita personale dell’artista, al ritratto fisiognomico che oltre ad avere tratti somatici concreti analizza anche il carattere psicologico, la spiritualità e il giudizio morale del soggetto. Anche se anticamente è stato considerato un genere inferiore alla scena storica, per alcuni storici il ritratto è il genere artistico più antico e diffuso che segue tangibilmente lo sviluppo della cultura della società: sono davvero rare le epoche storiche e le civiltà in cui il ritratto non viene preso in considerazione.

La mostra Het portreit van de ziel vuole così documentare la situazione contemporanea di questo genere che ha sempre avuto grande fascino. I sei artisti presenti hanno raggiunto l’obiettivo che si prefiggeva Alfred Sisley (1839-1899): sono giunti a uno stadio evolutivo in cui riescono ad animare il soggetto dell’opera, ossia, infondono anima e spirito alla materia aggiungendo il loro personale tocco artistico-creativo. Andiamo a conoscerli meglio.

L’artista milanese Susanna Maccari dal 2015 si sta concentrando nell’analisi della figura femminile ad acquarello: i suoi tocchi vitali ed acquosi sono eleganti e delicati, e mostrano la forza interiore, la bellezza, l’intelligenza della donna con toni pastello di un’estrema raffinatezza.

Con una tecnica estremamente diversa, anche l’artista foggiano Leonardo Vecchiarino indaga la Bellezza della donna contemporanea: affascinanti ninfe moderne dal sapore Preraffaelitico (XIX secolo), dipinte ad olio con colori pallidi e freddi, sono inserite in contesti simbolici completamente surreali realizzati a collage che mostrano frammenti di quotidianità.

Un altro esponente importante per la ritrattistica lombarda contemporanea è certamente l’artista Giorgio Riva che, con le sue opere su legno, stimola ad interpretare la figura femminile in una versione onirica, simbolica e trascendentale che ricorda l’Art Nouveau (1890-1910): gli spazi sono sospesi nel tempo e trasmettono calma e armonia grazie al colore e agli occhielli grafici che creano l’immagine.

Anche la giovane artista bresciana Laura Zani, new entry del progetto Arte italiana contemporanea in Olanda sostenuto dalla Manzoni Kunst Galerie, è ormai conosciuta ai collezionisti per le sue opere ad inchiostro e per le stampe fine art che hanno per soggetto i ritratti di bambini. Grazie ai giochi di luce e alla trasparenza del media usato, l’artista crea un universo puro in un cui la grazia è naturale e, come dice lei stessa “dove si può ancora sperare che tutto sia possibile e dove capita di incontrare le sirene”.

Unica ritrattista olandese in mostra è Marieke Samuels dal Brabante che, grazie alla sua poetica artistica fa fuoriuscire dalla tela astratta il soggetto femminile ritratto come se fosse una visione di un sogno: lo spettatore coglie così il pensiero e l’essenza della protagonista.

Per quanto riguarda la scultura, l’unico scultore presente in galleria è il ligure Claudio Caporaso che si concentra sulle identità profonde in continuo mutamento dei soggetti realizzati in bronzo. Le anime sofferenti ritratte vengono idealizzate e tratteggiano con grande sensibilità lo spirito contemporaneo dell’essere umano.

La mostra Het portreit va de ziel coglie quindi in pieno la società contemporanea odierna, realista nella sua parte fenomenica, alla constante ricerca di una via di fuga dalle inquietudini quotidiane tramite le simbologie, i sogni, le emozioni e le illusioni.

29 aprile – 26 giugno 2022

Manzoni Kunst Galerie (Snellingerdijk 122, Oosterwolde)

English version

The portrait of the soul

“The animation of the canvas is one of the most difficult problems of painting.”

(Alfred Sisley)

Vraag aan de kunstenaar: Rob Koedijk

Posted on September 30, 2021September 21, 2021 by criticoarte in Blog, blog-nl

Het is alweer een tijdje geleden sinds het laatste interview in de rubriek “Vraag aan de kunstenaar”, dat tot doel had in detail de geheimen te onderzoeken van de kunstenaars die deelnemen aan het project Hedendaagse Italiaanse kunst in Nederland, dat gesteund wordt door de neo Manzoni Kunst Galerie in Oosterwolde. Eind juli hadden we het genoegen iets meer te weten te komen over de artistieke poëtica van de jonge beeldende kunstenares Ilaria Sperotto uit Vicenza, maar, zoals ik van meet af aan had aangekondigd, breidt het project zich uit en opent het zijn deuren voor Nederlandse kunstenaars om een constructieve en proactieve artistieke en culturele dialoog tussen Italië en Nederland tot stand te brengen.

Met grote trots stel ik u vandaag de eerste Nederlandse kunstenaar voor die de “uitdaging” is aangegaan: Rob Koedijk uit Assen. Wat mij in de kunst van Rob Koedijk zo boeit is zijn kleuropvatting, die hij tot in de finesses uitwerkt in twee totaal verschillende media, die een totaal verschillend eindresultaat opleveren. Het eerste medium dat gebruikt wordt is groot en zeer groot doek waarin naast verschillende tactiele materialen ook kleur tot leven komt in enorme achtergronden, waardoor werken ontstaan met een abstract-informele materiesmaak. Het tweede medium dat de Assense kunstenaar gebruikt is glas waarin, hoewel kleur altijd de baas is, de toepassing op zo’n ander medium resulteert in een abstract-informeel poëtisch teken waarin de toeschouwer met zijn fantasie kan spelen en beelden uit zijn eigen geheugen en contrasterende emotionele sensaties kan ontdekken.

De Manzoni Kunst Galerie in Oosterwolde is verheugd enkele werken op glas, epoxyhars en fusion van de kunstenaar Rob Koedijk te kunnen aanbieden; fraaie werken in verschillende formaten en prijzen die door de hoge technische kwaliteit die is uitgevoerd, kunnen verbazen.

Laten we eindelijk overgaan tot de vragen aan Rob Koedijk:

U bent een kunstenaar met een diepgaande artistieke cultuur, maar waar komt uw passie voor abstracte kunst en materieel informalisme vandaan? Wat betekent abstractie voor jou?

Voor mij is abstracte kunst het uitdrukking geven aan mijn eigen ik en mijn eigen gevoelens door middel van kleur.

De vorm en de verfstreken die ik op het doek zet, zijn in eerste instantie secundair aan de gevoelens die ik op dat moment ervaar. Maar naar mate mijn werk vordert, maken de kleuren en de wijze waarop deze in elkaar overvloeien, een wezenlijk onderdeel uit van het proces. Tijdens het schilderen ontstaat ongemerkt een schilderij doordat ik mijn gedachten en gevoelens op dat moment alle ruimte geef. Mijn werk is een manier van vormgeven dat door iedereen met open mind ‘gelezen’ kan worden en waar een ieder zijn eigen interpretatie aan kan en mag geven. Vorm in zijn algemeenheid is voor mij erg belangrijk. Echter in het abstraheren daarvan door middel van kleur en materialen, kan ik mijn expressie beter tot uitdrukking brengen.

Hoe is je leven veranderd nadat je de kunst leerde kennen door je bezig te houden met media en kleuren?

Tijdens mijn studie aan de A.K.I. (Academie voor Kunst en Industrie), waren het vooral de vakken Architectuur, Mode, Grafische Vormgeving en Kleurtechnieken, die ik met enthousiasme volgde. In de loop van mijn studie werd mij duidelijk dat hetgeen ik daar leerde, een belangrijk facet in mijn leven zou worden.

Kunt u de lezers iets vertellen over uw creatieve proces, van begin tot eind? Waar haal je je inspiratie vandaan totdat je wegloopt van het werk en zegt “nou, nu is het af”.

Ik begin met het uitzoeken van de materialen waarmee ik het schilderij wil maken, de kleuren en de grootte van het doek. Vervolgens ontstaan door de gedachten en gevoelens die op dat moment bij mij binnenkomen, spontane, onbevangen en willekeurige verfstreken op het doek met het daarbij behorende kleurenspectrum. De volledige overgave aan mijn gevoelens en de vrijheid waarmee ik zelf het doek kan vullen, evolueert dan van idee naar een voltooid werk. Als mijn werk na voltooiing mij voldoening geeft, dan is het “af”. Zo niet, dan laat ik het enige tijd rusten en begin ik opnieuw.

Hoewel u altijd uw persoonlijke abstracte artistieke poëtica volgt, voert u uw werken uit op twee totaal verschillende dragers, doek en glas: waarom deze keuzes? Vertel ons meer over je techniek.

Het werken met meerdere materialen en dragers is voor mij een uitdaging. Het blijkt dat ook mijn eigen ‘handschrift’ door dit gebruik enigszins verandert. Het werken op doek met grove kwasten kan bijvoorbeeld een snel resultaat opleveren, terwijl het aanbrengen van verf op glas met een paletmes totaal. Andere structuren laat zien. Door op deze manier te werken wordt mijn creativiteit geprikkeld, mede omdat het uiteindelijke resultaat vaak verrassend en heel verschillend is.

Gelooft u dat abstracte kunst de sleutel kan zijn om het denken van de mensen te veranderen en de hedendaagse wereld te verbeteren?

Voor de toeschouwer kan het aanschouwen van abstracte kunst en het zich inleven in het kleurgebruik, de vorm en de compositie van een werk, een moment van rust geven. De toeschouwer kan door zijn eigen interpretatie even met zijn gedachten loskomen van de realiteit van het leven van alle dag en daardoor de betrekkelijkheid van dingen gaan inzien. Ik hoop dat ik met mijn werk daartoe kan bijdragen.

Hartelijk dank voor de tijd die Rob Koedijk heeft gereserveerd voor onze lezers. Voor alle informatie sta ik tot uw beschikking. Ik nodig u uit om in de galerie te genieten van de artistieke poëtica van Rob Koedijk of om zijn pagina te bezoeken op https://criticoarte.org/dutch-paintings/rob-koedijk/.

De kunstenaar geeft u ook de gelegenheid om andere werken in zijn Atelier te zien.

Ask the artist: Rob Koedijk

Posted on September 30, 2021September 21, 2021 by criticoarte in Blog, Blog ing

It has been a while since the last interview in the “Ask to the artist” column, which aimed to investigate in detail the secrets of the artists participating in the Italian Contemporary Art in the Netherlands project, supported by the neo Manzoni Kunst Galerie in Oosterwolde. At the end of July, we had the pleasure of getting to know a little more about the artistic poetics of the young visual artist Ilaria Sperotto from Vicenza, but, as I had announced from the outset, the project is expanding and opening its doors to Dutch artists to create a constructive and proactive artistic and cultural dialogue between Italy and Netherlands.

With great pride, today I would like to introduce to you the first Dutch artist who has accepted the “challenge”: Rob Koedijk from Assen. What thrilled me about Rob Koedijk’s art is his conception of colour, which he enhances to the nth degree in two totally different media, which achieve a completely dissimilar end result. The first medium used is large and very large canvas in which colour comes to life in enormous backgrounds in addition to various tactile materials, giving rise to works with an abstract-informal material flavour. The second medium used by the Assen-based artist is glass in which, although colour is always the dominant element, the application on such a different medium results in an abstract-informal poetic sign in which the observer can play with his imagination and discover images from his own memory and contrasting emotional sensations.

The Manzoni Kunst Galerie in Oosterwolde is pleased to host some works on glass, epoxy resin and fusion by the artist Rob Koedijk; fine works in different formats and prices that have the capacity to amaze for the high technical quality executed.

Let’s finally move on to the questions to Rob Koedijk:

You are an artist with a profound artistic culture, but where does your passion for abstract art and material informalism come from? What does abstraction mean to you?

For me, abstract art is the expression of my own self and my own feelings through colour. The shape and the brushstrokes I put on the canvas are initially secondary to the feelings I am experiencing at that moment. But as my work progresses, the colours and the way they flow into each other become an essential part of the process. While painting, a painting emerges unnoticed because I give my thoughts and feelings all the space they need at that moment. My work is a way of designing that can be ‘read’ by anyone with an open mind and to which everyone can and may give their own interpretation. Form in general is very important to me. However, in abstracting it by means of colour and materials, I can better express myself.

How did your life change after you learned about art through media and colour?

During my studies at the A.K.I. (Academy of Art and Industry), it was mainly the subjects of Architecture, Fashion, Graphic Design and Colour Techniques that I followed with enthusiasm. During my studies, it became clear to me that what I learned there would become an important facet of my life.

Can you tell the readers something about your creative process, from start to finish? Where do you get your inspiration from until you walk away from the work and say “well, now it’s finished”.

I start by choosing the materials with which I want to make the painting, the colours and the size of the canvas. Subsequently, the thoughts and feelings that enter me at that moment, give rise to spontaneous, uninhibited, and random brushstrokes on the canvas with the corresponding colour spectrum. The complete surrender to my feelings and the freedom with which I can fill the canvas myself evolves from an idea to a finished work. If my work gives me satisfaction after completion, then it is “finished”. If not, I let it rest for a while and start again.

Although you always follow your personal abstract artistic poetics, you execute your works on two totally different supports, canvas, and glass: why these choices? Tell us more about your technique.

Working with multiple materials and supports is a challenge for me. It turns out that my own ‘handwriting’ also changes somewhat through this use. Working on canvas with coarse brushes, for example, can produce a quick result, while applying paint to glass with a palette knife shows completely different. Paint on glass with a palette knife shows completely different structures. Working in this way stimulates my creativity, also because the final result is often surprising and very different.

Do you believe that abstract art can be the key to changing people’s minds and improving the world today?

For the viewer, looking at abstract art and empathising with the use of colour, form and composition of a work can provide a moment of peace. Through his own interpretation, the spectator can briefly detach his thoughts from the reality of everyday life and see the relativity of things. I hope that I can contribute to this with my work.

Thank you very much for the time Rob Koedijk has reserved for our readers. For any information I am at your disposal. I invite you to the gallery to enjoy Rob Koedijk’s artistic poetics or to visit his page on https://criticoarte.org/dutch-paintings/rob-koedijk/.

The artist also gives you the opportunity to see other works in his Atelier.